Κανένας δεν τα ξυπνά το πρωί για να πάνε σχολείο και σίγουρα κανείς δεν μπήκε στον κόπο να τους εντρυφήσει την αγάπη για τα γράμματα και όμως 30 παιδιά που ζουν στις παραγκουπόλεις του Νέου Δελχί μαζεύονται κάθε μέρα κάτω από μια γέφυρα του μετρό και με δυο φωτισμένους δασκάλους-εθελοντές μαθαίνουν γράμματα στο ελεύθερο σχολείο που έχουν ιδρύσει οι δυο δάσκαλοι εδώ και τρία χρόνια.(AP /Altaf Qadri)
Και όμως κύριοι και κυρίες, αυτό κάνουν οι σημερινοί εκπειδευτικοί, από άκρη σ’ άκρη της ελληνικής γης, δίχως υστεροφημία, επιδιώξεις και στόχους οικονομικής και προσωπικής ανέλιξης. Για τα παιδιά αυτού του κόσμου, αυτής της κοινωνίας, η οποία πόσες φορές στάθηκε απέναντι τους, τους λοιδόρησε αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να τους κοιτάξει στα μάτια…γιατί;;;;;;;Γιατί ένα ευχαριστώ αξίζει πιθανόν…..για αυτούς όμως αξίζει να βλέπουν τα ματάκια των παιδιών να λαμπιρίζουν και μέσα από το χαμόγελο τους να ανατέλει η αισιοδοξία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου