ΤΟ ΝΤΡΟΠΑΛΟ ΠΑΙΔΙ

Τα σημάδια:

Αποφεύγει τα άλλα παιδιά

Είναι προσκολλημένο και εξαρτάται απόλυτα από τους γονείς, νιώθει νευρικό και αγχωμένο όταν είναι μακριά από το σπίτι

Αρνείται να συμμετάσχει  σε ομαδικές δραστηριότητες

Γιατί πρέπει να βοηθήσουν οι γονείς να αλλάξει αυτή η κατάσταση:

Το παιδί θα μάθει να αναγνωρίζει τα σημάδια του άγχους του και να αναπτύσσει στρατηγικές που θα το βοηθήσουν να νιώθει πιο άνετα και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στις κοινωνικές του συναλλαγές.

Για παράδειγμα:

Ένα κοριτσάκι είναι ντροπαλό από την ηλικία των 2-3 ετών. Γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε την ιδιοσυγκρασία του, αλλά υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε να το βοηθήσουμε να νιώθει πιο άνετα όταν βρίσκεται ανάμεσα σε άλλα παιδιά, κι έτσι να μη χάνει τη χαρά και το παιχνίδι μαζί τους;

Τα ντροπαλά παιδιά είναι από τη φύση τους πιο διστακτικά και αγχώδη. Αν και δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη φυσική ιδιοσυγκρασία του παιδιού μας, έρευνες έχουν δείξει ότι περίπου το 90% των παιδιών αυτών μπορεί να βοηθηθεί, όταν διδαχθούν συγκεκριμένες τεχνικές αντιμετώπισης της κατάστασης αυτής. Κάποιες από αυτές τις τεχνικές περιλαμβάνουν:

• να μπορούν να ηρεμούν,
• να χρησιμοποιούν την οπτική επαφή,
• να μιλούν πιο δυνατά και να χρησιμοποιούν τη γλώσσα του σώματος ώστε να δείχνουν περισσότερη αυτοπεποίθηση,
• και πώς να ξεκινάνε και πώς να τελειώνουν μια συζήτηση.

Και το καλύτερο είναι πως οι γονείς μπορούν να διδάξουν αυτές τις τεχνικές στα παιδιά τους ώστε να είναι λιγότερο συνεσταλμένα και με περισσότερη αυτοπεποίθηση στις κοινωνικές τους συναλλαγές. Και μάλιστα, αυτές τις δεξιότητες που θα τους διδάξετε σε μικρή ηλικία θα χρησιμοποιήσουν αργότερα στην ενήλικη ζωή τους σε δύσκολες περιπτώσεις των κοινωνικών τους συναλλαγών.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ;

Τα παιδιά που είναι ντροπαλά και φοβούνται τις κοινωνικές συναναστροφές, δεν ζουν τη ζωή τους ολόκληρη. Τα ντροπαλά παιδιά δεν αποκτούν τις ίδιες εμπειρίες με τα υπόλοιπα και δεν παίρνουν τα απαραίτητα «κοινωνικά ρίσκα» με αποτέλεσμα να μην έχουν αυτοπεποίθηση στις κοινωνικές περιστάσεις. Το να μην μπορούν να γίνουν μέλη μιας ομάδας και να κάνουν καινούριους φίλους θα τους κυνηγάει μια ζωή. Και τελικά… ο πόνος από την κοινωνική απόρριψη θα εγκατασταθεί μέσα τους μια και καλή…

Καλό είναι να έχετε κατά νου, ότι η διαπαιδαγώγησή σας δεν είναι αυτή που οδήγησε το παιδί σε αυτήν τη συμπεριφορά. Κατά πάσα πιθανότητα το παιδί σας γεννήθηκε με μια πιο ντροπαλή ιδιοσυγκρασία. Ο γενετικός του κώδικας είναι αυτός που το ωθεί να είναι πιο ευαίσθητο και αγχώδες κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Ο φόβος που δείχνει το παιδί σας στις κοινωνικές συναναστροφές είναι αληθινός. Οι κοινωνικές συναναστροφές στις οποίες δεν είναι συνηθισμένο και δεν του αρέσουν διεγείρουν το νευρικό του σύστημα και του προκαλούν εσωτερική αναταραχή, από αύξηση των καρδιακών παλμών, μέχρι ιδρωμένες παλάμες και χλώμιασμα. Δεν είναι ότι το μυαλό του ντροπαλού παιδιού διαφέρει σε δομή από το μυαλό των άλλων παιδιών, απλά συγκεκριμένα μέρη του εγκεφάλου είναι πιο ευαίσθητα. Και αυτές οι ευαισθησίες θα το ακολουθήσουν από την παιδική ηλικία στην ενήλικη ζωή του. Τα καλά νέα είναι ότι μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά αυτά να νιώσουν πιο άνετα μέσα σε κοινωνικές ομάδες και να μειώσουν τους φόβους τους με τις δεξιότητες που μπορούμε να τους διδάξουμε.

ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ

Παρόλο που η ντροπαλοσύνη είναι ένα χαρακτηριστικό που συναντάται συχνά στην παιδική ηλικία, κάποια παιδιά είναι ένα επίπεδο πιο πάνω από τα φυσιολογικά όρια. Όλο και μεγαλύτερο ποσοστό μικρών παιδιών υποφέρουν από κρίσεις άγχους, και παιδιά τα οποία έχουν σοβαρότερο πρόβλημα με την ντροπή από το συνηθισμένο τείνουν να εμφανίζουν κατάθλιψη στην ενήλικη ζωή τους καθώς και μεγαλύτερες πιθανότητες για κοινωνική φοβία.

Αν το παιδί εμφανίζει ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω χαρακτηριστικά καλό θα ήταν να συμβουλευτείτε έναν ειδικό:

• Το παιδί βιώνει συγκεκριμένους και επίμονους φόβους στις κοινωνικές του συναναστροφές στις οποίες κυριαρχεί η ντροπή και η απόρριψη και συχνά προσπαθεί να αποφύγει τις κοινωνικές επαφές με κάθε κόστος (παριστάνει ότι είναι άρρωστο ή αρνείται πεισματικά να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε ομαδική δραστηριότητα κλπ).  
• Το παιδί εμφανίζει ψυχοσωματικές αντιδράσεις σε κοινωνικές καταστάσεις που νιώθει ότι το δυσκολεύουν όπως: δυσκολεύεται να αναπνεύσει, δεν μπορεί να μιλήσει, νιώθει ναυτία ή κάνει εμετό, κλαίει ακατάπαυστα με λυγμούς, και σε παιδιά μικρότερης ηλικίας (2-3 ετών) εμφανίζονται κλάματα, τρέμουλο ή άρνηση να κινηθούν από τη θέση τους.
• Το παιδί προσχολικής ηλικίας δεν  γνωρίζει ότι οι φόβοι του είναι υπερβολικοί, παράλογοι και αφύσικοι, γι’ αυτό θα πρέπει να αποφασίσετε εσείς αν οι ανησυχίες του είναι υπερβολικές ή όχι.

Όταν η ντροπαλοσύνη έχει αντίκτυπο στην κοινωνική ζωή του παιδιού σας και οι φόβοι του γίνονται αιτία να εξουθενώνεται ψυχικά ή/και σωματικά είναι η στιγμή να ζητήσετε βοήθεια. Τα παιδιά με κοινωνική φοβία έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να αναπτύξουν κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, και να ανεχθούν ευκολότερα την όποιας μορφή κακοποίησης. Η κοινωνική φοβία θεραπεύεται αν διαγνωστεί και αντιμετωπιστεί έγκαιρα.