γράφει ο Βασίλης Μ, 9,5 ετών
στο πλαίσιο του προγράμματος «συμβουλές στους μεγάλους»,
του ΚΕΝΤΡΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ γραμμή
Οι μεγάλοι κάποιες φορές είναι πολύ βίαιοι !Είναι βίαιοι στα παιδιά, αλλά και στη φύση, στα ζώα, στους άλλους ανθρώπους και στις περιουσίες των άλλων ανθρώπων !
Οι γονείς κάποιες φορές γίνονται πολύ βίαιοι προς τα παιδιά τους, όμως δεν έχουν δίκιο, γιατί δεν θυμούνται που αφήνουν τα πράγματα τους και καμιά φορά τα κατηγορούν. Ορισμένες φορές όμως, αν είναι πολύ σοβαρό, καταλήγουν στο ξύλο.
Και οι μητέρες καμιά φορά μπορεί να είναι βίαιες προς τα παιδιά τους. Για παράδειγμα, τα βρίζουν, τους κάνουν χειρονομίες και τα δέρνουν άσχημα.
Βίαιοι στη φύση, εννοώ ότι βάζουνε φωτιές στα δάση, κάνουνε σκουπίδια και κάνουνε κι άλλες σοβαρές ζημιές στη φύση και στα ζώα.
Τα ζώα, τα σκοτώνουν για να πάρουν το κρέας τους, τα κλωτσάνε, τα χτυπάνε και τα βρίζουν.
Τους ανθρώπους, τους χτυπάνε, τους βρίζουν και τους σκοτώνουν με πιστόλια και με μαχαίρια. Κλέβουν τα πράγματα των άλλων ή βάζουν φωτιά στα σπίτια τους.
Και τα παιδιά όμως συμπεριφέρονται καμιά φορά βίαια! Βρίζονται με άλλα παιδιά, χτυπιούνται μεταξύ τους, κλωτσιούνται, χαστουκίζονται και ρίχνουν μπουνιές.
Όταν οι γονείς δεν είναι σωστοί μεταξύ τους και χτυπιούνται, τότε με αυτό τον τρόπο τα παιδιά το βλέπουν και το κάνουν με άλλα παιδιά.
Ο άλλος τρόπος, είναι να πηγαίνουν σε πολεμική τέχνη και ο τρίτος τρόπος, είναι ότι στο σχολείο γίνονται τέτοια πράγματα, αλλά και στους δρόμους. Και τα παιδιά τα βλέπουν.
Εγώ νομίζω ότι όταν ένας άνθρωπος είναι βίαιος σε κάποιον άλλο, όταν δηλαδή βιάζει κάποιον άλλο, αισθάνεται άσχημα. Εκτός κι αν του αρέσει…
Αλλά εγώ νομίζω ότι κανένας δεν θα το έκανε αυτό!
Σίγουρα τα παιδιά μπορούν να διδάξουν στους μεγάλους το σωστό και το λάθος. Όμως χρειάζονται και μια μικρή βοήθεια από τους μεγάλους. Γι΄ αυτό λοιπόν καθίστε και ακούστε τα παιδιά σας, έχουν κάτι να σας πουν! Και όταν τελειώσουν, καθίστε και σκεφτείτε!
Δεν θα ήταν ο πλανήτης μας καλύτερος αν δεν υπήρχε βία? Ή αν δεν πετάγαμε σκουπίδια έξω από τους κάδους μας, δεν θα ήταν η γη μας πιο καθαρή ? Ή αν δεν βάζαμε φωτιές, δεν θα είχαμε περισσότερο οξυγόνο ?
Ακούστε μας κι εμάς, κάτι θα ξέρουμε !
Εμείς τα παιδιά μαθαίνουμε πρόσφατα !
Μπορεί να προσέχουμε περισσότερο τον πλανήτη από τους μεγάλους.
Κάποιοι κακοί άνθρωποι, στα μικρά παιδιά, που δεν είναι πολύ φίλοι με τους γονείς τους, τους λένε ότι το κακό είναι καλό. Για παράδειγμα, το να κλέψεις ένα σπίτι, όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι σωστό. Πηγαίνουν λοιπόν και τους λένε, «αν κλέψεις ένα σπίτι θα κάνεις μια καλή πράξη!» Ενώ εκείνο θα έχει κάνει μια κακιά πράξη.
Όταν ένα παιδί έχει μια αδυναμία και την ξέρει, κάποιο άλλο παιδί του λέει : Αν δεν μου δώσεις το μολύβι σου, θα πω την αδυναμία σου στους άλλους.
Η άλλη περίπτωση εκβιασμού των παιδιών, είναι να το κλέψουν από την οικογένεια του. Να του κλέψουν τα πράγματα του. Και καμιά φορά, κάποιοι του λένε, «μην αγαπάς τους γονείς σου, γιατί αυτοί δεν ξέρουν τίποτα…»
Στο σχολείο μου, είχα ακούσει κάποιο παιδί να λέει σε ένα άλλο : Αν δεν αγαπάς τους γονείς σου, θα είσαι ο καλύτερος μου φίλος…
Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να σας πω ένα παραμύθι!
Το παραμύθι της Σταχτοπούτας!
Στα χρόνια των βασιλιάδων, ζούσε ένα ζευγάρι που περνώντας τα χρόνια απέκτησαν μία κόρη. Όταν έγινε 5 χρονών η κόρη τους, η μητέρα της πέθανε. Έτσι λοιπόν το κορίτσι έμεινε με τον πατέρα της. Σιγά σιγά όμως, έχαναν και τα πλούτη τους. Και ο καημένος ο πατέρας της δεν ήξερε πώς να την αναθρέψει.
Τελικά αποφάσισε να την εμπιστευθεί σε μια μητριά που έδειχνε καλή, αλλά δεν ήταν. Η μητριά είχε και δύο κόρες. Η μία ήταν ψηλή με μεγάλη μύτη και η άλλη κοντή με μεγάλα αυτιά.
Το κοριτσάκι το ονόμασαν Σταχτοπούτα. Το ονόμασαν έτσι, επειδή κοιμόταν δίπλα στο τζάκι. Εκεί έκανε και μερικούς φίλους, οι οποίοι ήταν μερικά ποντικάκια, δύο πουλάκια κι ένα σκυλάκι.
Μια μέρα ήρθε μία πρόσκληση.όταν η μητριά την διάβασε, το είπε και στις κόρες της. Όταν εκείνες άκουσαν ότι η πρόσκληση ήταν από το παλάτι, χάρηκαν πάρα πολύ. Η Σταχτοπούτα ρώτησε αν μπορούσε να πάει κι εκείνη και τότε η μητριά επειδή ήταν κακιά της απάντησε, όχι.
Εκείνη την ώρα οι δύο αδερφές άρχισαν να τσακώνονται για το ποια είναι η πιο όμορφη και ποια θα χορέψει πρώτη με τον πρίγκιπα. Η καημένη η Σταχτοπούτα, από δω κι από κει! Το μόνο που άκουγε ήταν Σταχτοπούτα κάνε αυτό, Σταχτοπούτα κάνε εκείνο!
Όταν τελείωσε τις δουλειές της, πήγε κρυφά και έβαλε το ομορφότερο φόρεμα που είχε μαζί της. Στολίστηκε, έβαλε τα βραχιόλια της, τα σκουλαρίκια της και ήταν έτοιμη.
Όταν την είδαν οι κόρες της μητριάς, της έσκισαν το φόρεμα και την τραβομαλλούσαν ώστε να της πάρουν ότι μπορούσαν.
Όταν έφυγαν, η Σταχτοπούτα έκλαιγε. Τότε άκουσε μια φωνή να της λέει : Σταχτοπούτα έλα έξω, είμαι η νεράιδα, η νονά σου! Τότε η Σταχτοπούτα βγήκε έξω. Η νονά της, της είπε : Γρήγορα φέρε μου μια μεγάλη κολοκύθα και τους φίλους σου. Εκείνη έκανε αυτό που της είπε. Η νονά της είπε τα μαγικά λόγια κι έτσι η κολοκύθα έγινε μια άμαξα, τα δύο πουλάκια έγιναν δύο πανέμορφα άλογα, ο σκύλος ένας υπηρέτης και τα ποντικάκια, οι καβαλάρηδες. Η τελευταία συμβουλή της, ήταν όταν το ρολόι χτυπήσει 12.00 ακριβώς θα πρέπει να φύγεις γιατί τα μάγια θα λυθούν. Πριν φύγει η νεράιδα, η
Σταχτοπούτα της είπε : νονά ξέχασες κάτι. Τότε εκείνη είπε τα μαγικά λόγια και της έφτιαξε ένα υπέροχο φόρεμα. Έτσι η Σταχτοπούτα ξεκίνησε για το χορό.
Όταν την είδε ο πρίγκιπας, την ερωτεύτηκε και της ζήτησε να χορέψουν. Χόρευαν μέχρι τις δώδεκα. Όταν χτύπησε το καμπανάκι, η Σταχτοπούτα έφυγε βιαστικά. Το μόνο που άφησε πίσω της ήταν το γοβάκι της, που φυσικά δεν χάθηκε.
Την επόμενη μέρα, ο πρίγκιπας έψαξε παντού. Όταν έφτασε στο σπίτι της Σταχτοπούτας, άδικα οι κόρες της μητριάς δοκίμαζαν το γοβάκι. Όταν ήρθε και η ίδια κι ήθελε να το δοκιμάσει, η μητριά της το πέταξε και το έσπασε. Η Σταχτοπούτα όμως είχε και το άλλο γοβάκι μαζί της και το έβαλε.
Έτσι αγαπηθήκανε και την επόμενη μέρα έγινε ο γάμος τους και έτσι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα !!!
Τα παραμύθια είναι φανταστικές ιστορίες που διασκεδάζουν και μαθαίνουν τα παιδιά και τους μεγάλους!
Η Σταχτοπούτα παίζει το ρόλο του παιδιού, η μητριά το ρόλο του κακού μεγάλου και ο βασιλιάς το ρόλο του καλού μεγάλου!
Η μητριά, δηλαδή ο κακός μεγάλος, καταπίεζε τη Σταχτοπούτα, τη θεωρούσε υπηρέτρια, την ανάγκαζε να κάνει κάτι που δεν θέλει, την άφηνε βρώμικη, πέταγε τα πράγματα της και της μίλαγε άσχημα.
Όλες αυτές οι συμπεριφορές, είναι βία!
Είμαι ο Βασίλης, είμαι 9,5 χρονών και θα ήθελα να πω μια συμβουλή σε μικρούς και μεγάλους :
Εμείς τα παιδιά δεν θέλουμε να μας κάνετε όλα αυτά τα πράγματα. Αλλά μη νομίζετε ότι είμαστε μόνο εμείς τα παιδιά, είναι και τα ζώα και τα φυτά!
Τα ζώα κι αυτά έχουνε ζωούλα, για αυτό μην τα κλωτσάτε, μην τα βαράτε και μην τα βρίζετε!
Όπως και τα φυτά. Μπορεί να μην έχουν μάτια, μύτη και στόμα, αλλά έχουνε καρδιά! Γι ΄αυτό μην τα καταστρέφετε με φωτιές !!!
Ευχαριστώ πολύ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου