ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ




                                                         ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΠΛΕ ΛΟΥΛΟΥΔΙ


                                                                  ΚΡΟΚΟΣ


                                                  ΚΡΟΚΟΣΥΛΛΕΚΤΡΙΕΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ

                                                                 Ο ΜΥΘΟΣ 



Σύμφωνα με τη μυθική παράδοση, η ελληνική λέξη «κρόκος» προέκυψε όταν ο θεός Ερμής, παίζοντας στα λιβάδια με το φίλο του Κρόκο, τον τραυμάτισε θανάσιμα άθελά του στο κεφάλι. Πέφτοντας ο Κρόκος νεκρός, τρεις σταγόνες από το αίμα του έπεσαν στο κέντρο του λουλουδιού και προέκυψαν τρία νηματίδια στο χρώμα του αίματος. Έκτοτε το λουλούδι πήρε το όνομα κρόκος. Οι θεϊκοί συμβολισμοί είναι προφανείς για τον κρόκο, το λουλούδι με τα σπάνια χαρίσματα, που έχει χρησιμοποιηθεί διαχρονικά μέχρι σήμερα σαν φάρμακο, άρτυμα και βαφικό υλικό.
Ο Όμηρος στην Ιλιάδα γράφει ότι όταν ο Δίας αγκάλιαζε την Ήρα φύτρωναν γύρω κρόκοι, ενώ σε άλλο σημείο αναφέρει “Ηώς μεν κροκόπεπλο” παρομοιάζοντας την αυγή με το κίτρινο του κρόκου.


                                                                      
                                                                                       ΒΙΟΛΕΤΑ


 
                                                          Παγωτό με γεύση βιολέτας.

Χρειαζόμαστε 1 λίτρο κρέμα γάλακτος, 3/4 φλιτζάνι ζάχαρη, 1/3 φλιτζανιού λικέρ βιολέτας κι ένα μπουκέτο βιολέτες.
Ανακατεύουμε την κρέμα με τη ζάχαρη. Αφαιρούμε προσεκτικά τα κοτσάνια από τις βιολέτες και τις χτυπάμε λίγο σ' ένα γουδί. Στη συνέχεια, τις σουρώνουμε με ένα τουλουπάνι και προσθέτουμε το υγρό που βγήκε στο μείγμα κρέμας και ζάχαρης μαζί με το λικέρ. Τοποθετούμε το μείγμα στην παγωτομηχανή και ακολουθούμε τις οδηγίες χρήσης της. Σερβίρεται και με ζαχαρωτά από άνθη βιολέτας.


                                      ΙΡΙΔΑ 

Αυτή η πληροφορία δεν είναι ακριβώς ένας μύθος αλλά  έχει συμβολικό περιεχόμενο.
Το λουλούδι Ίρις πήρε το όνομα του από την αρχαία θεά Ίριδα, την θεά του  ουράνιου τόξου. Η Ίρις ήταν επίσης και αγγελιοφόρος των θεών κυρίως του Δία  και της Ήρας. Μετέφερε μηνύματα από το "μάτι του ουρανού" στη γη με την  καμπύλη του ουράνιου τόξου.
Η λέξη ίρις σημαίνει "μάτι του ουρανού".
Ήταν το όνομα πού δόθηκε στη θεά , στο λουλούδι και στην κόρη των ματιών  μας. Αυτό σημαίνει ότι καθένας από μας κουβαλάει μαζί του ένα κομμάτι  ουρανού.


                      ΥΑΚΙΝΘΟΣ Η΄ΖΟΥΜΠΟΥΛΙ 

                                                                      Ο ΜΥΘΟΣ



 Ο Υάκινθος ήταν ένας όμορφος νέος από τη  Σπάρτη. Ο Υάκινθος ήταν σύντροφος του Απόλλωνα, θεού του ήλιου και του  Ζέφυρου, θεού του ανέμου.
Οι δύο θεοί συναγωνίζονταν ποιος θα κερδίσει την εύνοια του όμορφου νέου.
Μια μέρα καθώς ο Απόλλωνας μάθαινε στο Υάκινθο δισκοβολία, του ξέφυγε ο  δίσκος και χτύπησε τον άτυχο νέο σκοτώνοντάς τον.
Από το αίμα του νέου ο Απόλλωνας έπλασε ένα λουλούδι που στο άνθισμά του  κάθε του πέταλο έμοιαζε να έχει γραφτεί μια θρηνητική κραυγή ("ΑΙ" δηλαδή γοή  στην αρχαιοελληνική γλώσσα).

Μια άλλη εκδοχή:
ο Ζέφυρος ζηλεύοντας επειδή ο νεαρός προτιμούσε την παρέα του Απόλλωνα  φύσηξε πάνω στο δίσκο κατευθύνοντας τον να χτυπήσει τον Υάκινθο. Η αλήθεια  είναι πως ο υάκινθος του μύθου δεν ήταν πιθανά το γνωστό μας σήμερα λουλούδι,  γατί το είδος δεν είναι ενδημικό της Ελλάδας.
Στην πραγματικότητα, ο μύθος μπορεί να μην είναι καν η σωστή πηγή της λέξης  "υάκινθος". Ίχνη της λέξης συναντιόνται στην βαθιά αρχαιότητα σε μια μη  Ελληνική διάλεκτο που ομιλιούνταν πριν από 4000 περίπου χρόνια, την  "θρακοπελασγιακή



                                                ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΑΝ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ


                                          ΝΕΡΑΓΚΟΥΛΑ


Εποχιακό φυτό με πανέμορφα άνθη, άπειρων χρωμάτων που εμφανίζονται την Ανοιξη και φύλλα σύνθετα, χνουδωτά, ανοιχτοπράσινα. Χρειάζεται γόνιμο έδαφος και θέσεις ηλιόλουστες ή ημισκιερές. Χρησιμοποιείται σε κήπους αλλά και σαν γλαστρικό φυτό


                                       ΠΑΝΣΕΣ 



                                        ΤΟΥΛΙΠΑ 

 Τον Απρίλιο του 2005, η κόκκινη τουλίπα καθιερώθηκε ως το Παγκόσμιο Σύμβολο για τη Ν. Πάρκινσον στη διάρκεια του Συνεδρίου που έγινε στο Λουξεμβούργο για την 9ο Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ν. Πάρκινσον. 



                                          ΓΕΡΑΝΙ 


 Το όνομά τους πάντως είναι ελληνικό και προέρχεται από τη λέξη γερανός γιατί το σχήμα τους μοιάζει με γερανό. Τα γεράνια είναι μεγάλη οικογένεια και συνήθως στη χώρα μας το όνομα γεράνι το δίνουμε στο φυτό που λέγεται αλλιώς μολόχα. Το ίδιο όνομα έχει και η άγρια μολόχα που είναι αυτοφυής στην Ελλάδα. 




                                                    ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΜΑΜΑ


                                 ΚΑΛΕΝΤΟΥΛΑ 


 
Η Καλέντουλα είναι ένα όμορφο αγριολούλουδο, πολύ συνηθισμένο στην Ευρωπαϊκή ύπαιθρο. Ανήκει στην οικογένεια των σύνθετων που αποτελούν την μεγαλύτερη οικογένεια στο φυτικό βασίλειο. Είναι συγγενικό φυτό με τη μαργαρίτα


                               ΜΟΣΧΟΜΠΙΖΕΛΟ 


 
Το μοσχομπίζελο (Lathyrus odoratus) είναι το λουλούδι του Απρίλη. Είναι επίσης γνωστό σαν "βασίλισσα των εποχιακών". Το όνομα μοσχομπίζελο (sweet pea) θεωρείται ότι πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον ποιητή Keats (1795-1821).


                         ΣΚΥΛΑΚΙ Η΄  ΑΝΤΙΡΡΙΝΟ

Ίσως από όταν είμασταν μικρά παιδάκια το μόνο φυτό που θυμόμαστε είναι το σκυλάκι. Και αυτό γιατί όπως όλα τα παιδιά αυτό που βλέπανε και βλέπουν στο σκυλάκι είναι το...
παιχνίδι που μπορούμε να κάνουμε με το λουλούδι του αφού όταν το πιέζεις ανοίγει και κλείνει το στόμα του.



                                        ΦΡΕΖΙΑ 


 
Η φρέζια, ένα βολβώδες φυτό με νοτιοαφρικάνικη καταγωγή, έγινε γρήγορα ιδιαίτερα δημοφιλής λόγω της ευωδιάς των λουλουδιών της, αλλά και της μεγάλης χρωματικής ποικιλίας τους. Η έντονη ευωδιά των κομμένων ανθών της διαρκεί για πολλές ημέρες, φέρνοντας στο μυαλό εικόνες ανέμελων στιγμών και ανθισμένων λειβαδιών.

                                                ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟ ΧΡΥΣΑΛΙΦΟΥΡΦΟΥΡΟ


                                    ΛΙΛΙΟΥΜ 

 
Το Lilium ή Λίλιουμ είναι βολβώδες φυτό.
Ευδοκιμεί σε θέσεις με άπλετο ηλιακό φως και ημισκιάς και μέτριο υγρό έδαφος. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με βολβίδια και το μέγιστο ύψος του φτάνει τα 2m. Περιγραφή: http://www.anthopoleia.com/images/spacer.gif


                                  ΓΚΑΖΑΝΙΑ 

 
H Gazania ή Γκαζάνια είναι αειθαλής πόα, ετήσια και πολυετής.
Ευδοκιμεί σε θέσεις με άπλετο ηλιακό φως και μέτριο υγρό έδαφος. Είναι κατάλληλο και για παραθαλάσσιες φυτεύσεις. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με διαιρέσεις και σπόρους και το μέγιστο ύψος του φτάνει τα 0.2m.


                                      ΝΤΑΛΙΑ

 
Περιγραφή: http://www.anthopoleia.com/images/spacer.gifH ντάλια είναι ένα φυτό που θέλει πολύ ήλιο.

                                             ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΚΥΡΙΕ ΜΕΝΕΞΕ



Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Όταν οι μαθητές έχουν κέφια...


απο Συμεωνιδη Χαράλαμπο





Η επετηρίδα είναι αυτό που βγάζουμε στα μαλλιά μας άμα δεν λουζόμαστε συχνά. (Γυμνάσιο Πάτρας)

Ο μισογύνης είναι τέρας μυθολογικό, μισός γυναίκα και μισός άλλο πράμα, απερίγραπτης ασχήμιας και τελείως εξαγριωμένος με την κατάστασήτου. (Γυμνάσιο Θεσπρωτίας)
 Ο Κωνσταντίνος Καντάφης ήτανε Έλληνας ποιητής που γεννήθηκε στη Λιβύη της Αλεξάνδρειας. (Γυμνάσιο Αθήνας)

Στην αρχαία εποχή δεν υπήρχαν ξένες χώρες, γι' αυτό δεν έχουν βρει οι αρχαιολόγοι αρχαία διαβατήρια. (Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης)
 Ο Λεωνίδας και οι Τριακόσιοι του ηττήθηκαν, γιατί οι Θερμοπύλες ήτανε πολυπληθέστεροι σε αριθμό. (Γυμνάσιο Αθήνας)
Την Οδύσσεια την έγραψε ο Οδυσσέας. Την Ιλιάδα ο Ηλιάδης. (Γυμνάσιο  Λαμίας)

 tα Χερουβίμ και τα Σεραβίμ ήταν μικρά αγγελάκια που πετούσαν δεξιά-αριστερά στο πλάι των μεγάλων αγγέλων. Τα Χερουβίμ χερούβιζαν (δεξί πέταγμα) και τα Σεραβίμ σερούβιζαν (αριστερό πέταγμα). Στηνανάγκη υπήρχαν και τα Πτερουβίμ για πέταγμα κατευθείαν στη μέση. (Γυμνάσιο Κορίνθου)

 Πρωτεύουσα της Κεϋλάνης είναι η Λιπτον Τι. (Γυμνάσιο Αθήνας)

 Το τετράγωνο της υποτείνουσας ισούται, αλλά όχι πάντοτε. (Γυμνάσιο  Καλαμάτας)

Η κυριότερη αιτία της εξάτμισης είναι η φωτιά κάτω από το κατσαρολάκι. (Γυμνάσιο Κορίνθου)

 Ο πρατήρας είναι λέξη δυσανόητη, δηλ. με δυο έννοιες. Μια όταν είναι σε ηφαίστειο και μια όταν δουλεύει σε πρατήριο. (Γυμνάσιο Αθήνας)

Ενεργητική φωνή: Κυνηγάω τον λαγό. Παθητική φωνή: Ο λαγός με κυνηγάει. (Γυμνάσιο Κορίνθου)
 Οι βιταμίνες βρίσκονται ακριβώς ανάμεσα από τις αλφαμίνες και τιςγαμαμίνες. (Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης)


Το ακριβώς αντίθετο της Αγίας Τριάδας είναι η Διαβολική Τριάδα, πυρ,συν γυναιξί και θάλασσα. Πράγματα του Σατανά. (Λύκειο Ξάνθης)

Η μπανάνα στα ελληνικά γράφεται όπως και στα αγγλικά, δηλαδή με ένα μπα και δύο να.(Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης)


 Τα 6 χαρακτηριστικότερα ζώα του Βόρειου Πόλου είναι 3 αρκούδες και 3 φώκιες. (Γυμνάσιο Αθήνας)

 Ερώτηση: "Τι γνωρίζετε για τις εικονομαχίες;" Απάντηση: "Εικονομαχίες ήταν οι μάχες που έκαναν οι λαοί για τις εικόνες. Όποιος κέρδιζε τη μάχη κέρδιζε και τις εικόνες". (Γυμνάσιο Αθήνας)

Ο Ε. Λύτης και ο Σ. Εφέρης είναι και οι δύο Έλληνες ποιητές κατηγορίας νόμπελ". (Γυμνάσιο Αργοστολίου)


 Οι Δέκα Εντολές γράφτηκαν από τον Σινά και παραδόθηκαν στον Μωυσή στην Πλάκα. Ήταν όλες πέτρινες, αλλά σαφέστατες. (Γραπτό υποψηφίου για τη Σχολή Αστυνομίας)


 Ο Κουστώ είναι ένας σύγχρονος Οδυσσέας, αλλά που δεν κατοικούσε στην Ιθάκη, και για το λόγο αυτό οι περιπέτειές του δεν λέγονται Οδύσσειες, αλλά Κουστωδίες. (Γραπτό υποψηφίου για τη Σχολή Αστυνομίας)

 Η μάνα του Ρασπούτιν ήτανε η ρασπουτάνα, τεραστίων διαστάσεων Ρωσίδα της Σιβηρίας. (Γυμνάσιο Καρδίτσας)


Ο Κορινθιακός Κόλπος ευρίσκεται τελείως κατά μήκος. (Γυμνάσιο Πάτρας)


Το φοβερότερο όπλο των αρχαίων Αράβων ήταν ο Ευνούχος.


 Οι Έλληνες εφεύρεσαν τη γεωμετρία για να αποφύγουνε την άλγεβρα πουήτανε αράπικη.
 Η βαρύτητα είναι πιο δυνατή το Φθινόπωρο. Τότε βλέπουμε τα μήλα να πέφτουν ομαδικά.

ΦΡΟΥΤΑ ΚΑΙ ΛΑΧΑΝΙΚΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

                                                         ΤΑ ΦΡΟΥΤΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

                                       ΚΕΡΑΣΙΑ

                                       Η ΚΕΡΑΣΙΑ


                       Παροιμίες με Κεράσια

 

                    Είναι το κερασάκι στην τούρτα 

          Οπου ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι



                                      ΑΙΝΙΓΜΑ

                          Ολόκληρα και νόστιμα
                          τα τρώνε και πουλάκια
                      και τα παιδιά στα αυτάκια τους
                          τα εχουν σκουλαρικάκια

                                                                                                                    
Ο ΜΑΗΣ

Σ’ ένα στέφανο του Μάη
Όλη η άνοιξη χωράει.
Κύκλους, κύκλους τα λουλούδια,
οι χοροί και τα τραγούδια.

στα χρυσά του ήλιου καφάσια
ωριμάζουν τα κεράσια.
Πέρα ως πέρα φως απλώνει
γλάστρα ανθίζει στο μπαλκόνι.

Είναι ο Μάης δίχως ταίρι
ένα ολάνθιστο παρτέρι.
Σ’ ένα στέφανο του Μάη
Όλη η άνοιξη χωράει.

Ρένα Καρθαίου
              



                                      ΦΡΑΟΥΛΕΣ      

                       

                                  ΦΡΑΟΥΛΙΑ 


                                    παγωτο φράουλα 
                                             

                                          ΥΛΙΚΑ
                                 450 γρ. φράουλες 
                               3/4 φλ. καφε  ζάχαρη άχνη 
                                 1 κουτ. σούπας ξίδι 
                              3/4 φλ. καφε κρέμα γάλακτος

Χτυπάτε με το μίξερ την κρέμα γάλακτος να γίνει παχύρευστη, σαν γιαούρτι.Σε μπλέντερ λιώνετε τις φράουλες με την άχνη και το ξύδι. Το βάζετε μια ώρα στο ψυγείο και μετά ενώνετε με την κρέμα.Το βάζετε στην κατάψυξη. Κάθε 2 ώρες το χτυπάτε. Επαναλαμβάνετε 3 φορές. 

 

 

                                             η φραουλιτσα

     Είδα μια φραουλίτσα . . . . με μια στενοχωρημένη μουσουδίτσα ̓
και τη ρώτησα . . . . Τι έχεις; και μου είπε, . . . μα δε βλέπεις;
Τι μου δείχνει η φραουλίτσα; Μια μικρή μαύρη βουλίτσα.
Την κοιτώ με απορία.
Μα της λέω. . . . φραουλίτσα, δεν είναι μόνο μία η βουλίτσα!!
Είσαι κόκκινη και στρουμπουλή, και.. γεμάτη με βουλίτσες στο κορμί.
Έτσι είσαι,    αυτή είσαι και όμως όλα τα παιδιά σ´αγαπάνε σαν τρελά!!!
         

 

                                         ΒΕΡΥΚΟΚΑ   

                                      ΒΕΡΥΚΟΚΙΑ

 


                                           ΔΑΜΑΣΚΗΝΑ


                            ΑΠΟΞΗΡΑΜΕΝΑ ΔΑΜΑΣΚΗΝΑ

                                     Η ΔΑΜΑΣΚΗΝΙΑ

                                         ΤΡΑΓΟΥΔΙ


                                                                ΣΥΚΑ


                                             ΣΥΚΙΑ

                             ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΣΥΚΑ

Βάλε ελιά για το παιδί σου και συκιά για τη ζωή σου
Να λες τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη
Ο άη- Λιας κόβει σταφύλια και η αγία Μαρίνα σύκα
Άλλοι τάφαγαν τα σύκα κι άλλοι τα πληρώνουνε
Γλυκάθηκε η γριά στα σύκα θα φάει και τα συκόφυλλα
Τα θ΄κας είνι σύκα τσι ζλιγόντιν, τα θ' καμ καρύδια τσι βρουντούν
Εγλυκάθηκ, η γρηά στα σύκα, κι εμπαινόβγαινε και ΄ζήτα

               

                          ΓΛΩΣΣΟΔΕΤΕΣ

 

Η συκιά μας η διπλή ,
η διπλογυρι-γυριστή κάνει τα σύκα τα διπλά ,
τα διπλογυρι-γυριστά . 
 Πάει ο σκύλος , ο διπλός , ο διπλογυρι-γυριστός 
 να φάει τα σύκα τα διπλά, τα διπλογυρι-γυριστά.

 

 

                             ΝΕΚΤΑΡΙΝΙ

                                                       ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ

                      

                                                   ΑΝΑΝΑΣ

 

 

 

                                                     ΤΕΥΤΛΑ

                                       ΤΟ ΜΑΖΕΜΑ ΤΟΥΣ


                                            ΤΡΑΓΟΥΔΙ     


                                  ΛΑΧΑΝΙΚΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

 

 


                                           ΠΙΠΕΡΙΕΣ

 

                                            ΣΚΟΡΔΑ

                                      

                           Παροιμίες με Σκόρδα


                    Σκασίλα μου και σκορδοκαΐλα μου
             Τα σταφύλια τρυγημένα και τα σκόρδα φυτεμένα
          Η μάνα σου είναι σκόρδο κι ο πατέρας σου κρεμμύδι 


                                              ΣΠΑΝΑΚΙ

                               

 

                                          ΣΠΑΡΑΓΓΙΑ

                                        

 

                                        ΦΑΣΟΛΑΚΙΑ

                                         

                                           ΜΠΑΜΙΕΣ


                                    ΚΡΕΜΜΥΔΑΚΙΑ


                        Παροιμίες με Κρεμμύδια

   Και του γέρου τα παιχνίδια, σα νερόβραστα κρεμμύδια


                                       ΤΡΑΓΟΥΔΙ

                                        

















































ΕΝΑ ΔΙΗΓΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 
 
ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΑΡΜΠΑ-ΤΖΙΜΗ
Η αλήθεια πως ήταν ο μεγαλύτερος της παρέας. Κά­ποιοι μας κάτω από τα είκοσι. Κάποιοι πιο πάνω. Αυτός σαρανταδυό! Από σεβασμό κι αγάπη τον εφωνάζαμε μπάρμπα, κι από ασυλλογισιά! Εγώ τότε νόμιζα πως χρειάζονταν τρεις αιώνες να φτάσω τα σαρανταδυό, που μου φαινότανε πολλά, πάρα πολλά χρόνια. Το ίδιο θα νομίζανε κι οι άλλοι και κάναμε μπάρμπα τον Δημήτρη τον Ντεμίρη, πριν την ώρα του, κι ας μας έλεγε στην αρχή «μα γιατί δε με φωνάζετε σκέτα Τζίμη ή Δημή­τρη;...»
Βέβαια, εξόν την ηλικία του, ήταν κι ο παλιότερος στην Αμερική. Εμείς οι άλλοι φρεσκοφερμένοι. Μυρίζαμε θυμάρι ακόμα, ξενάκια! Ξενάκια, και τόσο θέλαμε κά­ποιον, κάτι σαν πατέρα, σαν μεγάλο αδερφό, σαν θείο, και  υιοθετήσαμε  για  κάτι  τέτοιο  τον   μπαρμπα-Τζίμη, γιατί τον αγαπούσαμε. Όλοι μας τον αγαπούσαμε. Μα εγώ τον αγαπούσα απ' όλους πιο πολύ!
Ήταν γιατί μου φαινόταν ήρωας ο μπαρμπα-Τζίμης, που ήρθε στην Αμερική τον χρόνο που εγώ γεννήθηκα, κι όταν εγώ άρχισα να λέω ντα-ντα-ντα και μα-μα-μα, αυ­τός άρχισε να μιλάει τ' αγγλικά και τώρα όποια λέξη ήθελες, την ήξερε! Κι ακόμα σπουδαιότερο κι ηρωικό μου φαινότανε που στον πόλεμο - στον πρώτο μεγάλο πόλεμο - αυτός ήταν με τον αμερικάνικο στρατό και λαβώθηκε στη Γαλλία και πήρε και παράσημα. Είδα και φωτογρα­φίες του με στολή αξιωματικού και γαλόνια. Κι ήταν κι αμερικανός πολίτης και ψήφιζε ο μπαρμπα-Τζίμης, σαν ήτανε να βγάλουν πρόεδρο της Αμερικής, ψήφιζε! Όλ' αυτά μου φαινόντανε τόσο σπουδαία τότε, τόσο ηρωικά!
«Μπαρμπα-Τζΐμη, το ξέρεις πως ακόμα δε μας είπες την ιστορία, πώς τα πήρες τα γαλόνια και τα παράσημα, τότε που λαβώθηκες στη Γαλλία, στη Φλάντρα; Νιώθω τέτοια περηφάνια για σένα, μα τέτοια περηφάνια!»
Με κάρφωσε με τη ματιά του.
«Νίτσα, παιδί μου, εγώ δεν είμαι της ηλικίας σου και δε νιώθω περηφάνια. Γιατί κατάλαβα πως ο πόλεμος δε λύ­νει κανένα πρόβλημα, και σαν τελειώνει, μαζί με τη φο­βερή καταστροφή και την ορφάνια, αφήνει και το σπόρο για νέο πόλεμο, μεγαλύτερο απ' τον προηγούμενο. Ναι, δε νιώθω και τόση περηφάνια για κείνα τα παράσημά μου, μα έκαμα κι εγώ κάτι στη ζωή μου...»
Και νομίσαμε πως θα 'ταν καμιά ιστορία ηρωική για παλέματα με μπούφαλους και φίδια δέκα πήχες, εκεί στα δάση του Όρεγκον που έκοβε ξυλεία τα πρώτα χρόνια που ήρθε στην Αμερική, είτε με φάλαινες και μέδουσες στους πάγους της Αλάσκας, όπου δούλεψε ένα χρόνο με τα ψα­ράδικα ο μπαρμπα-Τζίμης.
Πες μας, μπαρμπα-Τζίμη, πες μας αυτή την ιστορία σου!...»


 « Ηταν μετά που γυρίσαμε απ` τον πόλεμο. Η κατάσταση άσκημη, όπως πάντα μετά από κάθε πόλεμο. Έπιασα δουλειά δεύτερος μάγειρας.

Την εποχή εκείνη στα ρέστοραν και τα ξενοδοχεία δου­λεύαμε δώδεκα ώρες την ημέρα, κι εφτά μέρες τη βδομά­δα. Αν δε δούλεψες στην Αμερική, μέσα σε κουζίνα, δώδε­κα ώρες την ημέρα κι εφτά μέρες τη βδομάδα, τότε τι θα πει κόλαση δεν έχεις ιδέα. Φεύγει πάνωθέ σου κάθε ζωή και νιώθεις φορτίο το κορμί σου. Και σαν σκολάσεις, πού να κοιμηθείς απ' τα ταραγμένα νεύρα. Ακούς ακόμα τον σερβιτόρο να ξεφωνίζει τις παραγγελίες, μαλώνεις με τον πιατά, τον σαλατά, τον παραμάγερα! Οι πελάτες στέλ­νουν πίσω τις παραγγελίες — πολύ ωμή η μπριζόλα, πολύ ξεροψημένο το μπιφτέκι! — και, προτού ξεκουραστείς, στριγκλίζει το ξυπνητήρι!

    Όταν, κάποιος δικός μας, που δούλευε αυτός σ' αμερι­κάνικο ρέστοραν μονάχα οχτώ ώρες την ημέρα κι έξι μέ­ρες τη βδομάδα κι έπαιρνε μισθό μεγαλύτερο απ' το δικό μας, σκορπάει ένα ευαγγέλιο!


- Δε μας τα δώσανε, παλέψαμε και τα πήραμε! Να οργανωθείτε κι εσείς στα γρεκικά μαγαζιά και ν' απαιτή­σετε να δουλεύετε σαν άνθρωποι!

Τότες εγώ - αρχές του είκοσι - δούλευα σ' εκείνο το μεγάλο ρέστοραν, αντίκρυ στο δημαρχείο, που το 'χε ένας συγχωριανός μου. Δε δέχτηκε μήτε να το ακούσει.

- Είστε στα καλά σας; Οχτάωρο κι έξι μέρες τη βδο­μάδα και μισθό μεγαλύτερο!... Μα δε θα 'στε καλά!

    Αποφασίσαμε ν' απεργήσουμε. Μεσημέρι αρχίσαμε. Και πάνω στη μεγάλη φούρια, που πέφτανε απ' το δη­μαρχείο οι υπάλληλοι κι ήταν κάργα το μαγαζί - δώδεκα και τέταρτο ακριβώς - μαγέροι, πιατάδες, σερβιτόροι, σαλατάδες, τηγανάδες, πετάμε όλοι τις ποδιές!

- Αμάν, βρε παιδιά!... να με καταστρέψετε γυρεύετε, εμένα, τον συμπατριώτη σας, που σας έδωσα δουλειά να ζήσετε;  Βρε Δημήτρη,  καίγονται τα κρέατα! Αμαρτία μεγάλη,  Δημήτρη!...

- Κι εγώ που καίγομαι πάνω απ' τις σκάρες και τα τηγάνια, δώδεκα ώρες την ημέρα, δεν είναι αμαρτία, αφεντι­κό;

Υπόγραψε αμέσως. Μια ώρα μονάχα βάσταξε η απερ­γία στο μαγαζί αυτό. Και γίναμε φίλοι ύστερα και μας έλεγε πως τα κέρδη του δεν πέσανε κι ας δουλεύαμε λιγό­τερες ώρες κι ας πλήρωνε και μεγαλύτερα μισθά τώρα, κι απορούσε.

Μα βέβαια. Τώρα αναπαυόντανε τα κορμιά μας και δουλεύαμε και με κέφι, με καρδιά, και βγάζαμε περσότε­ρη και καλύτερη δουλειά.

Όμως ήταν και μαγαζιά που δε δέχτηκαν τα αιτήμα­τα και βάσταξε σε μερικά εφτά μήνες η απεργία!

Να βρίσκεσαι σ' απεργία εφτά μήνες δεν είναι εύκο­λο!... Όσοι δουλεύαμε σε μαγαζιά που υπόγραψαν, συ­ντηρούσαμε τους απεργούς κι είχαμε και περισσευάμενη ώρα να 'μαστε δίπλα τους να τους δίνουμε θάρρος. Μα είχαν πια χάσει το ηθικό τους κι ήταν έτοιμοι να υποτα­χτούν, όταν σκεφτήκαμε ν` αποταθούμε στην πελατεία και σοφιστήκαμε να πάρουμε ένα πουλάρι, να το φορτώ­σουμε δυο πελώριες ταμπέλες με γράμματα ένα μπόι με­γάλα, αγγλικά, που έλεγαν: Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕΙ 8 ΩΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ. ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ 0 ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΖΩΩΝ». ΜΑ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΑΥΤΟ ΑΝΑΓΚΑΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝ­ΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ 12.
Το πήραμε απ' το καπίστρι και πήγαμε μπρος σε κείνο το μεγάλο, το αριστοκρατικό ρέστοραν, στο Μάρκετ στρητ, και κόβαμε βόλτες μπρος στην πόρτα. Αν υπόγραφε αυτό, τότε θα υπογράφανε και τ' άλλα μαγαζιά, τα μικρά και θα κερδιζόταν η απεργία. Ήταν το πιο κεντρικό σημείο της πόλης!
Σε λίγο μα­ζεύτηκε μεγάλο πλήθος. Πελάτης δεν μπαίνει στο μαγαζί.

Κι ο ρεστοραντιέρης βλέπει από μέσα κατατρομαγμέ­νος και καταλαβαίνει πως για να διαλυθεί το πλήθος πρέ­πει να υπογράψει!

Υπόγραψε κι ακολούθησαν και τα μικρά αμέσως και γιορτάστηκε η νίκη μας μεγαλόπρεπα, μα 'γω δεν πήρα μέρος, γιατί βρισκόμουν στο νοσοκομείο. Με παραφύλαξαν και με σακάτεψαν στο ξύλο, επειδή εγώ μίλησα και κα­τάφερα τον σέριφ να δώσει άδεια να περιφέρουμε το που­λάρι στο Μάρκετ στρητ.

Και ξεκούμπωσε το πουκάμισό του και μας έδειξε ο μπαρμπα-Τζίμης μια ουλή στο σβέρκο του με περηφάνια! «Να, τότε πήρα κι αυτό εδώ». Και θαρρείς πως μας έδειχνε κανα παράσημο!

«Νίτσα, παιδί μου, νιώθω περηφάνια γιατί, όταν το κάλεσε η στιγμή, έκανα το χρέος μου απέναντι στους συναδέλφους μου και βοήθησα να γίνει ευκολότερη και καλύτερη η ζωή μας, κι αυτό είναι σα να 'βαλα κι εγώ ένα λιθαράκι στο χτίσιμο καλύτερης κοινωνίας!... Αν χά­ναμε τότε εκείνη την απεργία, ποιος ξέρει πόσα χρόνια θα περνούσαν όσο να ξαναβρούμε κουράγιο να ξαναπολεμήσουμε για τα δίκια μας!.. Και γίναμε και παράδειγμα! Αμέσως σηκώθηκαν κι απαιτούσαν οχτάωρο και στ' άλλα μέρη της Αμερικής οι γρεκοί μαγεροσερβιτόροι! Στο Λος Άντζελες, στο Σικάγο, στη Νέα Υόρκη!..

Κι έτσι τώρα έχουμε καιρό να λιαστούμε και μεις μια φορά τη βδομάδα και να δούμε και τις ομορφιές της φύ­σης. Έχουμε και ώρα, και το έξοδο, για ένα κονσέρτο, ένα θέατρο, ένα βιβλίο, ένα περιοδικό!.. Κι όλ' αυτά δίνουν χαρά στον άνθρωπο, και τον κάνουν και καλύτερο, και καλυτερεύει η κοινωνία, καλυτερεύει η ζωή!.. Έχου­με τώρα και μια πεντάρα παραπάνου να στείλουμε στους δικούς μας, κι έχουμε και περισσότερη ώρα για ένα γράμ­μα στη μάνα μας που το καρτερεί να χαρεί κι αυτή!.. Και ωφελήθηκες και συ, Νίτσα! Πού θα βρίσκαμε καιρό να σε πηγαίναμε να δεις τους κάμπους και τ` ακρογιάλια της Καλιφόρνιας άμα δουλεύαμε ακόμα όπως κείνο τον και­ρό... Κατάλαβες, Νίτσα, γιατί νιώθω περηφάνια για ό,τι έκαμα τότε;..»

Κατάλαβα, κατάλαβα, είπα, αλλά μέσα μου έλεγα, «κοτζάμ αξιωματικός κι έκατσε και τόνε δείρανε και το λέει και δίχως ντροπή!» Μα να τον αντάμωνα σήμερα θα του 'λεγα: «Ναι μπαρμπα-Τζίμη, καταλαβαίνω τώρα, καταλαβαίνω, και είμαι πολύ υπερήφανη που κάποτε σε γνώρισα»! Έτσι θα του 'λεγα!

Μα μπορεί και να μη ζει τώρα, μπορεί να 'κλεισε πια τα μάτια του τα θλιμμένα!.. Και θα τόνε βάλανε στης ξένης γης την αγκαλιά, άκλαυτον κι αμοιρολόγητο, όπως τόσους άκλαυτους κι  αμοιρολόγητους σκέπασε τούτο το χώμα της ξενιτιάς!..


Θεανώ Παπάζογλου-Μάργαρη

(ΓΛΩΣΣΑ Ε΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ, Β΄ ΜΕΡΟΣ)