ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Ο Στρατιώτης (Εμβατήριο) Στίχοι: Κωστούλα Μητροπούλου Μουσική: Μάνος Λοΐζος Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου Του 'παν θα βάλεις το χακί θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή και ήρωας θα γίνεις Εκείνος δεν μιλάει πολύ του 'ναι μεγάλη η στολή του 'ναι μεγάλη η στολή και βάσανο οι αρβύλες Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει είναι μονότονο και του 'ρχεται να κλαίει είναι μονόνοτο και του 'ρχεται να κλαίει το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει Δεν του ΄γραφε ποτέ κανείς τις νύχτες ξύπναγε νωρίς τις νύχτες ξύπναγε νώρις και μίλαγε για λάθος Μια μέρα έγινε στουπί πέταξε πέρα τη στολή πέταξε πέρα τη στολή και έκλαψε μονάχος Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει είναι μονότονο και ντρέπεται να κλαίει είναι μονότονο και ντρέπεται να κλαίει το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει Είμαστε δυο Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Καλογιάννης Είμαστε δυο, είμαστε δυο, η ώρα σήμανε οχτώ κλείσε το φως, έμπα φρουρός, το βράδυ θά ‘ρθουνε ξανά έμπα μπροστά, έμπα μπροστά και οι άλλοι πίσω ακολουθούν μετά σιωπή και ακολουθεί το ίδιο τροπάρι το γνωστό Βαράνε δυο, βαράνε τρεις, βαράνε χίλιοι δεκατρείς Πονάς εσύ, πονάω εγώ, μα ποιος πονάει πιο πολύ θά ‘ρθει καιρός να μας το πει Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς Καβάλα πάμε στον καιρό με τον καιρό με την βροχή το αίμα πήζει στην πληγή ο πόνος γίνεται καρφί Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς Καβάλα πάμε στον καιρό με τον καιρό με την βροχή το αίμα πήζει στην πληγή ο πόνος γίνεται καρφί Ο εκδικητής ο λυτρωτής είμαστε δυο, είμαστε τρεις είμαστε χίλιοι δεκατρείς  Ο δρόμος Στίχοι: Μητροπούλου Κωστούλα Μουσική: Λοΐζος Μάνος Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά Ήταν μια λέξη μοναχά, ελευθερία κι έπειτα είπαν πως την έγραψαν παιδιά Λα λα λα λα... Ύστερα κύλησε ο καιρός κι η ιστορία πέρασε εύκολα απ’ τη μνήμη στην καρδιά Ο τοίχος έγραφε μοναδική ευκαιρία εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά Λα λα λα λα... Τις Κυριακές απ’ το πρωί στα καφενεία έπειτα γήπεδο, στοιχήματα, καυγά Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία είπανε όμως πως την έγραψαν παιδιά Ενα το χελιδόνι  (Μ. Θεοδωράκης - Ο. Ελύτης)  Ένα το χελιδόνι κι η Άνοιξη ακριβή Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή Θέλει νεκροί χιλιάδες νά 'ναι στους τροχούς θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους. Θε μου Πρωτομάστορα μ' έχτισες μέσα στα βουνά Θε μου Πρωτομάστορα μ' έκλεισες μες στη θάλασσα Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού Το 'χουνε θάψει σ' ένα μνήμα του πέλαγου. Σ' ένα βαθύ πηγάδι το 'χουνε κλειστό Μύρισε το σκοτάδι κι όλη η Άβυσσο. Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές την πρώτη μέρα Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί αδέρφια πήραν οι οχτροί κι εμείς κοιτούσαμε τις κοπελιές την άλλη μέρα Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί φωτιά μας ρίξαν οι οχτροί κι εμείς φωνάζαμε στα σκοτεινά την τρίτη μέρα Έβαλε ο Θεός σημάδι Έβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά κι ο πατέρας του στον Άδη άκουσε μια τουφεκιά. Της γενιάς μου βασιλιά, μην κατέβεις τα σκαλιά. Πιές αθάνατο νερό να νικήσεις τον καιρό. Έβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά κι η μανούλα του στον Άδη τράβηξε μια χαρακιά. Της καρδιάς μου βασιλιά με τον ήλιο στα μαλλιά, Της δικαιοσύνης ήλιε (Ο. Ελύτης - Μ. Θεοδωράκης) Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ  και μυρσίνη συ δοξαστική  μη παρακαλώ σας μη (3)  λησμονάτε τη χώρα μου!  Αετόμορφα 'χει τα ψηλά βουνά  στα ηφαίστεια κλήματα σειρά  και τα σπίτια πιο λευκά (3)  στου γλαυκού το γειτόνεμα!  Τα πικρά μου χέρια με τον Κεραυνό  τα γυρίζω πίσω απ' τον Καιρό  τους παλιούς μου φίλους καλώ (3)  με φοβέρες και μ' αίματα!  Το ακορντεόν     Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο   που ήξερε και έπαιζε τ' ακορντεόν.  'Οταν τραγούδαγε φτυστός ήταν ο ήλιος  φωτιές στα χέρια του άναβε τ' ακορντεόν. Μα ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ' άλλα κράταγε τσίλιες παίζοντας τ' ακορντεόν. Φασιστικά καμιόνια στάθηκαν στη μάντρα  και μια ριπή σταμάτησε τ' ακορντεόν .  'Αρχινισμένο σύνθημα -πάντα μου μένει-  όποτ' ακούω από τότε ακορντεόν  και ' χει σα στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει,  "δεν θα περά- δεν θα περάσει ο φασισμός,"  Και ' χει σα στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει,  "δεν θα περά- δεν θα περάσει ο φασισμός." Ποτέ θα κάνει    Ποτέ θα κάνει , ποτέ θα κάνει ξαστεριά, εε ποτέ θα φλεβαρίσει , ποτέ θα φλεβαρίσει. να πάρω το ... , να πάρω το ντουφέκι μου. Να πάρω το ..., να πάρω το ντουφέκι μου, εε την όμορφη Πατρώνα , την όμορφη Πατρώνα να κατεβώ , να κατεβώ στον Ομαλό. Να κατεβώ , να κατεβώ στον Ομαλό. Εε στη στράτα των Μουσούρων , στη στράτα των Μουσούρων να κάνω μα.. , να κάνω μάνες δίχως γιους να κάνω μα.., να κάνω μάνες δίχως γιους εε γυναίκες δίχως άντρες, γυναίκες δίχως άντρες να κάνω και..., να κάνω και μωρά παιδιά να κάνω και..., να κάνω και μωρά παιδιά εε να 'ναι διχως μανάδες, να ' ναι δίχως μανάδες, ποτέ θα κα..., ποτέ θα κάνει ξαστεριά. Στο περιγιάλι το κρυφό Στο περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι διψάσαμε το μεσημέρι μα το νερό γλυφό, διψάσαμε το μεσημέρι μα  το νερό γλυφό. Πάνω στην άμμο την ξανθή γράψαμε τ' όνομά της ωραία που φύσηξεν ο μπάτης και σβήστηκε η γραφή, ωραία που φύσηξεν ο μπάτης και σβήστηκε η γραφή. Με τι καρδιά , με τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή, πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή.