ΣΚΕΤΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 3.-1.Το θαύμα των χριστουγέννων. 2.Χριστουγεννιάτικη νύχτα

1.Το Θαύμα των Χριστουγέννων

Συμμετέχουν: Αφηγητής-Δεντράκια Α-Β-Γ,Αχτίδα Α-Β-Γ, Άγγελος Α-Β,Αστέρι Α-Β,Άγια Νύχτα.

Αφηγητής

1.Μοιάζει και σαν παραμύθι

σε ένα δάσος μια φορά

έφερε η κακιά νεράιδα

στα δέντρα συμφορά.

2.Τάχα είχανε φυτρώσει         3.Πάγωσε λοιπόν μια μέρα

στη δική της την αυλή             τα δεντράκια τα μικρά

και το σπίτι της ο ήλιος           για να μην ψηλώσουν άλλο

δεν μπορούσε να το δεί.          και γεμίσουν με κλαδιά.

Στην σκηνή τα παιδιά-δεντράκια με πράσινα μακριά φορέματα και  χιόνια στα κλαδιά ακίνητα με κλειστά τα μάτια.

Δέντρο Α.

1.Είμαι ένα μικρό δεντράκι       2.Μου είπε ένας γέρος σοφός

κι έτσι έχω μείνει χρόνια           για να με παρηγορήσει

με παγωμένα τα κλαδιά            το πράσινο το χρώμα μου

από τα πολλά τα χιόνια.            κάποτε θα γυρίσει.

Δέντρο Β.

1.Να κάνω λέει υπομονή          2.Χρόνια εδώ στεκόμαστε

κάπου το είδε γραμμένο            τα τρία μας παγωμένα

ότι θα γεννηθεί ο Χριστός          μέσα στο κρύο μοναχά

αυτόν θα περιμένω.                   από όλους ξεχασμένα.

Δέντρο Γ.

1.Μα δεν απελπιζόμαστε       2.Θα γεννηθούμε από την αρχή

η Άγια Νύχτα φτάνει                  μαζί με τον Χριστό μας

ξέρω το φως των αστεριών        θα βγούμε από την παγωνιά   

και θα μας ζεστάνει.                  κι από τον λήθαργο μας.

Αχτίδα Α.

1.Γλυκά μου δεντράκια            2.Το νοιώθω τούτη τη βραδιά

ήρθε η ώρα μη φοβάστε           θα λιώσουνε τα χιόνια

ευτυχισμένα,πράσινα               θα πρασινίσουνε ξανά

στο δάσος πάλι θα είστε.           τα παγωμένα κλώνια.

Αστέρι Α

1.Απόψε πάνω από την σπηλιά    2.Έρχεται η νύχτα η τρανή

θα πάω να σταματήσω                    έρχεται η νύχτα η Άγια

το φως μου το λαμπρότερο             η αγάπη απόψε κυβερνά

στο βρέφος να χαρίσω.                   και λύνονται τα μάγια.

Αχτίδα Β.

1.Η νύχτα που προσμένουμε       2.Όλοι παρέα,μόνος του

είναι κοντά μας νάτην                   κανένας να μην μείνει

το βλέπω πως από χαρά             η αγάπη απόψε έχει γιορτή

κι αγάπη είναι γεμάτη.                  η αγάπη και η ειρήνη.

Αχτίδα Γ.

1.Τα δεντράκια τα μικρά              2.Ξέρω η νύχτα τούτη εδώ

τα είδα παγωμένα                        το μύνημα θα δώσει

να στέκονται ακίνητα                    και τα μικρά τους τα κλαδιά

στο δάσος ξεχασμένα.                 με μιας θα ξεπαγώσει.

Αστέρι Β.

1.Πως λάμπω από χαρά              2. Άς ξεχυθεί το μήνυμα

η Άγια Νύχτα φτάνει                     αληθινό ας γίνει

θα βασιλέψει η χαρά                    αυτό που όλοι τραγουδούν

ο πόνος θα γλυκάνει.                    το επί γης ειρήνη.

Άγγελος Α

1.Όλα ας τραγουδήσουμε          2.Να ακουστούν στα πέρατα

εμείς τα αγγελούδια                     σε όλη την  οικουμένη

τα πιο γλυκά και όμορφα              να γίνουν οι άνθρωποι

αγγελικά τραγούδια.                     όλοι ευτυχισμένοι.

Άγγελος Β.

1.Βιάσου Άγια νύχτα μην αργείς    2.Βιάσου φέρε την Άνοιξη

το μήνυμα να φέρεις                      φέρε την ευτυχία

την ευτυχία να σκορπάς                 διώξε τον πόνο μακριά

εσύ μονάχα ξέρεις.                         διώξε την δυστυχία.

Άγια Νύχτα

1.Κατέβηκα από τον ουρανό          2.Άκρη από άκρη όλη

στη γη φέρνω γαλήνη                     η γη να γίνει περιβόλι

σε αυτούς που περιμένουνε           και την χαρά οι Άνθρωποι

και θέλουν την ειρήνη                     να μοιραστούν όλοι.

3.Εμπρός ας τραγουδήσουμε

ας δώσουμε τα χέρια

δεντράκια καταπράσινα

νύχτα,άγγελοι,αστέρια

Τραγούδι Άγια νύχτα

Η νύχτα ακουμπάει με τα χέρια της τα δεντράκια και αυτά ζωντανεύουν.

2.Χριστουγεννιάτικη νύχτα

Συμμετέχουν:Νύχτα,Ιωσήφ,Παναγία,Αστέρι Α-Β-Γ,Άγγελοι Α-Β-Γ-Δ-Ε.

Νύχτα

Είμαι η νύχτα,η νύχτα με τα μάγια

πάνω στην γη ρίχνω σκοτάδια

όνειρα σβήνω,όνειρα φέρνω,

ελπίδες δίνω,ελπίδες φέρνω.

Είμαι η νύχτα η παγερή

γεννιέται απόψε ο Χριστός στη γη

Ω!Λυτρωτή του κόσμου εσύ

τόσο φτωχό θα έρθεις στην γη.

Ιωσήφ

Χτύπησα όλες τις πόρτες

και ζητούσα μια γωνιά 

μα στην Βηθλεέμ δεν βρήκα

παρά μόνο παγωνιά.

Και έτσι μπήκαμε στον σταύλο

στην σπηλιά την ταπεινή

και γεννήθηκε ο Χριστούλης

στο αχυρένιο το παχνί.

Παναγία

Χριστούλη μικρέ που ήρθες στην γη

πάρε από την μάνα σου μιαν ευχή

Το χρυσάφι από τα αστέρια

στα ξανθά σου τα μαλλιά,

το χαμόγελο που άγγελοι ζωγραφίζουν με χαρά,

την αγάπη που θα πάρεις από της μάνας την καρδιά

στους ανθρώπους να χαρίσεις που σου ψάλλουν :Ωσανά!

Αστέρι Α

Είμαι το άστρο το φωτεινό

που με δόξασαν στους αιώνες

γιατί έδειξα στους μάγους

το δρόμο προς την Βηθλεέμ.

Καθόμουν στον ουρανό

έπαιζα με τα άλλα αστέρια

και ξαφνικά έγινα πιο λαμπερό

ακόμα πιο φωτεινό.

Αστέρι Β

Ένα αόρατο ραβδί

με έσπρωξε στην ανατολή

και μια ήσυχη βραδιά

στάθηκα πάνω στην σπηλιά.

Τρεις μάγοι με κοιτούσαν

με θαυμασμό και συζητούσαν

πήραν κουτιά με δώρα

και φτάνουν μόλις τώρα.

Αστέρι Γ.

Πιο πέρα οι βοσκοί

ξεκίνησαν και αυτοί

και άγγελοι με μουσική

κατέβηκαν εδώ στη γη.

Από σήμερα θα λέγεσαι

Άστρο της Βηθλεέμ

το φως σου θα προσφέρει αγάπη

πως γεννήθηκε ο Χριστός

όλος ο κόσμος να το μάθει.

Άγγελος Α

Τη γέννηση σου με χαρά

γιορτάζουμε όλα τα αγγελάκια

φορούμε ολόλευκα φτερά

και όλα μαζί σαν αγγελάκια 

πετούμε γύρω από την σπηλιά

και τραγουδάμε σαν πουλιά

Δόξα σε Σε,στη γη ειρήνη.

Άγγελος Β.

Ο Ιωσήφ με την Μαρία

την παρθένα Παναγία

ξεκίνησαν όπως όλοι 

για της Βηθλεέμ την πόλη.

Πάνω σε ένα γαιδουράκι

πολλές ώρες προχωρούσαν

κατά το βραδάκι φτάσανε

στον τόπο που επιθυμούσαν.

Άγγελος Γ.

Αυτήν λοιπόν την Άγια

του Δεκέμβρη την νυχτιά

γέννησε η Παναγία

τον μεγάλο μας μεσσία.

Δεν είχε όμως τίποτα

το βρέφος να τυλίξει

και ούτε ένας βρέθηκε

για να τους βοηθήσει.

Άγγελος Δ.

Μόνο τα βόδια πάνω του

το χνώτο τους σκορπούσαν

και στο μικρούλη μας Χριστό

την ζεστασιά κρατούσαν.

Άνθρωποι απλοϊκοί

οι καλοί μας οι βοσκοί

τρέξανε πρώτοι στην σπηλιά

να προσκυνήσουν τον βασιλιά.

Από την Άπω ανατολή

τρεις μάγοι ξεκίνησαν

με σμύρνα,χρυσό και λίβανο

το βρέφος ζητούσαν.

Άγγελος Ε.

Άστρο μεγάλο φάνηκε

ψηλά στον ουρανό

το δρόμο τους φώτισε

για να βρούνε τον Χριστό.

Για μας απόψε ήρθε

στον κόσμο ο Χριστός

και γέμισε την φάτνη

και την σπηλιά με φως.

Νύχτα

Έτσι φτωχός γεννήθηκε

ο Χριστούλης ο καλός

να δώσει λίγο φως

αγάπη,ειρήνη και χαρά

για παντοτινά.

Η Προσχολική εκπαίδευση μπορεί να βγει από τον πάγο…

Ομάδα Νηπιαγωγών

Σε θετικό κλίμα πραγματοποιήθηκε χθες, Τρίτη 30/10/2012, η συνάντηση του  Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΟΕ, παρουσία τριών εκπροσώπων νηπιαγωγών με τον  υφυπουργό Παιδείας κ. Θεόδωρο Παπαθεοδώρου, προκειμένου να συζητηθούν τα σοβαρά και χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζει η Προσχολική Αγωγή στην Ελλάδα.

Καταθέσαμε την αγωνία και την ανησυχία,  όλων των συναδέλφων νηπιαγωγών, για το μέλλον και την προοπτική του κλάδου μας.

Τονίστηκε ο καθημερινός αγώνας που δίνεται στα νηπιαγωγεία,  που καλούνται να λειτουργήσουν μέσα σε συνθήκες τριτοκοσμικές, σε κτίρια ακατάλληλα, με μεγάλο αριθμό παιδιών, με ελλείψεις στην υλικοτεχνική υποδομή, εγκλωβίζοντας την προσχολική εκπαίδευση, που για χρόνια είναι το αποπαίδι της εκπαίδευσης, ….ο «φτωχός συγγενής».

Τα κύρια ζητήματα που τέθηκαν ήταν :

·        Η θεσμοθέτηση του ωραρίου των νηπιαγωγών.

·        Η κτιριακή και υλικοτεχνική υποδομή.

·        Η ενίσχυση και όχι η αποδυνάμωση του ολοήμερου νηπιαγωγείου.

·        Η δίχρονη προσχολική εκπαίδευση.

·        Η οργανικότητα των νηπιαγωγείων .

·        Η ύπαρξη προγραμματισμού και η ανάγκη πραγματοποίησης θεσμικών αλλαγών .

·        Δημιουργία ομάδας νηπιαγωγών που θα μελετάει και θα προτείνει για θέματα που αφορούν την προσχολική εκπαίδευση.

·        Τροποποίηση του ΠΔ για την οργάνωση και λειτουργία του νηπιαγωγείου.

Ο υφυπουργός Παιδείας έδωσε απαντήσεις σε δύο σημαντικά  θέματα, αυτό του ωραρίου των Νηπιαγωγών και της οργανικότητας των νηπιαγωγείων.

Ωράριο Νηπιαγωγών

Θα υπάρξει εντός των ημερών  νομοθετική ρύθμιση στην κατεύθυνση της προσαρμογής του στο ωράριο των δασκάλων και θα ισχύσει  από την επόμενη σχολική χρονιά. Θα συνυπολογιστεί το γεγονός ότι το ωράριο των νηπιαγωγών είναι συνεχές.

Οργανικότητα Νηπιαγωγείων

Δεσμεύτηκε ότι θα δει θετικά το θέμα της αύξησης οργανικότητας των νηπιαγωγείων (πάνω από τα διθέσια). Το θέμα συνδέεται άμεσα, όμως, και με το Υπουργείο Οικονομικών.

Είναι σαφές ότι οι απαντήσεις που δόθηκαν δεν είναι ξεκάθαρες. Περιμένουμε επίσης την ολοκληρωμένη πρόταση για να έχουμε ξεκάθαρη εικόνα της λύσης που προτείνεται για το ωράριο.

Αποτελεί ωστόσο  θετική εξέλιξη το γεγονός ότι  αναγνωρίζεται ο σημαντικός παιδαγωγικός και κοινωνικός ρόλος που διαδραματίζει η προσχολική εκπαίδευση ,ο ακρογωνιαίος λίθος της αγωγής και της συνολικής εκπαίδευσης των παιδιών.

Θα παρακολουθούμε τις σημαντικές εξελίξεις που δρομολογούνται παρεμβαίνοντας, όπου απαιτείται, ώστε να υπάρξει ουσιαστικός προγραμματισμός και παρεμβάσεις, που θα δώσουν νέα πνοή στο σημερινό Νηπιαγωγείο ωθώντας το σε μια ανοδική και δυναμική πορεία ανάπτυξης .

Το νηπιαγωγείο που οραματιζόμαστε μπορεί να γίνει πραγματικότητα!

Ομάδα νηπιαγωγών

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Ο Στρατιώτης (Εμβατήριο) Στίχοι: Κωστούλα Μητροπούλου Μουσική: Μάνος Λοΐζος Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου Του 'παν θα βάλεις το χακί θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή και ήρωας θα γίνεις Εκείνος δεν μιλάει πολύ του 'ναι μεγάλη η στολή του 'ναι μεγάλη η στολή και βάσανο οι αρβύλες Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει είναι μονότονο και του 'ρχεται να κλαίει είναι μονόνοτο και του 'ρχεται να κλαίει το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει Δεν του ΄γραφε ποτέ κανείς τις νύχτες ξύπναγε νωρίς τις νύχτες ξύπναγε νώρις και μίλαγε για λάθος Μια μέρα έγινε στουπί πέταξε πέρα τη στολή πέταξε πέρα τη στολή και έκλαψε μονάχος Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει είναι μονότονο και ντρέπεται να κλαίει είναι μονότονο και ντρέπεται να κλαίει το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει Είμαστε δυο Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Καλογιάννης Είμαστε δυο, είμαστε δυο, η ώρα σήμανε οχτώ κλείσε το φως, έμπα φρουρός, το βράδυ θά ‘ρθουνε ξανά έμπα μπροστά, έμπα μπροστά και οι άλλοι πίσω ακολουθούν μετά σιωπή και ακολουθεί το ίδιο τροπάρι το γνωστό Βαράνε δυο, βαράνε τρεις, βαράνε χίλιοι δεκατρείς Πονάς εσύ, πονάω εγώ, μα ποιος πονάει πιο πολύ θά ‘ρθει καιρός να μας το πει Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς Καβάλα πάμε στον καιρό με τον καιρό με την βροχή το αίμα πήζει στην πληγή ο πόνος γίνεται καρφί Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς Καβάλα πάμε στον καιρό με τον καιρό με την βροχή το αίμα πήζει στην πληγή ο πόνος γίνεται καρφί Ο εκδικητής ο λυτρωτής είμαστε δυο, είμαστε τρεις είμαστε χίλιοι δεκατρείς  Ο δρόμος Στίχοι: Μητροπούλου Κωστούλα Μουσική: Λοΐζος Μάνος Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά Ήταν μια λέξη μοναχά, ελευθερία κι έπειτα είπαν πως την έγραψαν παιδιά Λα λα λα λα... Ύστερα κύλησε ο καιρός κι η ιστορία πέρασε εύκολα απ’ τη μνήμη στην καρδιά Ο τοίχος έγραφε μοναδική ευκαιρία εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά Λα λα λα λα... Τις Κυριακές απ’ το πρωί στα καφενεία έπειτα γήπεδο, στοιχήματα, καυγά Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία είπανε όμως πως την έγραψαν παιδιά Ενα το χελιδόνι  (Μ. Θεοδωράκης - Ο. Ελύτης)  Ένα το χελιδόνι κι η Άνοιξη ακριβή Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή Θέλει νεκροί χιλιάδες νά 'ναι στους τροχούς θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους. Θε μου Πρωτομάστορα μ' έχτισες μέσα στα βουνά Θε μου Πρωτομάστορα μ' έκλεισες μες στη θάλασσα Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού Το 'χουνε θάψει σ' ένα μνήμα του πέλαγου. Σ' ένα βαθύ πηγάδι το 'χουνε κλειστό Μύρισε το σκοτάδι κι όλη η Άβυσσο. Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές την πρώτη μέρα Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί αδέρφια πήραν οι οχτροί κι εμείς κοιτούσαμε τις κοπελιές την άλλη μέρα Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί φωτιά μας ρίξαν οι οχτροί κι εμείς φωνάζαμε στα σκοτεινά την τρίτη μέρα Έβαλε ο Θεός σημάδι Έβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά κι ο πατέρας του στον Άδη άκουσε μια τουφεκιά. Της γενιάς μου βασιλιά, μην κατέβεις τα σκαλιά. Πιές αθάνατο νερό να νικήσεις τον καιρό. Έβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά κι η μανούλα του στον Άδη τράβηξε μια χαρακιά. Της καρδιάς μου βασιλιά με τον ήλιο στα μαλλιά, Της δικαιοσύνης ήλιε (Ο. Ελύτης - Μ. Θεοδωράκης) Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ  και μυρσίνη συ δοξαστική  μη παρακαλώ σας μη (3)  λησμονάτε τη χώρα μου!  Αετόμορφα 'χει τα ψηλά βουνά  στα ηφαίστεια κλήματα σειρά  και τα σπίτια πιο λευκά (3)  στου γλαυκού το γειτόνεμα!  Τα πικρά μου χέρια με τον Κεραυνό  τα γυρίζω πίσω απ' τον Καιρό  τους παλιούς μου φίλους καλώ (3)  με φοβέρες και μ' αίματα!  Το ακορντεόν     Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο   που ήξερε και έπαιζε τ' ακορντεόν.  'Οταν τραγούδαγε φτυστός ήταν ο ήλιος  φωτιές στα χέρια του άναβε τ' ακορντεόν. Μα ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ' άλλα κράταγε τσίλιες παίζοντας τ' ακορντεόν. Φασιστικά καμιόνια στάθηκαν στη μάντρα  και μια ριπή σταμάτησε τ' ακορντεόν .  'Αρχινισμένο σύνθημα -πάντα μου μένει-  όποτ' ακούω από τότε ακορντεόν  και ' χει σα στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει,  "δεν θα περά- δεν θα περάσει ο φασισμός,"  Και ' χει σα στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει,  "δεν θα περά- δεν θα περάσει ο φασισμός." Ποτέ θα κάνει    Ποτέ θα κάνει , ποτέ θα κάνει ξαστεριά, εε ποτέ θα φλεβαρίσει , ποτέ θα φλεβαρίσει. να πάρω το ... , να πάρω το ντουφέκι μου. Να πάρω το ..., να πάρω το ντουφέκι μου, εε την όμορφη Πατρώνα , την όμορφη Πατρώνα να κατεβώ , να κατεβώ στον Ομαλό. Να κατεβώ , να κατεβώ στον Ομαλό. Εε στη στράτα των Μουσούρων , στη στράτα των Μουσούρων να κάνω μα.. , να κάνω μάνες δίχως γιους να κάνω μα.., να κάνω μάνες δίχως γιους εε γυναίκες δίχως άντρες, γυναίκες δίχως άντρες να κάνω και..., να κάνω και μωρά παιδιά να κάνω και..., να κάνω και μωρά παιδιά εε να 'ναι διχως μανάδες, να ' ναι δίχως μανάδες, ποτέ θα κα..., ποτέ θα κάνει ξαστεριά. Στο περιγιάλι το κρυφό Στο περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι διψάσαμε το μεσημέρι μα το νερό γλυφό, διψάσαμε το μεσημέρι μα  το νερό γλυφό. Πάνω στην άμμο την ξανθή γράψαμε τ' όνομά της ωραία που φύσηξεν ο μπάτης και σβήστηκε η γραφή, ωραία που φύσηξεν ο μπάτης και σβήστηκε η γραφή. Με τι καρδιά , με τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή, πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή.

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Νικηφόρος  Βρεττάκος

Μικρός τύμβος

(17 Νοεμβρίου 1973)

Δίχως τουφέκι και σπαθί, με το ήλιο στο μέτωπο,

υπήρξατε ήρωες και ποιητές μαζί. Είστε το Ποίημα.

Απλώνοντας το χέρι μου δεν φτάνει ως εκεί

που ωραία λουλούδια τις μορφές σας

Λιτανεύει ο αέρας της αρετής. Ω παιδιά μου,

Μπροστά σ’ αυτό το ποίημα μετράει μόνο η σιωπή.

 ΦΩΤΟΣ ΓΙΟΦΥΛΛΗΣ

«Εδώ Πολυτεχνείο»

Στον άγιο ήχο της φωνής: «Εδώ Πολυτεχνείο!...»

στο κάλεσμα της νιότης μας, που φέρνει προς το φως

άστραψε σ’ όλες τις ψυχές τ’ άφταστο μεγαλείο

της Λευτεριάς και ξέσπασε κάθε καημός κρυφός!

Τ’ ατράνταχτα τα στήθια σας, παιδιά, γινήκαν κάστρα,

και πάλεψαν σκληρά κι ορθά με τανκς και με πιστόλια

σαν η ψυχή σας έφερνε στον ουρανό και στ’ άστρα

το θρίαμβο της Λευτεριάς, μες σε βροχή από βόλια.

Στα παλληκάρια που’ πεσαν στην άνιση την πάλη

δόξα τούς πρέπει και τιμή μες σε χιλιάδες χρόνια!

Μα και σε σας που ζήσατε, για να χαρείτε πάλι

ολάκαιρη την Λευτεριά, την πάμφωτη κι αιώνια!...

                                                     
     Ραφήνα, Τρύγος 1974

Κωστούλα Μητροπούλου

1050 ΧΙΛΙΟΚΥΚΛΟΙ

"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!"

Αυτή η φωνή που τρέμει στον αέρα,

δεν σούστειλε ένα μήνυμα μητέρα,

αυτή η φωνή δεν ήτανε του γιού σου,

ήταν φωνές χιλιάδες του λαού σου.

"Εδώ Πολυτεχνείο ,εδώ Πολυτεχνείο!"

Μιλάει ένα κορίτσι κι ένα αγόρι,

εκπέμπουνε τραγούδι μοιρολόι,

χίλιες πενήντα αντένες η λαχτάρα,

σε στόματα μανάδων η κατάρα.

Και τα κορίτσια και τ' αγόρια που μιλούσαν,

τρεις μέρες και τρεις νύχτες δεν μετρούσαν,

δοκίμαζαν τις λέξεις με αγωνία,

κι αλλάζανε ρυθμό στην ιστορία.

"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!"

Γραμμένα μένουν τα ονόματα στο αρχείο,

δεν αναφέρονται οι νεκροί που είναι στο ψυγείο,

λένε πως είναι τέσσερις κι είναι εκατό οι μανάδες,

πρώτα σκοτώθηκε η φωνή και σώπασαν χιλιάδες.

ΡΙΤΣΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Το αγόρι και η πόρτα

Εκεί που έπεσε

είναι μια κόκκινη λίμνη,

ένα κόκκινο δέντρο,

ένα κόκκινο πουλί.

Σηκώθηκε όρθια

η πεσμένη καγκελόπορτα-

χιλιάδες άλογα.

Λαός καβαλίκεψε.

Κομνηνέ! - φωνάξαμε.

Γύρισε και μας κοίταξε

δε φορούσε επίδεσμο

ούτε στεφάνι.

Άσπρα άλογα, κόκκινα άλογα

και μαύρα, πιο μαύρα-

καλπασμός, - η ιστορία

Να προφτάσουμε.

ΡΩΤΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Εδώ Πολυτεχνείο…

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ

Πολυτεχνείο! Εδώ καλώ

βοήθεια, πρόφτασε,λαέ,

βοήθεια, πρόφτασε,λαέ,

σκοτώνουν τα παιδιά σου, οϊμέ!

Τα νιάτα που έστησαν εδώ

του Αγώνα τραγικόν χορό

και τραγουδούν τη Λευτεριά,

σου τα σκοτώνουν τα παιδιά.

Της βίας ο δούλος ο μωρός

δουλέμπορος, φονιάς μιαρός,

σκοτώνει, λαέ, τα τέκνα σου,

τ' αγόρια, τα κορίτσια σου.

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ

τα νιάτα σέρνουνε χορό.

Της Επιστήμης τα παιδιά

και τραγουδάν τη Λευτεριά.

Εδώ της νιότης ο άξιος νους,

που χτίζει θέατρα, ναούς,

σκεδιάζει ιδέες και μηχανές

και δένει το αύριο με το χτες,

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ

μέσα στης τέχνης το ιερό

σκοτώνει η βία τα παιδιά

που τραγουδούν τη Λευτεριά.

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ

γίνεται ανήκουστο κακό!

Της βίας ο δούλος ο μωρός

του Χάρου μαύρος έμπορος,

σφάζει τα τέκνα του λαού.

τη νιότη, την ελπίδα του,

το άνθος του αύριο, τον καρπό

της τέχνης και της γνώσης, ω!

Εδώ Πολυτεχνείου κραυγή

καλούν το Χρέος κι η Τιμή

Λαέ μας, βοήθα τα παιδιά.

Ο αγώνας για τη Λευτεριά.

        Λένα Παππά

  Στούς σκοτωμένους σπουδαστές του Νοεμβρίου

Μάτια κλειδωμένα, χέρια παγωμένα

κείτεται

-δεκοχτώ χρονώ ήτανε δεν ήτανε-

για να έχω εγώ πουλιά-φτερά στα χέρια μου,

και συ στο σπιτάκι σου,

μια γλάστρα με βασιλικό στο πεζουλάκι

και τα παιδιά μας ξένοιαστα να χτίζουνε το μέλλον.

Η μάνα του τον περιμένει και δεν έρχεται,

η άνοιξή του παίζει κα δεν τηνε ξέρει πια.

Στις φλέβες του αίμα σταματημένο και πικρό,

γυαλί σπασμένο ο κόσμος, σωριασμένο πάνω του.

Για να έχω εγώ τον άσπρο μου ύπνο

Και συ γαρίφαλο χαμόγελο στο στόμα σου,

για να ’χουν τα παιδιά μας το δικό τους ήλιο…

Σπύρος Κατσίμης

Μας ξάφνιασε η νύχτα

Το πρωί διασχίζαμε τους δρόμους

 με τα σχολικά μας βιβλία

Τη νύχτα συνεχίζαμε τη ζωή της ημέρας,

φυλάγοντας τον ήλιο. Οι φοιτήτριες

χόρευαν και τραγουδούσαν.

Έτσι μας χαρακτήρισαν συνωμότες.

Στο Μεγάλο Σχολείο μάς ξάφνιασε ηνύχτα

με τόσους βαριά τραυματισμένους γύρω μας,

χωρίς γάζες, οξυγόνο,

χωρίς φάρμακα, γιατρό, ασθενοφόρα.

Μια ριπή πολυβόλου τραυματίζει το φως.

Στα υπνοδωμάτια των παιδικών μας χρόνων

με το εικόνισμα της Παναγιάς ποιός ονειρεύεται

ειρηνικές παρελάσεις;

Μας κυνηγούσαν στα ερημικά πάρκα και τις παρόδους,

γιατί -λέει- θα καίγαμε την πόλη

με τον ήλιο που κρύβαμε.

ΠΗΓΗhttp://www.sarantakos.com/istoria/polyt17n/17n.html