ΣΚΕΤΣΑΚΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2

                                                                                 ΘΕΑΤΡΙΚΟ 25^ης ΜΑΡΤΙΟΥ

                                                                                       Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

     Πρόσωπα : Παπαφλέσσας  , Ιμπραήμ , Παναγιώτης Μπούρας , Δημητρός Φλέσσας , Γάλλος

                         συνταγματάρχης Ντε Σεβ , Τούρκος 1, Τούρκος 2 , Τούρκος 3 , παλικάρι .

     Σκηνικό    : Πλαγιά βουνού.

                         ( Στη σκηνή είναι ο Μπούρας κι ο Φλέσσας , μπαίνει ο Παπαφλέσσας )

  ΜΠΟΥΡΑΣ :Δέσποτα …

  ΠΑΠΑΦ     : Καθίστε , ορέ Μπούρα , μη σηκώνεστε .

  ΦΛΕΣΣΑΣ : Τι νέα μας φέρνεις δέσποτα;

  ΠΑΠΑΦ     : Άσχημα μαντάτα . Μα ότι πούμε να μείνει μεταξύ μας . Δεν πρέπει να σπείρουμε άλλο πανικό

                       στους άντρες . Αρκετοί λιποτάκτησαν . Οι υπόλοιποι πρέπει να μείνουν όλοι πάση θυσία.

  ΜΠΟΥΡΑΣ :Τι είναι ; Πες μας. Το ξέρεις ότι είμαστε τάφοι.

  ΠΑΠΑΦ    : Ο Νικηταράς με τον Πλαπούτα δεν ξεκίνησαν ακόμα  κι ο Κατσιάκος με τους Μανιάτες του  θα

                       αργήσουν . Δεν θα είναι εδώ πριν από αύριο το βράδυ. Μόνο λίγοι Τριπολιτσιώτες φάνηκαν.

  ΜΠΟΥΡΑΣ : Κακό αυτό. Υπολογίζαμε σ’ αυτούς.

  ΦΛΕΣΣΑΣ : Μήπως μετάνιωσες δέσποτα , να τα παρατήσουμε και να φύγουμε ; Προλαβαίνουμε ακόμα.

  ΠΑΠΑΦ     : Όχι , ορέ ανιψιέ, δεν έχω μετανιώσει. Ξέρω ότι αυτό που κάνουμε είναι αποκοτιά, αλλά δε

                       γίνεται αλλιώς. Έτσι όπως τα καταφέραμε ….

  ΜΠΟΥΡΑΣ : Πολλά τα σφάλματα.

  ΦΛΕΣΣΑΣ : Βγάλαμε μόνοι μας , τα μάτια μας.

  ΠΑΠΑΦ     : Ο Κολοκοτρώνης φυλακισμένος στην Ύδρα κι οι οπλαρχηγοί μοιρασμένοι . Δυο κυβερνήσεις ,

                       μια εκλεγμένη και μια στα βουνά .Κι ο Μαυρομιχάλης που τον υπακούμε , άπειρος να μας 

                       κυβερνήσει.

  ΦΛΕΣΣΑΣ : Γιατί το λες αυτό , δέσποτα ;

  ΠΑΠΑΦ     : Δεν είδατε τι έκανε μωρέ ; Έστειλε τον πλοίαρχο τον Σκούρτη να σταματήσει τον Ιμπραήμ στο

                        Κρεμμύδι . Πού ξανακούστηκε μωρέ πλοίαρχος να πολεμάει στη στεριά ; Δεν έμεινε ούτε ένας

                        ζωντανός . Του είπα ν’ αποφυλακίσει και τον Κολοκοτρώνη, να αναθαρρήσει ο κόσμος .

                        Δε με άκουσε.

  ΦΛΕΣΣΑΣ : Και τώρα εμείς , εδώ . Να προσπαθούμε το ακατόρθωτο . Πεντακόσιοι νοματαίοι , να  

                       σταματήσουμε το Μπραήμη .

  ΜΠΟΥΡΑΣ : Ήρθαμε δυο χιλιάδες και κοίτα πόσοι μείναμε. Ούτε χίλια τουφέκια.

  ΦΛΕΣΣΑΣ  :Το ‘σκασαν οι περισσότεροι. Κιότεψαν μόλις άκουσαν για το στρατό του Μπραήμη.

  ΜΠΟΥΡΑΣ : Λένε πως αριθμεί πάνω από επτά χιλιάδες. Κι έχει Γάλλους στο Γκουβέρνο. Είναι 

                       εκπαιδευμένος  στρατός , δε χάνει εύκολα.

  ΠΑΠΑΦ     : Άκου δω ανιψιέ.  Όταν κινήσαμε για ‘δω ήξερα ότι δεν έχουμε καμιά ελπίδα . Αλλά σαν

                       υπουργός εσωτερικών και αρχηγός της αστυνομίας , έπρεπε να ενεργήσω .Κάποιος όμως

                       πρέπει να τον καθυστερήσει τον Ιμπραήμ. Να προλάβει το γκουβέρνο να συγκεντρώσει το

                       στρατό και να πιάσει τα πόστα παραπέρα . Άμα φτάσει στ’ Ανάπλι , καήκαμε . Θα πατήσει

                        και την Ύδρα και τότε….

  ΜΠΟΥΡΑΣ: Πόσο όμως να τον κρατήσουμε , εδώ ; Δύσκολα τα πράματα…

  ΦΛΕΣΣΑΣ : Κι άντε εμείς κρατήσαμε .Θα προλάβουν αυτοί να οργανωθούν , δέσποτα ;

  ΠΑΠΑΦ     : Το καλό που τους θέλω  , Μπούρα .Ειδεμή , πάει χαμένος ο ξεσηκωμός κι είναι κρίμα απ’

                        το θεό.

  ΜΠΟΥΡΑΣ : Ότι καταφέραμε με τόσες θυσίες ,  θα πάει στράφι .

                                                   ( Μπαίνει ένα παλικάρι του Παπαφλέσσα )

  ΠΑΛΙΚΑΡΙ: Δέσποτα , έφτασε η μπροστοφυλακή του Μπραήμη . Όπου να ‘ναι θα φανούν κι οι άλλοι.

  ΠΑΠΑΦ     : Ας κοπιάσουν . Κιότεψες , ορέ ;

  ΠΑΛΙΚΑΡΙ: Όχι , δέσποτα . Με ξέρεις για κιοτή ;

 

  ΠΑΠΑΦ     : Δεν το εννοούσα , ορέ  Γιώργη . Να σε δοκιμάσω θέλησα .              

  ΠΑΛΙΚΑΡΙ: Φάνηκε κι ένας καβαλάρης να κάνει προς τα εδώ . Βαστάει ένα κομμάτι άσπρο πανί . Τι να  

                       κάνουμε; Να τον βαρέσουμε ;

  ΠΑΠΑΦ     : Κάποιο μαντάτο θα φέρνει . Αφήστε τον , ορέ , να περάσει και φέρτε τον σε μένα .

  ΠΑΛΙΚΑΡΙ: Δέσποτα. Είναι Φράγκος απ’ ότι φαίνεται . Η στολή του έχει σιρίτια . Αξιωματικός θα ‘ναι.

  ΠΑΠΑΦ     : Ότι θέλει ας είναι . Φέρ’ τον εδώ .

                       ( Το παλικάρι απομακρύνεται και σε λίγο μπαίνει με έναν Γάλλο αξιωματικό )

  ΠΑΠΑΦ     : Ζύγωσε , ορέ καπετάνιο .

  ΝΤΕ ΣΕΒ   : Τα σέβη μου δέσποτα . ( Υποκλίνεται ) Είμαι ο συνταγματάρχης Ντε Σεβ , διοικητής του

                        τακτικού στρατού του Ιμπραήμ Πασά. Μόλις μου ανέφεραν οι άντρες μου  ότι έχετε πιάσει         

                        εδώ , τούτες τις θέσεις , νόμισα ότι πρόκειται γι’ αστείο. Μα βλέπω πως είναι αλήθεια και…

  ΠΑΠΑΦ     : Άσε τα παραπανίσια λόγια , καπετάνιο,  και πες μου τι θέλεις .

  ΝΤΕ ΣΕΒ   : Θα σας μιλήσω ανοιχτά , δέσποτα. Οι θέσεις σας απ’ ότι βλέπω είναι ανοιχτές , άρα ευάλωτες

                       στις οβίδες μας . Σας διαβεβαιώνω ότι δεν έχετε καμιά τύχη απέναντί μας .

  ΠΑΠΑΦ     : Αυτό είναι δικό μας πρόβλημα.

  ΝΤΕ ΣΕΒ   : Είναι θέμα λίγων ωρών να σας ξεκάνουμε.

  ΠΑΠΑΦ     : Αυτό θα το δούμε.

  ΝΤΕ ΣΕΒ   : Είναι κρίμα να πάτε χαμένοι , τόσοι νοματαίοι. Παραδοθείτε και εγγυώμαι εγώ προσωπικά ότι

                       θα πείσω τον Ιμπραήμ να σας χαρίσει τις ζωές σας .Σας δίνω το λόγο της στρατιωτικής μου

                       τιμής.

  ΠΑΠΑΦ     : Άκου δω , καπετάνιο και βάλε το καλά στο μυαλό σου. Ούτε ο Παπαφλέσσας , ούτε τ’ ασκέρι    

                       του παραδίνεται . Η μοίρα μας είναι γραμμένη απ’ το Θεό .Κι αν είναι θέλημά Του, θα

                       πεθάνουμε εδώ.

  ΝΤΕ ΣΕΒ   : Ξεροκέφαλοι είστε εσείς οι Έλληνες . Ξεροκέφαλοι ,αλλά οφείλω να ομολογήσω, και γενναίοι

                       συνάμα .

  ΜΠΟΥΡΑΣ : Όλα τα χρόνια με περισσότερους τα βάζαμε.

  ΦΛΕΣΣΑΣ  : Ποτέ δεν κάναμε πίσω .

  ΠΑΠΑΦ      : Κάλλιο νεκροί , παρά σκλαβωμένοι.

  ΝΤΕ ΣΕΒ   : Πολύ καλά λοιπόν . Ας γίνει μάχη. Χαίρομαι που γνώρισα έναν τόσο γενναίο άνθρωπό . Καλή

                       τύχη. Σας το εύχομαι ειλικρινά .

  ΠΑΠΑΦ     : Στο καλό κι ευχαριστώ .

                                                      ( Ο Γάλλος φεύγει μαζί με το παλικάρι )

  ΠΑΠΑΦ     : Ετοιμάστε τα κουμπούρια σας παλικάρια και κάντε το σταυρό σας . Ζύγωσε η ώρα.

                                                          ( Σε λίγο αρχίζει το τουφεκίδι )

  ΜΠΟΥΡΑΣ : Άρχισε το γλέντι , δέσποτα.

  ΠΑΠΑΦ     : Στα πόστα σας ορέ . Σημαδέψτε με προσοχή . Καλό βόλι.

  ΜΠΟΥΡΑΣ : Καλό βόλι δέσποτα.

  ΦΛΕΣΣΑΣ : Καλό βόλι.

  ΠΑΠΑΦ     : Αμήν.

         ( Πέφτουν συνεχώς πυροβολισμοί. Ο  Γκέκας με το Φλέσσα πέφτουν νεκροί. Στη σκηνή εισβάλλουν τρεις

           Τούρκοι με χατζάρες. Ο ένας πέφτει νεκρός από τον Παπαφλέσσα αλλά οι δυο άλλοι τον μαχαιρώνουν.

           Ο Π. πέφτει νεκρός . στη σκηνή ανεβαίνει ο Ιμπραήμ ακολουθούμενος από τον Ντε Σεβ.)

ΙΜΠΡΑΗΜ : Παλαβοί αυτοί οι γκιαούρηδες . Νόμισαν ότι θα σταματήσουν το στρατό μου. Μια χούφτα

                      νοματαίοι.

ΝΤΕ ΣΕΒ    : Μας έκαναν αρκετή ζημιά όμως. Χάσαμε πάνω από επτακόσιους , καλά εκπαιδευμένους ,

                      άντρες.

 

   ΤΟΥΡΚΟΣ1: Κι απ’ αυτούς εδώ , οι περισσότεροι το έσκασαν. Θα τους ξαναβρούμε μπροστά μας.

   ΙΜΠΡΑΗΜ : Αυτό είναι αλήθεια. Μα για δείξτε μου . Ποιος είναι αυτός ο Παπαφλέσσας που μας πάλευε

                         μοναχός του , ως το τέλος ;

   ΤΟΥΡΚΟΣ2: Και μάλιστα με μισό χαντζάρι.

   ΝΤΕ ΣΕΒ    : Αυτός εδώ είναι πασά μου. Με το ράσο.

   ΙΜΠΡΑΗΜ : Ήταν γενναίος άντρας , αλήθεια . Αν είχαν άλλους δέκα σαν αυτόν οι γκιαούρηδες εδώ ,

                         δύσκολα θα τους κάναμε καλά .

  ΝΤΕ ΣΕΒ    : Ποιος ξέρει ; Μπορεί να ήταν κι έτσι.

  ΙΜΠΡΑΗΜ : Σηκώστε τον μωρέ . Και στήστε τον όρθιο εκεί , στο δέντρο. Τα παλικάρια τα καμαρώνουν

                        ορθά κι όχι στο χώμα.

                   ( Οι δυο άντρες σηκώνουν τον Παπαφλέσσα και τον στήνουν όρθιο στο δέντρο )

   ΙΜΠΡΑΗΜ : Φέρτε νερό , ορέ , και καθαρίστε το πρόσωπό του απ’ τα αίματα .

                 

               ( Οι άντρες πλένουν το πρόσωπο του Παπαφλέσσα , ο Ιμπραήμ πλησιάζει και τον κοιτάζει )

   ΙΜΠΡΑΗΜ : Ήσουν γενναίος άντρας , παπά. Ωραίος άντρας . Και στην ψυχή και στο κορμί.  Θυσιάστηκες

                         για αυτά που πίστευες . Σε σέβομαι και σε θαυμάζω . Δυστυχώς , η μοίρα το ‘φερε να ‘μαστε

                         αντίπαλοι. Όμως σαν στρατιώτης , σου δείχνω το σεβασμό μου μ’ αυτό το φιλί .

                                                     ( Σκύβει και τον φιλάει στο μέτωπο ).απο ΓΙΩΡΓΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ

                                                                           ΘΕΑΤΡΙΚΟ 25^ης ΜΑΡΤΙΟΥ

                                                               Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Πρόσωπα  :  Μαρία ,  Άγγελος ,  Ιωσήφ

Σκηνικό     :  Η αυλή ενός σπιτιού της εποχής εκείνης. Ένα τραπεζάκι με μια σκάφη και μερικά πανιά για

                      να κάνει ή Μαρία ότι πλένει. Μπαίνει στη σκηνή ο Ιωσήφ

ΙΩΣΗΦ  : Καλημέρα , Μαρία .

ΜΑΡΙΑ  : Καλημέρα , Ιωσήφ.

ΙΩΣΗΦ  : Σηκώθηκες νωρίς βλέπω , σήμερα . Πιάστηκες κιόλας με δουλειές.

ΜΑΡΙΑ  : Έχω κάμποσα πράγματα να κάνω . Εξάλλου δεν κοιμήθηκα και πολύ απόψε .

ΙΩΣΗΦ  : Δεν αισθάνεσαι καλά ; Μήπως είσαι άρρωστη ; Να φωνάξω ένα γιατρό ;

ΜΑΡΙΑ  : Όχι , όχι , καλά είμαι . Αλλά , να . Είδα ένα περίεργο όνειρο τη νύχτα και ξύπνησα. Από κείνη την

                ώρα είμαι πολύ ανήσυχη και δε με ξαναπήρε ο ύπνος.

ΙΩΣΗΦ   :Όνειρο ; Τι όνειρο ;

ΜΑΡΙΑ   :Να, είδα ότι καθόμουν εδώ στην αυλή και κεντούσα. Ξαφνικά μια μπάλα φωτιάς έπεσε από

                τον ουρανό . Ήρθε εδώ , έκανε ένα γύρο από πάνω μου και μπήκε μέσα στην κοιλιά μου. Και ,

                ένα περίεργο πράγμα , δεν με έκαιγε καθόλου.

ΙΩΣΗΦ   :Περίεργο όνειρο , πράγματι. Πιστεύω να ΄ναι για καλό .

ΜΑΡΙΑ   :Μακάρι. Κι εγώ αυτό πιστεύω . Μα , και σένα σε βλέπω κάπως σκεφτικό .

ΙΩΣΗΦ   :Κοίτα Μαρία , το σκέφτηκα καλά και βλέπω ότι δεν πάει άλλο .Αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να

                σε κάνω γυναίκα μου. Είναι καιρός πια . Θα έρθω να σε ζητήσω από τους δικούς σου. Είσαι

                καλή γυναίκα Μαρία , ενάρετη και μεγαλωμένη με ηθικές αρχές . Δε  θα βρω άλλη σαν εσένα .

                Το Σάββατο λέω να ‘ρθω να τα πω με τον πατέρα σου .Κι αν τα βρούμε , την άλλη εβδομάδα θα    

                κάνουμε τους αρραβώνες .

ΜΑΡΙΑ   :Αν το θέλεις , τότε έλα. Θα περιμένω με μεγάλη αγωνία .

ΙΩΣΗΦ   : Σου το υπόσχομαι , Μαρία . Κι εγώ το λόγο μου τον κρατώ .

ΜΑΡΙΑ   : Μακάρι ,Θεέ μου. Να φτιάξουμε επιτέλους το δικό  μας σπιτικό .

ΙΩΣΗΦ   :Πολύ καλά , λοιπόν . Κανονίστηκε .Φεύγω τώρα.

ΜΑΡΙΑ  : Δε μένεις λίγο ακόμα ;

ΙΩΣΗΦ   :Έχω κι εγώ αρκετή δουλειά, σήμερα . Αύριο το πρωί θα πρέπει να παραδώσω τρία κρεβάτια στον

                 Ααρών το τσαγκάρη και δεν τα έχω τελειώσει ακόμα . Θα τα πούμε το Σάββατο το μεσημέρι.

ΜΑΡΙΑ  :Στο καλό, Ιωσήφ . Καλή δουλειά να ‘χεις . Και να προσέχεις .

                 ( Φεύγει ο Ιωσήφ και Μαρία συνεχίζει το πλύσιμο .Ξαφνικά φως γεμίζει τη σκηνή κι εμφανίζεται ο

                      αρχάγγελος Γαβριήλ )

           

ΑΓΓΕΛΟΣ: Χαίρε κεχαριτωμένη , ο Κύριος μαζί σου. Ευλογημένη εσύ από όλες τις γυναίκες

                                                    ( Η Μαρία τρομάζει και οπισθοχωρεί )

ΜΑΡΙΑ      : Ποιος είσαι εσύ ; Τι είσαι ; Λάμπεις ολόκληρος !

ΑΓΓΕΛΟΣ : Είμαι ο αρχάγγελος Γαβριήλ.

ΜΑΡΙΑ      : ( Γονατίζει τρομαγμένη ) Άγγελος ; Και τι ζητάει ένας άγγελος από εμένα ;

ΑΓΓΕΛΟΣ : Μη φοβάσαι Μαρία . Ήρθα για καλό . Από όλες τις γυναίκες , εσύ έχεις τη χάρη του Θεού.

                    Θα συλλάβεις στην κοιλιά σου και θα γεννήσεις τον Υιό Του , το Σωτήρα των ανθρώπων .

                    Θα δώσεις δε ,σ’ αυτόν το όνομα Ιησού .

ΜΑΡΙΑ      : Μα πώς είναι δυνατό να γίνει αυτό ; Εγώ δεν έχω γνωρίσει άνδρα ως τώρα.

ΑΓΓΕΛΟΣ: Το Πνεύμα το Άγιο θα τυλίξει εσένα και θα σε γεμίσει με τη χάρη του .

ΜΑΡΙΑ      :Είναι αυτό δυνατό ;

ΑΓΓΕΛΟΣ: Και βέβαια είναι. Σου λέω δε , ακόμα , ότι μαζί με σένα θα γεννήσει γιο και η συγγενής σου ,η

                     Ελισάβετ,  με τη χάρη Του.

ΜΑΡΙΑ      :Μα αυτή είναι μεγάλη στα χρόνια και λένε οι μαμές ότι δεν μπορεί να κάνει παιδί .

ΑΓΓΕΛΟΣ: Κι αυτή με τη δύναμη του Θεού θα γεννήσει . Θα κάνει γιό και το όνομα αυτού θα είναι

                    Ιωάννης. Κι αυτός όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου , θα βαπτίσει το δικό σου γιο.

ΜΑΡΙΑ      :Ιδού η δούλη του θεού . Ας γίνει το θέλημά του

ΑΓΓΕΛΟΣ: Η αποστολή μου τελείωσε . Χαίρε , Μαρία

                                                         ( Ο άγγελος αποχωρεί , η Μαρία μονολογεί )

ΜΑΡΙΑ      : Θεέ μου , σ’ ευχαριστώ που διάλεξες εμένα για να φέρω στον κόσμο το σωτήρα Του, σύμφωνα     

                    με τις γραφές .Θα φανώ αντάξια της επιλογής σου . Θα γεννήσω και θα μεγαλώσω τον Ιησού ,  

                    σύμφωνα με το θέλημά σου. Αμήν .

                              

       ΑΠΟ ΓΙΩΡΓΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ

 

                                                             Η ΔΕΣΠΩ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟ

    ΠΡΟΣΩΠΑ : Δέσπω, Σόφω, Τασώ , εγγονή , γέροντας, εγγονός,

    ΣΚΗΝΙΚΟ : Το εσωτερικό ενός παλιού πύργου. Κάτω αριστερά βαρελάκια με μπαρούτι . Στους τοίχους

                          πολεμίστρες .

    ( Η Λένω , η κόρη , ο γέροντας και τα εγγόνια κάθονται σκεφτικοί. Η Δέσπω πάει κι έρχεται ανήσυχη.

      Ξαφνικά ακούγονται βήματα και φωνές. )

   ΔΕΣΠΩ   : Ακούγονται , βήματα . Λένω στην πόρτα.

   ΣΟΦΩ      : Θεια , Τασώ , ανοίξτε . Ανοίξτε , καλέ, σας λέω .Γρήγορα .

   ΤΑΣΩ      : Η Σόφω είναι μάνα, ανοίγω .

   ΔΕΣΠΩ   : Κοίτα πρώτα απ’ την πολεμίστρα. Μην την ακολουθούν τίποτα Αρβανίτες .

    ΤΑΣΩ     : Δε βλέπω να ‘ρχεται κανείς πίσω της , μάνα .

   ΔΕΣΠΩ   : Άνοιξέ της τότε.

           ( Η Λένω ανοίγει την πόρτα , μπαίνει η Σόφω αναμαλλιασμένη και με αίματα στα χέρια της. )

  

    ΣΟΦΩ    : Τι κάνετε τόση ώρα ν’ ανοίξετε ; Θα με προλάβαιναν οι Αρβανίτες.

   ΔΕΣΠΩ   : Τι σου συνέβη κόρη μου ; Είσαι γεμάτη αίματα .

    ΣΟΦΩ    : Πήγα στη βρύση , στη Ρηνιάσα , για νερό κι έπεσα πάνω σε Αρβανίτες.. Πρόλαβα και κρύφτηκα

                     σε κάτι λυγαριές. Κι όταν έφαγαν κι έπεσαν να ξεκουραστούν , άρπαξα ένα χατζάρι και           

                     μαχαίρωσα αυτόν που ήταν πιο κοντά . Οι άλλοι με πήραν στο κυνήγι , αλλά δεν ήξεραν καλά

                     τον τόπο και  μπόρεσα κι απομακρύνθηκα.

   ΔΕΣΠΩ   : Ευτυχώς , κόρη μου.

   ΣΟΦΩ      : Είναι πολλοί μάνα . Πάνω κάτω καμιά πεντακοσαριά τουφέκια . Γέμισε ο τόπος από δαύτους.

   ΤΑΣΩ       : Ίσως δεν κάναμε καλά μάνα που κλειστήκαμε εδώ , στον πύργο του Δημουλά. Αργά ή γρήγορα              

                     θα μας βρουν και τότε….

   ΔΕΣΠΩ   : Και τι άλλο μπορούσαμε να κάνουμε κόρη μου; Τα παιδιά είναι μικρά , κουράστηκαν. Κι ο

                     γέροντας έχει το πόδι χτυπημένο. Βήμα δεν μπορεί να κάνει. Αχ, και να ‘ταν εδώ ο Γιώργης μου !

   ΣΟΦΩ      : Έχει δίκιο η μάνα σου, Τασώ . Δε γινόταν αλλιώς. Έπρεπε να κρυφτούμε εδώ.

   ΔΕΣΠΩ   : Ο πύργος φαίνεται να κρατάει καλά , ακόμα. Θα τ’ αντέξει τα βόλια τους. Εμείς δεν ξέρω αν

                     αντέξουμε.

   ΤΑΣΩ      : Εγώ πάντως μάνα, δεν πέφτω ζωντανή στα χέρια των απίστων.

   ΣΟΦΩ      : Ούτε κι εγώ κυρά . Κάλλιο να πεθάνω , παρά αιχμάλωτη στα χέρια των  Αρβανιτών.

   ΔΕΣΠΩ   : Κι εγώ αυτής της γνώμης είμαι. Πεθαμένες καλύτερα , παρά….

   ΤΑΣΩ      : Μάνα , όπου να ‘ναι θα φανούν. Να ετοιμάσουμε τα όπλα και τα μπαρουτόβολα και να πιάσουμε

                     τις πολεμίστρες .

   ΓΕΡΟΝΤ : Τι κρίμα να είμαι λαβωμένος και να μην μπορώ να βοηθήσω κι εγώ. Αφήστε μου όμως μια

                     πιστόλα , μην τύχει και μπουν τα σκυλιά.

   ΔΕΣΠΩ   : Πάρε γέροντα.  Εύχομαι να μη χρειαστεί…μα σαν έρθει εκείνη η ώρα…

   ΣΟΦΩ      : Έρχονται , καπετάνισσα .

   ΤΑΣΩ       : Είναι πολλοί, μάνα.

   ΔΕΣΠΩ   : Κουράγιο , κόρες μου. Γιώργη, Αννούλα , ελάτε εδώ να γεμίζετε τα όπλα, όπως σας έδειξε ο

                     μακαρίτης ο πατέρας σας. Γρήγορα !

   ΕΓΓΟΝΟ: Ερχόμαστε , γιαγιά.

                                  ( Ετοιμάζονται για τη μάχη και ακούγονται φωνές Αρβανιτών )

    ΑΡΒΑΝΙ : Εσείς από μέσα , ακούτε ;

    ΔΕΣΠΩ   : Ακούμε , ορέ.

    ΑΡΒΑΝΙ  : Με γυναίκα μιλάω ; Δεν υπάρχει άντρας μέσα ;

   

   ΔΕΣΠΩ   :  Η Δέσπω Σέχου , του Γιώργη Μπότση η γυναίκα .Τι αν λείπει ο άντρας μου. Δε σας

                      φοβάμαι  παλιόσκυλα και κάνω για δέκα από σας  , μόνη μου

   ΑΡΒΑΝΙ : Καλά τότε . Θα κάνουμε κουβέντα μαζί .

   ΔΕΣΠΩ   : Τι ζητάτε , ορέ τσιράκια τ’ Αλη-Πασά ;

   ΑΡΒΑΝΙ : Από δω δεν μπορείτε να ξεφύγετε. Άμα γίνει μάχη θα χαθούν ζωές άδικα κι είναι κρίμα .  

                     Παραδοθείτε και σας αφήνουμε να ζήσετε. Αλλιώς θα σας χαλάσουμε , ορέ.

   ΔΕΣΠΩ   : Και να καταλήξουμε σκλάβες στην αραπιά ή σε κάποιο χαρέμι ; Να λείπει τέτοια ζωή. Άμα το

                    λέει η καρδιά σας κοπιάστε…

   ΑΡΒΑΝΙ: Τότε ας γίνει μάχη . Βαράτε , ορέ !

  

     ( Αρχίζουν να πέφτουν πυροβολισμοί . Ακούγονται βογκητά . Η χορωδία τραγουδάει το γνωστό τραγούδι :

                                 

                                                Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν.                                                        Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μην σε χαροκόπι;                                                        Ουδέ σε γάμο ρίχνονται, ουδέ σε χαροκόπι.                                                     Η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύφες και μ' αγγόνια.                                                     Αρβανιτιά την πλάκωσε στου Δήμουλα τον πύργο.

                                                  - Γιώργαινα ρίξε τ' άρματα, δεν είναι εδώ το Σούλι,                                                 εδώ είσαι σκλάβα του πασά, σκλάβα των Aρβανίτων.                                              - Tο Σούλι κι αν προσκύνησε κι αν τούρκεψεν η Kιάφα                                                 η Δέσπω αφέντες Λιάπηδες(*) δεν έκανε, δεν κάνει.                                                     Δαυλί στο χέριν άρπαξε, κόρες και νύφες κράζει:                                             - Σκλάβες Tουρκώ μη ζήσουμε, παιδιά μ' μαζί μου ελάτε.                                                    Kαι τα φουσέκια ανάψανε κι όλες φωτιά γενήκαν."   )

    ΤΑΣΩ     : Μάνα , δεν προλαβαίνουμε να ρίχνουμε. Όσους κι αν χτυπούμε , ξεφυτρώνουν κι άλλοι.

    ΣΟΦΩ    : Έφτασαν απέξω απ’ την πόρτα .

    ΔΕΣΠΩ   : Τα ζαγάρια…

    ΤΑΣΩ     :  Θα σπάσουν την πόρτα μάνα…

    ΓΕΡΟΝΤ : Γρήγορα , Δέσπω , μη σε προλάβουν.

    ΣΟΦΩ      : Θεέ μου , βοήθα μας.

    ΔΕΣΠΩ   : Πιάσε το δαδί , Τασώ . ( Της πετάει τη δάδα )  Και σπάσε κείνο το βαρέλι με το μπαρούτι .

    ΤΑΣΩ      : Μάνα , τι κάνεις ;

    ΔΕΣΠΩ   : Αυτό που πρέπει , κόρη μου.

    ΣΟΦΩ     : Μαζί σου , κυρά !

                               ( Μπαίνει μέσα ο πρώτος Αρβανίτης με ένα χατζάρι στο χέρι )

    ΑΡΒΑΝΙ :  Σας έφαγα άτιμες !

    ΔΕΣΠΩ   : Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα τώρα πια , άπιστοι. Θα σας πάρουμε μαζί στο θάνατο.

    ΑΡΒΑΝΙ : Αλλάχ, Αλλάχ. Πίσω ορέ. Θα τινάξει το μπαρούτι….

    ΔΕΣΠΩ   : Θεέ μου σ’χώρα με !

                    ( Σκύβει και βάζει φωτιά στο μπαρούτι, ακούγεται έκρηξη και σβήνουν τα φώτα .)

                                                 ΑΠΟ ΓΙΩΡΓΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ

                                                             

                                                                  Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ‘21

    ΠΡΟΣΩΠΑ : Ιστορία , Ελλάδα , Τούρκος, Ραγιάς, Ελπίδα , Επανάσταση , Δόξα , Ελευθερία

   

 

   ΙΣΤΟΡΙΑ :

   Ήτανε Τρίτη θλιβερή ,

   πριν τετρακόσια χρόνια,

   που πάτησαν οι Οθωμανοί

   τα Μαρμαρένια Αλώνια.

  Την πύλη, τους ανοίξανε,

  -είκοσι εννιά του Μάη-

  τη μαύρη , την Κερκόπορτα

  κι η άπαρτη Πόλη πάει.

  Το Κωνσταντίνο σκότωσαν,

  το μέγα βασιλιά

  και του δικέφαλου αετού,

  κόψανε τα φτερά.

  Από τη μέρα την κακή,

  κείνη την αποφράδα,

  πέρασαν χρόνοι σκοτεινοί,

  για την καημένη Ελλάδα.

    ΕΛΛΑΔΑ :

  Τι συμφορά και τι κακό,

  με βρήκε την καημένη,

  με έχουνε οι άπιστοι,

  με άλυσο , δεμένη.

  Εγώ που πάντα άντεχα,

  που πρότασσα τα στήθη.

  Πόσες φορές π’ απέκρουσα,

  τα περσικά τα στίφη;

  Ρωμαίοι κι αν με πάτησαν,

  σκλάβωσαν το λαό μου,

  -αγροίκοι- τους κατέκτησα,

  με τον πολιτισμό μου.

  Θεέ μου δως μου δύναμη

  κι υπομονή μεγάλη,

  να δω το δόλια μου παιδιά,

  ελεύθερα και πάλι.

 

ΤΟΥΡΚΟΣ :

Σκύψε ορέ άπιστε ραγιά

στο χώμα να ‘ναι η μούρη.

Στη δούλεψή μου μια ζωή,

θα είσαι ορέ γκιαούρη.

Φόρους θα δίνεις ,θες δε θες,

χαράτσι και δεκάτη.

Σουλτάνος θα σε κυβερνά ,

το μέγα το παλάτι.

Πασάδες και βεζίρηδες

αφεντικά θα έχεις.

Χωράφια ,σπίτια κι εκκλησιές,

εσύ δε θα κατέχεις.

Όσα παιδιά έχεις γερά ,

πρόσφατα γεννημένα,

θα κάνω παιδομάζωμα

να πολεμούν για μένα .

ΡΑΓΙΑΣ :

Είμαι ο δύστυχος ραγιάς

και σκύβω το κεφάλι,

μεγάλη κάνω υπομονή,

ώσπου να φέξει πάλι .

Μέσα στη μαύρη μου καρδιά ,

λαχτάρα έχω καθάρια,

να αποσώσει ο γούμενος,

του Μπαλουκλιού τα ψάρια.

Μαρμαρωμένε βασιλιά ,

μέσα μου καίει ο πόθος,

να ξαναπιάσεις το σπαθί,

να ξαλαφρώσει ο τόπος.

    ΕΛΠΙΔΑ :

   Τον πόθο για τη λευτεριά

   πολλές δεκαετίες ,

   τρέφαν , κρατούσαν ζωντανό,

   τραγούδια κι ιστορίες .

  Τον υποδαύλιζε ο παπάς ,

  μες στο κρυφό σχολειό

  να μην ξεχάσει ο ραγιάς,

  προγόνους και Θεό.

  Τρέχαν τα ελληνόπουλα,

  στις εκκλησιές τα βράδια

  και το ευαγγέλιο φώτιζε

  του γένους τα σκοτάδια.

  Όμως το υπόγραψε ο Θεός,

  δάκρυσε η Παναγία ,

  ιερό αγώνα κίνησε,

  η Φιλική Εταιρία.

   ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ :

   Ξύπνα , καημένε μου ραγιά

   εδώ και μη παρέκει

   άσε κοπάδια και σφαχτά ,

   και πιάσε το τουφέκι.

   Σήκω υπόδουλε ραγιά,

   η ώρα έχει σημάνει,

   το γιαταγάνι άδραξε

   και άσε το δρεπάνι

   Στην Αγια-Λαύρα ο δέσποτας

   σήκωσε μπαϊράκι.

   Τούρκος μη μείνει στο Μοριά,

   ούτε των άπιστων κονάκι.

   Έβγα σε κάμπους και βουνά,

   αρματολός και κλέφτης.

   Ελεύθερος κάλλιο να ζεις

   αλλιώς νεκρός να πέφτεις.

   

  ΔΟΞΑ :

   Έγιναν μάχες φονικές ,

   κορμιά νεκρά από ζωή.

   Αμέτρητες καταστροφές,

   το αίμα πότισε τη γη.

   Μα ο  αγώνας ο ιερός

   και των ηρώων η θυσία,

   σε νίκη οδήγησε λαμπρή

   και χάρισε ελευθερία.

   Το μήνυμα του λυτρωμού,

   στους Έλληνες εγώ το φέρω.

   Με   ένα στεφάνι από μυρτιά

   δόξα στους ήρωες προσφέρω.

   ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ :

   Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη

   των Ελλήνων τα ιερά,

   ξεπετάχτηκα αντρειωμένη ,

   η ζωοδότρα  λευτεριά .

   Την Ελλάδα την καμένη ,

   την ανάστησα ξανά,

   μοίρασα χαρά κι ελπίδα

   πάνω σε πόλεις και χωριά.

 ΑΠΟ ΓΙΩΡΓΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ