Τι είναι η ΔΕΠΥ – ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ?

Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται ιδιαίτερα το εξής φαινόμενο : παιδιά δημοτικού ,παιδιά μικρής ηλικίας ,ακόμα και προσχολικής ηλικίας αδυνατούν να προσέξουν , να αφιερώσουν χρόνο σε μια δραστηριότητα  και παρουσιάζουν μια απρόσεκτη ,παρορμητική και διαταρακτική συμπεριφορά .Αυτές οι εκδηλώσεις σε συνδυασμό με μια υπερκινητικότητα του παιδιού αποτελούν διαταραχή της ψυχολογικής ανάπτυξης των παιδιών που ονομάζεται ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ -ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ (ΔΕΠΥ) .

Τι διαφορά έχει η ΔΕΠΥ όμως από ένα απλά ζωηρό και φυσιολογικό  παιδί όπως φαντάζομαι όλοι οι γονείς σκέφτονται τώρα.

Ποιά είναι η εικόνα των παιδιών με ΔΕΠΥ?

Η έναρξη της διαταραχής παρατηρείται στην ηλικία των 3-5 ετών .

• Η υπερκινητικότητα μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτή σε καταστάσεις που απαιτούν υψηλό βαθμό αυτοελέγχου. Μιλάμε για ένα δραστήριο παιδί που πολλές φορές όμως η ενεργητικότητα του είναι άσκοπη. Πάει από τη μια δραστηριότητα στην άλλη χωρίς ποτέ να ολοκληρώνει αυτό που αρχίζει.
• Δε μπορεί να μείνει καθιστό για πάνω από μερικά λεπτά.
• Χοροπηδάει,τρέχει ,είναι υπερβολικά ομιλητικό,και θορυβώδες ,κουνά μέρη του σώματος του ,στριφογυρίζει ακόμα και σε καταστάσεις που υποτίθεται δεν έχουν κάποια ένταση, υποτίθεται ότι επικρατεί ηρεμία.
• Είναι ανυπόμονο , απαιτητικό και δεν αντέχει τις ματαιώσεις.
• Δυσκολεύεται να δεχτεί κανόνες και πειθαρχία .
• Εκδηλώνει έντονη παρορμητικότητα , κάνει πράγματα επικίνδυνα για τον εαυτό του και πολλές φορές δείχνει να πράττει χωρίς να σκέφτεται καν.
• Παρουσιάζει δυσκολίες στη συγκέντρωση, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται μαθησιακές δυσκολίες.
• Παρουσιάζει γρήγορες και ξαφνικές αλλαγές στη διάθεσης του και πολλές φορές έχει έλλειψη αναστολών στις κοινωνικές σχέσεις.

Το βασικό κριτήριο για να δούμε σε τι βαθμό συμβαίνουν όλα τα παραπάνω είναι  η υπερβολική αυτή δραστηριότητα σε σχέση με το πως θα ήταν λογικό να αντιδράσει ένα παιδί αναλόγως των συνθηκών που επικρατούν εκείνη τη στιγμή.
Αν δηλαδή οι πράξεις του και ο τρόπος που φέρεται  είναι ανάλογες με τη δεδομένη χρονική στιγμή.Αν το παιδί έχει επίγνωση του χώρου του χρόνου και της κατάστασης που βιώνει .

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ

Η διαταραχή αυτή εμφανίζεται συχνότερα στα αγόρια από τα κορίτσια σε αναλογία 3-4 προς 1 . Τα αγόρια παρουσιάζουν περισσότερο προβλήματα υπερκινητικότητας ,παρορμιτικότητας ,ενώ τα κορίτσια προβλήματα διάσπασης προσοχής. Παιδιά που παρουσιάζουν ΔΕΠΥ ανήκουν ως επί το πλήστον σε δυσαρμονικές οικογένειες , οικογένειες με διάφορα προβλήματα τόσο μεταξύ των σχέσεων των γονέων όσο και ψυχολογικά ή ψυχιατρικά προβλήματα του ενός ή και των δυο γονέων.
Το υπερκινητικό σύνδρομο με διάσπαση προσοχής είναι μια διαταραχή που  εξελίσσεται μέχρι την εφηβεία και την αρχή της ενήλικης ζωής.Έρευνες έχουν δείξει ότι από το 31% εώσ το 71,5% παιδιών που  είχαν τη διάγνωση  του συνδρόμου στην παιδική ηλικία εξακολουθούν να έχουν την ίδια διάγνωση στην εφηβεία . Το ποσοστό αυτό μειώνεται κατά πολύ (8%) στην ενήλικη ζωή . Παρατηρείται ότι γενικά τα παιδιά με ΔΕΠΥ έχουν χαμηλότερες σχολικές επιδόσεις από ότι άλλοι συνομήλικοί τους . Πολλοί έφηβοι με ιστορικό υπερκινητικότητας εμφανίζουν παραπτωματική συμπεριφορά , έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και χαμηλή κοινωνική αποδοχή . Σε κάποιες περιπτώσεις παρατηρούνται επίσης και διαταραχές προσωπικότητας (κυρίως αντικοινωνικού τύπου ),αλκοολισμός και χρήση ουσιών.

Ποιά είναι τα αίτια ?

Ακόμα δεν είναι γνωστή μια αιτία που μπορεί να ευθύνεται για το τη γέννηση του υπερκινητικού συνδρόμου . Πρόσφατες μελέτες λένε ότι έχει να κάνει με τη μορφολογία του εγκεφάλου . 
Έρευνες σε δίδυμα δείχνουν ότι υπάρχει κληρονομικότητα  που φτάνει το 80%.Γονείς παιδιών με ΔΕΠΥ αντιμετώπιζαν παρόμοια προβλήματα στα παιδικά τους χρόνια .
Περιβαλλοντικοί παράγοντες επίσης όπως η έκθεση του εμβρύου στο αλκοόλ , το κάπνισμα της μητέρας ,η προεκλαμψία της κύησης, η χαμηλοί καρδιακοί παλμοί του εμβρύου κατά την διάρκεια του τοκετού ,η μικρή περικρανιακή περίμετρος κατά τη γέννηση , συνδέθηκαν με έρευνες για αυτήν την συμπεριφορά.
Εξετάζοντας ιστορικό παιδιών με ΔΕΠΥ  βρίσκουμε ότι ως μωρά ήταν ανήσυχα ,έκλαιγαν συνέχεια ,είχαν πολλούς κολικούς παρουσίαζαν προβλήματα στον ύπνο και στο φαγητό . Η ιδιοσυγκρασία των παιδιών φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του συνδρόμου.
Όσον αφορά τους Ψυχοκοινωνικούς  παράγοντες μελέτες επικεντρώνονται κυρίως στις πρώιμες συναισθηματικές στερήσεις και στη γονεϊκή ανεπάρκεια . Η μητέρα των υπερκινητικών παιδιών φαίνεται να μη μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες του παιδιού με αποτέλεσμα το παιδί μέσω της υπερκινητικότητας του να θέλει να προκαλέσει την προσοχή της .
Οι γονείς αυτών των παιδιών είναι άλλοτε πολλοί αυστηροί και ελεγκτικοί και άλλοτε ιδιαίτερα παθητικοί, μη μπορώντας να θέσουν σαφή και καθορισμένα όρια στις συμπεριφορές των παιδιών τους.

Τι μπορεί να επηρεάσει ώστε αυτή η παθολογία να συνεχίζεται ?

Παράγοντες κινδύνου θεωρούνται το φύλο , η συνύπαρξη μαθησιακών δυσκολιών , η οικογενειακή δυσλειτουργία και το ιστορικό αντικοινωνικών πράξεων εκ μέρους των γονέων.

Τι μπορούμε να κάνουμε ?

Βασικό για να λυθεί ένα πρόβλημα είναι  ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΙ !!! Πρέπει γονείς αλλά και δάσκαλοι να εντοπίσουν τα συμπτώματα της διαταραχής από μικρή ηλικία |ώστε να μπορούν εύκολα να τα αντιμετωπίσουν .

Δε είναι κακός πάντα κάποιος που παρατηρεί κάτι στο παιδί μας και μας το λέει .

Γιατί κοιτάμε καχύποπτα τα σχόλια των δασκάλων, των ειδικών  ή κάποιων που γνωρίζουν κάτι παραπάνω από εμάς ?

Γιατί θιγόμαστε αμέσως ,λες και το σχόλιο σημαίνει ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ !

Και γιατί επιτέλους δεν αναγνωρίζουμε τις ευθύνες μας ! Ναι , φταίμε για πολλά από αυτά που αντιμετωπίζουν τα παιδιά μας και καλό είναι να ανοίξουμε τα μάτια και να δούμε τα θέματα μας ΚΑΤΑΜΑΤΑ  ώστε να βρούμε τρόπους να τα λύσουμε !

Αφού αποκλείσουμε φυσικές ασθένειες που αιτιολογούν τα συμπτώματα που αναφέρθηκαν παραπάνω ,η θεραπευτική προσέγγιση  για την ΔΕΠΥ απευθύνεται τόσο στο περιβάλλον(γονείς δασκάλους) , όσο και στο ίδιο το παιδί.

Η συμβουλευτική γονέων έχει ως σκοπό την πληροφόρηση των γονέων για το είδος του προβλήματος και να τους βοηθήσει να βρουν τρόπους να αντιμετωπίσουν αυτά τα προβλήματα στην καθημερινότητα τους με το παιδί .
Υπάρχουν τρόποι που βασίζονται στην συμπεριφεριολογική θεωρία με τους οποίους παρατηρούνται οι συμπεριφορές των παιδιών και εφαρμόζονται σιγά σιγά νέες  ώστε το παιδί να αναλαμβάνει καθήκοντα που απαιτούν όλο και πιο μεγάλη συγκέντρωση προσοχής. Το παιδί επιβραβέυεται για την αναμενόμενη συμπεριφορά του , ενώ η ακατάλληλη συμπεριφορά αγνοείται.
Τρόποι υπάρχουν να αντιμετωπίσουμε το θέμα αυτό ,αρκεί οι γονείς με τη βοήθεια και την υποστήριξη των δασκάλων να έχουν υπομονή και επιμονή για τη λύση του .
Σχετική βιβιλιογραφία : Εισαγωγή στην Παιδοψυχιατρική ,επιμέλεια Γ.Τσιαντής, Εκδόσεις Καστανιώτη 

πηγη http://mikroimegaloi.gr/content

Ποια είναι τα συμπτώματα της Δυσλεξίας;

Τα συμπτώματα της Δυσλεξίας είναι πολλά και δεν εκδηλώνονται όλα στον ίδιο βαθμό και με την ίδια σοβαρότητα σε κάθε περιστατικό. Η Δυσλεξία δεν είναι ΜΙΑ κατάσταση. Τα δυσλεξικά παιδιά συνιστούν μία ανομοιογενή ωστόσο αναγνωρίσιμη ομάδα. Επιπλέον, δεδομένου ότι η Δυσλεξία αποτελεί αναπτυξιακή διαταραχή, τα συμπτώματα διαφοροποιούνται ανάλογα με τη φάση χρονολογικής και σχολικής ανάπτυξης του παιδιού.

Ø  Υπάρχουν εμφανή συμπτώματα στη βρεφική και νηπιακή ηλικία του παιδιού;

Στη βάση της Δυσλεξίας υπάρχει μια δυσκολία οργάνωσης (πχ. φωνολογικού συστήματος). Λένε ότι οι δυσλεξικοί δυσκολεύονται να οργανώσουν τους ήχους και τα σύμβολα στις σωστές ακολουθίες που απαιτούνται για την ανάγνωση και τη γραφή.  

Πρόδρομα συμπτώματα αυτής της «ανοργανωσιάς» βέβαια, μπορούμε να ανιχνεύσουμε αρκετά νωρίς: λυμένα κορδόνια, ξεκούμπωτα κουμπιά, ακατάστατο δωμάτιο, αδυναμία επανάληψης πολυσύλλαβων λέξεων (όπως προκαταρκτικός, κ.λπ.).
Ωστόσο, όλα αυτά δεν αρκούν για να γίνει η διάγνωση, η οποία προαπαιτεί την ένταξη και στοιχειώδη προσαρμογή του παιδιού στο σχολείο. Σε προσχολικές; ηλικίες μπορούμε απλώς να εντοπίσουμε ομάδες υψηλού κινδύνου για δυσλεξία. Και αυτό μπορεί να γίνει μέσα από γλωσσικούς αλλά και εξωγλωσσικούς ενδείκτες.


Ø  Στη σχολική ηλικία, συνήθως, τα παιδιά με δυσλεξία εκδηλώνουν κάποια από τα παρακάτω συμπτώματα:

                    Α. Στην Ανάγνωση

·        Το δυσλεξικό παιδί παραλείπει, προσθέτει, αντικαθιστά και αντιστρέφει γράμματα, συλλαβές ή και λέξεις, δίχως να ‘ακούει’  και να διορθώνει τα λάθη του.

·        Η ανάγνωσή του δεν έχει ροή και νόημα: διαβάζει αργά, διστακτικά, συλλαβιστά, παρατονίζει και δεν σέβεται τη στίξη. Χάνει  εύκολα τη σειρά στο βιβλίο και δύσκολα επανεστιάζει σε κάποιο σημείο του κειμένου
·        Παρότι η Δυσλεξία δεν αφορά την κατανόηση, το δυσλεξικό παιδί κατανοεί συνήθως ελλιπώς όταν διαβάζει, καθώς καταναλώνει  την προσοχή του στην αποκωδικοποίηση του κειμένου, έτσι ώστε δεν έχει χώρο/χρόνο να συλλάβει το   περιεχόμενο.   Επιπλέον, απομνημονεύει τυχαία, αδυνατώντας να διακρίνει τα ουσιώδη από τα επουσιώδη.

·       Ας σημειωθεί ότι στο δυσλεξικό παιδί η άρθρωση και η ομιλία δεν παρουσιάζουν προβλήματα, εκτός εάν συνυπάρχει και  διαταραχή στην άρθρωση (δυσλαλία).

                  Β. Στη Γραφή

·        Συχνά συμπτώματα στα πρώτα σχολικά χρόνια είναι οι παραλείψεις, οι προσθήκες, οι αντικαταστάσεις και οι αντιστροφές γραμμάτων, συλλαβών και λέξεων αλλά και η καθρεφτική γραφή.
·        Το δυσλεξικό παιδί κάνει ορθογραφικά λάθη ακόμη και σε λέξεις που έχει συστηματικά διδαχθεί και των οποίων την   ορθογραφημένη μορφή ενδέχεται να αναγνωρίζει (γνωρίζει πχ. τον αντίστοιχο κανόνα).
·        Συνήθως δεν σέβεται τη στίξη, τον τόνο, τα κεφαλαία, τα διαστήματα μεταξύ λέξεων, ούτε τα περιθώρια και τις σειρές στο  τετράδιο, ενώ αδυνατεί να γράψει σε ευθεία (νοητή) γραμμή σε λευκή σελίδα.
·        Τα γραπτά του είναι ακαλαίσθητα, γεμάτα μουτζούρες και σβησίματα, ενώ συχνά σκίζει και ξαναγράφει το γραπτό του.

                 Γ. Στα υπόλοιπα μαθήματα

·        Το παιδί με Δυσλεξία αντιλαμβάνεται μαθηματικές έννοιες, δυσκολεύεται όμως στη γρήγορη εκτέλεση των πράξεων από  μνήμης, ξεχνά κρατούμενα και παιδεύεται να μάθει την ώρα και την προπαίδεια. Εξίσου δυσκολεύεται στην απομνημόνευση άλλων ακολουθιών (πχ. ημέρες, μήνες), ενώ δεν μπορεί να κατανοήσει και να ακολουθήσει δίχως βοήθεια τις    οδηγίες των   ασκήσεων.                                                      
·        Δεν απομνημονεύει εύκολα ποιήματα και συνήθως δεν συγκρατεί ονόματα, ημερομηνίες, τηλέφωνα.
·        Παρά την καθαρή άρθρωση/ομιλία και ενώ συνήθως είναι σε θέση να απαντήσει σε κάποια ερώτηση, δεν είναι ετοιμόλογο και  χρησιμοποιεί μονολεκτικές ή ολιγόλογες απαντήσεις, απλές προτάσεις, περιορισμένο λεξιλόγιο.
·        Δυσκολεύεται να αντιγράψει από τον πίνακα ή από προηγούμενη σελίδα (δεν μπορεί να συγκρατήσει τη λέξη στη μνήμη   εργασίας, αναγκάζεται να κοιτά και να ξανακοιτά μεμονωμένα γράμματα, χάνει συχνά τη σειρά του και κάνει λάθη.                                  ·        Δυσκολεύεται να παρακολουθήσει πολύπλοκες οδηγίες.
·        Το δυσλεξικό παιδί είναι ασυνεπές και απρόβλεπτο στις επιδόσεις του: έχει ‘καλές’ και ‘κακές’ μέρες, άλλοτε ανταποκρίνεται   σωστά και άλλοτε λάθος στην ίδια εργασία.
·        Η προσοχή του διασπάται εύκολα.: έχει μικρό εύρος, μικρή διάρκεια και είναι μη επιλεκτική, με αποτέλεσμα να μην    προσλαμβάνει πάντα όλες τις πληροφορίες και συχνά να μην καταφέρνει να ολοκληρώσει τις εργασίες του.

                Δ. Γενικά, στη συμπεριφορά του (συνήθως)

·        Έχει δυσκολία στον προσανατολισμό και δεν εκτιμά σωστά το χώρο και το χρόνο, με αποτέλεσμα συχνά να χαρακτηρίζεται   αδέξιο και ‘ατσούμπαλο’. Δυσκολεύεται στην παρακολούθηση ταινιών και στο χειρισμό χρημάτων και αδιαφορεί για    βιβλία και ό,τι  έχει σχέση με γραπτό λόγο. Είναι ελάχιστα οργανωτικό και υπερβολικά ακατάστατο στη σχολική και προσωπική  του ζωή. Συχνά  ξεχνά να κάνει τις εργασίες του, χάνει τα πράγματά του και φέρεται με ασυνέπεια και ανευθυνότητα. Έχει χαμηλή    αυτοεκτίμηση,   παραιτείται γρήγορα, απογοητεύεται εύκολα όταν αποτυγχάνει και δυσκολεύεται να συνεχίσει την προσπάθεια.
·        Εν ολίγοις, ένα δυσλεξικό παιδί είναι συχνά αυτό που με μια επιπόλαιη εκτίμηση ένας γονιός ή δάσκαλος θα χαρακτήριζε τεμπέλη, απρόσεκτο, αφηρημένο.     
                  
Ø  Διαφοροποιούνται τα συμπτώματα της Δυσλεξίας στο Γυμνάσιο

Σε κάθε φάση ανάπτυξης και μαθησιακής εξέλιξης, η Δυσλεξία εκδηλώνεται με διαφορετικά (τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά) συμπτώματα Το δυσλεξικό παιδί στο Γυμνάσιο έχει πλέον επινοήσει ορισμένες τεχνικές που αντισταθμίζουν τις δυσκολίες του. Έχει έτσι αναπτύξει τεχνικές απομνημόνευσης και έχει βελτιώσει αρκετά την ανάγνωσή του, η οποία ωστόσο παραμένει συνήθως αργή, δίχως ευχερή ροή. Πολλά προβλήματα παραμένουν στην ορθογραφία του και στην οργάνωση και συγκρότηση του γραπτού λόγου του. Δυσκολεύεται ακόμη στην παρακολούθηση πολύπλοκων οδηγιών και στην αντιγραφή από τον πίνακα, ενώ χαρακτηρίζεται από μια ασυνέπεια ως προς τις επιδόσεις και τα λάθη του. Τέλος, σημαντικές δυσκολίες προκύπτουν κατά την εξεταστική περίοδο, προκειμένου το παιδί να αντεπεξέλθει στο συμβατικό τρόπο των γραπτών εξετάσεων.

Ø  Ποια λάθη θα πρέπει να ανησυχήσουν το γονιό;

Στους πρώτους μήνες της σχολικής εκπαίδευσης, τα παιδιά με δυσλεξία δυσκολεύονται σημαντικά, παρότι είναι παιδιά έξυπνα και μπαίνουν με τις καλύτερες προϋποθέσεις στο σχολείο. Ωστόσο, μικρή επιβράδυνση ή δυσκολία στην εκμάθηση της ανάγνωσης και γραφής δεν σημαίνει απαραίτητα δυσλεξία: πολλά παιδιά εκδηλώνουν δυσκολίες προσαρμογής ή μάθησης στο πρώτο τρίμηνο της Α δημοτικού, οι οποίες παρέρχονται στη διάρκεια του ακαδημαϊκού έτους. Εάν όμως ο συλλαβισμός παρατείνεται στην ανάγνωση, εάν στη γραφή λείπουν, αντιμετατίθενται ή αντιστρέφονται γράμματα / συλλαβές / αριθμοί, τότε καλό θα είναι οι γονείς να απευθυνθούν σε ειδικούς που θα αξιολογήσουν τις δυσκολίες του παιδιού και θα παράσχουν συμβουλευτική καθοδήγηση για την αποκατάστασή τους.

Ø  Υπάρχει θεραπεία για τη δυσλεξία;

Η δυσλεξία, εάν εντοπιστεί έγκαιρα (στις 2 πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου), μπορεί να αποκατασταθεί αποτελεσματικά. Το χρονικό διάστημα αποκατάστασης ποικίλλει, ανάλογα με το εύρος και την ένταση των συμπτωμάτων, την ηλικία του παιδιού (όσο μεγαλύτερο το παιδί, τόσο πιο δύσκολη και χρονοβόρα η αποκατάσταση) και το βαθμό εμπλοκής των γονέων στο πρόγραμμα. Πάντως σε κάθε ηλικία, μετά το πρώτο δίμηνο αποκατάστασης, παιδί, γονείς και εκπαιδευτικοί διαπιστώνουν τα πρώτα σημάδια βελτίωσης.
Πηγή: Κέντρο Λόγου ΕΥ ΛΕΓΕΙΝ
πηγηhttp://maccunion.wordpress.com

Το... ψεύτικο κλάμα!

το… «ψεύτικο» κλάμα έχει γίνει συνήθεια στο παιδί σας;

Το «ψεύτικο» κλάμα είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος που χρησιμοποιούν τα νήπια προκειμένου να περάσει το… δικό τους! Μάθετε πως μπορείτε εσείς να τα βοηθήσετε να κόψουν αυτήν τη συνήθεια!

Είναι ενοχλητικό και όλοι ξέρουμε ότι τα μικρά παιδιά το χρησιμοποιούν ως μέσο πίεσης και εκβιασμού στους γονείς τους! Τι είναι; Το κλάμα, φυσικά! Αν εξαιρέσουμε τα νεογέννητα μωρά, τα οποία κλαίνε συνήθως προκειμένου να επικοινωνήσουν με το περιβάλλον τους, τα νήπια ξέρουν ότι η τσιρίδα και το κλάμα, πολύ απλά… πιάνει! Τι μπορείτε να κάνετε εσείς λοιπόν όταν το… «ψεύτικο» κλάμα έχει γίνει συνήθεια στο παιδί σας; Πότε μπορείτε να καταλάβετε ότι πρόκειται για ψεύτικο κλάμα;

Αξιολογήστε το!
 
Πρώτα από όλα, θα πρέπει να μάθετε να ξεχωρίζετε αν το κλάμα του παιδιού σας είναι «αληθινό» ή «ψεύτικο»! Τα παιδιά κλαίνε όταν πεινάνε, όταν πονάνε και φυσικά όταν θέλουν κάτι! Είναι σημαντικό από τη μεριά σας λοιπόν να αξιολογείτε κάθε φορά την πραγματική αιτία του κλάματος του παιδιού σας, προκειμένου να βεβαιωθείτε ότι δεν οφείλετε σε κάποιο παθολογικό αίτιο, ότι το παιδί σας δεν είναι άρρωστο και ότι δεν πονάει πουθενά!

Μέσο… εκβιασμού!
 
Αν δείτε ότι δεν συντρέχει κάποιος λόγος υγείας που κάνει το παιδί σας να κλαίει, τότε μάλλον πρόκειται για έναν απλό, συνηθισμένο… εκβιασμό και το μέσο είναι οι φωνές και το κλάμα! Ας πούμε ότι τα νήπια, ξέρουν καλά ότι είναι πολύ πιθανό να υποκύψετε στο κλάμα τους! Πολλοί γονείς μάλιστα υποχωρούν και ικανοποιούν τις απαιτήσεις των παιδιών τους σχεδόν αμέσως αφού το παιδί αρχίζει να κλαίει, προκειμένου να γλιτώσουν τον πονοκέφαλο και φυσικά προκειμένου να δουν και πάλι το παιδάκι τους ήρεμο και χαμογελαστό! Δυστυχώς όμως, αν υποχωρήσετε μία φορά, πιθανότατα το μικρό σας θα το κάνει σύστημα, κατά κάποιο τρόπο θα του γίνει συνήθεια και τελικά κάθε φορά που δεν θα… περνάει το δικό του, απλά θα κλαίει!

Την… προσοχή σας παρακαλώ!
 
Είναι πολλές οι περιπτώσεις στις οποίες τα νήπια αρχίζουν να ουρλιάζουν και να κλαίνε, επειδή πολύ απλά θέλουν την προσοχή των γονιών τους! Αν λοιπόν και το δικό σας παιδί ανήκει στην κατηγορία των παιδιών εκείνων που όταν θέλουν αγκαλιές και χάδια, κλαίνε και φωνάζουν για να τα έχουν, μην πανικοβάλλεστε και μην τρέχετε για να του τα προσφέρετε! Είναι σημαντικό να καταλάβει το μικρό σας ότι υπάρχει και άλλος τρόπος για να ζητήσει αυτό που θέλει, όπως είναι να το ζητήσει ευγενικά!

«Το θέλω τώρα»!
 
Σε άλλες περιπτώσεις τα νήπια χρησιμοποιούν το κλάμα είτε για να πάρουν κάτι είτε για να αποφύγουν κάτι άλλο! Μπορεί για παράδειγμα το παιδί σας να δει ένα παιχνίδι σε κάποιο μαγαζί και να νιώσει ότι αυτό το θέλει εδώ και τώρα και ότι πρέπει απεγνωσμένα να το αποκτήσει! Εσείς όμως για διάφορους λόγους μπορεί να μην συμμερίζεστε τη συγκεκριμένη άποψη, τη συγκεκριμένη στιγμή! Μην ξαφνιαστείτε, λοιπόν, εάν το παιδάκι σας αρχίσει να κλαίει και να φωνάζει πόσο πολύ το θέλει, όταν εσείς αρνηθείτε να του το αγοράσετε! Επίσης, μπορεί το μικρό σας να βάλει τα κλάματα προσπαθώντας να σας μεταπείσει για την ώρα του ύπνου, του φαγητού κ.ο.κ.. Και σε αυτή την περίπτωση, λοιπόν, πολλά νήπια συνηθίζουν να χρησιμοποιούν τη μέθοδο του… «ψεύτικου» κλάματος!

Τι να κάνετε;
 
Υπάρχουν τεχνικές τις οποίες μπορείτε να ακολουθήσετε προκειμένου να αλλάξετε την εντύπωση που έχει δημιουργηθεί στο παιδί σας, ότι το κλάμα είναι ο σωστός τρόπος για να καταφέρει αυτό που θέλει και να το κάνετε να καταλάβει ότι υπάρχουν ακόμα πιο αποτελεσματικοί τρόποι!

- Μην υποχωρείτε!
 
Όταν το παιδί ξεκινάει το ψεύτικο κλάμα, μην υποχωρείτε! Συζητήστε μαζί του όταν πια θα έχει ηρεμήσει, υπενθυμίζοντας και εξηγώντας του τους κανόνες που έχετε θεσπίσει σαν οικογένεια στο σπίτι!

- Αγνοήστε το κλάμα!
 
Αν αρχίσει το μικρό σας, όχι μόνο να κλαίει, αλλά και να φωνάζει, δοκιμάστε να αγνοήσετε το κλάμα του! Μπορείτε με ήρεμο τρόπο και χαμηλό τόνο φωνής να του πείτε μόνο «Δεν καταλαβαίνω τι λες. Μίλα μου με κανονική φωνή» και έπειτα να του κάνετε κουβέντα, όταν πλέον το παιδί θα έχει ησυχάσει!

- Ευγένεια!
 
Εξηγήστε στο παιδί σας, ότι είναι πιο πιθανό να ξανασκεφτείτε να του κάνετε το… χατίρι την επόμενη φορά, μόνο όμως αν το ζητήσει με όμορφο και ευγενικό τρόπο και όχι με κλαψουρίσματα!

- Ακούστε το!
 
Αν θελήσει να σας μιλήσει για να σας εξηγήσει τη δική του οπτική γωνία, ακούστε το! Δεν είναι καλό να είστε απότομοι απέναντί του και να μην «σηκώνετε κουβέντα»!

- Μην το τιμωρείτε!
 
Μην φέρεστε σκληρά και μην τιμωρείτε το παιδί σας για τον τρόπο που έχει βρει, προκειμένου να περνάει το δικό του! Να θυμάστε ότι το παιδί σας χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο που έχει ανακαλύψει ότι σε πολλές περιπτώσεις πιάνει!

Συμβουλή!
 
Τα παιδιά δοκιμάζουν διάφορους τρόπους για να πετύχουν αυτό που θέλουν! Ένας από αυτούς είναι το ψεύτικο κλάμα! Σε αυτήν την προσπάθεια που κάνουν, εάν δουν ότι σας «καταφέρνουν», ενθαρρύνονται ώσπου τελικά η συγκεκριμένη μέθοδος επαναλαμβάνεται και γίνεται συνήθεια!
ΠΗΓΗhttp://www.tampouloukia.gr

Γνωριμία σε κύκλο, με κίνηση…

Φωτεινή Βαρδάκα     

Παιχνίδι  γνωριμίας σε κύκλο.  Ο κύκλος  δίνει την αίσθηση της ισοτιμίας των μελών μιας ομάδας. Τα παιχνίδια γνωριμίας σε κύκλο μπορεί να είναι  πολύ απλά και στην πορεία να γίνονται όλο και πιο σύνθετα.

• Σε πρώτη φάση τα παιδιά διαδοχικά λένε το όνομά τους (μπορεί να γίνει και με τη βοήθεια ενός υλικού που περνάει από χέρι σε χέρι για να ξέρει κάθε φορά ποιος έχει σειρά να μιλήσει π.χ. με μια μπάλα, ένα καπέλο ή ένα μαντήλι) 
• Στη συνέχεια συστήνονται με τρόπους που προτείνει ο εκπαιδευτικός, π.χ. χαμογελαστά, θυμωμένα, ψιθυριστά, περήφανα  (καλό είναι όταν η ομάδα έχει «ζεσταθεί» να ζητάμε και από τα παιδιά να προτείνουν τρόπους.)
• Μαζί με τα ονόματα μπορούμε να ζητάμε από τα παιδιά να λένε και ποιο είναι π.χ. το αγαπημένο τους φαγητό, παιχνίδι, χρώμα ή οτιδήποτε θα τους επιτρέψει να πουν δυο λόγια παραπάνω για τον εαυτό τους.
• Για να γίνει πιο διασκεδαστικό το παιχνίδι ζητάμε από τα παιδιά να σκεφτούν μια κίνηση και με αυτή ταυτόχρονα να συστηθούν (παλαμάκια, χτύπημα χεριών στα γόνατα, υπόκλιση ή οτιδήποτε τα ίδια επιθυμούν, ο εκπαιδευτικός  απλά δίνει 1 -2 παραδείγματα). Τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας  χαιρετούν με την ίδια ακριβώς κίνηση
  (Προσοχή: φροντίστε να γίνει κατανοητό από τα παιδιά ότι η κίνηση θα είναι μία και απλή. Επιπλέον, να γίνεται σε όρθια στάση, εκτός και αν θέλετε να βρεθείτε ξαφνικά να κάνετε κάμψεις, «τροχό» ή να πέφτετε στο πάτωμα- μου έχει συμβεί).
• Κάνοντας ακόμη πιο σύνθετο το παιχνίδι μπορούμε να προσθέσουμε και παντομίμα. Συστηνόμαστε σαν να μας έπιασε φαγούρα, σαν να μας γαργαλάει ο διπλανός μας, σαν να είμαστε πάνω σε άλογο που καλπάζει  κ.τ.λ.

Σε ένα παιχνίδι γνωριμίας σίγουρα δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε όλα τα στάδια που προτείνουμε, θα είναι μεγάλο σε διάρκεια και ενδεχομένως θα κουράσει.  Η επιλογή εξαρτάται από εσάς και από το κλίμα που θέλετε να δημιουργήσετε στην τάξη.

πηγηhttp://www.elniplex.com/?p=15189

Το παιχνίδι και η συμβολή του στην ανάπτυξη του παιδιού

Η λέξη παιχνίδι προέρχεται από την λέξη παίχτης – παίζω – παις. Με την έννοια παιχνίδι ορίζουμε την κατ’ εξοχήν αυθόρμητη και ενδιαφέρουσα δραστηριότητα των παιδιών που έχει ως στόχο την συναισθηματική τους ευχαρίστηση.
Η ανάγκη του παιδιού για παιχνίδι ξεκινά από την βρεφική ηλικία και όπως και σε όλα τα αναπτυγμένα θηλαστικά, το παιχνίδι είναι βιολογικά χρήσιμο για τα παιδιά και τα μικρά ζώα και αποτελεί μέσο προετοιμασίας για τις μετέπειτα σημαντικές δραστηριότητες της ζωής του. Τα παιδιά, όπως και τα μικρά ζώα που είναι κοντά σε εμάς, όπως οι πίθηκοι παίζουν και όσο παίζουν, μεγαλώνοντας, μαθαίνουν και κερδίζουν περισσότερα πράγματα. Κανένα όμως ζώο δεν παίζει τόσο ελεύθερα και το πολύ όσο το παιδί.
Η επιθυμία και η ικανότητα  του ανθρώπου για παιχνίδι δεν μειώνεται ακόμα και όταν ωριμάσει.
Έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες για την αξία του παιχνιδιού:
-          κατά τον Stanley Hall πρόκειται για μια αναπτυξιακή φάση του ανθρώπου από την οποία έχει διέλθει το είδος στην εξελικτική του πορεία
-          κατά τον Freud το παιχνίδι είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να ικανοποιήσει τις ορμές, να εκπληρώσει τις επιθυμίες και να αντιμετωπίσει τις επώδυνες εμπειρίες που τον απειλούν
-          κατά τον Piaget το παιχνίδι θεωρείται ως πράξη αφομοίωσης και όχι συμμόρφωσης στην πραγματικότητα. Το παιδί στο παιχνίδι χειρίζεται τα πράγματα ελεύθερα και αλλοιώνει την πραγματικότητα με σκοπό να ικανοποιήσει τις προσωπικές του ανάγκες
-          κατά τον Winnicott είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά να μπορούν να εκφράσουν την επιθετικότητά τους σε ένα περιβάλλον που τους είναι φιλικό και δεν φοβούνται ότι θα τιμωρηθούν γι’ αυτό. Το παιδί αποκτά εμπειρίες με το παιχνίδι. Το παιχνίδι καταλαμβάνει ένα μεγάλο τμήμα της ζωής του παιδιού. Η προσωπικότητα των παιδιών αναπτύσσεται μέσα από τα παιχνίδια τους και όσα επινοούν τα άλλα παιδιά και οι ενήλικες. Εμπλουτίζοντας τον εαυτό τους, τα παιδιά διευρύνουν σταδιακά την ικανότητά τους να βλέπουν τον πλούτο του εξωτερικού πραγματικού κόσμου. Το παιχνίδι είναι μια διαρκής μαρτυρία της δημιουργικότητας, που σημαίνει ζωντάνια. Μέσα από το παιχνίδι το παιδί κάνει φίλους και εχθρούς, ενώ είναι δύσκολο να κάνει φίλους εκτός παιχνιδιού. Το παιχνίδι παρέχει μια οργάνωση για τη μύηση στις συναισθηματικές σχέσεις και έτσι βοηθά στην ανάπτυξη των κοινωνικών επαφών. Το παιχνίδι και άλλες μορφές τέχνης συντελούν στην ενοποίηση και γενική απαρτίωση της προσωπικότητας του παιδιού.
Το παιδί μέσα από το παιχνίδι έχει την ευκαιρία να:
-          δράσει ελεύθερα και αβίαστα
-          ερευνήσει τον υλικό κόσμο
-          αναπτύξει την γλωσσική του ικανότητα
-          εκφράσει τα συναισθήματά του
-          αναπτύξει τις διαπροσωπικές του σχέσεις
-          δημιουργήσει και να μάθει αναπτύσσοντας την σκέψη του και οξύνοντας την κρίση του
-          ζήσει σε ένα κόσμο φανταστικό που μπορεί να εξουσιάσει
-          νοιώσει ευχαρίστηση
Απ’ όλα τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι το παιχνίδι είναι ένα σημαντικό μέσο εξέλιξης καθώς επίσης και ο φυσικός τρόπος για την εκπαίδευση των παιδιών. Το παιχνίδι είναι για τα παιδιά, όπως η εργασία για τους ενήλικες.

Είδη παιχνιδιού

Υπάρχουν πέντε κατηγορίες παιχνιδιού που αντιστοιχούν στην φυσιολογική εξέλιξη του παιδιού: το διερευνητικό παιχνίδι, το μιμητικό παιχνίδι, το δημιουργικό παιχνίδι, το φανταστικό παιχνίδι και το παιχνίδι με κανόνες.

Διερευνητικό Παιχνίδι : Ξεκινά από την ηλικία των τριών μηνών με το παιχνίδι των δακτύλων. Προυποθέτει την ωρίμανση του νευρικού συστήματος και των αισθητηρίων οργάνων μέσα από τα οποία διερευνά τον κόσμο γύρω του. Τα αισθητηριακά παιχνίδια που συνοδεύονται από τα λόγια της μητέρας και του πατέρα ξεκινούν από την κούνια και αφορούν στην όραση, ακοή, αφή, μιμική γλώσσας και πιάσιμο.

Μιμητικό Παιχνίδι: Ξεκινά στην ηλικία των επτά-δέκα μηνών και προυποθέτει την ικανότητα του παιδιού για τον κινητικό έλεγχο του σώματός του, τον χειρισμό των αντικειμένων και την οργάνωση και ερμηνεία των αισθητικών και αισθητηριακών εμπειριών. Ταυτόχρονα αντιλαμβάνεται και τον λόγο των ενηλίκων. Μέσω του μιμητικού παιχνιδιού το παιδί μαθαίνει σιγά – σιγά να εκτελεί δραστηριότητες που είναι πολύ χρήσιμες για το ίδιο. Επίσης αντιλαμβάνεται ότι οι ενήλικες έχουν διαφορετικούς από αυτό ρόλους, τους οποίους θα αναπτύξει και το ίδιο όταν μεγαλώσει. Στην ηλικία των 4 -5 ετών τα παιδιά εκφράζουν τα συναισθήματά τους παίζοντας τις μαμάδες και τους μπαμπάδες  ή κάνουν την δασκάλα και τον γιατρό επαναλαμβάνοντας όσα έχουν βιώσει.

Δημιουργικό Παιχνίδι: Είναι συνέχεια του πρώιμου διερευνητικού παιχνιδιού που σχετίζεται με την σωματική εξέλιξη του παιδιού και ξεκινά από την ηλικία των 18-20 μηνών, όπου ταυτόχρονα με την αισθησιοκινητική ωρίμανση χρησιμοποιεί τις εμπειρίες του παρελθόντος μέσω της νοητικής ανάπτυξης. Σε αυτή την ηλικία μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα διάφορα εκπαιδευτικά παιχνίδια.

Φανταστικό Παιχνίδι: Αρχίζει περίπου στην ηλικία των 2 ετών και εξελίσσεται τα επόμενα χρόνια. Το φανταστικό παιχνίδι δίνει την ευκαιρία στο παιδί να παίξει τα γεγονότα της ζωής του, ελευθερώνοντας τα από καταπιέσεις, δυσάρεστες καταστάσεις και εμπειρίες, βοηθώντας το να ανταποκριθεί πιο εύκολα στον κόσμο των μεγάλων. Βοηθά το παιδί να αποκτήσει ψυχική ισορροπία προσφέροντάς του την δυνατότητα εξωτερίκευσης θετικών και αρνητικών συναισθημάτων. Το φανταστικό παιχνίδι εξαρτάται από την ικανότητα του παιδιού να εκφράσει τις ιδέες του με ένα συμβολικό τρόπο. Πολύ συχνά χρησιμοποιείται για διαγνωστικούς σκοπούς από τους ειδικούς της ψυχικής υγείας.

Παιχνίδι με Κανόνες: Ξεκινά στην ηλικία των 4 ετών και προϋποθέτει σημαντική ανάπτυξη των ικανοτήτων του παιδιού ταυτόχρονα με την κατάκτηση όλων των προηγούμενων ειδών παιχνιδιού. Επίσης απαιτεί την ικανότητα του παιδιού να δεχθεί κανόνες όσον αφορά στο μοίρασμα, στην αναβολή της ικανοποίησης των επιθυμιών του, στο να μάθει να χάνει. Πρόκειται κυρίως για τα ομαδικά παιχνίδια και συμπίπτουν με την ένταξη του παιδιού στο σχολικό περιβάλλον.

Ο ρόλος του ενήλικου στην διευκόλυνση του παιχνιδιού

Η παρουσία των ενηλίκων στο παιχνίδι των παιδιών κάτω από την ηλικία των 2,5 ετών είναι υψίστης σημασίας.
Ο γονιός από την δική του πλευρά θα πρέπει να παίζει με το παιδί του σαν ίσος προς ίσο, όσο γίνεται, χωρίς να παίζει τον παθητικό αντίπαλο που δίνει στο παιδί την ευκαιρία να κερδίζει πάντα, απαλλάσσοντας τον εαυτό του από τα αναμενόμενα ξεσπάσματα θυμού του παιδιού. Όπως αναφέραμε και παραπάνω ο γονιός αποτελεί πρότυπο για το παιδί με τον οποίο θα ταυτιστεί μεγαλώνοντας. Επιβάλλεται λοιπόν η συμπεριφορά του κατά την διάρκεια του παιχνιδιού να αυτή του ενήλικα και όχι του παιδιού του.
Ο γονιός δεν χρειάζεται να επαινεί διαρκώς το παιδί γιατί αυτό καλλιεργεί την εξάρτησή του από τον γονιό, αλλά ούτε και να ντρέπεται όταν το παιδί του ζητά να παίξουν με τον δικό του τρόπο. Πολλές φορές το παιδί ευχαριστιέται να εναλλάσσει τα παιχνίδια με τα οποία παίζει που μερικές φορές δεν τα ολοκληρώνει, πράγμα το οποίο θα πρέπει να γίνεται αποδεκτό. Από την άλλη η συμπεριφορά του παιδιού μπορεί να ποικίλλει από την ησυχία ή ακόμη και ονειροπόληση έως την φασαρία και τις φωνές.
Ο γονιός σε σχέση με το παιδί θα πρέπει να το ενθαρρύνει να είναι αυθόρμητο χωρίς να θέτει ο ίδιος τις οδηγίες και τους κανόνες του παιχνιδιού. Επίσης να αφήνει το παιδί να χρησιμοποιήσει την φαντασία του χωρίς να ασκεί κριτική.
Το παιδί θέλει και χρειάζεται ένα σύντροφο στο παιχνίδι του και οι γονείς είναι σημαντικό να «γονατίσουν» και να παίξουν με τα παιδιά τους χωρίς να προσπαθούν να εξαγοράσουν την ησυχία τους με το να τους προσφέρουν όλο και περισσότερα παιχνίδια.
Η ανάγκη για συντροφιά στο παιχνίδι αυξάνεται μετά την ηλικία των 2.5 ετών αφού μεγαλώνει και η τάση για κοινωνικοποίηση του παιδιού.
Στην ηλικία των 4 – 6 ετών που το παιδί εντάσσεται στο σχολικό περιβάλλον με την έναρξη του νηπιαγωγείου, η ανάγκη για συντρόφους είναι πολύ μεγάλη.
Στην ηλικία των 7 – 12 ετών μπαίνουν οι κανόνες στα ομαδικά παιχνίδια τα οποία δίνουν ιδιαίτερη ευχαρίστηση στα παιδιά και οι δραστηριότητες αυτής της περιόδου καθορίζονται από το φύλο. Ετσι τα αγόρια συνηθίζουν να παίζουν με τα αγόρια και τα κορίτσια με τα κορίτσια. Μέχρι την εφηβεία όπου εμφανίζονται κοινά ενδιαφέροντα και για τα δύο φύλα.

Κριτήρια επιλογής των παιχνιδιών
Οι γονείς και γενικά οι ενήλικες που ασχολούνται με την ανατροφή των παιδιών  μπορούν να διευρύνουν το φάσμα των σωματικών και συναισθηματικών εμπειριών που τους προσφέρει το παιχνίδι, παρέχοντάς τους ιδέες και υλικό.
Φαίνεται όμως πως είναι καλύτερο να παρέχουν λιγότερα παρά περισσότερα τέτοια αντικείμενα, μιας και τα παιδιά είναι ικανά να βρίσκουν αντικείμενα και να επινοούν πολύ εύκολα διάφορα παιχνίδια.
Όταν οι γονείς διαλέγουν τα παιχνίδια με την παρουσία του παιδιού, η επιλογή  θα πρέπει να ακολουθεί τα ενδιαφέροντα του ίδιου του παιδιού και όχι του  ενήλικα.
Βασικό κριτήριο στην επιλογή ενός παιχνιδιού είναι να τους προσφέρουν αυτό που επιθυμούν με την προυπόθεση να ανταποκρίνεται στις οικονομικές δυνατότητες του γονιού. Παιχνίδια όπως puzzle, παιχνίδια κατασκευών, ανθρώπινες φιγούρες που διαλύονται και ξαναφτιάχνονται, αυτοκίνητα και άλλα μικρά στέρεα αντικείμενα είναι ιδανικά για τα παιδιά άνω των 5 ετών.
Σημαντικό στην επιλογή των παιχνιδιών είναι η δυνατότητα που παρέχει στο παιδί  να κάνει όνειρα γι’ αυτό και όχι τα τελειοποιημένα μηχανικά παιχνίδια που  μόλις χαλάσουν, παύουν να ενδιαφέρουν τα παιδιά.
Τέλος δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι τα παιχνίδια ανήκουν στα παιδιά και δικαιούνται να τα κάνουν ό,τι θέλουν. Πολλές φορές τα παιδιά διασκεδάζουν περισσότερο με ένα χαλασμένο παιχνίδι, παρά με ένα ολοκαίνουριο.
ΕΦΗ ΓΕΡΟΥ

πηγηhttp://www.inpsy.gr/el/component/categoryblock/2012-04-11-15-04-21

Πείτε όχι και στην ΛΕΚΤΙΚΗ ΒΙΑ.

Ένα χαστούκι, ένα χτύπημα στο σώμα είτε είναι μικρό είτε μεγάλο, πιο επιθετικό ή πιο ήπιο είναι κοινώς αποδεκτό ότι αποτελεί μια πράξη βίας.

Της Άσπας Μητρακάκη, Ειδικής Παιδαγωγού-κοινωνικής ανθρωπολόγου, ειδικευμένης στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολιών/δυσλεξίας, http://dyslexiaathome.blogspot.com/

Αυτή η πράξη βίας φέρει ξεκάθαρα το μήνυμα του θυμού, της απόρριψης, την κατάχρηση της εξουσίας. Τη σωματική τιμωρία την καταδικάζουμε και την αντιλαμβανόμαστε εύκολα ως έναν κακοποιητικό τρόπο συμμόρφωσης και διαπαιδαγώγησης των παιδιών.

Τι γίνεται όμως με τη λεκτική βία;

Η λεκτική βία ασκεί ψυχολογική πίεση και παρεμβαίνει στη συναισθηματική ισορροπία του παιδιού. O συναισθηματικός εκβιασμός που εμπεριέχεται σε κάθε προσβλητική κουβέντα δημιουργεί τύψεις και ενοχές στο παιδί. Η προσδοκία ότι με την αρνητική κριτική θα καταφέρουμε “ένα καλύτερο παιδί” αποτελεί άλλοθι περισσότερο, παρά μια μέθοδος που συμβάλλει σε έναν τέτοιο σκοπό.

Στην λεκτική βία δεν συμπεριλαμβάνονται μόνο οι βρισιές αλλά και λέξεις ή φράσεις που αγνοούν το συναίσθημα του παιδιού.

Κάποιες από τις παρακάτω φράσεις τις αναγνωρίζουμε είτε ως μεγάλοι είτε ως παιδιά, κάποιες έχουμε πει και κάποιες μας έχουν πει…

«Όταν σου μιλάω να ακούς!»

«Έχεις δει κανένα άλλο παιδάκι να κάνει σαν εσένα;»

«Να δούμε πότε θα αποφασίσεις να φερθείς σαν μεγάλος;»

«Άντε κουνήσου τι κάνεις μια ώρα;»

«Οι μαμάδες των άλλων παιδιών δεν φωνάζουν γιατί έχουν καλά παιδιά…»

«Δεν σε ρώτησα!»

«Με κούρασες…»

«Μη τολμήσεις!»

«Γιατί όλα τα άλλα παιδιά είναι καλύτεροι μαθητές από εσένα;»

«Δεν έχω όρεξη τώρα!»

«Σου είναι τόσο δύσκολο να κάτσεις φρόνιμα;»

«Δεν μπορείς μια φορά να μη με κάνεις ρεζίλι;»

«Δεν είσαι παιδί εσύ, είσαι βάσανο!»

«Να ήξερες τι έχω περάσει εγώ για να σε κάνω άνθρωπο…»

«Δεν αξίζεις την εμπιστοσύνη μου…»

«Άφησε το θα το καταστρέψεις… θα το κάνω εγώ!»

«Δεν μπορώ να φύγω για λίγο και τα κάνεις όλα χάλια!»

«Σου δίνουμε τόσα και εσύ δεν είσαι ευχαριστημένος/η με τίποτα..»

«Δεν υπάρχει δε μπορώ, υπάρχει δεν θέλω…»

«Άμα είσαι καλό παιδί θα σε αγαπάω!»

Τι καταλαβαίνει το παιδί…

Τα παιδιά δεν έχουν αναπτύξει μηχανισμούς άμυνας για τα αρνητικά συναισθήματα που νιώθουν όταν χαρακτηρίζονται με αυτό το τρόπο ή δέχονται προσβολές. Λαμβάνουν τα μηνύματα με τη κυριολεκτική έννοια του λόγου. Όταν σε ένα παιδί πούμε: "δεν σε αγαπάω γιατί είσαι κακό παιδί” δεν γνωρίζει ότι δεν το εννοούμε πραγματικά, δεν γνωρίζει την προσωρινότητα της κατάστασης. Όταν σε ένα παιδί αποδίδουμε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για τη προσωπικότητα και την ιδιοσυγκρασία του φαίνεται ότι πιστεύουμε πως δεν υπάρχουν περιθώρια για βελτίωση.

Το παιδί δεν έχει την εμπειρία να διαχειριστεί το συναισθηματικό εκβιασμό και δεν γνωρίζει ότι πολλές φορές οι άνθρωποι δεν εννοούν αυτά που λένε.

Ένα παιδί υπάρχει πιθανότητα να δυσκολεύεται να διαβάσει, να γράψει, να συγκεντρωθεί, να κάτσει “φρόνιμα”, να θυμηθεί, να αποδώσει αυτά που ξέρει. Δεν είναι απαραίτητο ότι όλα αυτά παραπέμπουν σε παθολογική δυσλειτουργία. Ιδιοσυγκρασιακά το κάθε παιδί συγκεντρώνει διαφορετικά χαρακτηριστικά που απαρτίζουν τη ξεχωριστή προσωπικότητα του.

• Αυτός είναι και ο λόγος που κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές ικανότητες, δεξιότητες και ταλέντα από κάθε άλλον.
• Αυτός είναι ο λόγος που και τα αδέρφια μεταξύ τους είναι τόσο διαφορετικά.
• Αυτός είναι ο λόγος που με την ίδια παιδαγωγική μέθοδο αναπτύσσονται εν τέλει διαφορετικές προσωπικότητες.

Το παιδί θα χρειαστεί να αντισταθμίσει τη ψυχική αναστάτωση που του προκαλεί η λεκτική επίθεση και είναι πιθανό να καταφύγει στον εαυτό που το αντιπροσωπεύει καλύτερα, σε αυτόν που θα το προστατέψει καλύτερα. Σε έναν ντροπαλό, αντιδραστικό, νευρικό ή επιθετικό εαυτό, έστω και προσωρινά.

ΠΗΓΗ http://eimainipiagwgos.blogspot.gr/

Το καλαντάρι-Ωραία ιδέα να φτιάξεις ένα τραγούδι για κάθε μήνα και μέσα να βάλεις μουσικές και σκέψεις από ότι σε συνδέει με το μήνα αυτό!

9. Ένας μικρός Σεπτέμβρης

Ένας μικρός γλυκός παλιός Σεπτέμβρης - 2006

Στίχοι:  

Ηλίας Κατσούλης

Μουσική:  

Παντελής Θαλασσινός

1.

Παντελής Θαλασσινός

Ένας μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάμματα
που στο σχολειό τον πάνε να μάθει γράμματα
θέλει να παίξει ακόμα με τ’ άστρα τ’ ουρανού
πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου
πρωτάκι, σχολιαρούδι, του κλέβουν το τραγούδι,
του κλέβουν το τραγούδι...
Ένας γλυκός Σεπτέμβρης στάζει το μέλι του
σωστό παληκαράκι τρυγάει τ’ αμπέλι του
στα Σπάτα λινοβάτης, στο Κορωπί γαμπρός
να τρέμουν τα κορίτσια στα βλέφαρά του μπρος
φυσάει ο απηλιώτης, ο ζέφυρος της νιότης
φυσάει ο απηλιώτης...
Ένας παλιός Σεπτέμβρης φίλος αχώριστος
καθώς περνούν τα χρόνια γίνεται αγνώριστος
το κόκκινο ραγίζει στα μήλα της Ροδιάς
κίτρινα πέφτουν φύλλα στον κήπο της καρδιάς
Η νύχτα μεγαλώνει, δίχτυα στο φως απλώνει,
η νύχτα μεγαλώνει...

10. Ο Οκτώβρης σημαία στα μπαλκόνια

Στίχοι:  

Ηλίας Κατσούλης

Μουσική:  

Παντελής Θαλασσινός

1.

Παντελής Θαλασσινός

"Τον ξέρω για ευαίσθητο και για παραπονιάρη
τον πάω στην Ακρόπολη, μετά στο Λουμπαρδιάρη"
Με γιασεμάκι χιώτικο, λευκό χρυσανθεμάκι
Οκτώβρης ήρθε κι άνοιξε του κήπου το πορτάκι
τα μάτια είχε χαμηλά, σεμνά και λυπημένα
και κάτω από τα βλέφαρα δυο σύννεφα κρυμμένα.
 
Τον ξέρω για ευαίσθητο και για παραπονιάρη
τον πάω στην Ακρόπολη, μετά’στο Λουμπαρδιάρη.
Του Αϊ Δημήτρη ανήμερα εχάρηκε η ψυχή του
έτσι που ήλιος έγινε στα μάτια η βροχή του
Την άλλη μέρα το πρωί, θυμάται το `40
τη σχολική παρέλαση, τη μεθυσμένη μπάντα
τα γυριστά σαξόφωνα και τα χρυσά τρομπόνια
κι αυτός σημαία υψώθηκε στης πόλης τα μπαλκόνια
Τον ξέρω για ευαίσθητο και για παραπονιάρη
τον πάω στην Ακρόπολη, μετά στο Λουμπαρδιάρη.
Του Αϊ Δημήτρη ανήμερα εχάρηκε η ψυχή του
έτσι που ήλιος έγινε στα μάτια η βροχή του.


11. Νοέμβρης μήνας ταξιδεύει

Στίχοι:  

Ηλίας Κατσούλης

Μουσική:  

Παντελής Θαλασσινός

1.

Παντελής Θαλασσινός

Νοέμβρης μήνας ταξιδεύει μ’ ένα τρένο
Αθήνα Λάρισα ωραία Θεσσαλία
Στην Κατερίνη ακούει τραγούδι αγαπημένο
με μια πληγή από παλιά μελαγχολία
Στη Σαλονίκη φθάνει απόγευμα στις έξι
μ’ ένα καιρό που όλο σκέφτεται να βρέξει
Στη Σαλονίκη φθάνει απόγευμα στις έξι
μ’ ένα καιρό που όλο σκέφτεται να βρέξει
Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας με καράβι ταξιδεύει
Χανιά Ηράκλειο και κόλπο Μιραμπέλου
μεθυστικά στα πανηγύρια μνημονεύει
Αγ.Μηνά και Μιχαήλ του Αρχαγγέλου
Το Ρεθυμνιώτικο σκοπό παίζει στη λύρα
και λέει του έρωτα τα πάθη και τη μοίρα,
το Ρεθυμνιώτικο σκοπό παίζει στη λύρα
και λέει του έρωτα τα πάθη και τη μοίρα,
Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας με το ΚΤΕΛ στην Πάτρα πάει
μέρα γιορτής νιώθει το κρύο ν’ αγριεύει
αφού ευχήθηκε στην πόλη που αγαπάει
τριάντα μέρες στη βαλίτσα του μαζεύει
Η μοναξιά του σαν ανήμερο θηρίο
και φεύγει μ’ ένα κουρασμένο λεωφορείο,
Η μοναξιά του σαν ανήμερο θηρίο
και φεύγει μ’ ένα κουρασμένο λεωφορείο,
Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας...


 12. Δόξα Δεκέμβρη μήνα

Στίχοι:  

Ηλίας Κατσούλης

Μουσική:  

Παντελής Θαλασσινός

1.

Παντελής Θαλασσινός

Στολίζω δέντρο με τα χιόνια του Χριστού
τραπέζι στρώνω με τα δώρα του χειμώνα
εσύ το φως ενός ορίζοντα κλειστού
που ρο φορώ του ταξιδιού μου αρραβώνα.
Ανάβω φώτα και λαμπιόνια ζωηρά
και μες στη φλόγα της γιορτής κεράκι λιώνω
φωτογραφίζω αναμνήσεις στη σειρά
να σε θυμάμαι όσο λείπω ένα χρόνο
Παραμονή Πρωτοχρονιάς θα σε φιλήσω
και μια ευχή πάνω στα χείλη σου θ’ αφήσω
καθώς αργά θα ξετυλίγεις τον καιρό σου
σαν παραμύθι να με βλέπεις στ’ όνειρό σου...
Ζυμώνω δώδεκα Χριστόψωμα ζεστά
με της αγάπης τη μαγιά κι άσπρο αλεύρι
να τα μοιράσεις σε παιδάκια γελαστά
να’ χουν να λένε για τη δόξα του Δεκέμβρη
Παραμονή Πρωτοχρονιάς θα σε φιλήσω
και μια ευχή πάνω στα χείλη σου θ’ αφήσω
καθώς αργά θα ξετυλίγεις τον καιρό σου
σαν παραμύθι να με βλέπεις στ’ όνειρό σου

                              

1. Ο χρόνος του Γενάρη

Στίχοι:  

Ηλίας Κατσούλης

Μουσική:  

Παντελής Θαλασσινός

1.

Παντελής Θαλασσινός

Οι νύχτες του Γενάρη έχουν στόμα
και λένε παραμύθια τις γιορτές
τσακίζουνε του μπουκαλιού το πώμα
και πίνουν να μεθάνε οι ποιητές
  Οι μέρες του Γενάρη έχουν μάτια
που κλέβουνε το φως και το σκορπούν
τα δειλινά σε έρημα δωμάτια
εκείνων που θυμούνται κι αγαπούν

Οι μέρες και οι νύχτες του Γενάρη
σα δέντρα κρεμασμένα στη βροχή
στιχάκια γράφουν σ’ ένα Καλαντάρι
και στις καρδιάς τα φύλλα μιαν ευχή
Ο χρόνος του Γενάρη γκρίζα δάφνη
παράθυρα της μνήμης ανοιχτά
αναπολεί τον ποιητή Καβάφη
την Αλεξάνδρεια αποχαιρετά.




2.Φλεβάρης των φλεβών

Στίχοι:  

Ηλίας Κατσούλης

Μουσική:  

Παντελής Θαλασσινός

1.

Παντελής Θαλασσινός

Ο Αύγουστος του έκλεψε μια μέρα
την ύψωσε πανάκι σε μπρατσέρα
μια άλλη χρόνους τέσσερεις χαμένη
σαν άσωτη επιστρέφει, μα δε μένει.
Φλεβάρης των φλεβών κουτσό ποτάμι
κυλάει σαν παράπονο στο τζάμι
Σαββάτο των ψυχών κρυφά δακρύζει
στα σπίτια των αρχόντων φτερουγίζει
  Μάρωνος και Νικηφόρου και Ανθούσης τελεσφόρου
Χαραλάμπους και Βλασσίου, Κασσιανού και Θαλασσίου
Τρύφωνος και Παγκρατίου, ήλιος του μεσονυχτίου
φέγγει απότομα και λιώνει, της Υπαπαντής το χιόνι...
Η νύχτα Φαρισαίου και Τελώνου
αθώος ξένου αίματος και φόνου
ανάβει της αγάπης τα λυχνάρια
και τα παλιά διαβάζει συναξάρια
Τρύφωνος και Παγκρατίου, ήλιος του μεσονυχτίου
φέγγει απότομα και λιώνει, της Υπαπαντής το χιόνι..



 3.Ο Μάρτης Μάρτης μίλησε 

Στίχοι:  

Ηλίας Κατσούλης

Μουσική:  

Παντελής Θαλασσινός

1.

Παντελής Θαλασσινός

Μάρτης, Μάρτης μίλησε και είπε πως θα αργήσει
έχει ακόμα δυο βροχές και μία να χιονίσει.
Ένα δεντράκι τ’ άκουσε και πήγε να λυγίσει
του είπα να’ χει υπομονή, το φόβο να νικήσει.
Ό,τι αργεί κι ό,τι στη Γη είναι βαθιά κρυμμένο.
πάλι στο φως θα βαφτιστεί και θα’ ρθει ευλογημένο...
Ο Μάρτης χείλη έσκασε, στον ήλιο να γελάσει
είπε θ’ αργήσει, μα θα’ ρθεί ο κόσμος να χαλάσει.
Θα βάλει τ’ Ανοιξιάτικα να ομορφύνει η πλάση,
στα μπλε και στα κατάλευκα θα βγει να παρελάσει.
Ό,τι αργεί κι ό,τι στη Γη είναι βαθιά κρυμμένο,
πάλι στο φως θα βαφτιστεί και θα’ ρθει ευλογημένο...



4. Ένας ευαίσθητος Απρίλης

Στίχοι:  

Ηλίας Κατσούλης

Μουσική:  

Παντελής Θαλασσινός

1.

Παντελής Θαλασσινός

Ένας ευαίσθητος Απρίλης, ένας αθέατος καιρός
γελάει το φρουρό της πύλης και βγαίνει ήλιος λαμπερός.
Πετά τα ρούχα του στρατιώτη, φορά πουκάμισο λευκό
και στην αγάπη του την πρώτη στέλνει ένα όνειρο γλυκό.
Φέρνει μια ζάλη στους ανέμους, ανατριχίλα στο νερό
με την καρδιά στήνει πολέμους και με τον Έρωτα χορό.
Ένας ευαίσθητος Απρίλης, ένας αθέατος καιρός
γελάει το φρουρό της πύλης και βγαίνει ήλιος λαμπερός.
Από τους κήπους κόβει βάγια κι απ’ την αυλή του πασχαλιές
για να στολίσει τα ναυάγια που μείναν δίχως αγκαλιές.
Φέρνει μια ζάλη στους ανέμους, ανατριχίλα στο νερό
με την καρδιά στήνει πολέμους και με τον Έρωτα χορό.



5. Ο Μάης έχει μυστικά

Στίχοι:  

Ηλίας Κατσούλης

Μουσική:  

Παντελής Θαλασσινός

1.

Παντελής Θαλασσινός

Ο Μάης έχει μυστικά κι ένα κλειδί κρυμμένο
που ανοίγει μάτια σκοτεινά και χείλη πικραμένο
έχει και άνεμο τρελό που κουβαλάει τη γύρη
και πυροβάτες της καρδιάς σαν βγεις στο πανηγύρι
και πυροβάτες της καρδιάς σαν βγεις στο πανηγύρι...
Ο Μάης είναι μουσική από παλιό τραγούδι
από κλαδί ροδακινιάς και από λεύκας χνούδι
δεν έχει Λάμδα ούτε Ρο στη γλώσσα να βουλιάζει
είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει
είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει...
Ο Μάης είναι μια φωτιά, μια φλόγα μαγεμένη
έχει τη μέρα αγκαλιά, τη νύχτα ερωμένη
έχει και ήλιο κυνηγό που ξέρει από σημάδι
να βρίσκει αυτόν που έριξε τα μάγια στο πηγάδι
να βρίσκει αυτόν που έριξε τα μάγια στο πηγάδι..
Δεν έχει Λάμδα ούτε Ρο στη γλώσσα να βουλιάζει
είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει
είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει.



   6. Τον Έκτο μήνα τον καλό

Στίχοι:  

Ηλίας Κατσούλης

Μουσική:  

Παντελής Θαλασσινός

1.

Παντελής Θαλασσινός

Σ’ ένα πηγάδι δροσερό βαθιά κοιμάται το νερό
σκύβει κορίτσι αμίλητο αγόρι ψάχνει αφίλητο
σκύβει κορίτσι αμίλητο αγόρι ψάχνει αφίλητο
R
Τον έκτο μήνα τον καλό, καράβι πάει γιαλό γιαλό
νύχτα περνάει το Σούνιο, και φέρνει τον Ιούνιο
Τον έκτο μήνα τον καλό, καράβι πάει γιαλό γιαλό
νύχτα περνάει το Σούνιο, και φέρνει τον Ιούνιο
Λάμπει στου χρόνου μια στιγμή τ’ αεροσκέπαστο κορμί
πουκαμισάκι αέρινο, στα μάτια φως αστέρινο
πουκαμισάκι αέρινο, στα μάτια φως αστέρινο




 7.Ιούλιος πορθητής

Στίχοι:  

Ηλίας Κατσούλης

Μουσική:  

Παντελής Θαλασσινός

1.

Παντελής Θαλασσινός

Φοράει νύχτα στα μαλλιά, του φεγγαριού την άλω
να γίνει η αγάπη διάφανη, γυναίκα ποθητή
από το κάστρο της Ωριάς στέλνει στερνό σινιάλο
και περιμένει τρέμοντας Ιούλιο πορθητή
Με της φωτιάς τα άλογα ο ήλιος ταξιδεύει
σε πάει όνειρο χρυσό στους δρόμους τ’ ουρανού
και μια ψυχή που καίγεται τον άνεμο αγναντεύει
και χάνεται στα σύννεφα τσιγάρου πρωινού
Ένα τσαμπάκι μέλισσες και λιάτικο σταφύλι
είναι του μήνα Καίσαρα το βιος το αληθινό
κι ο ποιητής που έψαχνε θαλασσινό τριφύλλι
έγινε άσπρο ανέσπερο και φως εωθινό




                                    

 8.Αύγουστος είναι

Στίχοι:  

Ηλίας Κατσούλης

Μουσική:  

Παντελής Θαλασσινός

1.

Παντελής Θαλασσινός

Αύγουστος είναι το τραγούδι του Νικόλα
και κάποια νύχτα στη ζωή που τα `χεις όλα
μια αγκαλιά και φορητό ραδιοφωνάκι
να παίζει Μάλαμα, Περίδη και Λιδάκη
Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα
αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα
του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία
να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία...
Αύγουστος είναι ο ρεμβασμός του Σκιαθίτη
κι οι αναμνήσεις απ’ το φως του Πανορμίτη
φλόγα κεριού σε ταπεινό προσκυνητάρι
με το σπαθί του Αρχαγγέλου στο θηκάρι.
Αύγουστος είναι και το δεύτερο φεγγάρι
προτού προλάβει ο Σεπτέμβρης να το πάρει
πέντε έξι στίχοι που αγαπάς και τους θυμάσαι
είσαι κι εσύ που ξαγρυπνάς κι όταν κοιμάσαι