ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

ΣΚΕΤΣΑΚΙΑ ΓΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΓΙΟΡΤΗ

ΕΙΝΑΙ ΕΞΙ ΣΚΕΤΣ:1. Η ΚΥΡΙΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ-2.ΑΓΩΓΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ-3,ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ-4.ΤΟ ΧΤΙΚΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ-5.ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ,ΤΑ ΜΥΡΜΗΓΚΙΑ ΚΑΙ Ο ΜΥΡΜΗΓΚΟΦΑΓΟΣ-6.ΛΑΧΑΝΟΦΡΟΥΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ.






                                       1.  Η ΚΥΡΙΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ



Είδατε για ποιο θέμα                       
Ο δάσκαλος ζητά
Να κάνουμε εργασία
Ως αύριο παιδιά ;




Κάτι για τα σκουπίδια                        
Κατάλαβα εγώ,
Και πως «ανακυκλώνω»
Το κάθε υλικό.


Δεν είναι  απλώς «σκουπίδια»               
Όσα δεν έχουν κει
Μια θέση στη ζωή μας
Την καθημερινή….



Πρέπει πληροφορίες                               
Να βρούμε για όλα αυτά…
Να ανοίξουμε βιβλία,
Να ψάξουμε καλά…


Κάτι για ανακύκλωση                              
Μας είπαν και οι γονείς
Μα σημασία δε δώσαμε
Τότε πολλή εμείς…

Θα ανοίξω εγκυκλοπαίδεια                      
Να μάθω πιο πολλά,
Το πώς ανακυκλώνονται
Όλα τα υλικά !





Από ένα μεγαλύτερο                               
Εγώ συχνά ζητώ
Να ψάξει στο διαδίκτυο
Για ότι αναζητώ…





Να δούμε αν περισσότερα                         
Θα βρει κανείς εδώ
Για κάτι που είν΄ για όλους μας
Τόσο σημαντικό!




Μα ποια είστε εσείς,                                
Πως ήρθατε,
Δεν ξέρω τι να πω…
Μήπως όλοι βρισκόμαστε
Σε όνειρο κοινό;





ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ                   

Βοήθεια δε θέλατε,
Να μάθετε παιδιά
Πώς νέα μπορούμε να έχουμε
Από παλιά υλικά;

Αυτή είναι η ανακύκλωση,
Αυτό κάνω εγώ,
Και όλο το περιβάλλον μας
Πολύ το βοηθώ.


Θα σας τα πουν καλύτερα
Οι φίλοι μου αυτοί
Που μάλλον, πολύ σύντομα
Θα αλλάξουνε μορφή!

(Εμφανίζονται Μπαταρίες, Χάρτινες σακούλες, Πλαστικές σακούλες, μπουκάλια, κουτιά αναψυκτικών)


ΧΑΡΤΙΝΕΣ ΣΑΚΟΥΛΕΣ
                                                               
Αντί και άλλα δέντρα
Να κόβονται παιδιά
Εμάς ανακυκλώστε
Και θα’ χετε χαρτιά!



Από απλές σακούλες
Τετράδια και κουτιά
Φτιάχνονται άλλα τόσα,
Όμορφα, πρακτικά!





ΠΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΑΚΟΥΛΕΣ

Όλοι καλά γνωρίζουν                               
Ότι το πλαστικό                                        
Δεν λιώνει μες στη φύση                          
Και μένει για καιρό!                                         


Αντί λοιπόν, σκουπίδια
Να΄χουμε πλαστικά,
Ας ανακυκλωθούμε κι εμείς για τα καλά!





Μπουκάλια                                                   

Γιατί να πεταχτούμε
Κι εμείς, αφού πολλά                                                                            Φτιάχνονται από μπουκάλια
Και άλλα γυαλικά;                                  


Χρήσιμα θα φανούνε
Αν ανακυκλωθούν
Τα γυάλινα μπουκάλια
Και δε χαραμιστούν…









Μπαταρίες                     

Κι όταν οι μπαταρίες                       
Αδειάζουν εντελώς,
Σε κάδους για σκουπίδια
Μην τις πετάτε απλώς…



Τα ειδικά δοχεία
Παντού θα εμφανιστούν,
Εκεί θα τις μαζέψουν
Για να ανακυκλωθούν!




ΚΟΥΤΑΚΙΑ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ
                     
Όταν κάτι θα πιείτε
Σκεφτείτε το ξανά,
Συμφέρει απ΄τα κουτάκια
Να φτιάξουμε πολλά…


Κουτάκια αλουμινίου
Μπορούν πολύ καλά
Ξεχωριστά να μπούνε
Σε κάδους και κουτιά!




  ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ                           


Γι΄αυτό παιδιά θα πρέπει
Να μάθετε καλά
Που βρίσκονται στην πόλη
Τα ειδικά κουτιά!


Θα μοιάζουνε με κάδους
Αυτούς των σκουπιδιών
Όμως τα σήματα τους
Είναι άλλων ειδών
    




Κατάλαβα ποια λέτε,
Τα έχω ξαναδεί                                 
Και πάντα αναρωτιόμουν
Τι έμπαινε εκεί!



Με όλα όσα ακούμε
Το μάθαμε καλά,                                   
Πως θα ανακυκλωθούνε
Αυτά τα υλικά…


Φαντάζομαι πως κι άλλα
Το κάνουνε αυτό,                            
Το σίδερο, το ξύλο,
Το ύφασμα θαρρώ…



 ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ                            

Πολύ καλά το είπες,
Οι τρόποι είναι πολλοί,
Και η τεχνολογία
Το έχει αυτό σκεφτεί…




Η φύση κινδυνεύει
Και θα βοηθηθεί,
Αν ανακύκλωση τώρα
Κάνουμε πιο πολύ!
-----------------------------------------


Γι’ αυτό θα πρέπει όλοι                         
Να ενημερωθούν,
Οι φίλοι κι οι γονείς μας
Να πληροφορηθούν…






                                     2.ΑΓΩΓΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ


Στη σκηνή ανεβαίνουν παιδιά, ντυμένα μπουκάλια, μπαταρίες, χαρτόνια, κουτάκια αλουμινίου, (πλαστική) συσκευασία απορρυπαντικών. Τα μισά παιδιά (ανάμεικτα ντυσίματα) κάθονται, σε μια γωνία και κλαίνε. Είναι φοβισμένα και κοιτάζουν τρομαγμένα, γύρω-γύρω. Στην άλλη άκρη, είναι μαζεμένα τα υπόλοιπα παιδιά, που γελούν, παίζουν γύρω-γύρω όλοι, χορεύουν, είναι χαρούμενα. Ξαφνικά, ένα μπουκάλι σταματάει το χορό και ρωτάει:
  • Μπουκάλι (1): Βρε παιδιά, για κοιτάξτε εκεί. Τι είναι αυτά τα μπουκάλια, τα τενεκεδάκια, οι μπαταρίες, τα κουτιά, τα χαρτιά;
  • Μπαταρία (1): Τι κάνουν εκεί;
  • Κουτάκι (1): Γιατί κλαίνε;
  • Κουτί συσκευασίας (1): Φαίνονται τρομαγμένα.
  • Χαρτόνι (1): Γιατί δεν πάμε εκεί να τα ρωτήσουμε;
Όλα τα παιδιά της ομάδας 1 μαζί: Πάμε-πάμε.
  • Χαρτόνι (1): Ε, εσείς εκεί γιατί κλαίτε;
Όλα τα παιδιά της ομάδας 2 μαζί: Ααααααα (φωνάζουν τρομαγμένα)
  • Μπαταρία (1): Μη τρομάζετε. Είμαστε και εμείς σαν εσάς, δεν το βλέπετε;
  • Κουτί συσκευασίας (1): Πείτε μας, καλέ, γιατί κλαίτε;
  • Μπαταρία (2): Καλά, εσείς ή είσαστε τρελοί ή δεν ξέρετε τι μας περιμένει όλους μαζί. Γελάτε και χαίρεστε, ενώ, σε λίγο, θα πεθάνουμε όλοι μας, με το χειρότερο τρόπο.
  • Μπουκάλι (1): Και γιατί παρακαλώ, θα πεθάνουμε;
  • Κουτί συσκευασίας (2): Μα δε βλέπεις; Είμαι άδειο. Το απορρυπαντικό, που είχα μέσα, τελείωσε και τώρα, με πετάξανε, στα σκουπίδια.
  • Μπουκάλι (2): Εμένα ήπιαν όλο το γάλα και με πέταξαν.
  • Τενεκεδάκι (2): Και εμένα ήπιαν όλη τη πορτοκαλάδα.
  • Χαρτόνι (2): Εμένα με γέμισαν με λέξεις και γράμματα και όταν δεν είχε ούτε ένα μικρό κομμάτι άδειο, με πέταξαν.
  • Μπαταρία (2): Μόλις το ραδιοφωνάκι σταμάτησε να παίζει μουσική, τους ήμουν άχρηστη. Κανένας τους δε σκέφτηκε ότι τόσο καιρό τους διασκέδαζα.
  • Χαρτόνι (1): Μα δεν καταλαβαίνω. Αδειάσατε και τελειώσατε. Και, εμείς, το ίδιο. Γιατί, όμως, πρέπει να πεθάνετε;
  • Μπαταρία (2): Γιατί εσείς νομίζεις ότι θα ζήσετε;
  • Κουτάκι (2): Θα μας πετάξουν σε ένα μεγάλο κάδο, βρώμικο και σκοτεινό, τον έναν πάνω στον άλλον, χωρίς να νοιάζονται αν φοβόμαστε το σκοτάδι ή αν χτυπήσουμε, πέφτοντας. Μετά, ένα μεγάλο βαρύ σίδερο, σαν μπότα θα μας πατήσει, για να μην πιάνουμε χώρο. Έτσι θα πεθάνουμε.
  • Χαρτόνι (2): Ή θα μας ρίξουν, σε μια χωματερή και θα μας κάψουν.
  • Μπουκάλι (1): Τι χαζομάρες λέτε, τώρα;
  • Μπαταρία (1): Βρε φιλαράκια. Δεν έχετε ακούσει τίποτε για την ανακύκλωση;
Όλη μαζί η ομάδα 2: Ανακύκλωση;
  • Τενεκεδάκι (1): Ναι, αυτός ο τρόπος, που δίνει, ξανά, ζωή, στα χαρτιά, στα τενεκεδάκια, στις μπαταρίες, στα μπουκάλια, στις συσκευασίες.
  • Μπαταρία (1): Για τον καθένα μας υπάρχει διαφορετικός τρόπος. Αλλά όλοι μας ξαναζούμε, γιατί θα μας χρησιμοποιήσουν, ξανά.
  • Χαρτόνι (1): (Προς το χαρτόνι 2) Ξέρεις ότι θα καθαρίσουν, από πάνω μας, τα γράμματα και θα μας ξαναδώσουν, σε παιδιά, για να ξαναγράψουν επάνω μας.
  • Κουτί (2): Δηλαδή, θα ζήσουμε;
  • Κουτί (1): Ναι, βρε κουτέ. Κάποιοι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι δε μπορεί να συνεχίσουμε να βγάζουμε σκουπίδια και σκουπίδια και σκουπίδια.
  • Μπαταρία (1): Στο τέλος, θα σκεπάσουμε όλη τη γη με σκουπίδια.
  • Χαρτόνι (1): Για κάθε καινούριο τετράδιο, κόβεται και ένα δέντρο. Το ξέρατε ότι το χαρτί, γίνεται από τα δέντρα;
  • Μπουκάλι (1): Για να γίνει η ειδική άμμος γυαλί, πρέπει να τη ζεστάνουμε, σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Άρα, ξοδεύουμε καύσιμα. Δεν είναι καλύτερα να ξαναχρησιμοποιήσουμε το γυαλί;
  • Μπαταρία (1): Εμένα, αν με πετάξετε στη χωματερή, τα υγρά, που έχω μέσα μου, θα δηλητηριάσουν το χώμα και το νερό.
  • Τενεκεδάκι (1): Για να γίνουμε όλοι εμείς, εκτός από τις πρώτες ύλες χρησιμοποιούνται διάφορα χημικά, που κάνουν κακό στο περιβάλλον. Για αυτό κάποιοι άνθρωποι «εφεύραν» την ανακύκλωση.
Όλη η ομάδα 2: Δηλαδή, θα ζήσουμε;
  • Κουτί (1): Και βέβαια. Αλλά πρέπει να κάνουμε κάτι ακόμα.
Όλη η ομάδα 2: Τι; Τι;
  • Τενεκεδάκι (1): Να πούμε, στα παιδιά, να πούνε στις μαμάδες τους…
  • Μπουκάλι (1): και στους μπαμπάδες τους…
  • Χαρτόνι (1): και στους παππούδες τους…
  • Κουτί (1): και στους φίλους τους…
  • Μπαταρία (1): ότι δεν πρέπει να μας πετάνε στα σκουπίδια.
  • Μπαταρία (2): Πρέπει να μας μαζεύουν, σε χωριστή σακούλα…
  • Τενεκεδάκι (2): να πλένουν τις συσκευασίες...
  • Κουτί (2): να βρίσκουν τους ειδικούς κάδους…
  • Χαρτόνι (2): να μας ρίχνουν μέσα σε αυτούς…
  • Μπουκάλι (2): Έτσι, θα ζήσουν και τα αδέρφια μας…
  • Μπουκάλι (1): έτσι, θα ζήσει και η γη μας.
Ακούγεται το τραγούδι: Αν όλα τα παιδιά της γης Δίναν γερά τα χέρια Κορίτσια, αγόρια στη σειρά Και στήνανε χορό Ο κύκλος θα γινότανε Πολύ-πολύ μεγάλος Κι ολόκληρη τη γη μας Θα αγκάλιαζε θαρρώ
Και όλα τα παιδιά πιάνονται, από το χέρι και χορεύουν μαζί!





                                     3.    ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

Όλα τα παιδιά σε ημικύκλιο αγκαλιασμένα κινούνται στη μουσική και τραγουδούν.
«Ελάτε να γίνουμε φίλοι όλης της γης τα παιδιά….»

ΧΟΡΟΣ ΙΣΠΑΝΙΔΩΝ
(όλες μαζί)
Γεια σας. ήρθαμε από την Ισπανία,
τη χώρα των ταυρομάχων.
Δε μας αρέσει ο πόλεμος,
μόνο το τραγούδι.

Σήμερα τα παιδιά όλου του κόσμου θα μαζευτούν εδώ πέρα για να δώσουν ένα μήνυμα στους μεγάλους! Αχ, καημένοι μεγάλοι! Λέτε πως δεν έχετε χρόνο να ακούσετε το τραγούδι των παιδιών ούτε τα λόγια τους. Μόνο για πολέμους μιλάτε και για χρήματα. Τώρα που το δάκρυ περίσσεψε και ο πόλεμος σα μαύρο σκοτάδι απειλεί όλον τον κόσμο, ακούστε εσείς μεγάλοι, το μήνυμα των παιδιών.

Το όνειρο του παιδιού είναι ειρήνη
το όνειρο της μάνας είναι ειρήνη
η ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα
και ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει.
(μαζί)
Δώστε τα χέρια αδέλφια μου αυτό είναι ειρήνη.

ΧΟΡΟΣ ΚΑΟΥΜΠΟΗΔΩΝ
(είμαστε καουμποηδες από το Μεξικό….)
1ος
Έλα να φτιάξουμε τον κόσμο
έτσι στο σχήμα της καρδιάς
που να χωρά στο ίδιο άνθος
ο κίτρινος και ο αράπης.
Η γειτονιά μια καλημέρα
και τα παιδιά να παίζουν τόπι
πλατεία ο παλιός στρατώνας
κι όλοι οι άνθρωποι ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
2ος
Έλα να φτιάξουμε τον κόσμο
μεγάλο κήπο με λουλούδια
που θα ?χουν τα παιδιά παιχνίδια
κι όλοι οι άνθρωποι τραγούδια.
Η γειτονιά μια καλημέρα
και τα παιδιά να παίζουν μπάλα
πλατεία ο παλιός στρατώνας
κι όλα τα σίδερα τραμπάλα.
3ος
Η ειρήνη είναι ζεστή φωλιά
γεμάτη ολόχαρα πουλιά
είναι ήλιος και λουλούδια
και γέλια και τραγούδια.
Η ειρήνη πόρτα είναι ανοιχτή
κι είναι χαρά κι είναι γιορτή
είναι φλουριά κι αστέρια
στα κουρασμένα χέρια.
4ος
Έχει η μανούλα τα παιδιά
κόκκινα μήλα στην ποδιά
κι έχει η γιαγιά τα εγγόνια
σα λούλουδα στα κλώνια.
Τραγούδια ακούς μες στα σχολειά
στις φάμπρικες και στα χωριά
κι είναι το απλό καρβέλι
μοσχοβολιά και μέλι.
Τραγούδι: Η ειρήνη είναι ζεστή φωλιά.

ΧΟΡΟΣ ΚΙΝΕΖΩΝ(κινέζικος χορός από Καρυοθραύστη)
(όλες μαζί)
Από την Κίνα είμαστε
μια χώρα παράξενη, μυστήρια.
που οι κάτοικοι της φτάνουνε
πολλά εκατομύρια.
Έχουμε χρώμα κίτρινο πολύ
κι ανήκουμε στην κίτρινη φυλή.
1η 2η
Της μανούλας η αγκαλιά είναι ειρήνη
του πατέρα τα φιλιά είναι ειρήνη
το ψωμάκι το ζεστό είναι ειρήνη
το καλό μας το σχολειό είναι ειρήνη.

Τα παιχνίδια στην αυλή είναι ειρήνη
της δασκάλας η στοργή είναι ειρήνη
ο ιδρώτας της δουλειάς είναι ειρήνη
και ο χτύπος της καρδιάς είναι ειρήνη.
Τα παιδιά όλης της γης είναι ειρήνη
φαγητό να έχουν όλα είναι ειρήνη
κι η αγάπη στους λαούς είναι ειρήνη
δίχως τους εξοπλισμούς είναι ειρήνη.

Η ειρήνη είναι στα χέρια μας
η ειρήνη είναι δική μας
συντρόφισσα του ονείρου μας
και μάνα κι αδερφή μας.
Την προκοπή και τη χαρά
μονάχα αυτή τα δίνει
ποτέ, ποτέ πια πόλεμος
και ΖΗΤΩ Η ΕΙΡΗΝΗ.
ΤΡΑΓΟΥΔΙ:Της μανούλας η αγκαλιά είναι ειρήνη…

ΧΟΡΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ (Χασαποσέρβικο)
(όλοι μαζί)
Είμαστε τα ελληνάκια
τα καλά και προκομμένα
και φιλότιμα παιδάκια.
Ένα μήνυμα σας φέρνουμε,
που λέτε αδέλφια μας, για την ειρήνη
για να έχουμε λουλούδια,
γελαστά παιδιά,
και άνοιξη μες στις καρδιές μας.
1ος
Θέλω έναν κόσμο με αγάπη
χωρίς κακίες και πολέμους
να παίζουν τα παιδιά στους δρόμους
και τους λαούς αδελφωμένους.
2ος
Θέλω έναν κόσμο με αγάπη
χωρίς παιδιά ορφανεμένα
χωρίς κανόνια και πιστόλια
να γίνει η γη μια αγκαλιά.
3ος
Θέλω έναν κόσμο με αγάπη
σαν ήλιος να ?ρθει η ειρήνη
με τους λαούς αδελφωμένους
μαύρους λευκούς αγκαλιασμένους.

ΧΟΡΟΣ ΙΝΔΙΑΝΩΝ (EL CONDOR PASSA)
(όλοι μαζί)
Είμαστε οι Ινδιάνοι.
Ήρθαμε σήμερα εδώ στη συνέλευση των παιδιών,
γιατί κάτι δεν πάει καλά με τον κόσμο.
Όλο πόλεμοι και πόλεμοι.
Πάει τη χάσαμε την ειρήνη.
1ος
Όλου του κόσμου τα παιδιά
σ? όποια της γης μένουν γωνιά
καρδούλα έχουν μία.
Αν είναι μαύρα ή λευκά,
Εσκιμωάκια γαλανά
δεν έχει σημασία.
Όλα είναι όμορφα πολύ
έχουν την ίδια την ψυχή,
την ίδια γοητεία.
2ος
Να ήταν ο κόσμος μας περιβόλι
κι εμείς αδελφωμένοι όλοι
σαν τα λουλούδια πλάι πλάι
ο ένας τον άλλο να αγαπάει
3ος
Να μην υπάρχει περηφάνια
τι μενεξέδες, τι γεράνια
συντροφιασμένοι εχθροί και φίλοι
περικοκλάδες και τριφύλλι
4ος
Να? ρθει μια αυγή να μας φωτίσει
δίχως πολέμους, δίχως μίση
να? ρθεί μια μέρα να βραδυάσει
και όλο τον κόσμο να αγκαλιάσει
Τραγούδι:Λουλουδόκοσμος

ΧΟΡΟΣ ΧΑΒΑΝΕΖΩΝ (από Παιδιά γεια χαρά)
(Όλες μαζί)
Χαβανέζες όλο χάρη και ομορφιά
με λουλούδια στολισμένες
με τραγούδια με χαρά.

Μας αρέσει το τραγούδι,
ο χορός, η μουσική
και στην όμορφη Χαβάη
πάντα έχουμε γιορτή.

Αν φτιάχνανε τον κόσμο τα παιδιά
του κόσμου οι μικροί αν αποφασίζαν
θα γέμιζε αγάπη η καρδιά
τα σύνορα στη γη όλα θα γκρεμίζαν.

Αν φτιάνανε τον κόσμο τα παιδιά
ζητιάνοι δε θα υπήρχαν στα σοκάκια
δε θα έλειπε απ? το τζάκι η φωτιά
η πείνα δε θα θέριζε παιδάκια.

Αν λίγο μοναχά για μια βραδυά
σταματούσαν τα λόγια οι μεγάλοι
κι αν μίλαγαν δυο χείλια παιδικά
η αγάπη θα μας κυβερνούσε πάλι.

ΧΟΡΟΣ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ
(Ελάτε να τραγουδήσουμε μαζί και Τραγουδάμε τη χαρά)







                 4.ΤΟ ΧΤΙΚΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ



ΓΙΑΝΝΗΣ Π. ΤΖΗΚΑΣ
ΤΟ ΧΤΙΚΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
( Θεατρικό έργο για τη ν προστασία του φυσικού περιβάλλοντος)
· Τίτλος έργου: ΤΟ ΧΤΙΚΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
· Συγγραφέας: Ιωάννης Π. Τζήκας
· ISBN: 960-8446-03-6
· Θεατρικό για παιδιά με θέμα την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.
· Αριθμός σκηνών: 5
· Πρόσωπα: 26
1. Δήμαρχος 2. Περσεφόνη 3. Βιομήχανος-Τσιμεντοκάνης 4. Σπύρος 5. Μάκης 6. Σταύρος 7. Χάρης 8. Ανέστης 9. Κωστής 10. κυρα-Μόλυνση. 11. κυρα-Ρύπανση 12. Φουγάρο 13. Νέφος 14. Παιδί Α’ 15. Παιδί Β’ 16. Παιδί Γ’
17. Χελιδόνι 18. Κόκορας 19. Γάτα 20. Σκύλος 21. Σπάρος 22. Μαρίδα
23. Πετρελαιοκηλίδα 24. Μάνα 25. Εφημεριδοπώλης 26. Αφηγητής
· Θεατρικό για παιδιά με θέμα την υγιεινή διατροφή, χρήσιμο για προγράμματα Αγωγής υγείας, Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης ή και για εκδηλώσεις στο τέλος της σχολικής χρονιάς στο Νηπιαγωγείο και στο Δημοτικό.
· ΓΙΑΝΝΗΣ Π. ΤΖΗΚΑΣ
Δ/νση: Αχιλλέως 107 Βόλος- Τ.Κ 38333
Τηλ. 24210-54824και 6972203435
e-mail: itzikas@in.gr
* Μόνη υποχρέωση (ηθική) να ενημερώνεται ο συγγραφέας για την όποια χρήση του έργου.
ΣΚΗΝΗ Α΄
Σκηνικό: Μια όμορφη πόλη παραθαλάσσια και γεμάτη πράσινο. Ένα καφενείο, δυο τρία τραπέζια και καρέκλες.
Ακούγεται τo τραγούδι «Μάνα γη» και μπαίνει στη σκηνή ένα παιδί- τσαλαπετεινός,
που παίζει το ρόλο του αφηγητή.
Τσαλαπετεινός
(αφηγητής)
:
Τσαλαπίν τσαλαπίν τσαλαπίν…
Χαίρετε κυρίες και κύριοι. Γεια σας παιδιά. Κάποια μέρα, ένα ηλιόλουστο πρωινό του Απρίλη, στην Ανθούπολη, μια πόλη κοντά στη θάλασσα, γεμάτη φυσικές ομορφιές, έφτασε ο κύριος Τσιμεντοκάνης.
Η Ανθούπολη ήταν γεμάτη καταπράσινα δέντρα και λουλούδια που φύτρωναν στις αυλές των σπιτιών και στα πάρκα της πόλης. Οι πεντακάθαρες ακτές της θάλασσας γλυκοφιλούσαν τους πρόποδες του βουνού, που στις πλαγιές του ρίζωναν χιλιάδες πεύκα και ελιές και το έκαναν πανέμορφο. Κάθε καλοκαίρι χιλιάδες άνθρωποι, ντόπιοι και τουρίστες, χαίρονταν τις ομορφιές της φύσης, την καταγάλανη θάλασσα και το καθάριο, δροσερό αεράκι.
Οι κάτοικοι της πόλης δεν ήξεραν τι πα’ να πει ρύπανση και μόλυνση του περιβάλλοντος. Εκείνο λοιπόν το πρωϊνό ο κύριος Τσιμεντοκάνης κατέβηκε από ’να μεγάλο, πολυτελές αυτοκίνητο στην κεντρική πλατεία της Ανθούπολης και άρχισε να φωνάζει.
Τσαλαπίν τσαλαπίν τσαλαπίν (φεύγει)
(Φεύγει ο αφηγητής και μπαίνει ο κύριος Παρασκευάς Τσιμεντοκάνης,
Βιομήχανος από την πρωτεύουσα)
κ. Τσιμεντοκάνης
:
Είμαι βιομήχανος
μεγάλος και τρανός
γεμάτος πλούτη και λεφτά
τον φυσάω τον παρά!
Όλη μέρα καθισιό
και λεφτά ένα σωρό.
Εργάτες και λοιπό προσωπικό
όλοι δουλεύουνε για μένα
λογαριασμό δε δίνω σε κανένα.
Είμαι ’γω τ’ αφεντικό
όλη μέρα καθισιό
και λεφτά ένα σωρό.
(Κλείνει πονηρά το μάτι του στο κοινό και συνεχίζει)


Ήρθα εδώ, φίλοι μου σ’ αυτή την όμορφη πόλη να κτίσω ένα εργοστάσιο παρασκευής τσιμέντου. Αν καταφέρω να πείσω τους κατοίκους της Ανθούπολης – άκου όνομα! Τσιμεντούπολη θα την ονομάζουμε από δω και πέρα! – αν λοιπόν, λέω, τους καταφέρω να κτίσω το εργοστάσιό μου εδώ θα γεμίσω λεφτά … μμμ! … πολλά λεφτά σας λέω!
(Φωνάζει δυνατά)


Άνθρωποι της Ανθούπολης, καλοί μου άνθρωποι, ελάτε, κοπιάστε, όλοι στην κεντρική πλατεία. Έχω να σας ανακοινώσω ευχάριστα νέα, τόσο ευχάριστα που ούτε στον ύπνο σας δε θα βλέπατε!
(Βγαίνουν οι κάτοικοι της πόλης)
Σπύρος
:
Βρε, ποιος είναι αυτός που μας κουβαλήθηκε πρωί πρωί στην πόλη μας και γκαρίζει σα γάιδαρος!
Μάκης
:
Σώπα, βρε, που τον λές γάιδαρο τον άνθρωπο. Δεν τον βλέπεις τι κύριος είναι! Κύριος με τα όλα του! Με το κουστούμι του, την καπελαδούρα του, το πούρο του … Αμ, κοίτα και τι αμαξάρα έχει! … κάποιος υπουργός μπορεί να ήρθε στην πόλη μας.
Σταύρος
:
Κοιτάτε, φίλοι μου, τι αγέρωχο ύφος έχει! Και η κοιλάρα του; Αριστοκρατική, δεν μπορώ να πω! Και το κουστούμι του … τελευταία λέξη της μόδας … πανάκριβο θα ’ναι!
Χάρης
:
Βρε, εμένα με γουρουνάκι καλοταϊσμένο μου μοιάζει … λες και τον βγάλανε μόλις τώρα από εργοστάσιο παραγωγής γουρουνιών!
Κωστής
:
Εργοστάσιο είπες! … Α, ναι, πώς δεν το θυμήθηκα! … Είναι ο κ. Τσιμεντοκάνης … μεγάλος βιομήχανος από την πρωτεύουσα. Ναι σας λέω, τον ξέρω … δούλευε ο μεγάλος μου αδερφός στο εργοστάσιό του.
κ. Τσιμεντοκάνης
:
Ελάτε κοντά μου κύριοι, ελάτε να συζητήσουμε. Είμαι ο σωτήρας της πόλης σας. Έχω το μαγικό ραβδί που θα σας γεμίσει λεφτά!
Όλοι μαζί
:
Χαίρετε κύριε … καλημέρα σας. Πως από την πόλη μας; Ποιος καλός άνεμος σας φέρνει στα μέρη μας;
κ. Τσιμεντοκάνης
:
Καλώς τους … καλώς τους. Ελάτε, κοπιάστε, καθίστε να τα πούμε. Έχω ευχάριστα νέα για σας, πολύ ευχάριστα νέα να σας πω. Θα σας κάνω πλούσιους.
Σπύρος
:
Και πως θα γίνουμε πλούσιοι από τη μια μέρα στην άλλη; Μήπως έχεις το μαγικό ραβδάκι; Εγώ ξέρω ότι τα λεφτά αποκτιούνται με κόπο. Μήπως πας να μας στήσεις καμιά μηχανή;
Μάκης
:
Σταμάτα βρε Σπυρο, όλο αντιρρήσεις είσαι! Άσε τον άνθρωπο να μας εξηγήσει.
Σταύρος
:
Για πες μας αφεντικό. Τι πρέπει να κάνουμε για να πλουτίσουμε;
κ. Τσιμεντοκάνης
:
Λοιπόν, κύριοι, ακούστε με προσεκτικά. Άνοιξε η τύχη για την πόλη σας. Για σας και τα παιδιά σας. Αποφάσισα να κτίσω ένα εργοστάσιο παρασκευής τσιμέντου στην πόλη σας. Εγώ θα βάλω τα ωραία μου λεφτά για να κτίσω το εργοστάσιο και σεις θα έχετε δουλειά καθημερινά. Μεροκάματο καλό! Άνοιξε η τύχη σας σας λεώ!
Χάρης
:
Δηλαδή θα δουλεύουμε κάθε μέρα στο εργοστάσιο και θα παίρνουμε ένα καλό μεροκάματο; Θα πάψουμε, δηλαδή, να δουλεύουμε στα χωράφια μας μες στη βροχή, το κρύο και το λιοπύρι; Δουλεύουμε χρόνια τώρα τα χωράφια μας και προκοπή δε βλέπουμε. Καλή η πρότασή σου αφεντικό. Εγώ είμαι σύμφωνος.
Κωστής
:
Ως πότε κακιά ζωή μες στη βροχή και στις λάσπες. Αν γίνει το εργοστάσιο θα δουλεύουμε το οχτάωρό μας και μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει θα πέφτει το παραδάκι. Συμφωνώ και ’γω με την πρότασή σου αφεντικό.
Σπύρος, Μάκης, Σταύρος
:
Ε … και μεις συμφωνούμε. Καλά που ήρθε αυτός ο άγιος άνθρωπος να κτίσει το εργοστάσιο στην πόλη μας. Να χορτάσει ψωμάκι η φαμελιά μας.
κ. Τσιμεντοκάνης
:
Ωραία λοιπόν … Είμαστε σύμφωνοι. Μένει ακόμα να συμφωνήσει και ο δήμαρχός σας και σε λίγες μέρες με το καλό ξεκινούν οι εργασίες.
(Μπαίνει ο Ανέστης – οικολόγος)
Ανέστης
:
Γεια σας, φίλοι μου. Σοβαρή συζήτηση βλέπω έχετε πρωί πρωί. Ααααχ! Σε ευλογημένο τόπο ζούμε. Όλα γύρω ευωδιάζουν! Δέντρα καταπράσινα, γεμάτες λούλουδα οι αυλές. Και το αεράκι μοσχομύριστο! Ανασαίνεις και γεμίζουν τα στήθια σου οξυγόνο… Ποιος είναι ο κύριος; Πώς από τα μέρη μας;
κ. Τσιμεντοκάνης
:
Τσιμεντοκάνης, Παρασκευάς Τσιμεντοκάνης … εργοστασιάρχης από την πρωτεύουσα … χάρηκα πολύ.
Ανέστης
:
Και γω χαίρομαι, κύριε εργοστασιάρχη μου. Και τι γυρεύει η αφεντιά σου στην πόλη μας; Για διακοπές ήρθες; Πρέπει να ξέρεις ότι ο τόπος μας είναι ο καλύτερος για διακοπές. Καταπράσινο περιβάλλον, καθαρός αέρας και πεντακάθαρες ακτές! Ευλογία θεού!
Σπύρος
:
Όχι βρε Ανέστη, δεν ήρθε για διακοπές ο άνθρωπος. Να κτίσει στην πόλη μας εργοστάσιο παραγωγής τσιμέντου ήρθε. Να δούμε και μεις μια άσπρη μέρα!
Ανέστης
Μάκης
Ανέστης
:
Αν είναι να κτίσει εργοστάσιο στην πόλη μας, σας πληροφορώ πως άσπρη μέρα δε θα δείτε… μάλλον μαύρη και άραχνη θα δείτε.
Γιατί, βρε Ανέστη, τα βλέπεις όλα τόσο μαύρα;
Γιατί δεν είναι ο τόπος μας για εργοστάσια. Θα καταστρέψουμε την ομορφιά της πόλης μας, τα δέντρα, τα λουλούδια, τον καθαρό αέρα τις καθαρές ακτές μας. Ο τόπος μας χρειάζεται ελεγχόμενη, ήπια τουριστική ανάπτυξη και όχι βιομηχανική.
Χάρης
:
Τι λες, βρε Ανέστη! Να χάσουμε τέτοια ευκαιρία! Θα πλουτίσει η πόλη μας! Θα γίνει παντού γνωστή. Εμείς πάντως συμφωνήσαμε με τον κύριο Τσιμεντοκάνη. Δεχτήκαμε την πρότασή του. Νάρθει και ο δήμαρχος να συμφωνήσει κι αυτός, να τελειώνουμε. Δεν πρέπει να χάσουμε τέτοια ευκαιρία!
Ανέστης
:
Γιατί βρε πατριώτες! Τώρα περνούμε άσχημα; Η ζωή μας περνάει μια χαρά. Δουλεύουμε στα χωράφια μας και βγάζουμε τα έξοδα της χρονιάς. Και από το Μάη ως τον Οκτώβρη νοικιάζουμε και κανένα δωμάτιο στους τουρίστες που μας επισκέπτονται και συμπληρώνουμε το εισόδημά μας. Γιατί θέλετε το εργοστάσιο; Θέλετε να καταστρέψουμε αυτό το πανέμορφο περιβάλλον. Εγώ δεν συμφωνώ με την πρόταση του κυρίου Τσιμεντοκάνη και σας προειδοποιώ ότι θα το μετανοιώσετε.
Κωστής
:
Έλα μωρέ Ανέστη με τις αντιρήσεις σου! Όλο την καταστροφή φέρνεις! Α… να … έρχεται και ο δήμαρχός μας.
Δήμαρχος
:
Καλημέρα σας … καλημέρα σας. Πρωί πρωί βλέπω στήσατε το κουβεντολόι.
Και … ο κύριος ποιος είναι; Πρώτη φορά τον βλέπω στα μέρη μας.
κ. Τσιμεντοκάνης
:
Τσιμεντοκάνης … Παρασκευάς Τσιμεντοκάνης… εργοστασιάρχης από την πρωτεύουσα. Τα σέβη μου.
Δήμαρχος
:
Και ποιος καλός αέρας σας έφερε στην Ανθούπολη, την όμορφη πόλη μας, κύριε Τσιμεντοκάνη;
Ανέστης
:
Σε λίγο καιρό δε θα τη λέμε Ανθούπολη την πόλη μας. Τσιμεντούπολη θα τη λέμε!
Σταύρος
:
Ο κύριος Τσιμεντοκάνης, κύριε δήμαρχε, θα κτίσει στην πόλη μας ένα σύγχρονο εργοστάσιο παραγωγής τσιμέντου. Μας έφεξε σας λέω!
κ. Τσιμεντοκάνης
:
Ναι κύριε δήμαρχε, έτσι είναι. Είναι πολύ καλό για την πόλη σας. Ό,τι καλύτερο μπορούσε να τύχει για σας. Γι’ αυτό ζητώ και την άδειά σας να αρχίσουμε τις εργασίες.
Δήμαρχος
:
Α… έτσι λοιπόν. Εσείς τι λέτε πατριώτες; Συμφωνείτε με την πρόταση του κυρίου Τσιμεντοκάνη;
Σταύρος
:
Ναι … ναι … συμφωνήσαμε αμέσως. Μόνο ο Ανέστης έχει κάποιες μικροαντιρρήσεις … αλλά τώρα τον ξέρετε τον Ανέστη πόσο καχύποπτος είναι. Θα καταστραφεί, λέει, με το εργοστάσιο το φυσικό μας περιβάλλον και άλλες τέτοιες ανοησίες.
Δήμαρχος
:
Α … δε θέλω να ακούω τέτοια. Προέχει η οικονομική ανάπτυξη της πόλης. Η βιομηχανική μας ανάπτυξη, για να ’χουν αύριο τα παιδιά μας δουλειά. Θα αναπτυχθεί η πόλη μας και αυτό θα είναι για το καλό όλων μας. Συμφωνώ και ’γω με την πρόταση του κυρίου Τσιμεντοκάνη. Από αύριο κιόλας, κύριε, μπορείτε να αρχίσετε τις εργασίες.
(Πλησιάζει ο δήμαρχος τον κ. Τσιμεντοκάνη, τον παίρνει παράμερα και του μιλάει κρυφά)


… Δε μου λέτε, κύριε Τσιμεντοκάνη, στα εγκαίνια του εργοστασίου θα παρευρίσκεται και ο υπουργός Βιομηχανίας και ανάπτυξης;
κ. Τσιμεντοκάνης
:
Και βέβαια, κύριε δήμαρχε … άλωστε ο υπουργός είναι φίλος μου.
Δήμαρχος
:
Α … μπράβο … ωραία! Μεγάλη μου τιμή να βρεθώ δίπλα στον υπουργό. Θα μας δείξουν όλα τα κανάλια … μπράβο … μπράβο … θα γίνουμε γνωστοί σ’ όλη τη χώρα. Θα μάθουν όλοι πόσο εμείς, εδώ στην Ανθούπολη, αγαπούμε την πρόοδο.
Όλοι
:
Μπράβο κύριε δήμαρχε. Είσαι ο καλύτερος δήμαρχος. Θα σε εκλέξουμε σίγουρα και την άλλη τετραετία δήμαρχο της Ανθούπολης.
Ανέστης
:
… Της Τσιμεντονεφούπολης θέλετε να πείτε. (φεύγει)

Όλοι (τραγουδούν)
:
Γιούπι γιάγια γιούπι γιούπι για
Εργοστάσιο θα κτίσουμε παιδιά
θα ’χουμε πάντα δουλειά
θα ’χουμε πάντα λεφτά δις
και θα ζούμε, θα ζούμε μια χαρά
Γιούπι γιάγια γιούπι γιούπι για
εργοστάσιο θα κτίσουμε παιδιά
κι αν θα έχουμε βρομιά
καυσαέρια πολλά δις
δε μας νοιάζει, δε μας νοιάζει μια σταλιά
Γιούπι γιάγια γιούπι γιούπι για
τον Ανέστη μην ακούτε, βρε παιδιά
θέλουμε πολλά λεφτά
δε μια νοιάζει η βρομιά δις
εργοστάσιο θα κτίσουμε παιδιά



ΣΚΗΝΗ Β΄
Σκηνικό: Μια μεγαλούπολη γεμάτη νέφος και καυσαέρια. Ακούγεται μουσική και μπαίνει στη σκηνή ο τσαλαπετεινός-αφηγητής.
Τσαλαπετεινός
(αφηγητής)
:
Τσαλαπίν τσαλαπίν τσαλαπίν
Έτσι, αγαπητοί μου, ο κύριος Τσιμεντοκάνης κατάφερε να πείσει τους κατοίκους και το δήμαρχο της όμορφης Ανθούπολης να κτίσει το εργοστάσιό του. Το εργοστάσιο που έμελε να γίνει το χτικιό της πόλης.
Πέρασαν μέρες, πέρασαν μήνες, πέρασαν χρόνια. Το εργοστάσιο που κτίστηκε στην άκρη της πόλης, δίπλα στη θάλασσα, μόλυνε καθημερινά τον καθαρό αέρα με δηλητηριώδη αέρια που έβγαιναν από ‘’να θεόρατο φουγάρο. Το νέφος κάθισε πάνω από την πόλη και δεν έλεγε να φύγει. Που να πάει άλλωστε, αφού εκεί έβρισκε καθημερινά «πλούσια τροφή»;
Τα απόβλητα του εργοστασίου μόλυναν και τη γαλάζια θαλασσα. Στις χρυσαφένιες παραλίες της πόλης στήθηκαν κι άλλα εργοστάσια και η ζωή στην πόλη έγινε αφόρητη. Χιλιάδες αυτοκίνητα κινούνταν καθημερινά στους δρόμους της πόλης, ρύπαιναν με τις εξατμίσεις τους το περιβάλλον και η κατάσταση ήταν σκέτη απελπισία. Οι τουρίστες σταμάτησαν να έρχονται για διακοπές. Τι να κάνουν άλλωστε σε μια πόλη που όλα ήταν μολυσμένα και τη βρομιά την έβλεπες παντού;
Η Ανθούπολη έγινε Τσιμεντονεφούπολη! Το φουγάρο του εργοστασίου, το νέφος, η ρύπανση και η μόλυνση ήταν οι πιο ευτυχισμένοι κάτοικοι της πόλης. Κυκλοφορούσαν καθημερινά στην πόλη όλο χαμόγελο και ευχαρίστηση και απολάμβαναν τη βρομιά της! Τσαλαπίν τσαλαπίν
γκουχ γκουχ πα πα πα βρομιά (φεύγει)
( μπαίνουν στη σκηνή η Ρύπανση και η Μόλυνση (μουσική)
κυρα-Μόλυνση
:
Είμαι η κυρα-Μόλυνση!
Με ζήλο υπερβάλλον
μολύνω καθετί στη γη
το κάθε περιβάλλον.
Μ’ αρέσουν οι πολλές βρομιές
σκουπίδια ακαθαρσίες
κι όλο μπροστά σας μ’ έχετε
στους δρόμους, στις πλατείες
κυρα-Ρύπανση
:
Η κυρα-Ρύπανση είμαι γω
παντού σκορπίζω το κακό,
της μόλυνςης είμαι αδερφή
Βρομιές σκορπούμε και οι δυο
Αχ, τις λατρεύω τις βρωμιές
σε δρόμους και στις γειτονιές!
Έχω φίλους τρομερούς
φοβερούς και βρομερούς.
Το νέφος έχω για κουμπάρο
κι άντρα το φουγάρο
κι όταν κοντά σας θα βρεθώ
αρρώστιες σας τρατάρω.
Ρυπαίνω όπου κι αν περνώ
στεριά, αέρα και νερό
Είμαι η κυρά μόλυνση
η φοβερή η λάμια
ρυπαίνω θάλασσες, βουνά
τις λίμνες, τα ποτάμια
Μαζί
:
Ζούμε μαζί σας καθημερινά
παντού πάνω στη γη
αρρώστιες και βρομιές
σκορπίζουμε μαζί.
Για μας οι άνθρωποι μιλούν
σ’ αίθουσες, σε γραφεία
συνεδριάζουν υπουργοί
μέσα στα υπουργεία.
Εμείς τα βλέπουμε αυτά
γελούμε και σωπαίνουμε
εσείς στα λόγια μένετε
και μεις συνέχεια ρυπαίνουμε.
(Φεύγουν και μπαίνουν το νέφος και το φουγάρο-μουσική)
Φουγάρο
:
Είμαι φουγάρο
καπνίζω καπνίζω
το νέφος ταΐζω
τον ουρανό μαυρίζω.
Είμαι φουγάρο
καπνίζω καπνίζω
και τους ανθρώπους
μ’ αρρώστιες θερίζω.
Είμαι φουγάρο κι έχω κουμπάρο
το μαύρο το χάρο.
Εγώ τη ζωή θα σας πάρω!
Νέφος
:
Είμαι το νέφος
ρυπαίνω ρυπαίνω
καπνούς καυσαέρια
ποτέ δεν χορταίνω.
Καπνοδόχους, φουγάρα
εξατμίσεις, τσιγάρα
πολύ τ’ αγαπώ
αυτά με κάνουν δυνατό
μαύρο τέρας τροφαντό.
Είμαι το νέφος
βρομίζω βρομίζω
με δάκρυ το μάτι σας
γεμίζω γεμίζω.
Σας βλέπω που κλαίτε
κι η μαύρη ψυχή μου
πολύ το φχαριστιέται.
Βρομιές και καπνίλα
το περιβάλλον γεμίζω
Είμαι το νέφος
αρρώστιες χαρίζω.
Γκουχ γκουχ γκουχ
τα σωθικά σας μαυρίζω.
ΣΚΗΝΗ Γ’
(μπαίνουν τα παιδιά-μουσική)
Παιδί Α΄
:
Πάει η καλή μας πόλη
αυτή που ξέραμε από καιρό
την έχουμε ξεχάσει όλοι
τώρα είναι ένα χτικιό.
Παιδί Β΄
:
Γκουχ και γκουχ ολημερίς
θα πεθάνουμε νωρίς.
Η ζωή μας έγινε μαρτύριο
το νέφος είναι δηλητήριο.
Παιδί Γ΄
:
Δεν έχουμε πεζόδρομους
δεν έχουμε αυλές
ζούμε σε τσιμεντόκουτα
ζούμε σε φυλακές
Παιδί A’
:
Πάει το καθάριο αεράκι
Πάνε και τα καθαρά νερά
όλα είναι μολυσμένα
δηλητήρια φαρμακερά
Παιδί B’
:
Καταστράφηκε το περιβάλλον
δέντρα, αέρας και νερά
η ρύπανση στην πόλη
μας τρώει τα σωθικά.
Παιδί Γ’
:
Τσιμέντο, παντού τσιμέντο
δρόμοι, σπίτια και γιαπιά
η ζωή μας τσιμεντένια
κι όλα είναι μια βρομιά
(Φεύγουν τα παιδιά και μπαίνουν τα ζώα-μουσική)
Κότα
:
Κοκοκό κόκο κόκο κο
τι κακό είναι τουτο δω!
Δεν μπορώ να ανασάνω
μου φαίνεται πως θα πεθάνω
Απ’ το νέφος τη βρομιά
μαύρα τα γεννώ τ’ αυγά!
Δεν αντέχω δε βαστώ
θα φύγω θα φύγω από δω.
Θα πάω σ’ άλλη πόλη
που ’χει περιβάλλον καθαρό.
Χελιδόνι
:
Τσίρι τσίρι τσιριτρό
θέλω περιβάλλον καθαρό.
Στην τσιμεντούπολη αυτή
μαύρη έγιν’ η ζωή.
Η άνοιξη σ’ αυτή την πόλη
φέτος δε θα ’ρθει
θα φύγω και θα πάω
πίσω εκεί στην Αφρική.
Τσίρι τσίρι τσιριτρό
θέλω περιβάλλον καθαρό.
Διώξτε το νέφος, τη βρομιά
να ’χουμε υγεία και χαρά.
Κόκορας
:
Κικιρίκι! κικιρίκι!
Είμαι κόκορας εγώ
και είμαι στο κοτέτσι αφεντικό.
Όμως σ’ αυτή εδώ την πόλη
άλλο δεν μπορώ να ζω.
Θα πάρω τη γλυκιά κοτούλα
και θα φύγω από ‘’δω
Κικιρίκι! κικιρίκι!
Γάτος
:
Νιάου νιάου νιάου νια
δεν αντέχω άλλο πια
μες στο νέφος, στη βρωμιά.
Τη τσιμεντούπολη θ’ αφήσω
σ’ άλλη πόλη για να ζήσω.
Να ‘’χει περιβάλλον καθαρό
καταπράσινο, υγιεινό.
Νιάου νιάου νιάου νια
δεν αντέχω άλλο πια
μες στο νέφος, στη βρομιά.
Σκύλος
:
Γαβ γαβ γαβ γαβ
κότες, χελιδόνια και γατιά
όλα τα ζώα τα πουλιά
ζούμε μέσα στη βρομιά.
Να … κοιτάξτε …
χιλιάδες αυτοκίνητα περνούν
τόνους καυσαέρια πετούν.
Να τα υποφέρεις δεν μπορείς
πως ζούνε οι άνθρωποι σ’ αυτή την πόλη
είναι ν’ απορείς!
Όλα μαζί τα ζώα
:
Σ’ αυτή τη βρόμικη την πόλη
δεν μπορούμε πια να ζούμε
γεια σας, όλους σας χαιρετούμε.
Φεύγουμε παρέα ξεκινάμε
σ’ άλλη πόλη μακρινή να πάμε
δίχως νέφος και βρομιά
να βρούμε την υγειά μας, τη χαρά.
ΣΚΗΝΗ Δ’
( μπαίνουν ο σπάρος και η μαρίδα-μουσική)
Σπάρος
:
Βρόμισε η θάλασσα
η ακρογιαλιά
πετρέλαια, απόβλητα
μολύνουν τα νερά.
Εγώ ο σπάρος σας το λέω
δεν είναι μυστικό
τα ψάρια τα σκοτώνει
το βρόμικο νερό.
Γι’ αυτό με βιάση κολυμπώ
και ψάχνω για να βρω
θάλασσα να ζήσω
με καθαρό νερό.
Μαρίδα
:
Είμαι είμαι η μαρίδα
τόση μόλυνση, βρομιά
στη ζωή δεν ξαναείδα
Τι ’ναι τούτο το κακό!
Απόβλητα, σκουπιδαριό
στη θάλασσα σωρό.
Και ‘’γω, η μικρούλα η μαρίδα
φεύγω, ξεκινώ χωρίς πυξίδα
σ’ άλλη θάλασσα να βρω πατρίδα.
Φεύγω … Οχ! νάτη φτάνει
η ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΚΗΛΙΔΑ!
(Μπαίνει η πετρελαιοκηλίδα και τα δύο ψαράκια κουρνιάζουν στη γωνιά-μουσική)
Πετρελαιοκηλίδα
:
Είμαι η πετρελαιοκηλίδα.
Μαύρη κι άραχνη κηλίδα
μες στις θάλασσες γυρνώ
και μολύνω το νερό.
Τα ψαράκια που με βλέπουν
τρέχουν τρέχουν να κρυφτούν
γιατί στα δίχτυα μου αν πέσουν
θα ψοφήσουν, θα χαθούν.
Τ’ αεράκι που φυσά
με πάει στην ακρογιαλιά.
Μαύρα μολυσμένα τα νερά
απαγορεύω το κολύμπι
σε μεγάλους, σε παιδιά!
Φεύγω τώρα. Άντε γεια
πάω να μολύνω …
και σ’ άλλα μέρη τα νερά.
Σπάρος
:
Φεύγουμε και μεις
τα δυο μας ξεκινάμε
σ’ άλλη πεντακάθαρη
θάλασσα να πάμε
Μαρίδα
:
Παπαπά! Παπαπά!
τέτοια λάμια φοβερή
σαν την πετρελαιοκηλίδα
στη ζωή δεν ξαναείδα.
Φεύγουμε, τα δυο μας ξεκινάμε
σ’ άλλη θάλασσα να πάμε.
ΣΚΗΝΗ Ε’
Φεύγουν τα ψάρια και μπαίνει ο αφηγητής.
Σκηνικό: η ίδια βρόμικη μεγαλούπολη κι ένα σπιτάκι με ένα γέρικο πράσινο δέντρο στην αυλή του.
Τσαλαπετινός
(αφηγητής)
:
Αχ! Αυτό ’ναι μαρτύριο αγαπητοί μου. Να μην μπορείς να ζήσεις ούτε στιγμή στον τόπο που αγαπάς. Ζώα, πουλιά, ψάρια έφυγαν όλα από την Τσιμεντονεφούπολη. Ούτε κελάηδημα πουλιού ούτε γκάρισμα γαϊδάρου άκουγες πια!
Μόνο οι άνθρωποι έμειναν στην πόλη. Ζούσαν μέσα στο νέφος και στη βρομιά χωρίς να νοιάζονται και πολύ.
Μόνο τα παιδιά της Τσιμεντονεφούπολης νοιάζονταν και προσπαθούσαν για την καθαριότητα της πόλης. Τι να κάνουν όμως και τα παιδιά, αν δε θέλουν οι μεγάλοι;
Ώσπου μια μέρα η Περσεφόνη, ένα ζωηρό και έξυπνο κοριτσάκι, αποφάσισε να βάλει σε εφαρμογή το τολμηρό σχέδιο που είχε από καιρό στο μυαλό της.
Για να δούμε! Τι σκαρφίστηκε η Περσεφόνη!
(Φεύγει ο αφηγητής και μπαίνει η Περσεφόνη αναστατωμένη και βήχοντας-μουσική)
Περσεφόνη
:
Είμαι πολύ αγριεμένη
φουρκισμένη, θυμωμένη!
Και ξέρετε γιατί παρακαλώ;
Γιατί το νέφος το χτικιό
δε μ’ αφήνει ν’ ανασάνω.
Δεν ξέρω πλέον τι να κάνω!
Γκουχ! γκουχ! γκουχ!
Γύρω μου μονάχα κτήρια
τσιμεντένια μεγαθήρια.
Παντού τσιμέντο και βρομιά
νέφος και δυσωδία …
Αλήθεια, πως ζουν οι άνθρωποι
σ’ αυτή την πολιτεία;
(Σταυροκοπιέται)


Θεός φυλάξει! Χριστός και Παναγία!
Πουθενά ένα δεντρί
ούτε πράσινο κλαρί.
Μόνο τούτο το δεντράκι
η καλή μου η φτελιά
μας χαρίζει λιγοστή δροσιά.
Κάτι πρέπει να κάνω, κάτι πρέπει να σκεφτώ…
(Κοντοστέκεται και ξύνει το κεφάλι της)


Α, το βρήκα, το βρήκα
στη φτελιά, στα κλαδιά θα ανεβώ
κι από κει δε θα κατεβώ,
αν ο δήμαρχος την πόλη
δεν την κάνει όπως παλιά
δίχως νέφος και βρομιά
σας το λέω και το υπογράφω
θα μείνω για πάντα εκεί ψηλά.
(Μπαίνει η μάνα της Περσεφόνης)
Μάνα
:
Περσεφόνη! Τι κάνεις παιδάκι μου; Πού πας να ανεβείς εκεί πάνω; Τι είσαι; Χελιδόνι είσαι και θα ανεβείς πάνω στο δέντρο να μείνεις για πάντα εκεί;
(Η Περσεφόνη σκαρφαλώνει στο δέντρο και φωνάζει)
Περσεφόνη
:
Άνθρωποι, καλοί μου άνθρωποι! Κάτοικοι της Τσιμεντονεφούπολης! Πώς μπορείτε και ζείτε σ’ αυτή τη βρόμικη πόλη; Γιατί δεν κάνετε κάτι να καλυτερέψει η ζωή σας και η ζωή των παιδιών σας;
Εγώ πάντως σας το λέω και το υπογράφω.
Δεν κατεβαίνω από το δέντρο αν δεν δεσμευτεί ο δήμαρχος ότι θα μεταφέρει τα εργοστάσια μακριά από την πόλη μας και ότι θα φυτέψει δέντρα, πολλά δέντρα και λουλούδια.
Αμέσως τώρα απαιτώ
νάρθει ο δήμαρχος εδώ.
Κι όποιος από σας τολμήσει
τη σκάλα αυτή να ανεβεί
να το ξέρει στην κεφάλα
θα του κάνω το πιπί!
(Μπαίνει ο εφημεριδοπώλης)
Εφημεριδοπώλης
:
Έκτακτο παράρτημα! Ένα κοριτσάκι, η Περσεφόνη, ανέβηκε στα κλαδιά του δέντρου της αυλής της και απειλεί πως θα μείνει για πάντα εκεί, αν δεν ξεβρομίσουμε την πόλη μας. Έκτακτο παράρτημα!
Μάνα
:
Περσεφόνηηη! Φοοόνη! Τι θέλεις παιδάκι μου εκεί πάνω; Θα πέσεις και θα τσακιστείς. Κατέβα, κατέβα σε παρακαλώ.
Περσεφόνη
:
Δεν κατεβαίνω, δεν κατεβαίνω
Εδώ θα μείνω, δε θα κατεβώ
το δήμαρχο αμέσως
αν δε μου φέρετε εδώ!
Μάνα
:
Περσεφόνη θα κατέβεις
εκεί ψηλά θα ζαλιστείς
θα πέσεις και θα τσακιστείς
Περσεφ.
:
Δεν κατεβαίνω! Δεν κατεβαίνω!
Εφημεριδοπώλης
:
Περσεφόνη, κατέβα από κει και θα σου δίνω κάθε μέρα τζάμπα εφημερίδες να διαβάζεις, να μαθαίνεις τα νέα.
Περσεφ.
:
Δεν κατεβαίνω και τις εφημερίδες σου δεν τις θέλω, γιατί δε γράφουν και δεν κάνουν τίποτα για να σωθεί η πόλη μας απ’ το νέφος και τη βρομιά.
Εγώ θέλω να ’ρθει εδώ, τώρα αμέσως, ο δήμαρχος… αυτοπροσώπως!
Μάνα
:
Δήμαρχεεε! Κυρ δήμαρχεεε! Έλα σε παρακαλώ, το χάνω το κορίτσι μου, τη Περσεφόνη. Φοοοόνη, κατέβα σε παρακαλώ!
(Έρχεται ο δήμαρχος ανήσυχος και θυμωμένος)
Μάνα
:
Κυρ δήμαρχε, η κόρη μου η Περσεφόνη ανέβηκε στο δέντρο και δεν κατεβαίνει με τίποτα. Μα με τίποτα σας λέω.
Δήμαρχος
:
Τιιι; Δεν κατεβαίνει; Και τι παριστάνει εκεί πάνω το παλιοκόριτσο; Το πουλάκι;
Κατέβα κάτω γρήγορα παλιοκόριτσο, γιατί θα σε πιάσω και θα σου βγάλω το μαλλί σου τρίχα τρίχα. Αμάν πια!
Περσεφ.
:
Δεν κατεβαίνω, δεν κατεβαίνω, δεν κατεβαίνω.
Δήμαρχος
:
Θα κατέβεις και θα πεις κι ένα τραγούδι.
Περσεφ.
:
Δεν κατεβαίνω και τραγούδι δε σου λέω!
Θα κατεβώ μόνο αν μου υποσχεθείς ότι θα κάνεις όλα αυτά που είναι γραμμένα σ’ αυτό το χαρτί. Πάρ’ το να το διαβάσεις δυνατά και να ξέρεις ότι αυτά που γράφει είναι αιτήματα και απαίτηση όλων των παιδιών της πόλης.
(Ο Δήμαρχος ξεροβήχει και διαβάζει δυνατά)
Δήμαρχος
:
Κύριε δήμαρχε, τα παιδιά της πόλης απαιτούμε:
1. Να μεταφερθούν όλα τα εργοστάσια μακριά από την πόλη μας, σε μέρος που θα ρυπαίνουν όσο το δυνατόν λιγότερο.
2. Να αναγκάσεις τους εργοστασιάρχες να εγκαταστήσουν στα εργοστάσιά τους βιολογικό καθαρισμό και να τοποθετήσουν φίλτρα καθαρισμού.
(ξεροβήχει)
3. Οι κάτοικοι της πόλης να χρησιμοποιούν για τις μετακινήσεις τους περισσότερο τα ποδήλατα και τα μέσα μαζικής μεταφοράς και να περιορίσουν τις μετακινήσεις με τα αυτοκίνητά τους.
4. Να φτιάξεις πολλές παιδικές χαρές και πάρκα για να παίζουμε εμείς τα παιδιά.
5. Να φυτέψεις δέντρα, πολλά δέντρα και λουλούδια, για να γίνει η πόλη καταπράσινη όπως παλιά και να την ονομάσουμε και πάλι Ανθούπολη.
Αυτά κύριε δήμαρχε κι αν δεν τα κάνεις να ξέρεις πως θα ξεσηκωθούμε όλα τα παιδιά της πόλης και τότε αλίμονό σου!
(Ξεροβήχει με ύφος πονηρό)


Ε, γι’αυτό, Περσεφόνη μου, είσαι εκεί πάνω και δεν κατεβαίνεις;
Μη φοβάσαι, εγώ τα’ αγαπώ τα παιδιά της πόλης και ότι θέλουν θα τους το κάνω. Σου υπόσχομαι λοιπόν ότι όλα τα αιτήματά σας γίνονται δεκτά και σε λίγο καιρό θα τα ικανοποιήσω.
Κατέβα λοιπόν τώρα μην πάθει και η μάνα σου κανένα εγκεφαλικό!
Περσεφ.
:
Υπόσχεσαι ότι όλα όσα ζητούμε θα μας τα κάνεις; Φιλάς σταυρό;
Δήμαρχος
:
Και βέβαια Περσεφόνη. Αλίμονο, σου δίνω το λόγο της τιμής μου!
Περσεφ.
Όλα μαζί τα παιδιά:
:
Εντάξει κατεβαίνω. Όμως δήμαρχε να ξέρεις ότι έτσι και μας κοροϊδέψεις θα ’χεις να κάνεις με μας τα παιδιά!
(κατεβαίνει από το δέντρο, τρέχουν όλα τα παιδιά κοντά της και την αγκαλιάζουν)
Δήμαρχε, κυρ δήμαρχε και όλοι οι μεγάλοι
Ακούστε τα παιδιά σας, σας λένε το σωστό
Ακούστε μας και βάλτε το καλά μες στο μυαλό
Θέλουμε να ζήσουμε άνθρωποι και ζώα
Σε περιβάλλον καθαρό ανθρώπινο υγιεινό!
(Όλα μαζί τα παιδιά τραγουδούν το τραγούδι «Ν’ αγαπάς» του Π. Θαλασσινού από το διπλό CD «Στης καρδιάς μου τ’ ανοιχτά» ):
Ν’ αγ « Ν’ αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα/ τους γνωστούς και τους άγνωρους τόπους
Τα πουλιά τα λουλούδ τα πουλιά τα λουλούδια τα σύννεφα/ και πολύ ν’ αγαπάς τους ανθρώπους
Να αγαπάς να ξυπνάς και να χαίρονται/ στη δική σου γαλήνη και κείνα
Που μ’ αγάπη όλου’ φωτίζουνε/ και βλασταίνουν αμάραντα κρίνα
Ν’ αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα….»





5.ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ,ΤΑ ΜΥΡΜΗΓΚΙΑ ΚΑΙ Ο ΜΥΡΜΗΓΚΟΦΑΓΟΣ




ΓΙΑΝΗΣ Π. ΤΖΗΚΑΣ
ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΤΑ ΜΥΡΜΗΓΚΙΑ
ΚΑΙ Ο ΜΥΡΜΗΓΚΟΦΑΓΟΣ!
Βόλος 25-3-05
Σκηνή 1η
( Σ’ ένα παραθαλάσσιο μέρος αρχές καλοκαιριού. Εμφανίζονται τρία παιδιά. Πιάνουν κουβέντα μ’ ένα τζίτζικα. Μουσική χαρούμενη. Εμφανίζονται τρία μυρμήγκια)
Αλίκη: Αχ, τι όμορφα που είναι εδώ στην εξοχή! Θαύμα, εξαίσια, όνειρο!
Χάρης: Και η θάλασσα μπροστά μας λάδι! Δες την πως μας χαμογελάει η μαργιόλα! Αχ, περίμενε θαλασσίτσα, περίμενε…Από αύριο πέφτουμε στην αγκαλιά σου….Θα κάνω κάτι βουτιές, μα κάτι βουτιές!
Μένιος: Άλλο πράμα, βρε παιδιά οι διακοπές, άλλο πράμα! Κλείσαμε, κύριοι, κλείσαμε…Για τρεις μήνες τέρμα τα σχολεία…Είπαμε τέρμα, στη πάντα τα βιβλία και τα τετράδια…Τώρα διακοπές! Γιούουουουπι!
Αλίκη: Δεν τα είπες όλα Μένιο…Τέρμα το σχολείο, μα τέρμα και το φροντιστήριο, τέρμα και τα γυμναστήρια, τέρμα και οι χοροί και οι μουσικές…Όλα τέρμα, φινίτο!
Χάρης: Ζήτω οι διακοπές, ζήτω οι διακοπές…Γιουουουπι!
Μένιος: Από αύριο πρωί πρωί…Αχ, τι καλά, τι καλά…(τραγουδάει) Μπανάκι, μανάκι, μπανάκι μανάκι, μπανάκι θαλασσάκι…
Αλίκη: (στήνει αυτί) Ακούτε το τζιτζίκισμα; Τ’ ακούτε; Συναυλία, πανηγύρι έστησαν οι ρέμπελοι…Αυτό είναι! Καλοκαιράκι, ήλιος και θάλασσα…και τζιτζίκισμα καλοκαιριού!…
Χάρης: Παιδιά,, κάποιο τζιτζίκι πρέπει να ‘ναι εδώ κοντά μας, το τζιτζίκισμά του μου τρύπησε τ’ αυτιά…
Μένιος: Για να δούμε, πού είναι αραγμένος ο τραγουδιστής του καλοκαιριού;
(τα παιδιά κάνουν πως ψάχνουν)
Τζίτζικας: (Ξαπλωμένος σε μια πολυθρόνα θαλάσσης ανέμελος τραγουδάει) Καλοκαιράκι, καλοκαιράκι, καλοκαιράκι, καλοκαιράκι έχει η καρδιά μου….Καλοκαιράκι, καλοκαιράκι…Ε ψιτ, παιδιά! Εδώ είμαι…Πώς παν τα κέφια σας;
Αλίκη: Ααα νάτος ο τραγουδισταράς!
Χάρης: Μια χαρά είναι τα κέφια μας, μια χαρά…
Μένιος: Ε τώρα που ‘χουμε διακοπές δε θα ‘χουμε κέφια!
Αλίκη: (τραγουδάει) Καλοκαιράκι, καλοκαιράκι, καλοκαιράκι έχει η καρδιά μου…Το χειμώνα τι κάνουμε κυρ τζίτζικά μου, το χειμώνα…Κι απέ τώρα που είναι καλοκαίρι μια χαρά είμαστε…
Τζίτζικας: Αααα…Δε θέλω να ακούω για χειμώνα…Μην την ξαναπείς σε παρακαλώ αυτή την άσχημη λέξη…Μην την ξαναπείς, δεν μπορώ να την ακούω…(συλλαβιστά, κοφτά) Μου τη δίνει…Άκου χειμώνας….Απαπαπαπα, μπρρρρρρρ…(τραγουδάει) Καλοκαιράκι, καλοκαιράκι….
Χάρης: Ωραία τα περνάς εδώ κυρ τζίτζικά μου…Ωραία, πολύ ωραία ρέμπελος κι ανέμελος τραγουδισταρά μου…
Μένιος: Μην είσαι τζιτζικάκο μου και λίγο τεμπελάκος;
Τζίτζικας: Τεμπελάκος; Χμ…Ε και τι θες να ‘μαι; Εργασιομανής;
Αλίκη Ε ας πούμε μια δουλίτσα, κάτι να κάνεις, με κάτι να ασχολείσαι τέλος πάντων…
Χάρης: Και χωρίς δουλειά, πώς να περάσει η μέρα σου; Κάτι πρέπει να κάνεις και συ, βρε αδερφέ!
Τζίτζικας: Δουλειά; Τι δουλεια; Δεν το ξέρετε ότι η δουλειά τρώει το αφέντη;
Μένιος; Η πολλή δουλειά, τζιτζικάκο μου, η πολλή δουλειά λέει η παροιμία…
Τζίτζικας: Τι πολλή;…Άκου η πολλή δουλειά!…Η δουλειά, φιλαράκια μου, η δουλειά…Εγώ έτσι έμαθα την παροιμία…
Αλίκη: Όπως σ’ αρέσει μαθαίνεις μου φαίνεται τις παροιμίες…Όπως σε βολεύει…
Τζίτζικας: Ε τι, όπως με ξεβολεύει θα τις μαθαίνω; Όπως με βολεύει βέβαια… Εξάλλου εμένα έτσι μου την έμαθαν πάππου προς πάππου, εγώ θα την αλλάξω; Πριιιιτς, δε σφάξανε! Ακούτε τώρα κι ένα δικό μου τραγουδάκι:
«Ο τζίτζικας τζιτζίριζε/ τζίρι τζίρι τζι/ ψηλά σ’ ένα τζαμί/ κι ένα μυρμήγκι έλεγε/ σιγά τον ατζαμή/
Ο τζίτζικας τζιτζίριζε/ αντιλαλούσε ο λόγκος/ ήτανε φλύαρος πολύ/ μπορεί και τζιτζιφιόγκος!».
(Έχουν μπει στη σκηνή τρία μυρμήγκια και παρακολουθούν την κουβέντα. Ένα παιδί πατάει το πόδι ενός μυρμηγκιού και κείνο ξεφωνίζει)
Μυρμήγκι 1990: Οχ οχ οχ! Αχ αχ αχ, το ποδαράκι μου, το ποδαράκι μου! Πρόσεχε ρε παιδάκι μου, στραβομάρα έχεις; Πού πατάς; Τόσος χώρος, το ποδαράκι μου βρήκες να πατήσεις; Οχ οχ οχ…
Χάρης: Ααα, ένα μυρμήγκι, ένα μυρμηγκάκι…
Αλίκη: Τρία μυρμήγκια είναι, Χάρη…
Μένιος: Με συγχωρείς, με συγχωρείς, χίλια συγγνώμη, δεν το ‘θελα…
Μυρμήγκι 1990: Αααχ το ποδαράκι μου, οχ οχ οχ…
Μυρμήγκι 2000: Αααα εσείς οι άνθρωποι δεν προσέχετε καθόλου…
Μυρμήγκι 1990: Ιδιαιτέρως με μας τα μυρμήγκια…Οχ οχ οχ…
Μυρμήγκι 2001: Θα σε πατήσω κάτω και θα σε λιώσω σαν το μυρμήγκι λένε…Τέτοια αγριάδα οι άνθρωποι με μας τα μυρμήγκια!
Μένιος: Με συγχωρείς, μυρμηγκάκι, με συγχωρείς…Δεν πρόσεξα…Δεν ήθελα να σε πατήσω…Να φιλάω σταυρό…
Αλίκη: Αλήθεια μυρμηγκάκια, αλήθεια…Δε θέλουμε το κακό σας…
Χάρης: Και τόσο μικρούλια που είστε, πώς να σας δούμε; Καμιά φορά από απροσεξία γίνεται το κακό…
(Προσπαθούν τα παιδιά να περιποιηθούν το πόδι του μυρμηγκιού)
Τζίτζικας: Σιγά, ρε μέρμηγκα, και τι έγινε; Πώς κάνεις έτσι; Ένα ποδαράκι σου πάτησε…Έξι έχεις…Κι αν χάσεις κι ένα δε χάθηκε ο κόσμος! (τραγουδάει) Καλοκαιράκι, καλοκαιράκι….
Μυρμήγκι 1990: Σκασμός ρέμπελε, αχα’ίρεφτε, αρχιτεμπέλαρε!
Τζίτζικας: Παιδιά παιδιά, με βρίζει…
Μυρμήγκι 1990: Και τι θες να σου κάνω; Να σε παρασημοφορήσω;
Τζίτζικας: Παιδιά με πρόσβαλε ο τιποτένιος…
Αλίκη: Αααα τζιτζικάκο μου δίκιο έχει, εσύ τον πρόσβαλες πρώτος…
Μυρμήγκι 2001: Εχ, καημένε, τώρα όλη μέρα τραγουδείς, μα σαν έρθει ο χειμώνας ο βαρύς, τότε τζίτζικα θα δεις…
Μυρμήγκι 2002: Τότε που θα σε κόψει η πείνα να δούμε τι θα κάνεις; Μόνο μη χτυπήσεις την πόρτα μας να σου δώσουμε φαγητό, αρχιτεμπέλαρε, ε αρχιτεμπέλαρε!
Τζίτζικας: Παιδιά, πάλι με βρίζουν…
Μυρμήγκι 1990: Αφού τεμπέλης είσαι, γιατί προσβάλλεσαι, την αλήθεια λέω…Ρέμπελος και τεμπέλης είσαι…
Τζίτζικας: Και τι θες να είμαι εργασιομανής σαν και σας τα μυρμήγκια; Δούλοι, είλωτες, σκλάβοι της δουλειάς; Αμ δε σφάξανε…Καλά περνάω και έτσι…Ουφ συγχίστηκα! Σας χαιρετώ, φεύγω…(φεύγει τραγουδώντας) Καλοκαιράκι, καλοκαιράκι, καλοκαιράκι έχει η καρδιά μου…
Μυρμήγκι 1990: Άμε στο καλό, ρέμπελε και ανεπρόκοπε, άμε στο καλό…Οχ οχ οχ το ποδαράκι μου…
Μένιος: Δεν το ‘θελα, δεν το ‘θελα μυρμηγκάκι μου…Απ’ την απροσεξία μου έγινε η ζημιά…Με συγχωρείς…
Αλίκη: Για να δω (κοιτάει)…Έλα, δεν είναι τίποτα το σοβαρό, ένα πρηξιματάκι μονάχα…
Μυρμήγκι 1990: Έχει καλώς, δεν πειράζει, θα περάσει…Αλλά τόση ώρα μιλάμε και δε γνωριστήκαμε ακόμα…(συστήνεται) Μέρμηγκας 1990…Χάρηκα πολύ…
Μυρμ. 2000: Εγώ είμαι το μυρμήγκι 2000…
Μυρμ. 2001: Και γω το 2001…Χαίρομαι, πολύ χαίρομαι που σας γνωρίζω…
Αλίκη: Εγώ είμαι η Αλίκη…
Χάρης: Και γω ο Χάρης…
Μένιος: Και γω ο Μένιος…Χαιρόμαστε πολύ για τη γνωριμία…
Αλίκη: Και γιατί παρακαλώ τα ονόματά σας είναι αριθμοί;
Μυρμ. 1990: Έτσι έχει καθιερωθεί στο ληξιαρχείο των μυρμηγκιών…Α ναι, και όλα τα μεγάλα μυρμήγκια, σαν και μένα, έχουν μπροστά από τον αριθμό το «μέρμηγκας μερμηγκόπουλος»…
Μυρμ. 2000: Κι όλα τα μικρά έχουν μπροστά το «μυρμήγκι μυρμηγκάκι» και μετά τον αριθμό…
Μυρμ. 2001: Άρα λοιπόν ολόκληρο το όνομά μου είναι «μυρμήγκι μυρμηγκάκι 2001»…
Χάρης: Άκου να δεις, ονόματα που ‘χουν τα μυρμήγκια!
Μένιος: Και δω τώρα, τι ήρθατε να κάνετε;
Αλίκη: Μη μου πείτε ότι βγήκατε για θαλασσινό μπάνιο!
Μυρμ. 2000: Στη θάλασσα εμείς για μπάνιο! Ποτέ!
Μυρμ. 2001: Δεν ξέρουμε κολύμπι…Δεν είναι για μας η θάλασσα…
Χάρης: Εμ βέβαια, μυρμήγκια είστε…Πού να ξέρετε κολύμπι, πού να το μάθετε;
Αλίκη: Ε τότε πώς από δω; Για διακοπές ή βγήκατε για δουλειά;
Μυρμ. 2000: Διακοπές εμείς; Δεν κάνουμε διακοπές…Εμείς δουλεύουμε, ειδικά τώρα το καλοκαίρι δε σταματάμε καθόλου!
Χάρης; Ναι, βρε Αλίκη! Δεν το μάθαμε στο σχολείο πως τα μυρμήγκια δουλεύουν όλο το καλοκαίρι για να ‘χουν να περάσουν το χειμώνα;
Μένιος: Και τι δουλειά κάνετε τώρα;
Μυρμ. 2000: Είμαστε βοσκοί…μυρμήγκια βοσκοί, παρακαλώ…
Παιδιά: Τι; Βοσκοί;
Αλίκη: Πρώτη φορά το ακούω…Μυρμήγκια βοσκοί!…Παράξενο, πολύ παράξενο μου φαίνεται…
Μένιος: Και τι βόσκετε; Δε βλέπω πουθενά προβατάκια…
Μυρμ. 2001: Χι χι χι…Άκου προβατάκια…
Μυρμ. 1990: Βόσκουμε μελίγκρες, αγαπητοί…Με- λί- γκρες!
Παιδιά: Μελίγκρες; Τι μελίγκρες;
Μυρμ.1990: Ναι μελίγκρες, παιδιά…Τις βόσκουμε, τις προσέχουμε, τις αγαπούμε…Τις κάνουμε παχουλές, παχουλές…
Μυρμ. 2000: Αυτός είναι δάσκαλος-βοσκός…Έρχεται μαζί μας και μας μαθαίνει την τέχνη του βοσκού…Πώς να βόσκουμε καλύτερα τις μελίγκρες…
Χάρης: Κύριε μέρμηγκα χίλια εννια…
Μυρμ. 1990: Χίλια εννιακόσια ενενήντα, σ’ ακούω…
Χάρης: Πρώτη φορά ακούω δάσκαλος βοσκών μελιγκρών…Άκου να δεις τι συμβαίνει στη φύση!
Αλίκη: Και βέβαια για να τις βόσκετε να τις κάνετε παχουλές παχουλές, θα είναι το καλύτερο φαγητό σας…
Μένιος: Για πες μας δάσκαλε-βοσκέ, είναι νόστιμες οι μελίγκρες; Και…Πώς τις μαγειρεύετε;
Χάρης: Γιατί, Μένιο, μήπως σ’ άνοιξε η όρεξη και θες να φας καμιά μελιγκροσαλάτα ή κανένα μελιγκροπιλάφι;
Μυρμ. 1990: Χι χι χι…Δεν τις τρώμε τις μελίγκρες…
Παιδιά: Δεν τις τρώωωτε;
Μένιος: Και τότε, τι τις κάνετε;
Μυρμ. 1990: Τις αρμέγουμε…
Αλίκη: Τιιιιι;
Χάρης: Ουιιιιιιιι! Δεν το πιστεύω!
Μυρμ. 1990: Ναι παιδιά, τις αρμέγουμε…Έχουν πίσω τους δυο σωληνάκια κι από κει βγαίνει ένα θαυμάσιο υγρό…Το δροσομέλι…
Μυρμ. 2000: Για μας τα μυρμήγκια το δροσομέλι είναι το πιο θρεπτικό ρόφημα…
Μένιος: Άκου να δεις…Μελίγκρες…Δροσομέλι…Φανταστικό!
Αλίκη: Και είπες, μέρμηγκά μου, πως το δροσομέλι είναι θαυμάσιο και θρεπτικό;
Μυρμ. !990: Όπως το λες…Θαυμάσιο, θρεπτικότατο!
Χάρης: Ε τότε να αρχίσουμε και μεις να αρμέγουμε μελίγκρες!
Μυρμ. 2001: Αααα…όλα κι όλα, οι μελίγκρες είναι δικές μας…Εξάλλου εσείς έχετε τα δικά σας δροσομέλια…
Μυρμ. 2000: Αφήστε και για μας τα μυρμήγκια κάτι…Πολύ άπληστοι είστε εσείς οι άνθρωποι!
Αλίκη: Αστεία το είπαμε, σιγά μην καθόμαστε εμείς να βόσκουμε μελίγκρες για να τις αρμέγουμε…
Μένιος: Να αρμέξω εγώ μελίγκρες! Αααπαπά, με τίποτα!
Μυρμ. 1990: Είστε καλά παιδιά, από σήμερα είστε φίλοι μας….Μα τώρα πρέπει να πηγαίνουμε, καθυστερήσαμε τη δουλειά…
Μυρμ. 2000: Ναι, πρέπει να αρχίσουμε τη δουλειά, θα μείνουμε χωρίς δροσομέλι…
Μυρμ. 1990: Α, παιδιά, μιας και γνωριστήκαμε και γίναμε φίλοι, θέλετε να κάνετε μια επίσκεψη στην πολιτεία μας; Σας προσκαλούμε…
Παιδιά: Να ‘ρθούμε, μα πώς να ‘ρθούμε;
Μυρμ.1990: Έχετε πρόσκληση από μένα…Γίνατε φίλοι μου, θα είστε ευπρόσδεκτοι στην πολιτεία μας…
Αλίκη: Να πάμε;
Χάρης: Τι λέτε, να πάμε;
Μένιος: Ε να πάμε, γιατί να μην πάμε;
Αλίκη: Όχι τώρα, να το κανονίσουμε για αύριο…
Μυρμ. 1990: Ωραία, αύριο, λοιπόν…Θα σας περιμένουμε…Μόνο που πρέπει να ξέρετε κάτι…
Χάρης: Σαν τι να ξέρουμε δηλαδή;
Μυρμ. 1990: Για να περάσατε την κεντρική είσοδο της πολιτείας μας πρέπει να ξέρετε το σύνθημα…Έχουμε εχθρούς βλέπετε και πρέπει να λαμβάνουμε τα μέτρα μας…
Μένιος: Σύνθημα; Τι σύνθημα;
Μυρμ. 2001: Να θα πείτε στους φρουρούς που φυλάνε την είσοδο ένα σύνθημα για να περάσετε…
Χάρης: Και ποιο είναι, παρακαλώ, το σύνθημα;
Μυρμ. 1990: Έχουμε σύνθημα και παρασύνθημα…
Αλίκη: Α έχουμε και παρασύνθημα! Για να τα ακούσουμε, λοιπόν….
Μυρμ. 2000: Το σύνθημα είναι «μέρμηγκας, μυρμήγκι, μυρμηγκάκι»…
Μένιος: Και το παρασύνθημα;
Μυρμ. 2001: «Φτου! Σκουληκομυρμηγκότρυπα!»…
Παιδιά: Τιιιι;
Αλίκη: Μα γλωσσοδέτη έχετε για παρασύνθημα;
Χάρης: Δε βρήκατε κανένα πιο εύκολο; Πώς να το πούμε αυτό;
Μένιος: Δέκα μέρες προπόνηση πρέπει να κάνω για να το πω σωστά! Άκου «σκουληκομυρμηγκότρυπα!»
Μυρμ. 1990: Ελάτε τώρα, με λίγη προπόνηση θα το μάθετε…Δεν είναι δα και πολύ δύσκολο….
Χάρης: Εγώ πάντως ποτέ μου δεν τα πήγαινα καλά με τους γλωσσοδέτες…
Μυρμ. 1990: Θα το μάθετε και θα το πείτε μια χαρά, είμαι σίγουρος γι’ αυτό…Είναι ώρα όμως να φεύγουμε…Σας χαιρετούμε, αύριο τα λέμε…
Μυρμήγκια: Γεια σας, σας περιμένουμε αύριο…
Παιδιά: Γεια σας, στο καλό…
Αλίκη: Ουφ! Άκου κει «σκουληκομυρμηγκότρυπα!»…Άντε να το μάθεις!
Χάρης: Ελάτε πάμε, θα το μάθουμε, σιγά τα λάχανα! Με λίγη προπόνηση θα γίνω εξπέρ!
Μένιος: Χάρη θα το πεις εσύ;
Χάρης: Θα το πω, γιατί να μην το πω…Τόσους γλωσσοδέτες έχω πει μέχρι τώρα και σ’ αυτόν θα φοβηθώ;
Αλίκη: Ωραία, λοιπόν, θα τον πει ο Χάρης…Πάμε τώρα…
( βγαίνουν απ’ τη σκηνή επαναλαμβάνοντας δυνατά «Φτου! Σκουληκομυρμηγκότρυπα»)
Σκηνή 2η (στην μυρμηγκοπολιτεία)
(Τα παιδιά φτάνουν μπρος στην κεντρική είσοδο της μυρμηγκοπολιτείας.)
Αλίκη: Χάρη, το ‘μαθες καλά το παρασύνθημα; Δεν πιστεύω να μας ντροπιάσεις…
Μένιος: Εγώ προσπάθησα χίλιες φορές και πάλι η γλώσσα μου μπερδεύονταν…
Χάρης: Ξέρω και γω, ρε παιδιά! Γλωσσοδέτης είναι αυτός, εύκολα η γλώσσα μπερδεύεται!
Αλίκη: Για πες το μας μια φορίτσα…
Χάρης: Φτου, σκου ληκο τρυπότρυπα…Φτου, λάθος το έκανα!
Μένιος: Έλα, Χάρη, πες το πάλι, μην αγχώνεσαι…Χαλαρά, χαλαρά…
Χάρης: Φτου, σκουληκομυρμηγκότρυπα! (το λέει δυο τρεις φορές σωστά).
Αλίκη: Ωραία, πάμε…Εξπέρ έγινες!
Μυρμ.-φρουρός 1: Ε εσείς, πού πάτε, για πού το βάλατε;
Μυρμ.-φρουρός 2: Στοπ, προσοχή!
Μυρμ.-φρουρός 1: Πού πάτε εσείς; Για σταθείτε…
Χάρης: Είμαστε προσκαλεσμένοι…
Μυρμ.-φρουρός 2: Και πού το ξέρουμε εμείς; Κι αν είστε εχθροί μας; Τρομοκράτες, να πούμε;
Μένιος: Ε όχι και τρομοκράτες! Φίλοι σας είμαστε…Προσκαλεσμένοι σας…
Μυρμ.-φρουρός 1: Ακούμε…Σύνθημα;
Αλίκη: Μέρμηγκας, μυρμήγκι, μυρμηγκάκι…
Μυρμ.-φρουρός 2: Ωραία, προχώρα στο παρασύνθημα…
Μένιος: Έλα Χάρη, πες το με δύναμη…
Χάρης: (κομπιάζοντας) Φτου σκουληκοοοο…Φτου σκουληκοοοο…
Μυρμ.-φρουρός 1: Έλα, πες το, μας έσκασες…
Μένιος: Με φόρα και δύναμη, Χάρη, έλα με δύναμη…
Χάρης: (το λέει δυνατά ολόκληρο) Φτου σκουληκομυρμηγκότρυπα, φτου σκουληκομυρμηγκότρυπα!
Μυρμ.-φρουρός 1: Οκέι, είστε φίλοι μας…Μπορείτε να περάσετε…
Μυρμ.-φρουρός2: Πώς κι απ’ τα μέρη μας; Τι γυρεύετε στη πολιτεία μας;
Αλίκη: Είμαστε προσκαλεσμένοι…Μας προσκάλεσε ο μέρμηγκας δάσκαλος-βοσκός…
Μυρμ.-φρουρός 1: Περάστε, περάστε, θα δείτε φανταστικά πράματα στην πολιτεία μας…
( Περνούν στη Μυρμηγκούπολη και τα παιδιά κοιτούν γύρω με θαυμασμό)
Μένιος: Μπράβο, Χάρη, ωραία τα κατάφερες!…Φτου σκουληκομυρμηγκότρυπα, φτου σκουληκομυρμηγκότρυπα…Νάτο τα κατάφερα και ‘γω!
Αλίκη: Σταμάτα βρε, φτάνει με το γλωσσοδέτη! Το περιμένατε ότι τα μυρμήγκια θα είχαν ολόκληρη πολιτεία κάτω από τη γη;
Χάρης: Ρε σεις απ’ όλα έχουν τα μυρμήγκια! Σπίτια, σχολεία, νοσοκομεία, δρόμους!
Αλίκη: Μα πού είναι ο φίλος μας;
Μένιος: Λες να μας ξέχασε;
Χάρης: Παιδιά, βλέπω δυο μυρμήγκια να μας πλησιάζουν…
Μυρμ. 1995: Καλώς τους, καλώς τους…Καλώς ήρθατε στη Μυρμηγκούπολη!
Παιδιά: Γεια σου κυρ μέρμηγκα…Μα, πού είναι ο φίλος μας;
Μένιος: Είπε πως θα μας περίμενε…
Μυρμ. 1930: Έχει δουλειά, είναι στη Γενική Συνέλευσή μας, θα αναλάβουμε εμείς την ξενάγησή σας…Καλώς ήρθατε…
Αλίκη: Ωραία, πολύ ωραία πολιτεία έχετε!
Μυρμ. 1995: Όμορφη, καλή, πολύ καλή είναι για μας τα μυρμήγκια…Ελάτε τώρα να περάσουμε στις στοές μας…
Χάρης: Στοές; Και τι στοές είναι αυτές και πού οδηγούν;
Μυρμ. 1930: Η κάθε στοά που βλέπετε είναι φτιαγμένη για ξεχωριστό σκοπό…Μπορείτε να διαβάσετε τις ταμπέλες και θα καταλάβετε…Να αυτή γράφει «Προς παιδούπολη»…
Αλίκη: Ναι, για κοιτάξτε…Προς σχολείο, προς νοσοκομείο, προς υπνοδωμάτια, έξοδος κινδύνου…
Μένιος: Μπράβο, όλα τα ‘χουν…Όλα στην εντέλεια τακτοποιημένα…
Χάρης: Κι όλα πεντακάθαρα, ούτε ένα σκουπιδάκι δε βλέπεις!
Μυρμ. 1995: Προσπαθούμε για το καλύτερο…Την προσέχουμε την πολιτεία μας…
Μένιος: Ενώ εμείς, άστα να πάνε…
Χάρης: Κοιτάξτε παιδιά, ούτε ένα μυρμήγκι δεν τεμπελιάζει, όλα κάτι έχουν να κάνουν…
Αλίκη: Όλα κάτι κάνουν, όλα προγραμματισμένα…
Μένιος: Σαν ένα τεράστιο εργοστάσιο που όλα δουλεύουν στην εντέλεια!
Χάρης: Ααα…Να εδώ είναι τα υπνοδωμάτια…Να τα δούμε;
Μυρμ. 1930: Ελάτε, όλα θα τα δείτε…
Αλίκη: Μπράβο, πεντακάθαρα είναι τα υπνοδωμάτιά σας…Μα, κρεβάτια; Πού είναι τα κρεβάτια σας;
Μυρμ. 1995: Ε εμείς δεν έχουμε κρεβάτια…Δεν είναι για μας αυτές οι πολυτέλειες…
Μένιος: Και πού κοιμάστε; Στρωματσάδα;
Μυρμ. 1930: Κατάχαμα κοιμόμαστε, στο πάτωμα…
Αλίκη: Ποιο πάτωμα, στο χώμα θες να πεις…
Μυρμ. 1995: Ε ναι, στο χώμα…Αυτό είναι για μας το πάτωμα…Είναι όμως πεντακάθαρο…
Μένιος: Αυτό να λέγεται…Καθρέφτης είναι…
Χάρης: Και πώς κοιμάστε στο χώμα;
Μυρμ. 1930: Σε κάθε υπνοδωμάτιο κοιμόμαστε εκατό περίπου μυρμήγκια…Και έχουμε πολλά υπνοδωμάτια…Άλλα για τους εργάτες, άλλα για τους πολεμιστές μας, άλλα για τους βοσκούς…
Μένιος: Δε θα μπορούσα με τίποτα να κοιμηθώ εδώ…
Αλίκη: Καλύτερο το κρεβατάκι μας Μένιο!
Μυρμ. 1995: Αν ήσαστε μυρμήγκια θα κοιμόσαστε, και μια χαρά! Ελάτε τώρα να σας δείξω κάτι άλλο…
Χάρης: Τι θα δούμε τώρα;
Μυρμ. 1930: Να εδώ είναι το δωμάτιο των μυρμηγκομητέρων…
Μένιος: Τι δηλαδή, έχετε άλλο δωμάτιο για τις μητέρες και άλλο για τους πατεράδες; Χώρια κοιμούνται εδώ τα ζευγάρια;
Μυρμ. 1995: Εμείς τα μυρμήγκια δεν μπορούμε να γίνουμε όλα πατεράδες και μανάδες…Οι εργάτες και οι πολεμιστές για παράδειγμα δεν ασχολούνται με τέτοια πράγματα…
Αλίκη: Και ποια γίνονται πατεράδες και ποια μανάδες, παρακαλώ;
Μυρμ. 1930:Ε να, σε κάθε μυρμηγκούπολη υπάρχουν λίγα θηλυκά και άλλα τόσα αρσενικά μυρμήγκια. Αυτά θα γεννήσουν τους απογόνους μας…Ξεχωρίζουν από τα άλλα μυρμήγκια, γιατί έχουν φτερά και μπορούν να πετούν στον αέρα…Μη νομίσετε όμως ότι πετούν πολύ συχνά…Στις αρχές του καλοκαιριού βγαίνουν έξω και κάνουν το γαμήλιο ταξίδι τους…
Χάρης: Α και γαμήλιο ταξιδάκι τα μυρμηγκάκια μας!
Μυρμ. 1995: Στο γαμήλιο ταξίδι παντρεύονται για να κάνουν παιδιά….
Μένιος: Με παπά και με κουμπάρο παντρεύονται ή με πολιτικό γάμο;
Μυρμ. 1930: Τι λέει αυτός;
Αλίκη: Άστον να λέει, για κάτι ανθρώπινες συνήθειες μιλάει…Συνέχισε εσύ…
Μυρμ. 1995: Αφού παντρευτούν, τα αρσενικά χάνουν το δρόμο τους και πεθαίνουν…Τα θηλυκά, οι μανάδες δηλαδή, μετά το γαμήλιο ταξίδι χάνουν τα φτερά τους και πέφτουν στη γη…
Χάρης: Και πεθαίνουν κι αυτές;
Μυρμ. 1930: Όχι…Τα μυρμήγκια εργάτες που βρίσκονται παντού, μόλις δουν μια μάνα πεσμένη χάμω την περιποιούνται και τη σέρνουν σιγά σιγά στο δωμάτιο των μητέρων…
Μένιος: Κι αυτές τις μάνες που δε βρίσκουν, τι απογίνονται; Χάνονται;
Μυρμ. 1995: Κι αυτές δε χάνονται…Τα καταφέρνουν μόνες τους…Χώνονται στο χώμα και κει γεννούν τα αυγά τους…
Αλίκη: Και πόσα αυγά γεννάει, παρακαλώ, μια μάνα;
Μυρμ. 1930: Για πολλές μέρες κάθε δέκα λεπτά κι ένα αυγό…
Μένιος: Κάθε δέκα λεπτά κι ένα αυγό!
Χάρης: Μα, τότε θα γεννάει εκατοντάδες!
Μυρμ. 1995: Πάνω από χίλια αυγά!
Μένιος: Μπράβο, αυτό θα πει πολύτεκνος! Όχι με τρία παιδιά και άντε πολύτεκνος…Κάνε χίλια παιδιά να φας όλο τον οικονομικό προϋπολογισμό του κράτους!
Χάρης: Αν ήταν πρωθυπουργός της Μυρμηγκούπολης, αλίμονο στον Καραμανλή…Πού να βρει να πληρώσει τόσα επιδόματα!
Μυρμ. 1930: Δεν καταλαβαίνω τι λέτε…
Αλίκη: Άστους να λένε, μη δίνεις σημασία, ανοησίες λένε…
Μένιος: Πού πάμε τώρα, μερμηγκά μου; Τι έχουμε να δούμε παρακάτω;
Μυρμ. 1995: Τώρα θα πάμε στην αίθουσα των Γενικών Συνελεύσεων….Έχουμε σοβαρό θέμα για συζήτηση σήμερα…
Χάρης: Κάνετε και Γενικές Συνελεύσεις;
Μένιος: Έχετε και αρχηγό, βασιλιά, βασίλισσα να πούμε;
Μυρμ. 1930: Όχι βέβαια, ούτε βασιλιά ούτε βασίλισσα…Στην κοινωνία των μυρμηγκιών κανείς μα κανείς δεν ανώτερος ή κατώτερος…Όλοι είμαστε ίσοι!
Αλίκη: Και πώς λειτουργεί η κοινωνία σας, το κράτος σας;
Μυρμ. 1995: Με τις Γενικές Συνελεύσεις…Εκεί παίρνονται όλες οι αποφάσεις…Η Γενική μας Συνέλευση είναι ο αρχηγός μας…Εκεί αποφασίζονται όλα! Τι τους χρειαζόμαστε τους αρχηγούς, τους βασιλιάδες και τις βασίλισσες! Ελάτε τώρα…Πρέπει να πάμε στη Γενική Συνέλευση, θα αργήσω…
Χάρης: Άντε να πάμε και στη Γενική Συνέλευση! Να δούμε και τούτο το παράξενο ακόμα!
Μένιος: Άκου Γενική Συνέλευση τα μυρμήγκια!
( Βγαίνουν απ’ τη σκηνή )
Σκηνή 3η (στη Γενική Συνέλευση)
(Συγκεντρωμένα μυρμήγκια ακούνε τον πρόεδρο της Γ. Σ. Τα παιδιά κάθονται ήσυχα κοντά στο φίλο τους, τον χαιρετούν και παρακολουθούν με προσοχή)
Πρόεδρος: Αδέρφια μου μυρμήγκια, όλα εργαζόμαστε αγαπημένα για το καλό και την πρόοδο της κοινωνίας μας…Ζούμε σε μια κοινωνία ισότητας και δικαιοσύνης…Κανείς μας δεν αδικείται…Κανείς δεν εκμεταλλεύεται τον ιδρώτα μας. Όλα μαζί μοχθούμε για το καλό και όλα μαζί πάντα αντιμετωπίζουμε το κακό…Σήμερα, λοιπόν, συγκεντρωθήκαμε εδώ για να αποφασίσουμε πώς θα αντιμετωπίσουμε το μεγάλο κακό που μας απειλεί να μας αφανίσει…Για το θέμα θα μας ενημερώσουν τα αδέρφια μας: το μυρμήγκι 1903 και το μυρμήγκι 1956…
Μυρμ. 1903: (φοβισμένο) Αδέρφια μου, τον είδα, τον είδα…Ήταν φοβερός και τρομερός…Φοβερός σας λέω…Τον είδα…
Μυρμ. 1956: Και γω, και γω…τον είδα…Ήταν τεράστιος…Άγριος, φοβερός πολύ…Πρώτη φορά βλέπω τέτοιο θηρίο! Αχ αχ αχ ακόμα τρέμουν τα ποδαράκια μου!
Μυρμήγκια: Ουφ! Θα μας σκάσετε! Πέστε μας τι είδατε, λοιπόν;
Μυρμ. 1903: Ήταν οοοο…Ποποπό! Φοβερός και τρομερός!
Πρόεδρος! Άντε πάλι…Πες μας, λοιπόν, ποιος ήταν;
Μυρμ. 1956: Ήταν οοο…Ήταν οοο…ο Μυρμηγκοφάγος! Αχ αχ αχ ένας τεράστιος Μυρμηγκοφάγος, τρομερός!
Μυρμήγκια: Ο Μυρμηγκοφάγος! Ουιιιιιιι!
Μυρμ. 1903: Είχαμε πάει στα χωράφια για δουλειά και κει τον είδαμε…Αχ αχ αχ ακόμα τρέμει η καρδούλα μου…
Μυρμ. 1956: Μόλις και προλάβαμε να κρυφτούμε πίσω από ένα μεγάλο δέντρο…
Μυρμ. 1903: Και τι βλέπουμε! Άρπαζε με τις χερούκλες του δέκα δέκα τα αδερφάκια μας και…
Μυρμ. 1956: Και χλααπ χλααπ καταβρόχθιζε τα καημένα τα αδερφάκια μας!
Μυρμ. 1903: Πάει θα μας κατασπαράξει όλους!
Μυρμ. 1956: Δε γλιτώνουμε αδέρφια, δε γλιτώνουμε…Αλίμονο, μεγάλο κακό μας βρήκε!
Πρόεδρος: Για σταθείτε…Μην υπερβάλλετε, μην ήταν η φαντασία σας;
Μυρμ. 1903 & 1956: Αλήθεια αλήθεια…Δεν ήταν σίγουρα η φαντασία μας…
Πρόεδρος: Καλά, μην κάνετε έτσι, δεν πρέπει να χάνουμε τη ψυχραιμία μας…Κι άλλες φορές αντιμετωπίσαμε μυρμηγκοφάγους…Θα βρούμε λύση…Θα βάλουμε σε ενέργεια το σχέδιο «θάνατος στο μυρμηγκοφάγο»…Εμπρός, να ετοιμάζονται οι πολεμιστές!
Μυρμήγκι 1903: Αχ, δε γίνεται τίποτα, αδερφέ πρόεδρε, τούτος δεν είναι σαν τους άλλους μυρμηγκοφάγους!
Μυρμήγκι 1956: Είναι τροοομερός! Είναι τεράαααστιος! (ανοίγει απότομα τα χέρια του και χτυπάει το άλλο μυρμήγκι)
Μυρμήγκι 1903: Σιγά βρε, θα μου σπάσεις τις κεραίες…Αντί να πάω από μυρμηγκοφάγο, από σένα θα πάω!
Πρόεδρος: Εμπρός εμπρός να ετοιμάζονται οι πολεμιστές μας…
Μυρμήγκι 1903: Κι όλο το στρατό να στείλουμε δεν κάνουμε τίποτα…Είναι αδύνατον να τον νικήσουμε.
Πρόεδρος: Και τότε τι να κάνουμε…Ακούω προτάσεις…
Μυρμήγκι 2404: Εγώ προτείνω να ετοιμαστούμε όλοι για τη μάχη…Να πάμε και να πολεμήσουμε με θάρρος και γενναιότητα…κι αν είναι να πεθάνουμε, να πεθάνουμε σαν ήρωες!
Μυρμήγκι 3003: Αδερφέ 2404, αυτό βέβαια είναι μια ηρωική σκέψη δε λέω, αλλά χρειάζεται ψυχραιμία, να σκεφτούμε κάτι άλλο…
Μυρμήγκια: Και τι προτείνεις; Λέγε, έχεις λύση;
Μυρμήγκι 3003: Αφού δε γίνεται να αντιμετωπίσουμε το φοβερό μυρμηγκοφάγο, προτείνω να οργανώσουμε τη φυγή μας…
Μυρμήγκια: Να φύγουμε και πού να πάμε; Πώς να φύγουμε απ’ τα σπιτάκια μας!
Μυρμήγκι 3003: Να οργανώσουμε καλά τη φυγή μας και να πάμε να ζήσουμε σ’ άλλη πολιτεία…Είναι σκληρό, μα δεν μπορούμε να κάνουμε δια φορετικά…
Πρόεδρος: Εμπρός λοιπόν, πρέπει να αποφασίσουμε…
Αλίκη: (σηκώνεται) Σταθείτε, είμαστε εμείς εδώ…
Μένιος: Θα σας βοηθήσουμε εμείς…
Χάρης: Θα αντιμετωπίσουμε εμείς το μυρμηγκοφάγο!
Πρόεδρος: Μπα, και ποιοι είστε εσείς;
Μυρμ. 1990: Είναι φίλοι μας, προσκαλεσμένοι μου, ήρθαν να γνωρίσουν την πολιτεία μας…Είναι καλά και γενναία παιδιά…
Χάρης; Εμπρός, μη χάνουμε καιρό…Να ετοιμάζονται οι πολεμιστές…
Αλίκη: Εμπρός για τη μάχη!
Μένιος: Νυν υπέρ πάντων αγών!
Μυρμήγκια: Ζήτωωωω! Ζήτωωωω!
Παιδιά: Εμπρός για τη μάχη!
(βγαίνουν από τη σκηνή)
Σκηνή 4η ( αντιμέτωποι με το μυρμηγκοφάγο)
( Ο μυρμηγκοφάγος στο κέντρο της σκηνής. Τα παιδιά με μερικά μυρμήγκια παρακολουθούν από μια άκρη της σκηνής)
Μυρμηγκοφάγος: (τραγουδώντας) Φέρτε μου μυρμήγκια/ να πέσω στο φαϊ
Φέρτε μου μυρμήγκια/ πάρτε μου την ψυχή
Φέρτε μου μυρμήγκια/ μικρά και τρυφερά
Να τρώω δυο χιλιάδες/ στην κάθε καθισιά!
Ααααχ, αχ αχ…Πως μ’ αρέσουν πως μ’ αρέσουν τα μυρμήγκια, τα μυρμηγκάκια μουουου! Αααχ πώς μ’ αρέσουν! (τραγουδάει) Φέρτε μου μυρμήγκια/ να πέσω στο φαϊ (επαναλαμβάνει)…Ααααχ βαρυστομάχιασα σήμερα…Έφαγα άφαγα, χιλιάδες μυρμηγκάκια καταβρόχθισα! (απευθύνεται σε κάποιο παιδί από το κοινό) Εσύ έχεις φάει μυρμηγκάκια, έχεις δοκιμάσει;
Παιδί: Όχι βέβαια…
Μυρμηγκοφάγος: Εσύ χάνεις…Είναι το καλύτερο, το νοστιμότερο φαγητό…Μμμμμ να γλύφεις τα δάχτυλά σου! Ααααχ έφαγα πολύ σήμερα και βαρυστομάχιασα…Ας πάω να ξαπλώσω να χωνέψω…(κάθεται σε μια καρέκλα και σιγοτραγουδάει πάλι).
Μυρμήγκια: Ποποπο τι θηρίο είναι αυτό!
Αλίκη: Ήσυχα, μη φοβάστε…Μένιο, Χάρη, εγώ θα πάω να τον απασχολήσω και σεις θα πεταχτείτε από πίσω, θα τον πιάσετε και θα τον δέσετε…Σύμφωνοι;
Μένιος, Χάρης: Σύμφωνοι, Αλικάκι…
( Η Αλίκη πλησιάζει το μυρμηγκοφάγο και πιάνει κουβέντα)
Αλίκη: Χαίρετε κύριεε…μυρμηγκοφάγε, καλημέρα σας…
Μυρμηγκοφάγος: Μμμμμ ποιος είναι; (σηκώνει λίγο το καπέλο του) Αααα μια δεσποινίδα!
Αλίκη: Γεια σας, ωραία τραγουδάτε, πολύ ωραία φωνή έχετε, σας άκουσα καθώς ερχόμουνα…
Μυρμηγκοφάγος: Εεε έχω ωραία φωνή, αυτό να λέγεται! Και σεις είστε πολύ ωραία δεσποινίδα, γλυκιά, σκέτο ζαχαρωτό είστε!
Αλίκη: Ευχαριστώ πολύ, είστε πολύ ευγενικός…
Μυρμηγκοφάγος: Σας παντρεύει η μαμά σας;
Αλίκη: Τι; Ε κι αν με παντρεύει με μυρμηγκοφάγο θα με παντρέψει; Θεός και Κύριε!
Μυρμηγκοφάγος: Γιατί δεσποινίς μου; Εγώ να πούμε είμαι πολύ ωραίος, μη σου πω πως είμαι και ο Αλαίν Ντελόν!
Αλίκη: Ναι το βλέπω, το βλέπω, πανέμορφος είστε.. (κρυφά) Το βλάκα!
Μυρμηγκοφάγος: (γονατίζει μπροστά της) Αχ δεσποινίς μου, είστε πολύ όμορφη και θέλω να σας παντρευτώ!
Αλίκη: Βρε τι έπαθα σήμερα! Καλά καλά θα ρωτήσω τη μαμά μου και θα σας απαντήσω, κύριε μυρμηγκοφάγε…
Μυρμηγκοφάγος: Σύντομα όμως…Εγώ θα περιμένω…Ααχχχ τι βαρυστομαχιά είναι αυτή! Μου επιτρέπεται δεσποινίς μου να καθίσω…
Αλίκη: Και βέβαια, και βέβαια, ελάτε καθίστε (τον βοηθάει να καθίσει και κάνει νόημα στα παιδιά να επιτεθούν)
Παιδιά και μυρμήγκια: Απάνω τουουου, απάνω τουουου! (Πέφτουν πάνω στο μυρμηγκοφάγο, τον πιάνουν και τον δένουν πάνω στην καρέκλα-Ο μυρμηγκοφάγος φωνάζει «Οχ οχ οχ…αφήστε με, αφήστε με, οχ οχ οχ!»).
Μυρμήγκια: (κάνουν πως βαρούν το μυρμηγκοφάγο) Να πάρε κι αυτή πάρε και την άλλη, να να να να…
(αρχίζουν να ζητωκραυγάζουν στα Παιδιά) Μπράβο, ζήτω, είστε ήρωες, είστε οι ήρωές μας!
Πρόεδρος: Μπράβο παιδιά, μας σώσατε, είστε ήρωες για μας! Μπράβο σας! Προτείνω να σας ανακηρύξουμε ήρωες της Μυρμηγκούπολης!
Μυρμήγκια: Ναιαιαι! Μπράβο! Ζήτω οι ήρωές μας! (τραγουδούν όλοι μαζί).
Τραγούδια για την παράσταση: 1. Μάνου Λοϊζου, Ο μέρμηγκας
2. Μαρίζας Κωχ, Πού πας αφέντη μέρμηγκα







           6.ΛΑΧΑΝΟΦΡΟΥΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ


ΓΙΑΝΝΗΣ Π. ΤΖΗΚΑΣ
ΛΑΧΑΝΟΦΡΟΥΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
(Θεατρικό για παιδιά με θέμα την υγιεινή διατροφή)
· Τίτλος έργου: ΛΑΧΑΝΟΦΡΟΥΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
· Συγγραφέας: Ιωάννης Π. Τζήκας
· Αριθμός σκηνών: 5
· Πρόσωπα:
α. Λαχανικά: 8 ( 4 αγόρια και 4 κορίτσια)
β. Φρούτα: 4 ( 2 αγόρια και 2 κορίτσια)
γ. Όσπρια: 3 (αγόρια)
δ. Η κεφάτη κα Λολό: 2 ( 1 κορίτσι και 1 αγόρι)
ε. Όχι κρέατα πολλά: 5 (αγόρια)
στ. Η κα Αρπακόλλα: 2 ( 1 κορίτσι και 1 αγόρι)
ζ. Ενζυμάκια: 4 ( 1 αγόρι και 3 κορίτσια)
  • Θεατρικό για παιδιά με θέμα την υγιεινή διατροφή, χρήσιμο για προγράμματα Αγωγής υγείας, Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης ή και για εκδηλώσεις στο τέλος της σχολικής χρονιάς στο Νηπιαγωγείο και στο Δημοτικό.
  • ΓΙΑΝΝΗΣ Π. ΤΖΗΚΑΣ
Δ/νση: Αχιλλέως 107 Βόλος- Τ.Κ 38333
Τηλ. 24210-54824και 6972203435
e-mail: itzikas@in.gr
* Μόνη υποχρέωση (ηθική) να ενημερώνεται ο συγγραφέας για την όποια χρήση του έργου.
ΣΚΗΝΗ Α΄
(λαχανικά, φρούτα, όσπρια)


ΛΑΧΑΝΙΚΑ
Όλα μαζί
:
Είμαστε λαχανικά
νόστιμα, υγιεινά.
Να προσέχετε παιδιά
όχι φυτοφάρμακα πολλά.
Τρώτε τα λαχανικά
που ’ναι οικολογικά.
Με λαδάκι από ελιά
κάντε μας σαλατικά.
Βάλτε λίγο αλατάκι
λεμονάκι ή ξυδάκι
γίναμε στο πι και φι
νόστιμα σαλατικά.
Ποποπό, μια νοστιμιά!
Ντομάτα
:
Τ’ όνομά μου είναι Μάτα
κι όλοι με γνωρίζουν
είμ’ η ντροπαλή ντομάτα.
Ξεφυτρώνω από το χώμα
κι έχω, έχω στην αρχή
καταπράσινο το χρώμα.
Μα σαν έρθει ο καιρός
και με δει ο ήλιος ο λαμπρός
κατακόκκινη με κάνει
να με φάτε για σαλάτα
ειμ’ η ντροπαλή ντομάτα!
Λάχανο
:
Είμαι ο Αρχέλαος, το λάχανο
χάχα χάχα χάχανο
είμαι πράσινο και τρυφερό
και γίνομαι
το πιο νόστιμο σαλατικό.
Είμαι και πολύ υγιεινό!
Η καλή σας η γιαγιά
τα φύλλα μου γεμίζει
ρύζι, κιμά, μπαχαρικά
και φτιάχνει … μμμμμ
υπέροχο λαχανοντολμά!
Καρότο
:
Είμαι, είμαι μακρουλό
κι έχω χρώμα ροδαλό.
Με γνωρίζουν με το πρώτο
είμαι, είμαι το καρότο.
Κάρολος το όνομά μου
και γνωστή η αφεντιά μου.
Έχω, έχω καροτίνη
όλο υγεία βιταμίνη
να την τρώνε τα παιδιά
νά ’χουνε γερά κορμιά.
Κρεμμύδι
:
Είμαι ο Βρασίδας, το κρεμμύδι
κι αν μου βγάλετε το «κρε»
γίνομαι αμέσως μύδι.
Όταν η μαμά με καθαρίζει
τα ματάκια της τα καίω
και αθέλητα δακρύζει.
Μη θυμώσετε γι’ αυτό
κατά τ’ άλλα είμαι νόστιμο πολύ
υγιεινό και γευστικό.
Με βάζουν στα σαλατικά
μα και μες στα φαγητά
και χαρίζω – το γνωρίζετε καλά-
ποποπό, μια νοστιμιά!
Εγώ, ο Βρασίδας το κρεμμύδι
γεύση, νοστιμιά χαρίζω
-δεν πειράζει αν καμιά φορά-
τα ματάκια σας δακρύζω.
Μαρούλι
:
Είμαι το μαρούλι, η Μαρουλίτα
δεν έχω καμιά σχέση με τα βλίτα.
Είμαι πράσινο και τρυφερό
με λάδι, αλάτι και λεμόνι
φτιάχνω – πιστέψτε με γι’ αυτό-
το πιο νόστιμο σαλατικό.
Πράσινα έχω φύλλα, κατσαρά
και μια τρυφερούτσικη καρδιά
κι έχω έχω ερωτευτεί
μόλις είδα με το πρώτο
το όμορφο, το ροδαλό καρότο.
Είμαι, είμαι η Μαρουλίτα
και δεν έχω καμιά σχέση
με τ’ ανόητα τα βλίτα..
Σπανάκι
:
Είμαι το σπανάκι
πρασινάκι, τρυφερό
δροσερό λαχανικό.
Με φτιάχνουνε με ρύζι
και το σπίτι μυρουδιές γεμίζει.
Κάνει σπανακόπιτα η γιαγιά
με μπόλικο τυρί
την πιο νόστιμη στη γη.
Μα και τούτο θα σας πω:
Όποιος σπανάκι θε να φάει
θα γίνει δυνατός σαν τον Ποπάυ.
Μπιζέλι
:
Είμαι ένα μπιζελάκι
τοσοδούλι, μια σταλιά
μα ‘χω δύναμη μεγάλη
τη χαρίζω στα παιδιά.
Έχω όμως τώρα δα
μια ανείπωτη χαρά
η ζωή ντέρτια δε θέλει
και χορεύω τσιφτετέλι.
Αγκινάρα
:
Για κοιτάξτε με και μένα
είμαι η κυρία αγκινάρα
μια πανέμορφη κουκλάρα.
Θα με έχετε ακουστά
απ’ το μανάβη το Μηνά
που φωνάζει δυνατά:
«αγκινάρες και κουκιά
δύο φράγκα την οκά».
Έχω, δεν το κρύβω
φυλλαράκια αγκαθερά
έχω όμως νοστιμιά
και μια άγρια ομορφιά.
Δε σας λέω υπερβολή
εκτός από όμορφη πολύ
είμαι εξαισίως θρεπτική!
Λαχανικά
(όλα μαζί)
:
Είμαστε λαχανικά
νόστιμα, υγιεινά.
Κι όπως είπαμε παιδιά
αφού μας πλύνετε καλά
φάτε άφοβα λαχανικά.
Όχι φυτοφάρμακα πολλά
τρώτε τα λαχανικά
που ’ναι οικολογικά.
Τραγουδούν όλα μαζί στο ρυθμό του «Γιούπι γιούπι για»:


Γιούπι γιάγια γιούπι γιούπι για
προτιμάτε τα λαχανικά.
Είναι νόστιμα παιδιά
είναι όλα υγιεινά
τρώτε τρώτε τα λαχανικά
Γιούπι γιάγια γιούπι γιούπι για
φρέσκα τρώτε τα λαχανικά.
Όχι κρέατα πολλά
γαριδάκια και γλυκά
προτιμάτε τα λαχανικά.
(Ακούγεται μουσική και φεύγουν τα λαχανικά. Στη σκηνή μπαίνουν τα φρούτα)


ΦΡΟΥΤΑ
Όλα μαζί
:
Είμαστε τα νόστιμα τα φρούτα
χλάπα χλουπ και χλάπα – χλούπα
μας τρώνε τα παιδιά με λαιμαργία
με περίσσια βουλιμία.
Πόσο στην υγεία κάνουμε καλό
ρώτησε αν θες και το γιατρό
Ένα φρούτο την ημέρα
το γιατρό τον κάνει πέρα!
Μήλο
:
Είμαι ο Αιμίλιος το μήλο
κατακόκκινο και στρογγυλό
και πολύ πολύ υγιεινό.
Τρώτε μήλα κάθε μέρα
απ’ την Τρίτη ως τη Δευτέρα
και τους δώδεκα τους μήνες
είμαι πλούσιο σε βιταμίνες.
Κάτω από φουντωτή μηλιά
κάθισε ο Νεύτωνας παλιά
κι έπεσα με δύναμη …
στο σοφό του το κεφάλι
κι έκανε ανακάλυψη μεγάλη!
Είμαι περήφανο πολύ
κατακόκκινο και στρογγυλό
και πολύ πολύ υγιεινό!
Πορτοκάλι
:
Το χρώμα μου πορτοκαλί
κι είμαι ζουμερό πολύ.
Πόσες πόσες βιταμίνες
δε χαρίζω στα παιδιά
να’ναι όλα τους καλά
με υγεία και χαρά!
Πέτρο Γιάννη με ακούς;
Προτιμάτε φυσικούς χυμούς!
Έχω ομορφιά και κάλλη
και με λένε πορτοκάλι
Σταφύλι
:
Είμαι, είμαι το σταφύλι
που με τρων’ εχθροί και φίλοι.
Μαύρο, άσπρο το σταφύλι
κόκκινο και ροζακί
το παλιό το βαρελάκι
το γεμίζετε κρασί.
Είμαι είμαι το σταφύλι
μια γλύκα και μια νοστιμιά
η γεύση μου στα χείλη.
Καρπούζι
:
Αλήθεια ποιος δε με γνωρίζει
είμαι είμαι το καρπούζι
ένα μπράβο μου αξίζει.
Όταν είναι καλοκαίρι
και η ζέστη φοβερίζει
το καρπούζι σας δροσίζει.
Χλάπα χλουπ με τρώνε παιδιά
και τους παίρνουν τα ζουμιά!
Φρούτα
:
Είμαστε τα νόστιμα τα φρούτα
χλάπα χλουπ και χλάπα χλούπα
μας τρώνε τα παιδιά με λαιμαργία
με περίσσια βουλιμία.
Πόσο στην υγεία κάνουμε καλό
ρώτησε αν θες και το γιατρό.
Ένα φρούτο την ημέρα
το γιατρό τον κάνει πέρα!
(Ακούγεται μουσική και φεύγουν τα φρούτα. Στη σκηνή μπαίνουν τα όσπρια)


ΟΣΠΡΙΑ
Όλα μαζί
:
Τα όσπρια είμαστε εμείς
μας γνωρίζετε θαρρώ
είναι σίγουρο αυτό.
Τρώει όλη η Ελλάδα
στις γαβάθες φασολάδα
και ρεβίθια, ρεβιθάδα
δυο και τρεις την εβδομάδα.
Τρώτε νόστιμη φακή
να ‘στε όλοι δυνατοί
με γερό γερό κορμί.
Φασόλι
:
Αχός βαρύς ακούγεται
πολλά ντουφέκια πέφτουν
ηχούν απ’ την Ελλάδα
γιατί οι Έλληνες…
τρώνε φασολάδα.
Είμαστε φασόλια
όσπρια υγιεινά
πρωτείνες, σίδερο
χαρίζουμε σε όλα τα παιδιά.
Η αλήθεια είναι γνωστή
-δεν είν’ υπερβολή-
είμαστε η πιο υγιεινή τροφή.
Φακής
:
Εν δυο, εν δυο, εν δυο
κοίταξέ με να με δεις
εν δυο, εν δυο, εν δυο
είμαι ο καπετάν Φακής
Πως μ’ αρέσει η φακή
που ’χει σίδηρο πολύ
και με κάνει δυνατό
και το σώμα μου γερό.
Εν δυο, εν δυο, εν δυο
κοίταξέ με να με δεις
εν δυο, εν δυο, εν δυο
ειμ’ ο καπετάν Φακής.
Ρεβίθι
:
Είμαι τόσο δα μικρούλι
σαν τον κοντορεβιθούλη.
Ας είμαι όμως μικρό
έχω δύναμη εγώ
και χαρίζω στα παιδιά
δυνατά, γερά κορμιά.
Και μπορεί καμιά φορά
κάποιον γίγαντα και σεις
να νικήσετε παιδιά.
Όσπρια
(όλα μαζί)
:
Τρώτε όσπρια αράδα
ρεβιθάδα, φασολάδα
δυο και τρεις την εβδομάδα.
Τρώτε νόστιμη φακή
να ’στε όλοι δυνατοί
με γερό γερό κορμί.
(Ακούγεται μουσική και φεύγουν τα όσπρια)

ΣΚΗΝΗ Β΄
Η κεφάτη κυρία Λολό
(Η κ. Λολό μπαίνει στη σκηνή αεράτη κρατώντας ένα καλάθι σουπερμάρκετ γεμάτο ψώνια και τραγουδάει)
Λολό
(τραγουδώντας)
:
Είμαι κεφάτη γυρίζω απ’ του Τροφόπουλου … Είμαι κεφάτη γυρίζω απ’ του Τροφόπουλου…
Πο! πο! πο! απ’ όλα έχουν αυτά τα σουπερμάρκετ, βρε παιδάκι μου! Φίσκα το έκανα πάλι το καλάθι μου σήμερα! Και του πουλιού το γάλα έχουν… ό,τι τραβάει η ψυχή σου!
Να, και τι δεν αγόρασα! Απ’ όλα αγόρασα. Είναι βέβαια λίγο τσουχτερές οι τιμές, αλλά τι να κάνουμε! Άμα δε φάμε και καλά σ’ αυτή τη ζωή τι θα καταλάβουμε;
Ιπποκράτης
:
Κυρία Λολό! κυρία Λολό! Με συγχωρείτε… Μπορώ να σας απασχολήσω για λίγο;
Λολό
:
Και βέβαια κύριέ μου … αλλά ποιος είστε εσείς;
Ιπποκράτης
:
Ιπποκράτης, διατροφολόγος του Ινστιτούτου υγιεινής διατροφής … χάρηκα πολύ!
Λολό
:
Και ’γω χάρηκα πολύ, αλλά τι θέλετε από μένα;
Ιπποκράτης
:
Σας βλέπω χαρούμενη και κεφάτη…
Λολό
:
Αφού γυρίζω απ’ του Τροφόπουλου, καλέ,τι θες να είμαι;
Ιπποκράτης
:
Κάνατε βλέπω μπόλικα ψώνια απ’ το σουπερμάρκετ.
Λολό
:
Εμ βέβαια … τι είναι η ζωή; Αν δε φάμε και καλά … αν δε χορτάσουμε το στομάχι μας … τι θα καταλάβουμε; Δεν ξέρεις την παροιμία: «Νηστικό αρκούδι δε χορεύει;»
Ιπποκράτης
:
Την παροιμία την ξέρω, αλλά είπατε πριν ότι πρέπει να τρώτε καλά, να γεμίζετε το στομάχι σας … Σωστά όμως τρώτε;
Λολό
:
Τι θες να πεις, καλέ, αν τρώω «σωστά»;
Ιπποκράτης
:
Τρώω σωστά πάει να πει ότι διαλέγω εκείνες τις τροφές που είναι υγιεινές και μου προσφέρουν όλες τις απαραίτητες βιταμίνες, για να ’χω καλή υγεία. Δεν πάμε στο σουπερμάρκετ και ρίχνουμε στο καλάθι μας ό,τι βρούμε μπροστά μας, ό,τι μας εντυπωσιάζει και ό,τι μας παρακινούν οι διαφημίσεις να αγοράσουμε!
Λολό
:
Εμείς δηλαδή στο σπίτι μας δεν τρώμε σωστά;
Ιπποκράτης
:
Για να δω στο καλάθι σας, τι ψωνίσατε; Τι βλέπω εδώ; Προτηγανισμένες πατάτες «ο μπάρμπα – Μήτσος»! Γιατί ,κυρίαμου, αγοράζεις προτηγανισμένες πατάτες; Βαριέσαι να τις καθαρίσεις στο σπίτι σου φρέσκιες – φρέσκιες και να τις φάτε εσείς και τα παιδιά σας;
Λολό
:
Η αλήθεια είναι ότι βαριέμαι λίγο να καθαρίζω πατάτες … και φοβάμαι μη χαλάσω τ’ άσπρα, μαλακά χεράκια μου, καλέ!
Ιπποκράτης
:
Α, τα χεράκια σας … Αυτά πάλι τι είναι; Κατεψυγμένα μπιφτέκια;
Λολό
:
Α, ναι … ναι είναι και νόστιμα! Που να κάθομαι ξέρεις να ζυμώνω μπιφτέκια στο σπίτι!
Ιπποκράτης
:
Ναι αλλά πρέπει να ξέρεις ότι είναι καλύτερες οι φρέσκιες τροφές από τις κατεψυγμένες. Χώρια που μερικές φορές τα καταψυγμένα είναι και επικίνδυνα. Για να δω την ημερομηνία λήξης (κοιτάει).
Να αυτά που αγόρασες είναι για πέταμα. Έπρεπε να καταναλωθούν πριν έξι μήνες και συ χωρίς να το προσέξεις τα αγόρασες και μπορεί να πάθετε καμιά δηλητηρίαση στο σπίτι.
Λολό
:
Έχεις δίκιο … Αγοράζω και δεν προσέχω την ημερομηνία λήξης των τροφίμων… Είμαι απαράδεκτη!
Ιπποκράτης
:
Από δω και πέρα να το κάνετε για το καλό σας. Α! τι βλέπω ακόμα … Κόκα – κόλες, γαριδάκια, δρακουλίνια, μουστάρδες, κέτσαπ, κονσέρβες! Δεν ξέρεις Λολό μου ότι όλα αυτά έχουν συντηρητικά μέσα;
Λολό
:
Και τι είναι τα συντηρητικά καλέ;
Ιπποκράτης
:
Τα συντηρητικά, Λολό, είναι ουσίες που τις βάζουμε μέσα στις τροφές για να διατηρούνται για πολύ καιρό!
Λολό
:
Και είναι επικίνδυνα αυτά τα συντηρητικά;
Ιπποκράτης
:
Και βέβαια είναι! Οι γιατροί λένε πως πολλά απ’ αυτά είναι και καρκινογόνα:
Λολό
:
Τι λες καλέ δεν το ήξερα!
Ιπποκράτης
:
Αυτά που πρέπει να προσέχουμε, Λολό, στα τρόφιμα που αγοράζουμε είναι αυτά που λέμε «ψιλά γράμματα» και κυρίως το γράμμα «Ε» και τον αριθμό που έχει δίπλα. Όσο πιο μεγάλος είναι αυτός ο αριθμός τόσο πιο επικίνδυνα είναι τα τρόφιμα αυτά!
Λολό
(απορημένη)
:
Βρε κοίτα να δεις πόσα πράγματα έμαθα σήμερα! Σ’ ευχαριστώ πολύ, κύριε Ιπποκράτη, από δω και πέρα θα προσέχω περισσότερο.
Τραγουδούν μαζί
:
Τρώω καλά, τρώω καλά
σημαίνει πρώτ’ απ’ όλα
να τρώω σωστά, να τρώω σωστά.
Διαλέγω τροφές, διαλέγω τροφές
που είν’ υγιεινές, που είν’ υγιεινές.
Όχι στα συντηρητικά!
Τρώω καλά, τρώω καλά
σημαίνει πρώτ’ απ’ όλα
να τρώω σωστά, να τρώω σωστά.
Όχι στα συντηρητικά!

ΣΚΗΝΗ Γ’
ΟΧΙ ΚΡΕΑΤΑ ΠΟΛΛΑ
(Μπαίνουν στη σκηνή ο Κρεοπώλης, ο Πόγκο, ο Πίπης, ο μανάβης, ο ψαράς)
Κρεοπώλης
:
Είμαι ο χασάπης, ο Κοσμάς
απ’ το χασάπικό μου
κάθε μέρα να περνάς.
Έχω γάλακτος αρνάκια
γουρουνάκια, μοσχαράκια
χωριάτικα κοτοπουλάκια
λουκάνικα και μπριζολάκια.
μμμ … να γλείφετε τα δαχτυλάκια!
Κάθε μέρα κρέατα να τρως
γερός να γίνεις δυνατός!
Πόνγκο
(Ο Πόνγκο είναι ένα χοντρό παιδί. Δίνουμε το ρόλο σε αδύνατο παιδί και με ένα μαξιλαράκι του κάνουμε μεγάλη κοιλιά)
:
Είμαι ο Πόνγκο
σας συστήνομαι παιδιά.
Ακούω το χασάπη τον Κοσμά
και τρώω καθημερινά
όλο κρέατα και λιπαρά.
Τη Δευτέρα κεφτεδάκια
και την Τρίτη μπριζολάκια
την Τετάρτη μπιφτεκάκια
και την Πέμπτη παϊδάκια.
Την Παρασκευή λουκανικάκια
κάθε βράδυ δυο σουβλάκια.
Σάββατο και Κυριακή
μμμ … μοσχαράκι ή αρνί!
Κρεοπώλης
:
(Γυρίζει μέσα στη σκηνή και φωνάζει δυνατά)
Εδώ τα τρυφερά αρνάκια
τα νόστιμα τα κατσικάκια.
Γουρουνάκια μοσχαράκια
κάθε μέρα να τα τρως
γερός να γίνεις δυνατός!
Πίπης
:
Εεεπ! γιαστάκα, κύριε Κοσμά
σαν πολύ τα παραλές
μη μας λες υπερβολές!
Παιδιά, μην ακούτε τον Κοσμά
αυτό κρέας θέλει να πουλά
να γεμίζ’ η τσέπη του λεφτά.
Τον Πόνγκο τον βλέπετε παιδιά;
Απ’ το πολύ το κρεατάκι
ίδιος είναι γουρουνάκι.
Πόνγκο
:
Πίπη, για σε παρακαλώ!
Προσβάλλεις την τιμή μου
το χοντρό χοντρό κορμί μου!
Πίπης
:
Τον βλέπετε παιδιά;
Κρέας, κρέας κάθε μέρα
η κοιλιά του…
έχει φτάσει εκεί πέρα! (δείχνει)
Δεν κάνει κάθε μέρα
κρέατα και λιπαρά να τρώμε
μπριζόλες και σουβλάκια
κιμάδες, παϊδάκια.
Ούτε ζαμπόν και μουρταδέλες
γιατί θα γίνουμε σαν τις βαρέλες!
Να το χωνέψετε καλά
όχι κρέας καθημερινά
δυο φορές την εβδομάδα είναι αρκετά.
Μανάβης
:
(Πηγαινοέρχεται στη σκηνή και φωνάζει)
Είμαι ο μανάβης, ο Μηνάς
κι απ’ το μαναβικό μου …
κάθε μέρα να περνάς.
Έχω φρέσκα φρούτα και λαχανικά
νόστιμα, πολύ υγιεινά.
Πάρτε πορτοκάλια, μανταρίνια
πάρτε μήλα, νεκταρίνια.
Λάχανα και κουνουπίδια
χόρτα φρέσκα και κρεμύδια.
Ψαράς
:
(Πηγαινοέρχεται στη σκηνή και φωνάζει)
Είμαι ο Σάκης, ο ψαράς
κι απ’ την ψαραγορά
δυο φορές την εβδομάδα να περνάς.
Φάτε φρέσκα ψάρια απ’ τον ψαρά
να ’χετε υγεία και χαρά
και αετίσια τη ματιά.
Πίπης
:
Αυτό είναι παιδιά
να το μάθετε καλά
τρώτε ψαρικά πολλά
απ’ το Σάκη τον ψαρά
και νόστιμα λαχανικά
απ’ το μανάβη το Μηνά.


(Τραγουδούν όλοι μαζί στο ρυθμό του «Γούπι γιούπι για»)
Όλοι
:
Γιούπι γιάγια γιούπι γιούπι για
προτιμάτε τα λαχανικά.
Τρώτε λάχανα πολλά
απ’ το μανάβη το Μηνά
προτιμάτε τα λαχανικά.
Γιούπι γιάγια γιούπι γιούπι για
προτιμάτε τα θαλασσινά.
Τρώτε ψάρια απ’ τον ψαρά
που ’ναι πιο υγιεινά
προτιμάτε τα θαλασσινά.
Γιούπι γιάγια γιούπι γιούπι για
μην ακούτε το Χοντροκοσμά
Όχι κρέατα πολλά
παΐδάκια και κιμά
φάτε ψάρια και λαχανικά.


(Φεύγουν όλοι. Ακούγεται μουσική και μπαίνει η κυρία Αρπακόλα. Για μουσική μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το τραγούδι «Οκέυ μπαμπαμπάμ» από το δίσκο του Γ. Μαρκόπουλου: «Η Ντενεκεδούπολη».)
ΣΚΗΝΗ Δ’
Αρπακόλα
:
Η κυρία Αρπακόλα
(Μπαίνει χορεύοντας στο ρυθμό της μουσικής:
«Οκέι μπαμπαμ», Ντενεκεδούπολη, Γ. Μαρκόπουλου)
Οκέυ μπαμπαμπάμ, Οκέυ μπαμπαμπάμ
Οκέυ μπαμπαμπάμ, Οκέυ μπαμπαμπάμ
Ήρθα απ’ την Αμερική
με ξέρουνε σ’ όλη τη γη
μαύροι, κίτρινοι, λευκοί.
Με πίνουν πλούσιοι και φτωχοί.
Οκέυ μπαμπαμπάμ, Οκέυ μπαμπαμπάμ
Οκέυ μπαμπαμπάμ, Οκέυ μπαμπαμπάμ
Τ’ όνομά μου Αρπακόλα
με λατρεύουν τα παιδιά
ο Φριφρίκος και η Λόλα.
Έχω χρώμα βυσσινί
και μια γεύση τρομερή
σ’ όλους σας δροσιά χαρίζω
κι όταν η κοιλιά φουσκώνει
αμέσως την ανακουφίζω.
(Μπαίνει η γιατρός διαιτολόγος)
Γιατρός
:
Έι, ψιτ, κυρία Αρπακόλα, κυρία μπαμ μπουμ!
Αρπακόλα
:
Ποια είσαι εσύ καλέ;
Γιατρός
:
Εγώ είμαι η γιατρός διαιτολόγος, κυρία Πρασίνου.
Αρπακόλα
:
Άκου κυρία Πρασίνου και Κοκκίνου μου, δε με φωνάζουν μπαμ μπουμ … Οκέυ μπαμπαμπάμ με φωνάζουν!
Γιατρός
:
Ε, καλά τώρα … Τι μπαμ μπουμ, τι μπαμ μπαμ, το ίδιο είναι. Δε μου λές, κυρία μου, γιατί δε λες όλη την αλήθεια στα παιδιά;
Αρπακόλα
:
Την αλήθεια τους λέω καλέ! Θα με βγάλεις και ψεύτρα τώρα;
Γιατρός
:
Δεν τους λες, πονηρούλα, πόσο μεγάλο κακό κάνεις στο στομάχι τους, όταν πίνουν πολλές αρπακόλες! Το λένε όλοι οι ειδικοί πώς όποιος πίνει πολλές αρπακόλες κάνει μεγάλο κακό στο στομάχι του.
Αρπακόλα
:
Ναι, ναι ήθελα να το πω, αλλά το ξέχασα…
Γιατρός
:
Έλα εδώ τώρα κατεργάρα (την πιάνει από το αυτί). Θα λές στα παιδιά ότι σου λέω: Παιδιά από δω και στο εξής (επαναλαμβάνει η Αρπακόλα) … δε θα πίνετε πολλές αρπακόλες (επαναλαμβάνει η Αρπακόλα) … γιατί θα έχετε σοβαρά προβλήματα με το στομάχι σας (επαναλαμβάνει η Αρπακόλα)
Αρπακόλα
:
Και … και … πόσες αρπακόλες να πίνουν; Να μην πίνουν καθόλου;
Γιατρός
:
Καλά είναι να μην πίνουν καθόλου και να προτιμούν τους φυσικούς χυμούς και το νερό. Αλλά επειδή αυτό σήμερα είναι σχεδόν αδύνατο, ας πίνουν που και που καμιά αρπακόλα την εβδομάδα.
Αρπακόλα
:
Τ’ ακούσατε παιδιά; Μια αρπακόλα την εβδομάδα και πάει … φτάνει!
Γιατρός
:
Ουστ, λοιπόν … φύγε τώρα γρήγορα από δω πονηρή και παλιοψεύτρα. Φύγε γρήγορα από δω μη σου βγάλω το τσουλούφι σου τρίχα τρίχα!
(Της δίνει μια κλοτσιά στα πισινά)
Αρπακόλα
:
Οχ, οχ, οχ τα πισινά μου … οχ οχ οχ!
(Ακούγεται μουσική και φεύγουν)

ΣΚΗΝΗ Ε’
ΤΑ ΕΝΖΥΜΑΚΙΑ
(Η Μαρία τρώει βιαστικά και λαίμαργα το φαγητό που έχει μπροστά της. Λίγο πιο πέρα την παρακολουθούν τρία ενζυμάκια).
ΜΑΡΙΑ
:
Αχ, τί ωραία φαγητά, τι νοστιμιές! Γεια στα χέρια σου μαμά! Μμμ … κι έχω μια πείνα!
(Αρχίζει να τρώει γρήγορα και λαίμαργα).
ΕΝΖΥΜΑΚΙ Α΄
:
Κοίταξε, φίλοι μου, το Μαράκι. Καταπίνει τις τροφές αμάσητες. Χλαπακιάζει σα να ’ναι φάλαινα!
ΕΝΖΥΜΑΚΙ Β΄
:
Εμ βέβαια … πώς να προλάβουμε και μεις τα καημένα τα ενζυμάκια να κάνουμε τη δουλειά μας στο στομάχι της! Έτσι που τρώει τούμπανο θα γίνει η κοιλιά της! Θα σκάσει!
ΕΝΖΥΜΑΚΙ Γ΄
:
Και μετά θα παραπονιέται ότι της πονάει το στομάχι και νοιώθει καψίματα και αναγούλες!
ΕΝΖΥΜΑΚΙ Α΄
:
Ε ψιτ Μαράκι!
ΜΑΡΙΑ
:
Αμάν Παναγία μου! Τί ’ναι τούτα δω; Θα μείνω με τη μπουκιά στο στόμα η καημένη! Δε μου λέτε σεις τί είστε; Εξωγήινοι ή διαβολάκια;
ΕΝΖΥΜΑΚΙ Α΄
:
Μη φοβάσαι Μαράκι ούτε εξωγήινοι είμαστε, ούτε διαβολάκια. Είμαστε τα ενζυμάκια.
ΜΑΡΙΑ
:
Ενζυμάκια! Τί ενζυμάκια! Τι’ ναι πάλι τούτο θεέ μου!
ΕΝΖΥΜΑΚΙ Β΄
:
Εμείς, Μαράκι, βρισκόμαστε μέσα στο στομάχι σου, στην κοιλιά σου και σε βοηθούμε να χωνεύεις καλά το φαγητό σου.
ΜΑΡΙΑ
:
Τι; Μες στο στομάχι, στην κοιλιά μου! Και τώρα γιατί είστε εδώ εξώ; Δηλαδή τώρα δεν θα μπορώ να χωνέψω το φαγητό μου και θα σκάσω!
ΕΝΖΥΜΑΚΙ Γ΄
:
Μη φοβάσαι, Μαράκι. Εμείς τα τρία κουραστήκαμε μέσα στο στομάχι σου και βγήκαμε μια βόλτα στον καθαρό αέρα, αλλά αφήσαμε μες στην κοιλιά σου άλλα αδερφάκια μας να κάνουν τη δουλειά τους…
ΜΑΡΙΑ
:
Α, είπα και γω … και δε μου λέτε περνάτε καλά μες στην κοιλιά μου; Μήπως σας δημιουργώ προβλήματα με τον τρόπο που τρώω;
ΕΝΖΥΜΑΚΙ Α΄
:
Και βέβαια μας δημιουργείς προβλήματα Μαράκι με τον τρόπο που τρως! Τρως λαίμαργα και καταπίνεις τις τροφές αμάσητες και μεις τα καημένα όσο κι αν δουλεύουμε μες στην κοιλιά σου δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας!
ΕΝΖΥΜΑΚΙ Β΄
:
Γι’ αυτό Μαράκι πολλές φορές νοιώθεις βαρύ το στομάχι σου, γουργουρίζει η κοιλιά σου και δεν αισθάνεσαι καλά.
ΕΝΖΥΜΑΚΙ Γ΄
:
Αν συνεχίσεις να τρως μ’ αυτό τον τρόπο σίγουρα θα ’χεις προβλήματα. Εμείς δε θα προλαβαίνουμε να κάνουμε καλά τη δουλειά μας και συ σίγουρα θα πας στο γιατρό!
ΕΝΖΥΜΑΚΙ Α΄
:
Βλέπεις Μαράκι, στο γιατρό θα καταλήξεις. Πρέπει να συμφωνήσεις πως έχουμε δίκιο. Εμείς άλλωστε για την καλή σου υγεία προσπαθούμε.
ΜΑΡΙΑ
:
Ναι, βέβαια. Έχετε δίκιο. Είμαι λιχούδα και λαίμαργη. Θα προσπαθήσω από δω και πέρα να τρώω κανονικά.
ΕΝΖΥΜΑΚΙΑ
:
Μπράβο Μαράκι! Άκου τώρα τον ύμνο της καλής χώνεψης και βάλτον καλά μες στο μυαλό σου:
«Τρώγε αργά, μάσα καλά
με τ’ άσπρα σου δοντάκια
στο λέμε εμείς…
τα χρήσιμα ενζυμάκια.
Τρώγε αργά τα λαδερά
μάσα το κουνουπίδι
να γίνει το φαΐ χαρά
κι η χώνεψη παιχνίδι!».
ΕΝΖΥΜΑΚΙ Α΄
:
Πίνετε κοκακόλα υπερβολικά;
Πόνους, κάψιμο μες στην κοιλιά!
ΕΝΖΥΜΑΚΙ Β΄
:
Κάθε μέρα μια σαλάτα;
Ενζυμάκια χαρούμενα, κεφάτα!
ΕΝΖΥΜΑΚΙ Γ΄
:
Τρώτε τσιπς και πακοτίνια αλμυρά;
Μέσα στην κοιλιά φαγούρα
όλο γκρίνια και μουρμούρα!
ΕΝΖΥΜΑΚΙ Α΄
:
Φάτε κορν φλέικς χρυσαφένια
για να ’χουν τα ενζυμάκια
γιούπι! μια ζωή παραμυθένια!
ΕΝΖΥΜΑΚΙ Β΄
:
Οι καραμέλες οι σκληρές
ταλαιπωρίες φοβερές.
Οι γάλακτος οι καραμέλες
μπρρ, κολλάνε σαν τις βδέλες!
ΕΝΖΥΜΑΚΙΑ & ΜΑΡΙΑ
:
Τρώγε αργά, μάσα καλά
όλα σου τα φαγητά.
Μάσα καλά το κουνουπίδι
να γίνει το φαΐ χαρά
κι η χώνεψη παιχνίδι!

1 σχόλιο:

  1. πολύ ωραίες γιορτες,μηπως εχεις και κατι ιδιαιτερο για τα χρωματα; γιατι αυτά που εχω ειναι πολυχρησιμοπποιημενα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή