Εγώ Φταίω!

αποhttp://www.kapaworld.blogspot.gr/2013/01/blog-post_21.html

 

Νομίζεις πως είναι κάπου μακριά και δεν ακούν.

Νομίζεις πως είναι απασχολημένα  και δεν σε βλέπουν.

Νομίζεις πως είναι μικρά και δεν θα καταλάβουν…

Η μαμά γύρισε αργά από τη δουλειά. Είναι κουρασμένη.

Κάνει δουλειές και είναι θυμωμένη.
Εγώ φταίω αν  είχα μαζέψει τα παιχνίδια μου, δεν θα χρειαζόταν να κουραστεί για να τα μαζέψει εκείνη…

Η αλήθεια είναι πως είναι εκεί. Κρυμμένα ή απλά αόρατα.

Μέσα στον μικρό χρωματιστό τους κόσμο, εκεί που εσύ είσαι πελώριος.
Ο γονιός, ο τροφός, ο δάσκαλος, ο αρχηγός…
Ο Πελώριος!
 
Η μαμά ξέχασε το φαγητό. Το φαγητό κάηκε κι η μαμά είναι λυπημένη γιατί πρέπει να κάνει άλλο.
Εγώ φταίω. Αν είχα κάνει μόνος τα μαθήματα μου δεν θα χρειαζόταν η μαμά να με βοηθήσει  και δεν θα καιγόταν το φαγητό…

Ακούν, νιώθουν, οσφραίνονται την αγωνία, το φόβο, το θυμό, την κούραση, την ένταση…

Τα νιώθουν χωρίς να το θέλουν.

 

Θυμωμένη μαμά, παιδάκι που κλαίει. Γιώργος

Ο μπαμπάς φτιάχνει τη βρύση που χάλασε και εγώ παίζω με τα κατσαβίδια του…Έσπασε όμως ο σωλήνας και πλημμύρισε η κουζίνα με νερά. Είναι θυμωμένος και φωνάζει και η μαμά μαλώνει μαζί του. Εγώ φταίω, αν δεν ήμουν μέσα στα πόδια του όλη την ώρα δεν θα είχε γίνει αυτό!

Χωρίς να το επιδιώκουν, τα κάνουν όλα «δικά τους».

Φταίνε αυτά…
Για όλα.
Για τα πάντα.
Για τα αδύνατα.
Για τα αδιανόητα.
Φταίνε αυτά!

Η μαμά μάλωσε με τον μπαμπά. Φωνάζουν κι είναι πολύ θυμωμένοι. Εγώ φταίω, αν είχα πάει πιο νωρίς για ύπνο, δεν θα ήταν τόσο κουρασμένοι και δεν θα θύμωναν, τόσο πολύ!

Οι μικροί, άγουροι άνθρωποι. Νέοι σε έναν κόσμο παλιό κι ακατανόητο.
Κι αν όλα αυτά πια είναι για εσένα απλά. Κι αν είσαι ο μόνιμα κουρασμένος ενήλικας, με τις μεγάλες ευθύνες και τη δύσκολη καθημερινότητα

Όταν φοβάμαι. Άγγελος

Θυμήσου…

Θυμήσου εσένα κρυμμένο στις σκιές.
Να ακούς, να νιώθεις, να παλεύεις, με τα «θηρία» και να νομίζεις , να πιστεύεις, για κάποιο ανεξήγητο λόγο πως είναι δικά σου… Κι εσύ να πρέπει  να αλλάξεις! Εσύ να βρεις τη λύση στα δικά τους προβλήματα…

Ο μπαμπάς μετράει τα λεφτά και δεν φτάνουν. Είναι λίγα. Θύμωσε και είναι νευριασμένος. Εγώ φταίω αν δεν του είχα ζητήσει να μου πάρει κρουασάν... Δεν θα ξαναζητήσω να μου πάρουν τίποτα…

Θυμήσου πως είναι να νιώθεις ότι πρέπει να αλλάξεις χωρίς να ξέρεις το γιατί, χωρίς να ξέρεις το πώς…

Πως;
Θυμήσου πως είναι να νιώθεις συνέχεια πως είσαι «το λάθος»… πως «εσύ φταις».
Απλά θυμήσου…

Πως φαίνεσαι στα μάτια μου, όταν θυμώνεις. Άγγελος

Η αδερφή μου έχασε το αρκουδάκι της και δεν μπορεί να κοιμηθεί. Κλαίει κι η μαμά κι ο μπαμπάς την μαλώνουν που όλο το χάνει. Εγώ φταίω αν δεν είχα μπει στο δωμάτιο της να παίξω, σίγουρα δεν θα είχαν ανακατευτεί τα παιχνίδια και θα έβρισκαν το αρκουδάκι της!

Θυμήσου: Τα λόγια που σε πλήγωσαν για να μην τα ξαναπείς.

Ο μπαμπάς δεν έχει καθόλου χρόνο για να με βοηθήσει στα Μαθηματικά. Η μαμά είναι στη δουλειά και πρέπει να τα κάνει όλα μόνος του.

Κλαίω στο δωμάτιο μου γιατί δεν καταλαβαίνω και με μαλώνει.
Εγώ φταίω, αν ήμουν καλή κι άκουγα την δασκάλα στο σχολείο θα καταλάβαινα τα μαθηματικά μου…Ο μπαμπάς μου λέει ότι είμαι ανόητη και χαζή…Είμαι χαζή!

Όταν είμαι χαρούμενος. Αγγελος

 

Θυμήσου: Τις πράξεις που σε πόνεσαν για να μην τις ξανακάνεις.

Στο σχολείο έχασα την κασετίνα μου. Δεν μπορώ να την βρω πουθενά. Φοβάμαι να το πω γιατί θα με μαλώσουν. Εγώ φταίω…είμαι απρόσεχτος, αν πρόσεχα τα πράγματα μου δεν θα έχανα την κασετίνα. Τώρα μπορεί να μου τραβήξουν το αυτί ή τα μαλλιά και θα μπω τιμωρία στο δωμάτιο μου. Φοβάμαι.

Κι ύστερα θυμήσου τον ήχο του παιδικού σου γέλιου και σκέψου ποιοι ήταν οι λόγοι που εκείνο το γέλιο έπαψε!

 Παίζουμε και χτυπάμε τα παιχνίδια μας στο πάτωμα και γελάμε. Η μαμά και ο μπαμπάς μας λένε να σταματήσουμε. Δεν κάνουμε τίποτα μόνο γελάμε. Μας φωνάζουν να σταματήσουμε να κάνουμε βλακείες και να κάνουμε επιτέλους ησυχία…γελάμε κρυφά και μετά εκείνοι θυμώνουν γιατί τους κοροϊδεύουμε. Μας έπιασαν δυνατά  από το χέρι και μας έκλεισαν στα δωμάτια μας. Μόνους…

Εμείς φταίμε γιατί γελούσαμε τόσο δυνατά…δεν κάνει να γελάμε τόσο δυνατά…δεν κάνει να γελάμε!!

Ευτυχισμένο παιδάκι. Γιώργος

Χιλιάδες λόγοι.

Σε ένα πελώριο στα μάτια του κόσμο, υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για να φταίει. Σε μια ζωή της οποίας δεν έχει τον έλεγχο.
Δίπλα σε ανθρώπους από τους οποίους εξαρτάται απόλυτα.
Υπάρχουν εκατοντάδες παράλογες στιγμές στις οποίες φταίει.
Δεκάδες παράλογα λάθη τα οποία δεν έκανε, δεν προέβλεψε, δεν γνώριζε και για τα οποία φταίει…

Αυτός ο μικρός άνθρωπος με τα λεπτά χέρια και τα πελώρια μάτια.

Φταίει για όλα και ζει την καθημερινή αγωνία…για όλα αυτά για τα οποία θα φταίει μέχρι το τέλος της ημέρας…
Προσπαθεί σκληρά να ελαχιστοποιήσει τα λάθη μα είναι αδύνατον να γίνει αυτό.
Άλλωστε πώς να σταματήσεις να φταις για κάτι που δεν φταις;

Σε κάθε φωνή, σε κάθε ένταση, μια σκιά είναι πίσω.

Ένα προσωπάκι σιωπηλό, χλωμό, παρακολουθεί με αγωνία και δεν προσπαθεί πια να καταλάβει…Το έχει πάρει απόφαση πως φταίει!!!

Όχι. Στόχος δεν είναι η ενοχή. Στόχος είναι η ευθύνη.



Συναισθηματικό θερμόμετρο: Πως νιώθω όταν η μαμά κι ο μπαμπάς είναι

 πολύ θυμωμένοι, λιγότερο θυμωμένοι, χαρούμενοι. Γιώργος

Πως γίνεται αυτό με εμένα;…

Αλλάζω και προσπαθώ να αλλάξω όχι από τη στιγμή που έγινα γονιός αλλά, από τη στιγμή που το συνειδητοποιώ.
Από τη στιγμή που νιώθω την ανάγκη να κάνω χαρούμενο, όχι μόνο το παιδί μου αλλά να ξανακάνω χαρούμενο το παιδί εκείνο.

Το μικρό μπερδεμένο ανθρωπάκι που νόμιζε πως φταίει για όλα…
Εμένα!Εσένα!
Πριν θυμώσεις, πριν μιλήσεις, πριν σηκώσεις τη φωνή σου ή το χέρι σου, στάσου λίγο και σκέψου...Σκέψου την δύναμη που έχεις. Εσύ ο πελώριος γονιός. Σκέψου την εξουσία! Την εξουσία σου πάνω του...Τον έλεγχο σε έναν άλλο άνθρωπο.

«Θα σε πάρω αγκαλιά και θα σε σφίξω όπως σου αξίζει.

Μην φοβάσαι μικρέ άνθρωπε. Δεν σου έχω πει ποτέ ψέματα και σήμερα θα σου πω μια μεγάλη και δύσκολη για εμένα αλήθεια…

Να θυμάσαι λοιπόν, δεν φταις εσύ, εγώ φταίω!»

 

...Σε όλους τους μικρούς μας ανθρώπους. Σε αυτούς που μεγαλώνουμε και σε αυτούς που ζουν ακόμη μέσα μας...Σε εσάς αγαπημένοι...

                                                                                                       Κατερίνα

Γιατί τα παιδιά απαντούν πάντα “Τίποτα”, όταν οι γονείς τους τα ρωτούν “Τί συνέβη σήμερα στο σχολείο;”

-“Τί κάνατε σήμερα στο σχολείο;”- “Τίποτα!”

 
 Γιατί τα παιδιά απαντούν πάντα “Τίποτα”, όταν οι γονείς τους τα ρωτούν “Τί συνέβη σήμερα στο σχολείο;”
Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν ισχύει για όλα τα παιδιά. Μερικά είναι πολύ ομιλητικά και αναφέρουν στους γονείς τους κάθε λεπτομέρεια σχετικά με το ποιος έκανε τί και σε ποιον στο σχολείο.
Όμως είναι γεγονός πως τα περισσότερα παιδιά δε λένε τίποτα! Αν το σκεφτεί κανείς λογικά, ύστερα από τόσες ώρες στο σχολείο (8 ώρες για τα παιδιά των ολοήμερων τμημάτων), προσθέτοντας και το χρόνο της μελέτης στο σπίτι, πολλά παιδιά έχουν πια “μπουχτίσει” με το θέμα και δεν θέλουν να αναφερθούν ξανά σ’ αυτό μέχρι το επόμενο πρωί!
Μερικές φορές όμως μπορεί να συμβεί το εξής παράδοξο:
Κάποιοι γονείς να έχουν ήδη λάβει από το παιδί τους την μονολεκτική απάντηση “τίποτα”, ύστερα από την ερώτησή τους ” τί κάνατε σήμερα στο σχολείο;”, και λίγα λεπτά αργότερα να το ακούν να μιλά με ενθουσιασμό και πολλές λεπτομέρειες, σε έναν φίλο του, για κάτι που συνέβη εκείνη την ημέρα στο σχολείο. Κάτι που κι εκείνοι πολύ θα ήθελαν να ακούσουν!
Μερικά παιδιά δεν θέλουν να μιλούν στους γονείς τους για  θέματα που αφορούν το σχολείο, γιατί πιθανόν να νιώθουν ότι οι γονείς τους όταν τα ρωτούν “τί έκαναν” και ” τί έμαθαν”, μ’ αυτό τον τρόπο τα ελέγχουν, τα δοκιμάζουν και τα αξιολογούν.
Εξάλλου όλη την ημέρα στο σχολείο απαντούν σε ερωτήσεις (με τη μορφή μάλιστα διαταγών πολλές φορές…) και ίσως θα προτιμούσαν να μην τους συμβαίνει το ίδιο και στο σπίτι.
Επομένως λοιπόν οι γονείς ίσως θα ήταν καλύτερα να σταματήσουν να επιμένουν κάνοντας την ίδια ερώτηση κάθε μέρα στα παιδιά τους. Ίσως το κλειδί θα ήταν να δώσουν στα παιδιά τη δυνατότητα και το χρόνο, να έρθουν εκείνα να τους μιλήσουν όταν το θέλουν. Να δώσουν στα παιδιά να καταλάβουν ότι το ενδιαφέρον τους για το πώς πέρασαν τη μέρα τους στο σχολείο, είναι ειλικρινές, χωρίς καμιά διάθεση να τα δοκιμάσουν ή να ασκήσουν κριτική εις βάρος τους.
Τώρα αν κάποιοι γονείς δεν είναι και ιδιαίτερα υπομονετικοί σε ζητήματα χρόνου, θα μπορούσαν έστω να τροποποιήσουν κάπως τις ερωτήσεις που απευθύνουν στα παιδιά τους, κάνοντάς τες λίγο πιο συγκεκριμένες, όπως “Για πες μου κάτι που συνέβη σήμερα στο διάλειμμα;” ή ” Ποιο είναι το πιο ανόητο πράγμα που συνέβη σήμερα;”
…και μπορεί να δουλέψει…
…μερικές φορές!

Πηγή:
http://voices.washingtonpost.com/answer-sheet/reading/-the-answer-sheet-likes.html

25 ( απίστευτες ) ερωτήσεις για να μάθετε από τα παιδιά "τι γίνεται" στο σχολείο! Δείτε τις ! 🕔17/09/2014 21:44 ΣΗΜΕΡΑΣΧΟΛΕΙΑΠΑΙΔΙΑΑΔΕΙΕΣ Προέλευση: 👤dimosiosxoleio.com Πηγή "Πώς πήγε το σχολείο σήμερα;" "Καλά." "Πώς πήγε το σχολείο σήμερα;" "Καλά." "Πες και κάτι ακόμη βρε παιδάκι μου!" "Ε, τι άλλο να σου πω, καλά." "Μια χαρά." Σας φαίνεται γνώριμος αυτός ο διάλογος; Αν όχι, είστε από τους "τυχερούς". Πολλά είναι τα παιδιά που με το γυρίζουν σπίτι αναμεταδίδουν με λεπτομέρειες όλη την ημέρα τους. Αν κάτι σας θυμίζει όμως τότε προφανώς τα παιδιά σας είναι στην κατηγορία εκείνων που θεωρούν το σχολείο προσωπική τους υπόθεση και δε μοιράζονται λεπτομέρειες, ή απλά ο τρόπος που πέφτει αυτή η ερώτηση είναι τόσο γενικός και αόριστος που πραγματικά δεν έχουν τι να πουν, ενώ κατά τα άλλα θα ήταν πρόθυμα! Η blogger Liz Evans, εκπαιδευτικός η ίδια, ήρθε αντιμέτωπη αρκετές φορές με τις μονολεκτικές, άδειες απαντήσεις "καλά", "μια χαρά" και άλλες παρόμοιες και αποφάσισε να κάνει μια λίστα πρωτότυπων και απρόσμενων ερωτήσεων που θα δελέαζαν τα παιδιά της να απαντήσουν. Έτσι, εκείνα θα το έβρισκαν διασκεδαστικό, θα της μετέφεραν πληροφορίες χωρίς να εχουν την αίσθηση ότι δίνουν αναφορά κι εκείνη σίγουρα θα γινόταν πιο ευχάριστη απέναντί τους. Συγχρόνως θα μάθαινε και όλα όσα θα ήθελε τόσο για την καθημερινότητά τους όσο όμως και για τον τρόπο που σκέφτονται και πράττουν τα παιδιά της όταν εκείνη δε θα ήταν παρούσα - ποιος ξέρει, ίσως και πολλά παραπάνω! Δείτε τη λίστα! 1. Ποιό ήταν το καλύτερο πράγμα που έγινε στο σχολείο σήμερα; (ποιό ήταν το χειρότερο;) 2. Πες μου κάτι που σήμερα σε έκανε να γελάσεις. 3. Αν μπορούσες να διαλέξεις, με ποιον θα καθόσουν μαζί στην τάξη; (με ποιον δε θα καθόσουν με τίποτα; Γιατί;) 4. Ποιο σημείο (χώρος) του σχολείου είναι το πιο σούπερ; 5. Πες μου μια περίεργη λέξη που άκουσες σήμερα. (Ή κάτι περίεργο που είπε κάποιος) 6. Αν έπαιρνα τηλέφωνο τη δασκάλα σου απόψε, τι θα μου έλεγε για σένα; 7. Με ποιον τρόπο βοήθησες κάποιον σήμερα; 8. Με ποιον τρόπο σε βοήθησε κάποιος σήμερα; 9. Πες μου κάτι καινούργιο που έμαθες σήμερα. 10. Ποια στιγμή ήσουν πιο χαρούμενος σήμερα; 11. Ποια στιγμή βαρέθηκες πιο πολύ σήμερα; 12. Αν εμφανιζόταν ένα εξωγήινο διαστημόπλοιο στην τάξη σου για να πάρει κάποιον, ποιος θα ήθελες να ήταν αυτός; (Γιατί;) 13. Με ποιον θα ήθελες να παίξεις στο διάλειμμα που δεν έχεις παίξει ποτέ ξανά μαζί του; 14. Πες μου κάτι καλό που έγινε σήμερα! 15. Ποια λέξη είπε πιο πολλές φορές η δασκάλα σου σήμερα; 16. Τι πιστεύεις οτι θα έπρεπε να κάνετε ή να μαθαίνετε για πιο πολλές ώρες στο σχολείο; 17. Τι θα έπρεπε να κάνετε ή να μαθαίνετε λιγότερο; Γιατί; 18. Σε ποιον πιστεύεις οτι θα μπορούσες να φερθείς καλύτερα μέσα στην τάξη σου; (ενώ δεν το έχεις κάνει ενδεχομένως) 19. Πού κυρίως παίζεις στα διαλείμματα; 20. Ποιος είναι ο πιο αστείος μέσα στην τάξη σου; Γιατί; 21. Τι σου άρεσε πιο πολύ στο κολατσιό σου; 22. Αν ήσουν εσύ ο δάσκαλος αύριο, τι θα έκανες; 23. Υπάρχει κάποιος στην τάξη που θα χρειαζόταν λίγο χρόνο εκτός ομάδας; 24. Αν μπορούσες να αλλάξεις θέση με κάποιον μέσα στην τάξη, με ποιον θα το διαπραγματευόσουν; Γιατί; 25. Πες μου 3 διαφορετικές στιγμές που χρειάστηκε να χρησιμοποιήσεις το μολύβι σου σήμερα! Όπως είναι φανερό, η λίστα μπορεί να μην τελειώσει ποτέ κι αυτό είναι σίγουρα καλό! Ας προσπαθήσουμε να είμαστε πιο κοντά στα παιδιά μας χωρίς κριτική, χωρίς (φανερό) έλεγχο, χωρίς κυνήγι και απόδοση ευθυνών. Ας γίνουμε λίγο πιο διασκεδαστικοί και ευχάριστοι και μέσα από αυτή μας τη στάση σίγουρα έχουμε μόνο να κερδίσουμε, εμείς, τα παιδιά μας και η σχέση μας με αυτά. Και θα δείτε οτι το παιχνίδι αυτό των ερωτήσεων θα τα εξιτάρει και θα το αποζητούν από μόνα τους! Οι απαντήσεις τους μπορεί να σας ξαφνιάσουν, να σας συγκινήσουν, να σας καταπλήξουν! Έως και να σας σοκάρουν, να είστε έτοιμοι! Φροντίστε να τα κοιτάτε στα μάτια, να μην ασχολείστε παράλληλα με κάτι άλλο και να μη ρίχνετε κλεφτές ματιές στο ρολόι γιατί η προσπάθεια θα καταλήξει σε παταγώδη αποτυχία. Τα παιδιά θέλουν, αποζητούν, έχουν ανάγκη την προσοχή μας. Όπως και οι μεγάλοι άλλωστε, έτσι δεν είναι; Αν δείτε ότι δεν ανταποκρίνονται, μην τα παρατήσετε! Δοκιμάστε πάλι με κάποια πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση και προτιμήστε την ώρα λίγο πριν τον ύπνο. Τότε που είναι στιγμές χαλάρωσης, εξομολογήσεων, αγκαλιάς και φιλιών. Προτρέψτε τα να κάνουν το ίδιο, να βρουν αντίστοιχες ερωτήσεις για εσάς. Τα παιδιά, όπως και ο καθένας ίσως, ανοίγονται πιο εύκολα όταν κάνουμε την αρχή εμείς. Αν τους πούμε πως πέρασε η δική μας μέρα, έχουμε πολύ περισσότερες πιθανότητες να μάθουμε για τη δική τους. Τι λέτε; Θα το δοκιμάσουμε; Και αλήθεια, τι άλλες ερωτήσεις θα προσθέτατε στη λίστα; Επιμέλεια: Όλγα Χατζηχρίστου Πηγή: mikroimegaloi.grΔιαβάστε περισσότερα: 25 ( απίστευτες ) ερωτήσεις για να μάθετε από τα παιδιά "τι γίνεται" στο σχολείο! Δείτε τις !

25 ( απίστευτες ) ερωτήσεις για να μάθετε από τα παιδιά "τι γίνεται" στο σχολείο! Δείτε τις ! 🕔17/09/2014 21:44 ΣΗΜΕΡΑΣΧΟΛΕΙΑΠΑΙΔΙΑΑΔΕΙΕΣ Προέλευση: 👤dimosiosxoleio.com Πηγή "Πώς πήγε το σχολείο σήμερα;" "Καλά." "Πώς πήγε το σχολείο σήμερα;" "Καλά." "Πες και κάτι ακόμη βρε παιδάκι μου!" "Ε, τι άλλο να σου πω, καλά." "Μια χαρά." Σας φαίνεται γνώριμος αυτός ο διάλογος; Αν όχι, είστε από τους "τυχερούς". Πολλά είναι τα παιδιά που με το γυρίζουν σπίτι αναμεταδίδουν με λεπτομέρειες όλη την ημέρα τους. Αν κάτι σας θυμίζει όμως τότε προφανώς τα παιδιά σας είναι στην κατηγορία εκείνων που θεωρούν το σχολείο προσωπική τους υπόθεση και δε μοιράζονται λεπτομέρειες, ή απλά ο τρόπος που πέφτει αυτή η ερώτηση είναι τόσο γενικός και αόριστος που πραγματικά δεν έχουν τι να πουν, ενώ κατά τα άλλα θα ήταν πρόθυμα! Η blogger Liz Evans, εκπαιδευτικός η ίδια, ήρθε αντιμέτωπη αρκετές φορές με τις μονολεκτικές, άδειες απαντήσεις "καλά", "μια χαρά" και άλλες παρόμοιες και αποφάσισε να κάνει μια λίστα πρωτότυπων και απρόσμενων ερωτήσεων που θα δελέαζαν τα παιδιά της να απαντήσουν. Έτσι, εκείνα θα το έβρισκαν διασκεδαστικό, θα της μετέφεραν πληροφορίες χωρίς να εχουν την αίσθηση ότι δίνουν αναφορά κι εκείνη σίγουρα θα γινόταν πιο ευχάριστη απέναντί τους. Συγχρόνως θα μάθαινε και όλα όσα θα ήθελε τόσο για την καθημερινότητά τους όσο όμως και για τον τρόπο που σκέφτονται και πράττουν τα παιδιά της όταν εκείνη δε θα ήταν παρούσα - ποιος ξέρει, ίσως και πολλά παραπάνω! Δείτε τη λίστα! 1. Ποιό ήταν το καλύτερο πράγμα που έγινε στο σχολείο σήμερα; (ποιό ήταν το χειρότερο;) 2. Πες μου κάτι που σήμερα σε έκανε να γελάσεις. 3. Αν μπορούσες να διαλέξεις, με ποιον θα καθόσουν μαζί στην τάξη; (με ποιον δε θα καθόσουν με τίποτα; Γιατί;) 4. Ποιο σημείο (χώρος) του σχολείου είναι το πιο σούπερ; 5. Πες μου μια περίεργη λέξη που άκουσες σήμερα. (Ή κάτι περίεργο που είπε κάποιος) 6. Αν έπαιρνα τηλέφωνο τη δασκάλα σου απόψε, τι θα μου έλεγε για σένα; 7. Με ποιον τρόπο βοήθησες κάποιον σήμερα; 8. Με ποιον τρόπο σε βοήθησε κάποιος σήμερα; 9. Πες μου κάτι καινούργιο που έμαθες σήμερα. 10. Ποια στιγμή ήσουν πιο χαρούμενος σήμερα; 11. Ποια στιγμή βαρέθηκες πιο πολύ σήμερα; 12. Αν εμφανιζόταν ένα εξωγήινο διαστημόπλοιο στην τάξη σου για να πάρει κάποιον, ποιος θα ήθελες να ήταν αυτός; (Γιατί;) 13. Με ποιον θα ήθελες να παίξεις στο διάλειμμα που δεν έχεις παίξει ποτέ ξανά μαζί του; 14. Πες μου κάτι καλό που έγινε σήμερα! 15. Ποια λέξη είπε πιο πολλές φορές η δασκάλα σου σήμερα; 16. Τι πιστεύεις οτι θα έπρεπε να κάνετε ή να μαθαίνετε για πιο πολλές ώρες στο σχολείο; 17. Τι θα έπρεπε να κάνετε ή να μαθαίνετε λιγότερο; Γιατί; 18. Σε ποιον πιστεύεις οτι θα μπορούσες να φερθείς καλύτερα μέσα στην τάξη σου; (ενώ δεν το έχεις κάνει ενδεχομένως) 19. Πού κυρίως παίζεις στα διαλείμματα; 20. Ποιος είναι ο πιο αστείος μέσα στην τάξη σου; Γιατί; 21. Τι σου άρεσε πιο πολύ στο κολατσιό σου; 22. Αν ήσουν εσύ ο δάσκαλος αύριο, τι θα έκανες; 23. Υπάρχει κάποιος στην τάξη που θα χρειαζόταν λίγο χρόνο εκτός ομάδας; 24. Αν μπορούσες να αλλάξεις θέση με κάποιον μέσα στην τάξη, με ποιον θα το διαπραγματευόσουν; Γιατί; 25. Πες μου 3 διαφορετικές στιγμές που χρειάστηκε να χρησιμοποιήσεις το μολύβι σου σήμερα! Όπως είναι φανερό, η λίστα μπορεί να μην τελειώσει ποτέ κι αυτό είναι σίγουρα καλό! Ας προσπαθήσουμε να είμαστε πιο κοντά στα παιδιά μας χωρίς κριτική, χωρίς (φανερό) έλεγχο, χωρίς κυνήγι και απόδοση ευθυνών. Ας γίνουμε λίγο πιο διασκεδαστικοί και ευχάριστοι και μέσα από αυτή μας τη στάση σίγουρα έχουμε μόνο να κερδίσουμε, εμείς, τα παιδιά μας και η σχέση μας με αυτά. Και θα δείτε οτι το παιχνίδι αυτό των ερωτήσεων θα τα εξιτάρει και θα το αποζητούν από μόνα τους! Οι απαντήσεις τους μπορεί να σας ξαφνιάσουν, να σας συγκινήσουν, να σας καταπλήξουν! Έως και να σας σοκάρουν, να είστε έτοιμοι! Φροντίστε να τα κοιτάτε στα μάτια, να μην ασχολείστε παράλληλα με κάτι άλλο και να μη ρίχνετε κλεφτές ματιές στο ρολόι γιατί η προσπάθεια θα καταλήξει σε παταγώδη αποτυχία. Τα παιδιά θέλουν, αποζητούν, έχουν ανάγκη την προσοχή μας. Όπως και οι μεγάλοι άλλωστε, έτσι δεν είναι; Αν δείτε ότι δεν ανταποκρίνονται, μην τα παρατήσετε! Δοκιμάστε πάλι με κάποια πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση και προτιμήστε την ώρα λίγο πριν τον ύπνο. Τότε που είναι στιγμές χαλάρωσης, εξομολογήσεων, αγκαλιάς και φιλιών. Προτρέψτε τα να κάνουν το ίδιο, να βρουν αντίστοιχες ερωτήσεις για εσάς. Τα παιδιά, όπως και ο καθένας ίσως, ανοίγονται πιο εύκολα όταν κάνουμε την αρχή εμείς. Αν τους πούμε πως πέρασε η δική μας μέρα, έχουμε πολύ περισσότερες πιθανότητες να μάθουμε για τη δική τους. Τι λέτε; Θα το δοκιμάσουμε; Και αλήθεια, τι άλλες ερωτήσεις θα προσθέτατε στη λίστα; Επιμέλεια: Όλγα Χατζηχρίστου Πηγή: mikroimegaloi.grΔιαβάστε περισσότερα: 25 ( απίστευτες ) ερωτήσεις για να μάθετε από τα παιδιά "τι γίνεται" στο σχολείο! Δείτε τις !

Οι μαθητές μας… τόσο ίδιοι, αλλά και τόσο διαφορετικοί…μέσα στην ίδια ομάδα

Posted on by pappanna

 Άννα Παππά
Δασκάλα – Συγγραφέας

Τα σχολικά προγράμματα, έχουν γίνει κατά τέτοιο τρόπο, ώστε σε μια δεδομένη ηλικία, τα παιδιά οφείλουν να αποκτήσουν ένα συγκεκριμένο ποσό γνώσεων.Το βάρος της ύλης και της ποσότητάς της, κάποια στιγμή, θα πρέπει να μπει στη ζυγαριά μαζί με τον πραγματικό σκοπό της αγωγής.
Για να μπορέσουν τα παιδιά να ανταποκριθούν με τον ίδιο τρόπο στη μεγάλη ποσότητα ύλης, θα έπρεπε όλα να έχουν τις ίδιες δυνατότητες μνήμης, φαντασίας, κατανόησης.Θα έπρεπε όλα να είναι πάντοτε και σε κάθε στιγμή της σχολικής χρονιάς σε κατάσταση, ώστε να αντιλαμβάνονται, να επεξεργάζονται και να αφομοιώνουν με τον ίδιο τρόπο. Από τη ψυχολογία γνωρίζουμε ότι δεν είναι δυνατόν να εργάζονται όλα τα παιδιά με ταχύτητα και τρόπο μονότονο, όπως μια μηχανή.
Το κάθε παιδί έχει πάρει από τη φύση τις ικανότητες, τις κλίσεις, τις προδιαθέσεις του, δηλαδή ένα ορισμένο δυναμικό. Αυτό το δυναμικό, ο δάσκαλος θα το πάρει και με προσπάθεια πότε συνειδητή, πότε ασυναίσθητη, θα το εξελίξει, θα το μορφοποιήσει και τελικά θα το θέσει στην υπηρεσία του ατόμου, που αποτελεί και το φυσικό του φορέα.
Υπάρχουν παιδιά, που στα χρόνια της πρώτης ανάπτυξης, παρουσίασαν υστέρηση, με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν αργή πορεία στην κατάκτηση της γνώσης, κυρίως αργούν να διαβάσουν, να γράψουν. Τα παιδιά αυτά κάνουν ότι μπορούν, μα το υπόστρωμά τους είναι ανεπαρκές. Μέσα από την ομαδική εργασία, θα μπορέσουν και αυτά να προσφέρουν, χωρίς δισταγμό και χωρίς απογοητεύσεις, γιατί έχουν την απόλυτη ανάγκη να υποστηριχθούν, για να μπορέσουν να προχωρήσουν. Και η υποστήριξη που επιζητούν θα προέλθει από τους ίδιους τους συμμαθητές τους.
Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται τα χαρισματικά ή ταλαντούχα παιδιά. Είναι το 5% του γενικού παιδικού πληθυσμού που διαθέτει εξαιρετικά υψηλές ικανότητες σε έναν ή περισσότερους γνωστικούς τομείς, που παρουσιάζει επίκτητες διανοητικές ικανότητες και ειδικές δεξιότητες. Παιδιά που όσο παράξενο και αν φαίνεται, έχουν χαμηλές επιδόσεις στο σχολείο ή ακόμη κατά τη διάρκεια της εφηβείας εγκαταλείπουν τις σπουδές τους. Ανεπαρκής ή λανθασμένη παιδαγωγική προσέγγιση δημιουργεί αρνητικό υπόβαθρο στον ψυχικό κόσμο αυτών των παιδιών, επειδή καταπιέζεται η ανάπτυξη των υψηλών νοητικών τους ικανοτήτων.
Υπάρχουν άλλα παιδιά που είναι επιμελή, ευσυνείδητα, που δεν μπορούν όμως να προσαρμοσθούν στους ρυθμούς της τάξης ή της ομάδας τους. Δυσκολεύονται εκεί που οι άλλοι, που δεν είναι ανώτεροί τους, μα που είναι απλώς διαφορετικοί, τελειώνουν εύκολα το έργο τους. Στα «αισθητηριακά παιδιά», οι αισθήσεις τους μοιάζουν με κεραίες, που τους συνδέουν με τον κόσμο και που τους φέρνουν άφθονες εικόνες, στις οποίες δεν μπορούν πάντοτε να δώσουν μια μορφή και δεν μπορούν να τις εκφράσουν.
Τα παιδιά αυτά δεν είναι φυγόπονα, ούτε αφηρημένα, ούτε απρόσεκτα. Ωστόσο τις περισσότερες φορές «σέρνονται» στην ουρά της τάξης. Έχουν ανάγκη, περισσότερο από άλλα παιδιά, από μια ατμόσφαιρα χαρούμενη και γεμάτη κατανόηση,  που προσφέρει η μάθηση μέσα από το θεατρικό παιχνίδι, το παιχνίδι. Αντίθετα δε μπορούν να λειτουργήσουν σε ατμόσφαιρα αδιαφορίας και αυστηρότητας. Επίσης, έχουν ανάγκη από μια αφομοιώσιμη διδασκαλία, όπου θα χρησιμοποιηθούν τα εξαίρετα όργανα που διαθέτουν, οι αισθήσεις τους, χωρίς να νιώθουν πώς βαραίνει επάνω τους ο καταναγκασμός της ώρας.
Άλλα παιδιά κατηγορούνται ότι είναι τεμπέλικα. Είτε να ντυθούν πρόκειται, είτε να διαβάσουν τα μαθήματά τους, δεν τελειώνουν ποτέ. Μερικά από τα παιδιά αυτά δεν είναι σίγουρα για τον εαυτό τους, βασανίζονται από ένα αίσθημα κατωτερότητας. Από έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό τους, γεμίζουν το χρόνο με μικρολεπτομέρειες, που  τους φαίνονται απαραίτητες. Άλλα παιδιά αργούν να τελειώσουν, γιατί φοβούνται τη συμμετοχή τους σε καινούριες δραστηριότητες. Και άλλα απ’ αυτά, επαναπαύονται ότι κάποιος άλλος θα φέρει σε πέρας την εργασία.  Η ενθάρρυνση να αναλάβουν πρωτοβουλίες μέσα στην ομάδα και να μπορέσουν να τελειώσουν στην αρχή απλές εργασίες και στη συνέχεια πιο σύνθετες, είναι ο μόνος τρόπος  να  ξεφύγουν, χωρίς  να το καταλάβουν, από τη δυσκολία,  αποκτώντας  βαθμιαία εγρήγορση και αφύπνιση του ενδιαφέροντός τους για  πραγματική μάθηση.
Μια άλλη κατηγορία είναι τα παιδιά που οι γονείς τους είναι υπέρμετρα φιλόδοξοι και αυτά με τη σειρά τους με διάφορες προσπάθειες, τις περισσότερες φορές επιτυχείς, αγωνίζονται να ικανοποιήσουν τις αυξημένες απαιτήσεις που έχουν γι’ αυτά οι γονείς τους. Στα παιδιά αυτά κάθε επιτυχία των συμμαθητών τους, διεγείρει στη ψυχή τους φόβο και φθόνο. Μικρή δε τυχαία αποτυχία, τα οδηγεί σε απογοήτευση  και σε εκδηλώσεις αντικοινωνικές. Και οι μέχρι τότε έπαινοι από τους γονείς μετατρέπονται σε επίπληξη και προσβολή και από εκείνη τη στιγμή υπάρχει η πιθανότητα η κατάσταση προόδου των παιδιών να μεταβληθεί απότομα.
Σύγκλιση μεταξύ του ατομικού και κοινωνικού «εγώ», δε θα υπάρξει παρά μόνο σε μια τάξη,όπου επικρατεί το ομαδικό πνεύμα και που επιτυγχάνεται το «εγώ» να γίνει «εμείς», με σκοπό την πραγμάτωση στόχων που έθεσε η ομάδα.
Παιδιά επίσης, που θέλουν να μεγαλώσουν την ταυτότητα τους, απαντώντας σε κάθε ερώτηση που θέτει ο δάσκαλος, απλά για να απαντήσουν και με αυτό τον τρόπο να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, συναντά συχνά  κάποιος μέσα σε μια τάξη. Η απάντηση που δίνουν, τις περισσότερες φορές είναι άστοχη. Όταν θα δουλέψουν σε ομάδα, η οποία εκ των πραγμάτων δεν επιτρέπει αύξηση ταυτότητας κανενός μέλους της και αντιθέτως περιορίζει αυτές τις εξάρσεις, λόγω της συνεργασίας που επιβάλλει και της κοινής συνεισφοράς, θα βοηθηθούν ώστε να τοποθετήσουν τον εαυτό τους  στα σωστά πλαίσια.
Τέλος, μέσα σε κάθε τάξη υπάρχουν και παιδιά που προέρχονται από οικογένειες που τα υπερπροστατεύουν. Τα παιδιά αυτά ενώ γνωρίζουν, απομονώνονται, είναι δειλά και δε συμμετέχουν  όσο πρέπει σε καμιά δραστηριότητα, γιατί βρίσκονται έξω από την προστατευτική ασπίδα των γονέων τους και αισθάνονται  ευάλωτα. Αυτή η λανθασμένη εντύπωση θα μπορέσει να καταπολεμηθεί, μέσα από τις αρχές που διέπουν τη συνεργατική μάθηση και θα μπορέσουν οι μαθητές να αποκτήσουν την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση και θα πετύχουν έτσι να απομακρυνθούν από τον κλοιό του γονικού εγκλωβισμού.
Όλοι αυτοί είναι οι μαθητές μας…τόσο ίδιοι, αφού είναι τα παιδιά μας, αλλά και τόσο διαφορετικοί… Όλοι μπορούν όμως να μάθουν όταν εργαστούν στο “εμείς”!!!

Το... ψεύτικο κλάμα!

το… «ψεύτικο» κλάμα έχει γίνει συνήθεια στο παιδί σας;

Το «ψεύτικο» κλάμα είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος που χρησιμοποιούν τα νήπια προκειμένου να περάσει το… δικό τους! Μάθετε πως μπορείτε εσείς να τα βοηθήσετε να κόψουν αυτήν τη συνήθεια!

Είναι ενοχλητικό και όλοι ξέρουμε ότι τα μικρά παιδιά το χρησιμοποιούν ως μέσο πίεσης και εκβιασμού στους γονείς τους! Τι είναι; Το κλάμα, φυσικά! Αν εξαιρέσουμε τα νεογέννητα μωρά, τα οποία κλαίνε συνήθως προκειμένου να επικοινωνήσουν με το περιβάλλον τους, τα νήπια ξέρουν ότι η τσιρίδα και το κλάμα, πολύ απλά… πιάνει! Τι μπορείτε να κάνετε εσείς λοιπόν όταν το… «ψεύτικο» κλάμα έχει γίνει συνήθεια στο παιδί σας; Πότε μπορείτε να καταλάβετε ότι πρόκειται για ψεύτικο κλάμα;

Αξιολογήστε το!
 
Πρώτα από όλα, θα πρέπει να μάθετε να ξεχωρίζετε αν το κλάμα του παιδιού σας είναι «αληθινό» ή «ψεύτικο»! Τα παιδιά κλαίνε όταν πεινάνε, όταν πονάνε και φυσικά όταν θέλουν κάτι! Είναι σημαντικό από τη μεριά σας λοιπόν να αξιολογείτε κάθε φορά την πραγματική αιτία του κλάματος του παιδιού σας, προκειμένου να βεβαιωθείτε ότι δεν οφείλετε σε κάποιο παθολογικό αίτιο, ότι το παιδί σας δεν είναι άρρωστο και ότι δεν πονάει πουθενά!

Μέσο… εκβιασμού!
 
Αν δείτε ότι δεν συντρέχει κάποιος λόγος υγείας που κάνει το παιδί σας να κλαίει, τότε μάλλον πρόκειται για έναν απλό, συνηθισμένο… εκβιασμό και το μέσο είναι οι φωνές και το κλάμα! Ας πούμε ότι τα νήπια, ξέρουν καλά ότι είναι πολύ πιθανό να υποκύψετε στο κλάμα τους! Πολλοί γονείς μάλιστα υποχωρούν και ικανοποιούν τις απαιτήσεις των παιδιών τους σχεδόν αμέσως αφού το παιδί αρχίζει να κλαίει, προκειμένου να γλιτώσουν τον πονοκέφαλο και φυσικά προκειμένου να δουν και πάλι το παιδάκι τους ήρεμο και χαμογελαστό! Δυστυχώς όμως, αν υποχωρήσετε μία φορά, πιθανότατα το μικρό σας θα το κάνει σύστημα, κατά κάποιο τρόπο θα του γίνει συνήθεια και τελικά κάθε φορά που δεν θα… περνάει το δικό του, απλά θα κλαίει!

Την… προσοχή σας παρακαλώ!
 
Είναι πολλές οι περιπτώσεις στις οποίες τα νήπια αρχίζουν να ουρλιάζουν και να κλαίνε, επειδή πολύ απλά θέλουν την προσοχή των γονιών τους! Αν λοιπόν και το δικό σας παιδί ανήκει στην κατηγορία των παιδιών εκείνων που όταν θέλουν αγκαλιές και χάδια, κλαίνε και φωνάζουν για να τα έχουν, μην πανικοβάλλεστε και μην τρέχετε για να του τα προσφέρετε! Είναι σημαντικό να καταλάβει το μικρό σας ότι υπάρχει και άλλος τρόπος για να ζητήσει αυτό που θέλει, όπως είναι να το ζητήσει ευγενικά!

«Το θέλω τώρα»!
 
Σε άλλες περιπτώσεις τα νήπια χρησιμοποιούν το κλάμα είτε για να πάρουν κάτι είτε για να αποφύγουν κάτι άλλο! Μπορεί για παράδειγμα το παιδί σας να δει ένα παιχνίδι σε κάποιο μαγαζί και να νιώσει ότι αυτό το θέλει εδώ και τώρα και ότι πρέπει απεγνωσμένα να το αποκτήσει! Εσείς όμως για διάφορους λόγους μπορεί να μην συμμερίζεστε τη συγκεκριμένη άποψη, τη συγκεκριμένη στιγμή! Μην ξαφνιαστείτε, λοιπόν, εάν το παιδάκι σας αρχίσει να κλαίει και να φωνάζει πόσο πολύ το θέλει, όταν εσείς αρνηθείτε να του το αγοράσετε! Επίσης, μπορεί το μικρό σας να βάλει τα κλάματα προσπαθώντας να σας μεταπείσει για την ώρα του ύπνου, του φαγητού κ.ο.κ.. Και σε αυτή την περίπτωση, λοιπόν, πολλά νήπια συνηθίζουν να χρησιμοποιούν τη μέθοδο του… «ψεύτικου» κλάματος!

Τι να κάνετε;
 
Υπάρχουν τεχνικές τις οποίες μπορείτε να ακολουθήσετε προκειμένου να αλλάξετε την εντύπωση που έχει δημιουργηθεί στο παιδί σας, ότι το κλάμα είναι ο σωστός τρόπος για να καταφέρει αυτό που θέλει και να το κάνετε να καταλάβει ότι υπάρχουν ακόμα πιο αποτελεσματικοί τρόποι!

- Μην υποχωρείτε!
 
Όταν το παιδί ξεκινάει το ψεύτικο κλάμα, μην υποχωρείτε! Συζητήστε μαζί του όταν πια θα έχει ηρεμήσει, υπενθυμίζοντας και εξηγώντας του τους κανόνες που έχετε θεσπίσει σαν οικογένεια στο σπίτι!

- Αγνοήστε το κλάμα!
 
Αν αρχίσει το μικρό σας, όχι μόνο να κλαίει, αλλά και να φωνάζει, δοκιμάστε να αγνοήσετε το κλάμα του! Μπορείτε με ήρεμο τρόπο και χαμηλό τόνο φωνής να του πείτε μόνο «Δεν καταλαβαίνω τι λες. Μίλα μου με κανονική φωνή» και έπειτα να του κάνετε κουβέντα, όταν πλέον το παιδί θα έχει ησυχάσει!

- Ευγένεια!
 
Εξηγήστε στο παιδί σας, ότι είναι πιο πιθανό να ξανασκεφτείτε να του κάνετε το… χατίρι την επόμενη φορά, μόνο όμως αν το ζητήσει με όμορφο και ευγενικό τρόπο και όχι με κλαψουρίσματα!

- Ακούστε το!
 
Αν θελήσει να σας μιλήσει για να σας εξηγήσει τη δική του οπτική γωνία, ακούστε το! Δεν είναι καλό να είστε απότομοι απέναντί του και να μην «σηκώνετε κουβέντα»!

- Μην το τιμωρείτε!
 
Μην φέρεστε σκληρά και μην τιμωρείτε το παιδί σας για τον τρόπο που έχει βρει, προκειμένου να περνάει το δικό του! Να θυμάστε ότι το παιδί σας χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο που έχει ανακαλύψει ότι σε πολλές περιπτώσεις πιάνει!

Συμβουλή!
 
Τα παιδιά δοκιμάζουν διάφορους τρόπους για να πετύχουν αυτό που θέλουν! Ένας από αυτούς είναι το ψεύτικο κλάμα! Σε αυτήν την προσπάθεια που κάνουν, εάν δουν ότι σας «καταφέρνουν», ενθαρρύνονται ώσπου τελικά η συγκεκριμένη μέθοδος επαναλαμβάνεται και γίνεται συνήθεια!
ΠΗΓΗhttp://www.tampouloukia.gr

Το παιχνίδι και η συμβολή του στην ανάπτυξη του παιδιού

Η λέξη παιχνίδι προέρχεται από την λέξη παίχτης – παίζω – παις. Με την έννοια παιχνίδι ορίζουμε την κατ’ εξοχήν αυθόρμητη και ενδιαφέρουσα δραστηριότητα των παιδιών που έχει ως στόχο την συναισθηματική τους ευχαρίστηση.
Η ανάγκη του παιδιού για παιχνίδι ξεκινά από την βρεφική ηλικία και όπως και σε όλα τα αναπτυγμένα θηλαστικά, το παιχνίδι είναι βιολογικά χρήσιμο για τα παιδιά και τα μικρά ζώα και αποτελεί μέσο προετοιμασίας για τις μετέπειτα σημαντικές δραστηριότητες της ζωής του. Τα παιδιά, όπως και τα μικρά ζώα που είναι κοντά σε εμάς, όπως οι πίθηκοι παίζουν και όσο παίζουν, μεγαλώνοντας, μαθαίνουν και κερδίζουν περισσότερα πράγματα. Κανένα όμως ζώο δεν παίζει τόσο ελεύθερα και το πολύ όσο το παιδί.
Η επιθυμία και η ικανότητα  του ανθρώπου για παιχνίδι δεν μειώνεται ακόμα και όταν ωριμάσει.
Έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες για την αξία του παιχνιδιού:
-          κατά τον Stanley Hall πρόκειται για μια αναπτυξιακή φάση του ανθρώπου από την οποία έχει διέλθει το είδος στην εξελικτική του πορεία
-          κατά τον Freud το παιχνίδι είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να ικανοποιήσει τις ορμές, να εκπληρώσει τις επιθυμίες και να αντιμετωπίσει τις επώδυνες εμπειρίες που τον απειλούν
-          κατά τον Piaget το παιχνίδι θεωρείται ως πράξη αφομοίωσης και όχι συμμόρφωσης στην πραγματικότητα. Το παιδί στο παιχνίδι χειρίζεται τα πράγματα ελεύθερα και αλλοιώνει την πραγματικότητα με σκοπό να ικανοποιήσει τις προσωπικές του ανάγκες
-          κατά τον Winnicott είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά να μπορούν να εκφράσουν την επιθετικότητά τους σε ένα περιβάλλον που τους είναι φιλικό και δεν φοβούνται ότι θα τιμωρηθούν γι’ αυτό. Το παιδί αποκτά εμπειρίες με το παιχνίδι. Το παιχνίδι καταλαμβάνει ένα μεγάλο τμήμα της ζωής του παιδιού. Η προσωπικότητα των παιδιών αναπτύσσεται μέσα από τα παιχνίδια τους και όσα επινοούν τα άλλα παιδιά και οι ενήλικες. Εμπλουτίζοντας τον εαυτό τους, τα παιδιά διευρύνουν σταδιακά την ικανότητά τους να βλέπουν τον πλούτο του εξωτερικού πραγματικού κόσμου. Το παιχνίδι είναι μια διαρκής μαρτυρία της δημιουργικότητας, που σημαίνει ζωντάνια. Μέσα από το παιχνίδι το παιδί κάνει φίλους και εχθρούς, ενώ είναι δύσκολο να κάνει φίλους εκτός παιχνιδιού. Το παιχνίδι παρέχει μια οργάνωση για τη μύηση στις συναισθηματικές σχέσεις και έτσι βοηθά στην ανάπτυξη των κοινωνικών επαφών. Το παιχνίδι και άλλες μορφές τέχνης συντελούν στην ενοποίηση και γενική απαρτίωση της προσωπικότητας του παιδιού.
Το παιδί μέσα από το παιχνίδι έχει την ευκαιρία να:
-          δράσει ελεύθερα και αβίαστα
-          ερευνήσει τον υλικό κόσμο
-          αναπτύξει την γλωσσική του ικανότητα
-          εκφράσει τα συναισθήματά του
-          αναπτύξει τις διαπροσωπικές του σχέσεις
-          δημιουργήσει και να μάθει αναπτύσσοντας την σκέψη του και οξύνοντας την κρίση του
-          ζήσει σε ένα κόσμο φανταστικό που μπορεί να εξουσιάσει
-          νοιώσει ευχαρίστηση
Απ’ όλα τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι το παιχνίδι είναι ένα σημαντικό μέσο εξέλιξης καθώς επίσης και ο φυσικός τρόπος για την εκπαίδευση των παιδιών. Το παιχνίδι είναι για τα παιδιά, όπως η εργασία για τους ενήλικες.

Είδη παιχνιδιού

Υπάρχουν πέντε κατηγορίες παιχνιδιού που αντιστοιχούν στην φυσιολογική εξέλιξη του παιδιού: το διερευνητικό παιχνίδι, το μιμητικό παιχνίδι, το δημιουργικό παιχνίδι, το φανταστικό παιχνίδι και το παιχνίδι με κανόνες.

Διερευνητικό Παιχνίδι : Ξεκινά από την ηλικία των τριών μηνών με το παιχνίδι των δακτύλων. Προυποθέτει την ωρίμανση του νευρικού συστήματος και των αισθητηρίων οργάνων μέσα από τα οποία διερευνά τον κόσμο γύρω του. Τα αισθητηριακά παιχνίδια που συνοδεύονται από τα λόγια της μητέρας και του πατέρα ξεκινούν από την κούνια και αφορούν στην όραση, ακοή, αφή, μιμική γλώσσας και πιάσιμο.

Μιμητικό Παιχνίδι: Ξεκινά στην ηλικία των επτά-δέκα μηνών και προυποθέτει την ικανότητα του παιδιού για τον κινητικό έλεγχο του σώματός του, τον χειρισμό των αντικειμένων και την οργάνωση και ερμηνεία των αισθητικών και αισθητηριακών εμπειριών. Ταυτόχρονα αντιλαμβάνεται και τον λόγο των ενηλίκων. Μέσω του μιμητικού παιχνιδιού το παιδί μαθαίνει σιγά – σιγά να εκτελεί δραστηριότητες που είναι πολύ χρήσιμες για το ίδιο. Επίσης αντιλαμβάνεται ότι οι ενήλικες έχουν διαφορετικούς από αυτό ρόλους, τους οποίους θα αναπτύξει και το ίδιο όταν μεγαλώσει. Στην ηλικία των 4 -5 ετών τα παιδιά εκφράζουν τα συναισθήματά τους παίζοντας τις μαμάδες και τους μπαμπάδες  ή κάνουν την δασκάλα και τον γιατρό επαναλαμβάνοντας όσα έχουν βιώσει.

Δημιουργικό Παιχνίδι: Είναι συνέχεια του πρώιμου διερευνητικού παιχνιδιού που σχετίζεται με την σωματική εξέλιξη του παιδιού και ξεκινά από την ηλικία των 18-20 μηνών, όπου ταυτόχρονα με την αισθησιοκινητική ωρίμανση χρησιμοποιεί τις εμπειρίες του παρελθόντος μέσω της νοητικής ανάπτυξης. Σε αυτή την ηλικία μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα διάφορα εκπαιδευτικά παιχνίδια.

Φανταστικό Παιχνίδι: Αρχίζει περίπου στην ηλικία των 2 ετών και εξελίσσεται τα επόμενα χρόνια. Το φανταστικό παιχνίδι δίνει την ευκαιρία στο παιδί να παίξει τα γεγονότα της ζωής του, ελευθερώνοντας τα από καταπιέσεις, δυσάρεστες καταστάσεις και εμπειρίες, βοηθώντας το να ανταποκριθεί πιο εύκολα στον κόσμο των μεγάλων. Βοηθά το παιδί να αποκτήσει ψυχική ισορροπία προσφέροντάς του την δυνατότητα εξωτερίκευσης θετικών και αρνητικών συναισθημάτων. Το φανταστικό παιχνίδι εξαρτάται από την ικανότητα του παιδιού να εκφράσει τις ιδέες του με ένα συμβολικό τρόπο. Πολύ συχνά χρησιμοποιείται για διαγνωστικούς σκοπούς από τους ειδικούς της ψυχικής υγείας.

Παιχνίδι με Κανόνες: Ξεκινά στην ηλικία των 4 ετών και προϋποθέτει σημαντική ανάπτυξη των ικανοτήτων του παιδιού ταυτόχρονα με την κατάκτηση όλων των προηγούμενων ειδών παιχνιδιού. Επίσης απαιτεί την ικανότητα του παιδιού να δεχθεί κανόνες όσον αφορά στο μοίρασμα, στην αναβολή της ικανοποίησης των επιθυμιών του, στο να μάθει να χάνει. Πρόκειται κυρίως για τα ομαδικά παιχνίδια και συμπίπτουν με την ένταξη του παιδιού στο σχολικό περιβάλλον.

Ο ρόλος του ενήλικου στην διευκόλυνση του παιχνιδιού

Η παρουσία των ενηλίκων στο παιχνίδι των παιδιών κάτω από την ηλικία των 2,5 ετών είναι υψίστης σημασίας.
Ο γονιός από την δική του πλευρά θα πρέπει να παίζει με το παιδί του σαν ίσος προς ίσο, όσο γίνεται, χωρίς να παίζει τον παθητικό αντίπαλο που δίνει στο παιδί την ευκαιρία να κερδίζει πάντα, απαλλάσσοντας τον εαυτό του από τα αναμενόμενα ξεσπάσματα θυμού του παιδιού. Όπως αναφέραμε και παραπάνω ο γονιός αποτελεί πρότυπο για το παιδί με τον οποίο θα ταυτιστεί μεγαλώνοντας. Επιβάλλεται λοιπόν η συμπεριφορά του κατά την διάρκεια του παιχνιδιού να αυτή του ενήλικα και όχι του παιδιού του.
Ο γονιός δεν χρειάζεται να επαινεί διαρκώς το παιδί γιατί αυτό καλλιεργεί την εξάρτησή του από τον γονιό, αλλά ούτε και να ντρέπεται όταν το παιδί του ζητά να παίξουν με τον δικό του τρόπο. Πολλές φορές το παιδί ευχαριστιέται να εναλλάσσει τα παιχνίδια με τα οποία παίζει που μερικές φορές δεν τα ολοκληρώνει, πράγμα το οποίο θα πρέπει να γίνεται αποδεκτό. Από την άλλη η συμπεριφορά του παιδιού μπορεί να ποικίλλει από την ησυχία ή ακόμη και ονειροπόληση έως την φασαρία και τις φωνές.
Ο γονιός σε σχέση με το παιδί θα πρέπει να το ενθαρρύνει να είναι αυθόρμητο χωρίς να θέτει ο ίδιος τις οδηγίες και τους κανόνες του παιχνιδιού. Επίσης να αφήνει το παιδί να χρησιμοποιήσει την φαντασία του χωρίς να ασκεί κριτική.
Το παιδί θέλει και χρειάζεται ένα σύντροφο στο παιχνίδι του και οι γονείς είναι σημαντικό να «γονατίσουν» και να παίξουν με τα παιδιά τους χωρίς να προσπαθούν να εξαγοράσουν την ησυχία τους με το να τους προσφέρουν όλο και περισσότερα παιχνίδια.
Η ανάγκη για συντροφιά στο παιχνίδι αυξάνεται μετά την ηλικία των 2.5 ετών αφού μεγαλώνει και η τάση για κοινωνικοποίηση του παιδιού.
Στην ηλικία των 4 – 6 ετών που το παιδί εντάσσεται στο σχολικό περιβάλλον με την έναρξη του νηπιαγωγείου, η ανάγκη για συντρόφους είναι πολύ μεγάλη.
Στην ηλικία των 7 – 12 ετών μπαίνουν οι κανόνες στα ομαδικά παιχνίδια τα οποία δίνουν ιδιαίτερη ευχαρίστηση στα παιδιά και οι δραστηριότητες αυτής της περιόδου καθορίζονται από το φύλο. Ετσι τα αγόρια συνηθίζουν να παίζουν με τα αγόρια και τα κορίτσια με τα κορίτσια. Μέχρι την εφηβεία όπου εμφανίζονται κοινά ενδιαφέροντα και για τα δύο φύλα.

Κριτήρια επιλογής των παιχνιδιών
Οι γονείς και γενικά οι ενήλικες που ασχολούνται με την ανατροφή των παιδιών  μπορούν να διευρύνουν το φάσμα των σωματικών και συναισθηματικών εμπειριών που τους προσφέρει το παιχνίδι, παρέχοντάς τους ιδέες και υλικό.
Φαίνεται όμως πως είναι καλύτερο να παρέχουν λιγότερα παρά περισσότερα τέτοια αντικείμενα, μιας και τα παιδιά είναι ικανά να βρίσκουν αντικείμενα και να επινοούν πολύ εύκολα διάφορα παιχνίδια.
Όταν οι γονείς διαλέγουν τα παιχνίδια με την παρουσία του παιδιού, η επιλογή  θα πρέπει να ακολουθεί τα ενδιαφέροντα του ίδιου του παιδιού και όχι του  ενήλικα.
Βασικό κριτήριο στην επιλογή ενός παιχνιδιού είναι να τους προσφέρουν αυτό που επιθυμούν με την προυπόθεση να ανταποκρίνεται στις οικονομικές δυνατότητες του γονιού. Παιχνίδια όπως puzzle, παιχνίδια κατασκευών, ανθρώπινες φιγούρες που διαλύονται και ξαναφτιάχνονται, αυτοκίνητα και άλλα μικρά στέρεα αντικείμενα είναι ιδανικά για τα παιδιά άνω των 5 ετών.
Σημαντικό στην επιλογή των παιχνιδιών είναι η δυνατότητα που παρέχει στο παιδί  να κάνει όνειρα γι’ αυτό και όχι τα τελειοποιημένα μηχανικά παιχνίδια που  μόλις χαλάσουν, παύουν να ενδιαφέρουν τα παιδιά.
Τέλος δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι τα παιχνίδια ανήκουν στα παιδιά και δικαιούνται να τα κάνουν ό,τι θέλουν. Πολλές φορές τα παιδιά διασκεδάζουν περισσότερο με ένα χαλασμένο παιχνίδι, παρά με ένα ολοκαίνουριο.
ΕΦΗ ΓΕΡΟΥ

πηγηhttp://www.inpsy.gr/el/component/categoryblock/2012-04-11-15-04-21

Γιατί βρίζουν τα παιδιά;

            

Από: Ελένη Χαδιαράκου |

Τα πρώτα του λογάκια ήταν για εσάς μια αληθινή αποκάλυψη. Τι γίνεται όμως όταν μεγαλώνοντας αρχίζει να ξεστομίζει βρισιές και βρομόλογα ακατάλληλα ακόμη και για ενήλικους;

Γιατί βρίζουν τα παιδιά;
Ποιες λέξεις μαθαίνουν πιο εύκολα τα παιδιά και οι παπαγάλοι; Τις βρισιές και τα βρομόλογα. Και αυτό γιατί οι βρισιές είναι λέξεις με συναισθηματική ένταση μεγαλύτερη από τις κοινές καθημερινές λέξεις. Και βέβαια τα παιδιά «αντιλαμβάνονται» πολύ εύκολα τις συναισθηματικές εντάσεις. Φυσικά υπάρχουν και άλλοι λόγοι που τα παιδιά χρησιμοποιούν «κακές λέξεις». Η κλινική παιδοψυχολόγος Claire Halsey, στο βιβλίο της «Ask a Parenting Expert» μας εξηγεί τους λόγους που τα παιδιά τις χρησιμοποιούν.
Βρίζουν γιατί μεγαλώνουν: Την εντολή για την εκστόμιση της πρώτης (και δεύτερης...και τρίτης) βρισιάς τη δίνει η ίδια η φύση του παιδιού και αυτό είναι μέρος της διαδικασία της μάθησης. Τα παιδιά έχουν αυτιά και ακούνε και στόμα για να επαναλάβουν τα ακούσματα. Από την άλλη  είναι ακόμη μικρά για να φιλτράρουν τα ακούσματα και να επιλέξουν αυτά που πρέπει να πουν ή να απορρίψουν εκείνα που δεν πρέπει.
Θέλουν να τραβούν την προσοχή: Τα παιδιά είναι πολύ έξυπνα ώστε να αντιληφθούν πως οι βρισιές είναι ένα πανίσχυρο εργαλείο με το οποίο «ελέγχουν» γύρω τους. Επίδειξη ανεξαρτησίας:Τα παιδιά με αυτόν τον τρόπο δείχνουν στους γονείς ότι αρχίζουν να μεγαλώνουν και οι γονείς τους δεν είναι σε θέση να ελέγξουν τα πάντα.
Βρίζουν για να μιμηθούν: Στα παιδιά αρέσει να μιμούνται τους μεγάλους και οι βρισιές θεωρούνται αποκλειστικότητα των μεγάλων. Έχουν την τάση να χρησιμοποιούν τις αγαπημένες βρισιές ατόμων που θαυμάζουν, όπως π.χ. του μεγαλύτερου αδελφού τους, ή κάποιου φίλου. Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι πως όσο  μικρότερη είναι η ηλικία του παιδιού τόσο λιγότερη «συνείδηση» έχει για το ότι η λέξη που χρησιμοποιεί, μπορεί να είναι προσβλητική και πληγώνει τα συναισθήματα άλλων ανθρώπων.
Επηρεάζονται από τρίτους: Τα παιδιά ρουφούν σαν σφουγγάρι οποιαδήποτε νέα πληροφορία. Κουβέντες που άκουσαν από συμμαθητές και συγγενείς, από περαστικούς ή από την τηλεόραση αναπαράγονται πολύ εύκολα από ένα νήπιο.

Πώς να το σταματήσω; 
Προσέξτε τη γλώσσα που χρησιμοποιείτε μπροστά του.
Συνήθως αυτό που δίνουμε στα παιδιά αυτό και παίρνουμε. Δείτε από ποιον αντιγράφει αυτήν τη συμπεριφορά. Μπορεί εσείς να μιλάτε «κανονικά» αλλά ο παππούς του παιδιού να το επιβραβεύει. Μιλήστε και εξηγήστε σε όποιον επαινεί τέτοιου είδους συμπεριφορές, το ότι δεν θέλετε να το κάνει.
Μη γελάτε και αποθαρρύνετε και τους άλλους να γελάνε όταν ακούσουν το παιδί να βρίζει.
Το γέλιο ερμηνεύεται, εκ μέρους του παιδιού, ως ενθάρρυνση να συνεχίσει ό,τι κάνει!
Εφαρμόστε αυτό που στην ψυχολογία ονομάζουν «μέθοδος της απόσβεσης».
Με άλλα λόγια αδιαφορήστε, κάντε σαν να μην ακούσατε απολύτως τίποτα. Τηρώντας αυτή στάση το παιδί πείθεται πως μιλώντας άσχημα, δεν κάνει κάτι αξιοπρόσεκτο και το πιθανότερο είναι να μην την επαναλάβει. Αν ωστόσο συνεχίζει, προσπαθήστε να συνεχίσετε και εσείς με τη σειρά σας να αδιαφορείτε διατηρώντας πάντα την ψυχραιμία σας. Σύμφωνα με τους ειδικούς το παιδί έτσι φτάνει στην κορύφωση της κακής συμπεριφοράς και στη συνέχεια την μειώνει.
Ρωτήστε το παιδί αν γνωρίζει τι σημαίνει η λέξη που χρησιμοποιεί.
Αν για παράδειγμα χρησιμοποιεί μια προσβλητική λέξη για τα γεννητικά όργανα, εξηγήστε τι σημαίνει η λέξη αυτή και δώστε του την επιστημονική σημασία της λέξης.
Ενημερώστε το παιδί για το πώς νιώθουν οι άλλοι άνθρωποι όταν ακούν προσβλητικές λέξεις. Μην ενοχοποιήσετε το παιδί αλλά με σταθερό τρόπο δείξτε του ότι οι πράξεις του έχουν συνέπειες.
Μην αντιδράτε βίαια Αν πεταχτείτε πάνω φωνάζοντας: «Μην σε ξανακούσω να το λες αλλιώς…», μπορεί να μπείτε σε ένα αέναο παιχνίδι ελέγχου. Φύγετε από το δωμάτιο που βρίσκεται το παιδί ή απομακρύνετέ το μαλακά από ένα δημόσιο χώρο. Πείτε κάτι σαν: «Λυπάμαι που φεύγουμε από τον παιδότοπο αλλά εδώ δεν επιτρέπεται να μιλάς με αυτόν τον τρόπο». Μην το κάνετε να φανεί σαν πράξη εκδίκησης ή τιμωρίας αλλά σαν φυσική συνέπεια της επιλογής του να βρίζει.
ΕπιχειρηματολογήστεΑκόμα και αν αποφασίσετε να βάλετε όρια στη συμπεριφορά του παιδιού σας, είναι σημαντικό να επιχειρηματολογήσετε εναντίον της βρισιάς και όχι ηθικολογήσετε. Βοηθήστε το να καταλάβει την έννοια της κακής κουβέντας και για ποιο λόγο δεν είναι σωστό να την χρησιμοποιεί.
Τέλος συνειδητοποιήστε (και αποδεχτείτε) ότι το παιδί εκτίθεται πλέον καθημερινά σε ένα λεξιλόγιο εντελώς καινούριο. Ένα παιδί που στα τρία ή στα πέντε του χρόνια πει τη λέξη «σκατά» δεν σημαίνει ότι στα δεκατρία του χρόνια θα βρίζει όλον τον κόσμο αδιακρίτως
πηγη http://www.imommy.gr

Υπερτασικά από το νηπιαγωγείο τα Ελληνόπουλα!

 

Ένα στα τέσσερα έχει υψηλή χοληστερίνη. Ένα στα τρία είναι παχύσαρκο

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μαίρη Κατσανοπούλου

 

Τα πεντάχρονα και εξάχρονα παιδιά στη χώρα μας είναι οι αυριανοί καρδιοπαθείς, υπερτασικοί και διαβητικοί, τα μελλοντικά θύματα των εμφραγμάτων και των εγκεφαλικών επεισοδίων

Ένα στα τέσσερα Ελληνόπουλα προσχολικής ηλικίας- ήδη από το νηπιαγωγείο- έχει υψηλή χοληστερόλη, ένα στα δύο έως τρία έχει αυξημένο βάρος και ένα στα τρία έχει υπέρταση.
Οι μελέτες του Τμήματος Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής του Πανεπιστημίου Κρήτης- οι οποίες συνεχίζονται- έχουν δείξει ότι τα πεντάχρονα και εξάχρονα παιδιά στη χώρα μας είναι οι αυριανοί καρδιοπαθείς, υπερτασικοί και διαβητικοί, τα μελλοντικά θύματα των εμφραγμάτων και των εγκεφαλικών επεισοδίων. Το μέλλον της υγείας τους είναι ήδη «υποθηκευμένο» μέσα σε... σακουλάκια τσιπς, τεράστια χάμπουργκερ και κουτάκια αναψυκτικών.
«Τα προβλήματα αυτά επιδεινώνονται συνήθως στη σχολική ηλικία και στην εφηβεία, οπότε τα παιδιά παρασύρονται από τους συμμαθητές τους, ενώ παράλληλα κάθονται πολλές ώρες μπροστά στην τηλεόραση και στο Διαδίκτυο», επισημαίνει ο καθηγητής Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Αντώνης Καφάτος.
 

Ο κίνδυνος για έμφραγμα

«Είμαστε η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην οποία αυξάνεται η συχνότητα των καρδιακών εμφραγμάτων και των εγκεφαλικών επεισοδίων, με αποτέλεσμα τον μεγάλο αριθμό πρόωρων θανάτων στις ηλικίες των 30, 40 και 50 χρόνων», προειδοποιεί ο κ. Καφάτος. «Και αυτό έχει τις ρίζες του στην παιδική ηλικία, ακόμα και από τη στιγμή της γέννησης. Σε κάθε μιλιγκράμ χοληστερόλης που αυξάνεται, διπλασιάζεται ο κίνδυνος για μελλοντικό έμφραγμα. Είναι εντυπωσιακό ότι το 2% των παιδιών προσχολικής ηλικίας στην Ελλάδα έχει τρεις ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου για έμφραγμα και εγκεφαλικό (λ.χ. υπέρταση, χοληστερόλη και παθητικό κάπνισμα). Δηλαδή πάσχει ήδη από το μεταβολικό σύνδρομο».
 

Διατροφή και άσκηση

Τα παιδιά που έχουν αυξημένη πίεση ή αυξημένα λιπίδια στο αίμα μπορούν να αντιμετωπισθούν με επιτυχία μόνο με υγιεινή διατροφή και σωματική άσκηση. «Μόνο στις βαριές περιπτώσεις ή στα παιδιά που δεν συμμορφώνονται στην αλλαγή του τρόπου ζωής, χορηγούμε φάρμακα».
Οι γονείς πρέπει λοιπόν να «πιάνουν δουλειά» από νωρίς. Οι ακόλουθες πρακτικές συμβουλές θα τους βοηθήσουν στο δύσκολο αυτό έργο τους. 

 
 12 + 1 συμβουλές πρόληψης

1 ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ να τρέφονται αποκλειστικά με μητρικό γάλα από την πρώτη ημέρα της γέννησής τους έως και τους 6 μήνες της ζωής τους και με μητρικό γάλα μαζί με άλλες τροφές έως και τους 12 μήνες. «Το μητρικό γάλα έχει τέσσερις φορές λιγότερο αλάτι από το γάλα της αγελάδας, γεγονός που προστατεύει τα παιδιά από την υπέρταση», τονίζει ο κ. Καφάτος. «Επίσης, με τον θηλασμό τα παιδιά παίρνουν λιγότερο βάρος και αυτό είναι ένα πλεονέκτημα για την υγεία τους και όχι μειονέκτημα, όπως αναφέρεται από τις βιομηχανίες παιδικού γάλακτος».
2 ΝΑ ΤΡΩΝΕ όσο το δυνατόν λιγότερες τροφές με νάτριο (αλάτι) και όσο το δυνατόν περισσότερες τροφές με κάλιο. «Οι πρώτες αυξάνουν την αρτηριακή πίεση, ενώ οι δεύτερες τη μειώνουν», εξηγεί ο κ. Καφάτος. «Το κάλιο περιέχεται στα φρούτα, τα λαχανικά, τα όσπρια και τα δημητριακά. Το παιδί χρειάζεται να παίρνει καθημερινά λιγότερο από 2 γραμμάρια νάτριο και περισσότερο από 4 γραμμάρια κάλιο. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τρώει κάθε μέρα 4-5 φρούτα (καλύτερα ολόκληρα και όχι σε χυμούς), μία μικρή σαλάτα και ένα φλιτζάνι μαγειρεμένα λαχανικά το μεσημέρι και από τα ίδια το βράδυ».
3 ΝΑ ΤΡΩΝΕ όσπρια πολύ συχνά, ακόμα και κάθε μέρα. «Είναι θαυμάσια τροφή, πλούσια σε πρωτεΐνες, βιταμίνες, ιχνοστοιχεία και διαιτητικές ίνες», υπογραμμίζει ο καθηγητής.
4 ΝΑ ΤΡΩΝΕ κόκκινο κρέας μόνο 1-2 φορές την εβδομάδα, 2 φορές κοτόπουλο και 2-3 φορές ψάρι και θαλασσινά. «Τα λιπαρά οξέα των ψαριών ελαττώνουν τους θρόμβους στο αίμα, μειώνουν την πίεση και βοηθούν τη νοητική ανάπτυξη των παιδιών, ειδικά στην προσχολική ηλικία», λέει ο κ. Καφάτος. «Να προτιμώνται μικρά ψάρια (σαρδέλες, γόπες κ.ά.), γιατί τα μεγάλα απορροφούν βαρέα μέταλλα από τη θάλασσα».
5 ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΩΝΕ επεξεργασμένα κρέατα, όπως σαλάμια, ζαμπόν, λουκάνικα και μπέικον. «Τα αλλαντικά μέσα στο καθημερινό τοστ είναι ό,τι χειρότερο», τονίζει ο κ. Καφάτος.
6 ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ όσο το δυνατόν περισσότερο τα επεξεργασμένα τρόφιμα (σοκολάτες, μπισκότα, παγωτά κ.ά.), γιατί- εκτός των καρκινογόνων προσθέτωνπεριέχουν κακής ποιότητας λίπη.

7 ΝΑ ΜΗΝ ΠΙΝΟΥΝ αναψυκτικά, γιατί αυτά τους προσφέρουν μόνο ζάχαρη και νάτριο, αυξάνοντας την παχυσαρκία και την αρτηριακή πίεση.
8 ΤΟ ΓΑΛΑ και τα προϊόντα του (δύο μερίδες την ημέρα στο δημοτικό σχολείο και τρεις στην εφηβεία) να είναι «λάιτ» (ημιαποβουτυρωμένα), εάν το παιδί είναι υπέρβαρο ή έχει κληρονομική προδιάθεση για υπερχοληστεριναιμία.
9 ΝΑ ΤΡΩΝΕ φρέσκους και ανάλατους ξηρούς καρπούς κάθε μέρα, ιδιαίτερα καρύδια (3-5 ημερησίως) και αμύγδαλα. Τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα βοηθούν στη μείωση της πίεσης και στην αύξηση της «καλής» χοληστερόλης.
10 ΝΑ ΤΡΩΝΕ φαγητά μαγειρεμένα με αγνό παρθένο ελαιόλαδο και να μη χρησιμοποιούν κανένα άλλο λίπος στις σαλάτες και στο ψωμί τους. 

11 ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ τουλάχιστον 2 ώρες την ημέρα εντατική άσκηση (ομαδικά και ατομικά αθλήματα,τρέξιμο, ποδήλατο, κολύμπι και γρήγορο περπάτημα). 

12 ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να μετράτε τις θερμίδες που παίρνει το παιδί. «Αν και ένα παιδί χρειάζεται κατά μέσο όρο στην προσχολική ηλικία γύρω στις 1.300 θερμίδες, στο δημοτικό σχολείο 1.800-2.000 και στην εφηβεία 2.000-2.500 τα κορίτσια και γύρω στις 3.000
τα αγόρια, τα παιδιά πρέπει να χορταίνουν- αρκεί να τρώνε υγιεινά και να ασκούνται κάθε μέρα», επισημαίνει ο κ. Καφάτος.
13 ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ αποδέκτες παθητικού καπνίσματος, γιατί αυτό αυξάνει την αρτηριακή πίεση και φράσσει τις αρτηρίες. «Διαπιστώσαμε πως τα παιδιά των οποίων οι γονείς καπνίζουν μέσα στο σπίτι, έχουν έντεκα φορές αυξημένα τα επίπεδα τοξικών ουσιών στο αίμα τους», τονίζει ο κ. Καφάτος.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΦΑΤΟΣ:
"Τα παιδιά μας τρέφονται και ζουν όπως τα παιδιά της Νέας Υόρκης"

Αντώνης Καφάτος, καθηγητής Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης

Χάσαμε την πρωτιά, γιατί σήμερα κυρίως οι νέοι και τα παιδιά τρέφονται και ζουν όπως τα παιδιά της Νέας Υόρκης!

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το κορεσμένο λίπος σήμερα καταλαμβάνει το 16%-18% της συνολικής ενέργειας που προσλαμβάνουμε (ενώ κάποτε ήταν μόλις 7%).

Αυτά που ακούγονται συνεχώς περί μεσογειακής διατροφής, η οποία κάνει καλό στην υγεία, δεν είναι παρά μια καλά οργανωμένη διαφημιστική καμπάνια. Δεν μπορεί να καταναλώνουμε ελαιόλαδα μαζί με κρέας πέντε φορές την εβδομάδα.

Η καθεαυτή μεσογειακή διατροφή είναι πιο απλή. Στηρίζεται στο λάδι, το ψωμί, τα όσπρια και το κρέας, αλλά μία φορά τον μήνα. Πριν από μερικές δεκαετίες είχαμε αυτήν τη διατροφή. Σήμερα, την έχουν υιοθετήσει άλλες χώρες. Και το αποτέλεσμα; Στην Ελλάδα αυξήθηκαν οι θάνατοι από έμφραγμα κατά 24%, στη Φινλανδία μειώθηκαν κατά 70%. Και η καθιστική ζωή που υιοθετούν οι περισσότεροι Έλληνες στις ημέρες μας είναι αναμενόμενο κάποια στιγμή να επηρεάσει αρνητικά τη μακροβιότητά μας.
  
πηγη http://www.fa3.gr/health/

---

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΙΔΙΟΥ ΧΩΡΙΣ ΑΙΣΙΟ ΤΕΛΟΣ

Μια απίστευτη ιστορία κακοποίησης εκτυλίσσεται στις ΗΠΑ. Ένας 13χρονος κατηγορείται για τον βιασμό του 5χρονου αδελφού του αλλά και την δολοφονία του 2χρονου αδελφού του.

Η ιστορία της κακοποίησης όμως ξεκινάει πολλά χρόνια πίσω αφού ο ανήλικος κατηγορούμενος μεγάλωνε με τη ναρκομανή γιαγιά του και η ανήλικη μητέρα του ανά διαστήματα εξαφανιζόταν. Μάλιστα σε ηλικία 2 ετών είχε βρεθεί να κυκλοφορεί γυμνό και μόνο του στο δρόμο. Και ενώ το παιδί μεγάλωνε στην ουσία μόνο του, ο πατέρας του τον βιάζει και λίγο καιρό μετά ασελγεί πάνω του ο ξάδερφος του. Οι πληροφορίες από το ιστορικό του παιδιού τελειώνουν με τον άγριο ξυλοδαρμό από το σύντροφο της μητέρας του ο οποίος αυτοκτόνησε λίγο πριν φτάσουν οι αστυνομικοί, που είχαν ενημερωθεί σχετικά

Αυτό το παιδί κατηγορείται για την δολοφονία του ενός αδελφού του και τον βιασμό του άλλου αδελφού του.

2 φορές ωστόσο κάποιοι είχαν δει το παιδί και είχαν αντιληφθεί την κακοποίηση του.... η γειτονιά επίσης. Η προσωπικότητα του, η συμπεριφορά του σημαδεύτηκε από όλους αυτούς τους ανθρώπους που τον κακοποίησαν και τον παραμέλησαν. Στις πράξεις του παιδιού υπάρχει και η δική τους υπογραφή. Ωστόσο σήμερα κατηγορείται μόνο το παιδί.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι ότι εάν κάποιος είχε αντιδράσει από την πρώτη στιγμή, εάν είχε ενημερώσει τις αρμόδιες κοινωνικές υπηρεσίες, εάν οι αστυνομικοί δεν είχαν δει μόνο την αστυνομική πλευρά του θέματος, εάν η γειτονιά, οι συγγενείς, οι φίλοι του, οι συμμαθητές του πίεζαν για λύσεις και αυτό το παιδί είχε λάβει την φροντίδα που έπρεπε, την στιγμή που έπρεπε δεν θα είχε καταφέρει να είχε σωθεί;

Η μόνη σίγουρη απάντηση είναι ότι κανένα παιδί δεν πρέπει να φτάνει στο σημείο να κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Η ανατροφή ενός παιδιού ανήκει στους γονείς του, στους φροντιστές του. Η ασφάλεια του όμως ανήκει σε όλους.

Μέσα από την ιστορία του 13χρονου παιδιού αναδεικνύεται η σημαντικότητα να αντιδρά κάποιος άμεσα σε εικόνες κακοποίησης και παραμέλησης που έρχονται στην αντίληψη του. Στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056, η οποία είναι

- καθημερινή
-24ωρη
-δωρεάν

μπορεί να καλέσει ο οποιοδήποτε, χωρίς να είναι απαραίτητο να μας πει το όνομα του, και να αναφέρει οποιοδήποτε προβληματισμό έχει για κάποιο παιδί

πηγηhttp://www.yousmile.gr

Η σωματική τιμωρία «τρώει» τα παιδιά

Μειώνει τη συναισθηματική νοημοσύνη και επηρεάζει αρνητικά τη συμπεριφορά τους

«Όχι» στα χαστουκάκια και σε άλλες μορφές σωματικής τιμωρίας φωνάζουν οι επιστήμονες καθώς επηρεάζουν μακροπρόθεσμα τα παιδιά, οδηγώντας σε ατίθασους έφηβους με χαμηλό αυτοέλεγχο και αδυναμία προσαρμογής και λειτουργίας υπό διαφορετικές συνθήκες

Ουάσινγκτον
Οι γονείς που ακολουθούν την τακτική της σωματικής τιμωρίας των παιδιών τους με χαστουκάκια, ουσιαστικά περιορίζουν τη συναισθηματική νοημοσύνη τους, αλλά και την ικανότητα εκτελεστικής λειτουργίας τους – το να μπορούν δηλαδή αυθόρμητα να μεταβάλλουν την συμπεριφορά τους ανάλογα με τις συνθήκες που συναντούν.

Τα τρομακτικά ευρήματα έρχονται από μια ομάδα αμερικανών και καναδών ειδικών οι οποίοι παρακολούθησαν συνολικά 63 μαθητές ηλικίας 5 και 6 ετών, από δύο ιδιωτικά σχολεία στη Δυτική Αφρική.

Το ξύλο βγήκε από το… σχολείο

Το ένα σχολείο ακολουθούσε την τακτική της σωματικής τιμωρίας των μαθητών για «παραπτώματα» που ξεκινούσαν από το να ξεχάσουν τα μολύβια και τα βιβλία τους και έφταναν μέχρι την πρόκληση φασαρίας κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Το δεύτερο σχολείο υποστήριζε την αρχή των λεκτικών προειδοποιήσεων, της τιμωρίας σε απομόνωση και των αποβολών.

Όλα τα παιδιά που έλαβαν μέρος στη μελέτη προέρχονταν από την ίδια περιοχή και είχαν παρόμοιο κοινωνικό υπόβαθρο. Οι ειδικοί τα υπέβαλαν σε μια σειρά από δοκιμασίες για να ελέγξουν την ικανότητα εκτελεστικής λειτουργίας τους.

Όπως δημοσιεύουν στο επιστημονικό έντυπο «SocialDevelopment», τα παιδιά που φοιτούσαν στο σχολείο που απέφευγε την σωματική τιμωρία συγκέντρωναν υψηλότερη βαθμολογία στα ειδικά τεστ, συγκριτικά με τα παιδιά που τις «έτρωγαν» στο σχολείο.

Προβλήματα λόγω σωματικής τιμωρίας

«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι ένα περιβάλλον σωματικής τιμωρίας μπορεί μακροπρόθεσμα να έχει καταστροφικές επιπτώσεις στην λεκτική νοημοσύνη των παιδιών αλλά και την ικανότητά τους να προσαρμόζονται σε διαφορετικές συνθήκες που συναντούν στη ζωή τους» αναφέρει η καθηγήτρια Βικτόρια Τάλουαρ, από το Πανεπιστήμιο ΜακΓκίλστο Μόντρεαλ και μία εκ των συγγραφέων της μελέτης.

«Τα αποτελέσματα αυτά υπογραμμίζουν ότι η σωματική τιμωρία δεν διδάσκει τα παιδιά πώς να συμπεριφέρονται ή πώς μπορούν να βελτιώσουν τη μάθηση και τις επιδόσεις τους. Παράλληλα, τα παιδιά που υποβάλλονται σε αυτήν ενδεχομένως να παρουσιάσουν πρόβλημα ως προς την εσωτερίκευση κανόνων, γεγονός που μπορεί μελλοντικά να οδηγήσει σε παιδιά με χαμηλότερο αυτοέλεγχο» προσθέτει.

«Στην παρούσα φάση προσπαθούμε να εξετάσουμε κατά πόσο η διαρκής έκθεση των παιδιών σε περιβάλλοντα σωματικής τιμωρίας θα μπορούσε να έχει και άλλες αρνητικές επιπτώσεις, όπως π.χ. την ενίσχυση αντικοινωνικών συμπεριφορών ή τη συνήθεια του να λένε ψέματα» σχολιάζει από την πλευρά του ο δεύτερος συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής Κανγκ Λι από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο. 

απο βημα

Έλλειψη προσοχής και υπερκινητικότητα...

                       Έλλειψη προσοχής και υπερκινητικότητα... Τι μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε το παιδί στη διάρκεια των διακοπών, που θα έχει πολύ ελεύθερο χρόνο και «κινδυνεύει» να χάνεται από τα μάτια σας; Πάνω απ όλα, χρειάζεστε πρόγραμμα!

Επιστημονική επιμέλεια: Ελεάνα Ελευθερίου, ψυχοθεραπεύτρια

Όταν είπαν στη Μαίρη ότι ο γιος της ο Αντώνης (6 ετών) είχε σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας, μετατράπηκε σε ερασιτέχνη... ταξιδιωτικό πράκτορα καλοκαιρινών διακοπών. Δεν είχε και άλλη επιλογή. «Μια μέρα, ο γιος μου ήρθε σπίτι έχοντας κρυμμένο ένα πριόνι πίσω από την πλάτη του. Είχε πριονίσει με αυτό το δέντρο ενός γείτονα για να δει πόσο γέρικο ήταν! Σύντομα συνειδητοποίησα ότι το να καθόμαστε σπίτι χωρίς να έχουμε τίποτα να κάνουμε δεν ήταν ενδεδειγμένο για την περίπτωσή μας.»

Το πρόβλημα της Μαίρης είναι λίγο πολύ κοινό για όλους τους γονείς, κυρίως μάλιστα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Πόσο μάλλον αν το παιδί έχει και το παραπάνω σύνδρομο, που πρόκειται για μια συμπεριφορική διαταραχή και επηρεάζει περίπου 2 εκατομμύρια παιδιά μόνο στις ΗΠΑ!

Τα χαρακτηριστικά της διαταραχής αυτής είναι η έλλειψη προσοχής, ο αυθορμητισμός και/ή υπερκινητικότητα, πράγμα που σημαίνει ότι αυτά τα παιδιά ενεργούν γρήγορα χωρίς να το σκεφτούν. Δεν μπορούν να κάτσουν ήσυχα, περπατάνε, τρέχουνε ή σκαρφαλώνουν ενώ οι άλλοι κάθονται στις θέσεις τους. Επιπλέον, ό,τι συμβαίνει γύρω τους μπορεί πολύ εύκολα να τους αποσπάσει την προσοχή. Για όλους αυτούς τους λόγους, αντιμετωπίζουν πιθανώς δυσκολίες στο σχολείο και στο σπίτι και στη διατήρηση της συναναστροφής με τους συνομηλίκους τους.

Ακολουθώντας τις παρακάτω συμβουλές μας, μπορείτε να περάσετε ένα καλοκαίρι που να μη φαντάζει μαρτυρικό.

1. Βάλτε τα σε πρόγραμμα

Αν τα παιδιά με το παραπάνω πρόβλημα δεν έχουν μια προγραμματισμένη ημέρα ή εβδομάδα, μπορεί να μπλέξουν σε φασαρίες προσπαθώντας να δημιουργήσουν ένταση που θα καταλήξει σε ζαβολιά. Αυτά τα παιδιά ψάχνουν για συγκινήσεις, είναι απρόσεκτα και πολύ πιο αυθόρμητα από τα υπόλοιπα παιδιά. Αν αφεθούν μόνα τους, μπορεί να θελήσουν να… ψήσουν κάτι και μετά κάτι να συμβεί και να τους αποσπάσει την προσοχή, να ξεχάσουν το φούρνο και καταλαβαίνετε...

Αυτά τα παιδιά είναι πολύ πιο πιθανό να πάθουν κάποιο ατύχημα το καλοκαίρι παρά κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Τα ατυχήματα πολλαπλασιάζονται από την αφηρημάδα τους ή τον «αυθορμητισμό» του. Τα παιδιά αυτά έχουν κακή αίσθηση του χρόνου, χρονοτριβούν και δοκιμάζουν περισσότερο τα όριά τους.

Για το λόγο αυτό ακριβώς είναι απαραίτητο το καθημερινό πρόγραμμα, γιατί δεν μπορούν να δομήσουν μόνα τους τον εαυτό στους και χρειάζονται εξωτερική υποστήριξη.

2. Σκεφτείτε την κατασκήνωση

Στην κατασκήνωση τα παιδιά θα έχουν τη δυνατότητα συναναστροφής με συνομηλίκους και, επίσης, μια εξασφαλισμένη καθημερινή ρουτίνα. Οι περισσότερες κατασκηνώσεις -αν όχι όλες- δεν έχουν ειδικά προγράμματα γι’ αυτά τα παιδιά. Κάποια απ’ αυτά με κυρίαρχα τα συμπτώματα της έλλειψης προσοχής (αφαίρεση ή ονειροπόληση και όχι υπερδραστηριότητα ή αυθορμητισμό) θα τα καταφέρουν μια χαρά σε πολλές αθλητικές δραστηριότητες.

3. Ημερήσιο πρόγραμμα

Αν εργάζεστε και δεν μπορείτε να έχετε «από κοντά» το παιδί; Σε αυτές τις περιπτώσεις οι γονείς θα πρέπει να κάθονται με τον άνθρωπο που είναι επιφορτισμένος με τη φροντίδα του παιδιού και να εξηγούν τις ιδιαίτερες συνθήκες και προσδοκίες που έχουν σχετικά με το καθημερινό πρόγραμμα. Για να γίνει αυτό, μια λίστα ή ένα πρόγραμμα είναι απαραίτητο και αποτελεσματικό. Για παράδειγμα, 7-8 ώρα πρωινού, 9-11.30 βόλτα στο σπίτι του φίλου, 2-2.30 ώρα διαβάσματος.

Μη γίνετε ιδιαίτερα αυστηροί. Θέλετε τα παιδιά να διασκεδάσουν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού κι όχι να νιώθουν ότι είναι στο σχολείο. Μην ξεχνάτε ότι οι συγγενείς, είτε είναι υπεύθυνοι για τη φροντίδα του παιδιού είτε απλώς παρίστανται στις οικογενειακές διακοπές, θα πρέπει να τηρούν το πρόγραμμα του παιδιού, τόσο στον προγραμματισμό της ιατρικής αγωγής όσο και στην τροποποίηση της συμπεριφοράς.

4. Κανονίστε μια ώρα ύπνου

Οι γεμάτες χαρά και διασκέδαση καλοκαιρινές διακοπές προϋποθέτουν ένα καλό ύπνο το βράδυ. Ωστόσο, πολύ συχνά τα παιδιά με το παραπάνω πρόβλημα αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην ώρα του ύπνου. Κολλάνε στην τηλεόραση ή στα ηλεκτρονικά παιχνίδια κι έχουν πρόβλημα να ηρεμήσουν. Κατά συνέπεια, την επόμενη μέρα είναι κουρασμένα ή κακόκεφα, πράγμα που κάνει ακόμη πιο δύσκολη τη ζωή των γονιών.

Οι κακές συνήθειες στον ύπνο είναι πολύ συχνότερες στα παιδιά με αυτό το σύνδρομο απ’ ό,τι στα υπόλοιπα, καθώς το σώμα τους είναι πάντα δραστήριο. Οπότε δεν τους είναι εύκολο να ηρεμήσουν και να κοιμηθούν. Πολλές φορές, όποια ώρα κι αν τα πάρει ο ύπνος, ξυπνάνε τα χαράματα. Επομένως, μια συγκεκριμένη ώρα τα παιδιά πρέπει να βρίσκονται στο κρεβάτι τους και χωρίς παρεκκλίσεις επειδή είναι καλοκαίρι και η μέρα είναι μεγαλύτερη. Αποφασίστε μια συγκεκριμένη ώρα από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή και αφήστε μια ευελιξία το Σαββατοκύριακο. Βάλτε τα για ύπνο μία ώρα πριν αποκοιμηθούν. Διαβάστε τους, δείτε κάτι χαλαρωτικό στην τηλεόραση ή πείτε τους μια ιστορία, ώστε να περάσουν από τη φάση δραστηριότητας στη φάση του ύπνου. Μπορείτε να είστε χαλαροί μια μέρα. Π.χ., αν τα πάτε στο λούνα παρκ, δεν είναι ανάγκη το βράδυ να τρέξετε ώστε να είναι στο κρεβάτι τους στις 9.30 ακριβώς.

5. Μην παρατήσετε τις «μαθησιακές» δραστηριότητες

Το να βρείτε χρόνο για μάθηση και εκπαιδευτικές δραστηριότητες μέσα στο καλοκαίρι θα βοηθήσει τα παιδιά να διατηρήσουν τις συνήθειές τους και την καλή απόδοσή τους το φθινόπωρο. Για πολλά παιδιά με το σύνδρομο αυτό η επιστροφή στο σχολείο είναι ιδιαίτερα δύσκολη, οπότε το διάβασμα ή κάποιου είδους διδασκαλία στο σπίτι μπορεί να κάνει ευκολότερη τη μετάβαση. Συμπεριλάβετε εκπαιδευτικές δραστηριότητες, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει διάβασμα έστω για 20 λεπτά μέσα στη μέρα. Το καλοκαίρι είναι και η κατάλληλη εποχή το παιδί να διαβάζει ό,τι του αρέσει. Πηγαίνετε στο βιβλιοπωλείο και αφήστε το να διαλέξει ένα βιβλίο της αρεσκείας του.

Λίγο διάβασμα ή αριθμητική είναι σημαντικά όλο το καλοκαίρι, πριν αρχίσει το σχολείο όμως θα γίνουν ακόμη περισσότερο για να προετοιμαστεί το παιδί για τη νέα σχολική χρονιά ή να καλύψει κενά της προηγούμενης. Τις δυο εβδομάδες πριν από την έναρξη των μαθημάτων πολλοί ειδικοί συνιστούν ανεπιφύλακτα τη σταδιακή επαναφορά στους ρυθμούς του σχολείου και στις ώρες ύπνου.

kids.in.gr