1: Στόχος: γνωριμία, ενεργοποίηση, μη λεκτική επικοινωνία
Στεκόμαστε όρθιοι σε κύκλο. Με τα χέρια και το σώμα μας σπρώχνουμε έναν φανταστικό τοίχο με δύναμη, δεξιά, αριστερά(πλάι) προς τα πάνω, προς τα κάτω μπροστά.
Τώρα ένας ένας ελάτε να φτιάξουμε ένα φανταστικό κουτί. Αργά- αργά θα το σχηματίσουμε με τα χέρια μας. Ο καθένας θα κρατάει το κουτί του μέχρι να φτιάξουν και οι υπόλοιποι το δικό τους. Αρχίζω εγω και συνεχίζει όποιος θέλει.
Τώρα θ’ ανοίξω το κουτί μου και θα βγάλω από μέσα τα’ όνομα μου και θα το ανακοινώσω με όποιο τρόπο θέλω: τραγουδιστά ,συλλαβιστά, αστεία, σοβαρά κλπ
Καθόμαστε σε κύκλο και συζητάμε. Πιθανές ερωτήσεις: ήταν μεγάλο το κουτί, τι χρώμα είχε, τι επένδυση είχε μέσα, θα ήθελες να βάλεις και κάτι άλλο μέσα εκτός απ’ τ’ ονομά σου κλπ)
2: γνωριμία, ενεργοποίηση, μη λεκτική επικοινωνία, αποδοχή. Σ’ αυτή την άσκηση το παιδί παρακολουθεί το καθρέφτισμα του εαυτού του στους άλλους, ένα είδος αποδοχής. Είναι στο κέντρο της προσοχής και εκθέτει το σώμα του αυθόρμητα .Οι άλλοι με την μίμηση της δικής του κινησής , του δίνουν της αίσθηση της αποδοχής , της ασφάλειας και του «ανήκειν».
Όρθιοι, σχηματίζουμε ένα κύκλο.
Μπαίνω στη μέση του κύκλου και λέω τ’ ονομά μου με μια αυθόρμητη κίνηση(χορός, πήδημα, στροφές, παλαμάκια κλπ).Εσείς προσέχετε την κίνησή μου και τον τρόπο που λέω τα’ ονομά μου και προσπαθείτε να το επαναλάβετε όσο το δυνατόν πιο πιστά, δύο τρεις φορές. Διαλέγω κάποιον απ’ τον κύκλο για να μπει στη μέση κι εγώ πηγαίνω στη θέση του.
Ας καθίσουμε στον κύκλο να κουβεντιάσουμε λίγο. (π.χ πως ένιωσες όταν όλοι έκαναν το ίδιο με σένα…)
3.Στόχος: επαφή με το χώρο, εξοικείωση, επικέντρωση στον εαυτό, επικέντρωση στο εδώ και τώρα. Μπορεί να γίνει και σε ανοιχτό περιβάλλον.
Στεκόμαστε όρθιοι. Κινούμαστε ελεύθερα στο χώρο. Τον παρατηρούμε, τον γνωρίζουμε, τον αγγίζουμε, τον μυρίζουμε, ακούμε τους ήχους που κάνουν τα πράγματα κλπ.
Τώρα ας βρει ο καθένας μια θέση στο χώρο κι ας καθίσει για λίγο σιωπηλά, μα τα μάτια κλειστά.
Ανοίξτε τώρα τα μάτια σας και κοιτάξτε γύρω σας αργά. Όποιος θέλει μπορεί να μιλήσει.
4.Στόχος:ενεργοποίηση, ένταξη στο χώρο, επαφή και εξοικείωση με τον άλλο.
Περπατούμε ελεύθερα σ’ όλο το χώρο και προς όλες τις κατευθύνσεις, με διάφορους τρόπους: σαν γέροι, σαν μωρά, σαν να φοράμε τακούνια, σέρνουμε παντόφλες, σαν να μας τραβάει ένα σκυλί, σαν να περπατάμε στο χιόνι, ξυπόλυτοι στην άμμο που καίει κλπ.
Μπορούμε να συνοδεύουμε με ταμπουρίνο ή μουσική.
Μετά από μερικά περπατήματα περπατούν ανά δύο, κολλημένοι από κάποια σημεία του σώματός τους : απ’ τον ώμο, τους αγκώνες, το μηρό κλπ. Εναλλάσσουμε τα ζευγάρια.
5: ενεργοποίηση, μη λεκτική επικοινωνία, δέσιμο ομάδας.
Φανταστείτε ότι ο καθένας κρατάει ένα μπαλόνι. Κινηθείτε στο χώρο παίζοντας με το μπαλόνι σας. Τώρα βρείτε κάποιον και πετάξτε του το παίξτε μαζί του, μ’ ένα μπαλόνι. Ο ένας απ’ τους δύο θ’ αφήσει το δικό του μπαλόνι. Αποφασίστε μόνοι σας ποιος θα είναι αυτός. Μετά από λίγο βρίσκουμε άλλους δύο(ανά τέσσερις), μετά ανά οχτώ. Στο τέλος παίζουμε όλοι μαζί με το ίδιο μπαλόνι .
6. Στόχος: αυτογνωσία, εμπιστοσύνη, επικοινωνία, μη λεκτική επικοινωνία.
Διαλέξτε κάποιον για ζευγάρι σας. Ο ένας θα κλείσει τα μάτια του και θα έχει το ρόλο του τυφλού. Ο άλλος δεν θα μιλάει καθόλου, θα έχει το ρόλο του μουγγού.
Ο μουγγός θα πιάσει τον τυφλό από τ χέρι και θα τον οδηγήσει σ’ ένα περίπατο στο χώρο. Μετά από λίγο θ’ αλλάξετε ρόλους και θα συνεχίσετε.
Στο τέλος μπορούμε να ζητήσουμε από τα μισά παιδιά να κλείσουν τα μάτια. Τ’ άλλα μισά θα διαλέξουν κάποιον για ζευγάρι τους και χωρίς να τους αποκαλύψουν ποιο είναι θα τους οδηγήσουν στο χώρο.
Στο τέλος καθόμαστε κάτω σε κύκλο και συζητάμε, ανά ζευγάρι
Στο πλαίσιο αυτό συγκροτούνται άμεσα, με ευθύνη των διοικητών των ΥΠΕ, κλιμάκια Ιατρών με ειδικότητες Οδοντιάτρων, Καρδιολόγων, Οφθαλμιάτρων και κατά περίπτωση Παιδιάτρων, που θα εξυπηρετούν τους προσερχόμενους γονείς, με κατάλληλο προγραμματισμό, στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, καθώς και στα κέντρα υγείας.
