ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ- 4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ


 


     Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας 





                       ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ!   





Τὰ ζῶα

                                               
Ποτὲ δὲ θὰ πειράξω
τὰ ζώα τὰ καημένα,
μὴν τάχα σὰν εμένα
κι εκείνα δὲν πονούν;

Θὰ τὰ χαϊδεύω πάντα,
προστάτης τους θα γίνω.
Ποτὲ δὲ θὰ τ᾿ αφήνω
στοὺς δρόμους νὰ πεινούν.

Ἀκόμα κι ὅταν βλέπω
πὼς τὰ παιδεύουν ἄλλοι,
ἐγὼ θὰ τρέχω πάλι
μὲ θάρρος σταθερό,

θὰ προσπαθῶ μὲ χάδια
τὸν πόνο τους νὰ γιάνω
κι ὅ,τι μπορῶ θὰ κάνω
νὰ τὰ παρηγορῶ.




      I.ΠΟΛΕΜΗΣ






Η Ιστορία ενός σκύλου
Γεννήθηκα κάπου μακριά δεν ξέρω που, την μάνα και τα αδέλφια μου ήμουν πολύ μικρός για να τους θυμάμαι… Όταν ήμουν μικρός είδα μόνο κάποιος να δίνει σε έναν μεγάλο κάτι χαρτιά τα λέγανε «λεφτά» και τότε με πήραν από την μάνα μου,  πραγματικά δεν ήθελα να φύγω, φοβόμουνα πολύ, έκλαιγα με όλη μου την δύναμη για να με γυρίσουν πίσω, δεν τα κατάφερα όμως, όσο και αν ήθελα.
Με πήγαν σε ένα άθλιο μέρος με πολλή βρωμιά και πεινούσα, πεινούσα πολύ αλλά με έδιναν πολύ λίγη τροφή, ερχόταν μεγάλοι με κοιτούσαν με ξανακοιτούσαν, φαινόντουσαν κάποιοι ότι με συμπαθούσαν κι όλας, αλλά κανένας δεν με έπαιρνε μαζί του, και ήθελα τόσο πολύ να φύγω από εκεί.
Μόλις είχε ξημερώσει μία ακόμα μία μέρα σε αυτό το κλουβί, που δεν μπορούσα

ούτε να παίξω ούτε να καν να κουνηθώ, νόμιζα πως θα πεθάνω και έκλαιγα, ειδικά τα βράδια ήμουν μόνος μου και φοβόμουν, φοβόμουν γιατί δεν ήξερα που είμαι, δεν ήξερα τι κάνω. Αλλά αυτή η μέρα ήταν διαφορετική για μένα, σκέφτηκα πως η τύχη επιτέλους και εμένα μου χαμογέλασε!

Ήρθε ένας μεγάλος έδωσε ακόμα πιο πολλά χαρτιά και με πήρε από εκεί, με πήγε σπίτι του, σκέφτηκα πως και εγώ έχω επιτέλους ένα σπίτι, έχω κάποιους που με αγαπάνε. Ήμουν πολύ χαρούμενος, όλη μέρα παίζαμε, και ακόμα και αν έκανα ζαβολιές γελούσανε.
Ζω σε έναν υπέροχο κόσμο σκέφτηκα, ήμουν πιο χαρούμενος από ποτέ! Ήθελα να μείνω εδώ για πάντα! Επιτέλους φαγητό, παιχνίδι, σπίτι και το σημαντικότερο, με αγαπάνε. Είμαι και εγώ μέλος μιας οικογένειας.
Το σπίτι που έμενα ήταν αρκετά μεγάλο, είχα επιτέλους την άνεση μου, ζούσα μαζί με άλλους 4 μεγάλους. Εγώ τα πήγαινα καλύτερα με τους 2 βέβαια, οι άλλοι με αγριοκοιτούσαν όταν έκανα ζαβολιές πλέον.
Πέρασαν σχεδόν 5 μήνες, έχω μεγαλώσει πλέον αρκετά σωματικά, άρχισαν να με αφήνουν μόνο μου κάποιες ώρες, τα πρωινά συνήθως γιατί το μεσημέρι ερχόταν αυτοί που με αγαπούσαν περισσότερο.
Πέρασε ένας χρόνος, κανένας πλέον δεν μου δίνει σημασία, πάω συνεχώς κοντά τους για να παίξουμε και αυτοί με διώχνουν. Αρχίζω να νιώθω ότι από τους 2 είμαι ανεπιθύμητος. Καταλαβαίνω πως μαλώνουν για μένα μεταξύ τους. Τι θα κάνω σκεφτομαι….
Και να που ήρθε η χειρότερη στιγμή για μένα, αυτή που με αγαπούσε περισσότερο φεύγει από το σπίτι, λένε ότι παντρεύτηκε και πλέον μένει κάπου αλλού, ο άλλος που με αγαπούσε έχει φύγει εδώ και 2 μήνες κάπου για να σπουδάσει, εγώ δεν ξέρω τι είναι αυτά αλλά μου λύπουνε πολύ και μετά από πολύ καιρό αρχίζω να φοβάμαι.
Έχω μείνει μέσα στο σπίτι 6 μέρες, χωρίς να βγω καθόλου έξω, το μόνο που έχω είναι φαγητό και νερό, πλέον δεν παίζω με κανέναν, δεν βλέπω άλλους όμοιους μου στο πάρκο, δεν ξέρω τι να κάνω για να τους πω ότι θέλω όλα αυτά αφού δεν μου δίνουν σημασία.
Για αυτό και εγώ την επόμενη μέρα που πάλι ήμουν μόνος μου μέχρι το απόγευμα κατέστρεψα ένα χαλί, βαριόμουν πολύ και ήθελα να περάσει η ώρα, δεν  ήξερα ότι αυτό ήταν τόσο σημαντικό.
Μπήκαν στο σπίτι και άρχισαν να με φωνάζουν και να με χτυπάνε, πόνεσα πάρα πολύ και κρύφτηκα σε μία γωνιά για να σταματήσουν, αλλά ήμουν μικρός, δεν καταλάβαινα γιατί όλα αυτά; Νόμιζα απλά ότι ήταν ένα παιχνίδι και αυτό.
Την επόμενη μέρα που έλειπαν μου είχαν κλείσει και την πόρτα της «τουαλέτας» μου και έκανα τσισα σε έναν καναπέ, δεν μπορούσα να κρατηθώ όμως άλλο. Αυτοί φταίνε που δεν ήταν εκεί να με ανοίξουν, έτσι σκέφτηκα και τους περίμενα με λαχτάρα, τους αγαπούσα όσο τίποτα άλλο, ποτέ δεν σκέφτηκα κάτι κακό για αυτούς, ήταν οι μόνοι που είχα.
Μπήκαν σπίτι και αδιαφόρησαν για εμένα, πήγε η μεγάλη κυρία να κάτσει στον καναπέ και έγινε μούσκεμα, δεν την είχα ξαναδεί έτσι, φοβήθηκα, φώναζε πολύ δυνατά και με κοιτούσε με πολύ μίσος, ήθελα να της πω πως δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο αλλά δεν μπορούσα. Σκέφτηκα πως ο μεγάλος κύριος θα της το εξηγούσε αυτό και δεν θα με ξαναχτυπούσανε.
Δεν έγινε όμως έτσι, έφαγα πάρα πολύ ξύλο και φοβήθηκα δεν ήξερα τι να κάνω. Τότε αυτός πήρε ένα σχοινί που το λέγανε λουρί και χάρηκα πάρα πολύ, ήμουν σίγουρος πως θα ακούσω την λέξη που αγαπάω τόσο πολύ «ΒΟΛΤΑ!» και τότε λέω χαλάλι το ξύλο, επιτέλους θα βγω έξω.
Πάλι λάθος έκανα, αντί να βγούμε έξω με πήγε ψηλά στο σπίτι σε ένα μεγάλο χώρο άδειο και κρύο που δεν καλυπτόταν από πουθενά και με έδεσε, σε έναν πάσαλο. Σκέφτηκα πως κάτι θα θέλει να κάνει και θα φύγουμε από εδώ. Και όμως συνέβη αυτό που δεν ήθελα να φανταστώ. Με άφησε ΜΟΝΟ, για δεύτερη φορά στην ζωή μου έμεινα τελίως μόνος, έχασα ξανά την οικογένεια μου. Πέρασαν μέρες και το μόνο που ήθελα να ξέρω είναι τι θα γίνει, δεν άντεχα άλλο τέτοια μοναξιά, σκεφτόμουν πως ακόμα και κάτι άλλους σαν και έμενα που τους έλεγαν αδέσποτα περνούσαν καλύτερα, ήταν όλα μαζί και είχαν την ελευθερία τους.
Μετά ήρθαν τα χειρότερα, άρχισε να βρέχει και είχα γίνει μούσκεμα, κρύωνα και οι μέρες περνούσανε, βαριόμουν, πραγματικά σκεφτόμουν πως δεν έχω τίποτα, και δεν κατάλαβα και ποτέ το γιατί, αφού ήταν όλος ο κόσμος μου αυτοί οι άνθρωποι, τους αγαπούσα και τους αγαπάω γιατί μου φέρονται έτσι; Μακάρι να μπορούσα να το διορθώσω.
Πέρασαν ακόμα 8 μήνες έτσι, εκεί πάνω. Η ζωή μου πια δεν έχει κανένα νόημα εδώ σκέφτηκα, έτσι όταν με έλυσε για να καθαρίσει εγώ άρχισα να τρέχω για να φύγω, είχα γνωρίζει κάτι άλλους σαν και εμένα στο πάρκο που με έβγαζε παλιά η κοπέλα που με αγαπούσε, το έκανα και κατάφερα να φύγω.
Κατέβηκα τρέχοντας τα σκαλιά και πήγα στο πάρκο! Βγήκα τους φίλους μου και επιτέλους τρέχαμε, παίζαμε. Σκέφτηκα πως δεν είναι τόσο καλά όσο παλιά αλλά πολύ καλύτερα από τον τελευταίο χρόνο, έτσι έμεινα εκεί.
Στεναχωρήθηκε που κανένας δεν με έψαξε, αλλά τουλάχιστον είχα τους φίλους μου, οι φίλοι μου πήγαιναν και έπαιρναν φαγητό από σημεία που ήξεραν και διάλεγαν, εγώ δεν ήξερα να το κάνω αυτό και έμενα νηστικός, έχει πολύ κρύο, και το χειρότερο; Κάθε μέρα πεθαίνουν 2-3 φίλοι μου από το φαγητό, πως γίνετε αυτό σκάφτομαι, δεν είχα φανταστεί ποτέ πως κάποιοι έχουν τόσο μίσος για εμάς και μας πετούν για να φάμε φάρμακα και γυαλιά.
Ξημέρωσε η καλύτερη μέρα για μένα. Επιτέλους με ψάχνουν αυτοί οι 2 που με αγαπούσαν και τους αγαπούσα πολύ. Ακούω να με φωνάζουν με το όνομα μου. Από την χαρά μου δεν ήξερα τι να κάνω, άρχισα να τρέχω προς τα εκεί που ακουγόταν οι φωνές, επιτέλους τους βλέπω, ήρθαν να με πάρουν και να ξαναπάμε στο σπίτι, έτρεχα προς αυτούς με όλη μου την δύναμη, μέχρι την στιγμή που ήρθε πάνω μου εκείνο το σιδερένιο πράγμα καθώς περνούσα έναν δρόμο, δεν πόνεσα πολύ, ήμουν χαρούμενος, δεν τους έβλεπα πια, παντού σκοτάδι, μύρισα ότι είναι δίπλα μου τους έγλυψα για να τους δείξω ποσό τους αγαπάω, το μόνο που θα ήθελα να τους ρωτήσω είναι: γιατί με άφησες μόνο; και μετά κοιμήθηκα.



Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ       


Άρθρo Πρώτo 

Όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης. 





Άρθρο Δεύτερο 


1. Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου. 


2. Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αντίθετα, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις για το καλό των ζώων. 






3. Κάθε ζώο δικαιούται φροντίδας, προσοχής και προστασίας από τον άνθρωπο.


Άρθρο Τρίτο 


1. Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση ή απάνθρωπη συμπεριφορά. 






2. Αν η θανάτωση ενός ζώου θεωρηθεί υποχρεωτική πρέπει να γίνει στιγμιαία, ανώδυνα και χωρίς καμιά πρόκληση αγωνίας του ζώου.


Άρθρο Τέταρτο 


1. Κάθε ζώο δικαιούται να ζήσει στο φυσικό του χώρο (γη, θάλασσα, αέρας) και να αναπαράγεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους. 




2. Η στέρηση ελευθερίας του ζώου ακόμη κι αν γίνεται για μορφωτικούς σκοπούς είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη δικαιωμάτων αυτού.


Άρθρο Πέμπτο 


1. Κάθε ζώο που από παράδοση θεωρείται κατοικίδιο δικαιούται να ζήσει με το ρυθμό και τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας που αντιστοιχούν στο είδος του. 



2. Η διαφοροποίηση αυτών των συνθηκών από τον άνθρωπο έχει σκοπούς κερδοσκοπικούς και είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη.



Άρθρο Έκτο 


1. Κάθε ζώο που αποτελεί σύντροφο του ανθρώπου έχει δικαίωμα διάρκειας ζωής ανάλογης με τη φυσική του μακροβιότητα. 




2. Η εγκατάλειψη ενός ζώου θεωρείται πράξη απάνθρωπη και εξευτελιστική. 




Άρθρο Έβδομο 


Αναφορικά με τα ζώα που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον άνθρωπο, η διάρκεια και η ένταση δουλειάς πρέπει να είναι σε λογικά πλαίσια, η διατροφή τους ικανοποιητική και η ανάπαυσή τους υποχρεωτική. 





Άρθρο Όγδοο 


1. Οποιοσδήποτε πειραματισμός πάνω στα ζώα, ιατρικός, επιστημονικός, κλπ. αντιτίθεται προς τα δικαιώματα των ζώων, εφόσον προκαλεί πόνο σωματικό ή ψυχικό. 




2. Πρέπει να επιδιώκεται η αντικατάσταση του πειραματισμού πάνω στα ζώα από άλλες υπάρχουσες τεχνικές. 




Άρθρο Ένατο 


Τα ζώα που εκτρέφονται για τη διατροφή του ανθρώπου πρέπει να στεγάζονται, να τρέφονται, να μετακινούνται και να θανατώνονται χωρίς πρόκληση πόνου και αγωνίας.


Άρθρο Δέκατο 


1. Απαγορεύεται η εκμετάλλευση των ζώων για τη διασκέδαση των ανθρώπων.




2. Η έκθεση ζώου και τα θεάματα που χρησιμοποιούν ζώα αποτελούν καταστρατήγηση της αξιοπρέπειας και του σεβασμού προς τη ζωή του ζώου. 



Άρθρο Ενδέκατο 


Κάθε πράξη που χωρίς λόγο προκαλεί θάνατο ζώου είναι βιοκτονία, είναι έγκλημα απέναντι στη ζωή. 





Άρθρο Δωδέκατο 


1. Κάθε πράξη που προκαλεί θάνατο μεγάλου αριθμού άγριων ζώων αποτελεί "γενοκτονία", έγκλημα απέναντι στο είδος. 




2. Η μόλυνση και οποιαδήποτε καταστροφή του φυσικού μας περιβάλλοντος οδηγούν στη γενοκτονία.

Άρθρο Δέκατο Τρίτο 


1. Σεβασμός επιβάλλεται ακόμη και στο νεκρό ζώο. 


2. Κάθε σκηνή βίας στην τηλεόραση και το σινεμά, με θύματα ζώα πρέπει να απαγορευτεί και μόνο οι σκηνές που έχουν σκοπό να ενημερώσουν για τα δικαιώματα των ζώων οφείλουν να προβάλλονται.



Άρθρο Δέκατο Τέταρτο 

1. Οι οργανισμοί προστασίας και προάσπισης των ζώων πρέπει να αντιπροσωπεύονται από κάθε κυβέρνηση.



2. Τα δικαιώματα του ζώου πρέπει να κατοχυρωθούν από τους νόμους, όπως ακριβώς και τα δικαιώματα του ανθρώπου.


Διεθνής Ένωση Δικαιωμάτων των Ζώων - Παρίσι 1978




                                         Τραγούδι

              

                               Η αλφαβητα των ζωων



Κατασκευάζουμε μια καρέτα-καρέτα
Τα παιδιά βάφουν με τέμπερα την εξωτερική πλευρά ενός χάρτινου πιάτου,στην συνέχεια κόβουν το κεφάλι και τα πόδια και την ουρά.Στο κάθε πόδι γράφουμε ένα μήνυμα όπως sos τα ζώα κινδυνεύουν,αγαπάω τα ζώα,φροντίζω τα ζώα,παγκόσμια ημέρα των ζώων,τα συράπτουμε και έτοιμες οι χελωνίτσες μας.Από πάνω κολλάνε μακαρονάκι κοφτό.



ΠΟΙΗΜΑΤΑ 28ης Οκτωβρίου 2





26. Πίνδος


Πάνω στην Πίνδο στης τιμής
τα μαρμαρένια αλώνια
πολέμησαν οι Έλληνες
με κρύο και με χιόνια.


Πολέμησαν για λευτεριά
του έθνους την περηφάνια
κι η δόξα τη στεφάνωσε
μ’ αμάραντα στεφάνια.


Πάνω στις Πίνδου τα βουνά
προτείνοντας τη λόγχη
είπε ο στρατός μας στον Εχθρό
«δεν θα περάσεις, όχι».



27. Ελληνόπουλο


Είμαι ελληνόπουλο
Το? χω καμάρι.
Νιώθω στα στήθη μου
καρδιά λιοντάρι.

Είμαι ελληνόπουλο

κι ως τα στερνά μου
θα είναι ελεύθερα
ο νους και η καρδιά μου




28. Σαν την πατρίδα μου


Σαν την Πατρίδα μου, καμιά
στον κόσμο δεν είν’ άλλη,
να ’χει γαλάζιον ουρανό,
δαντέλα τ’ ακρογιάλι.


Βουνά, λαγκάδια, ρεματιές
μοσχοβολούν θυμάρι.
Χρυσάφι ο ήλιος δω σκορπά
κι ασήμι το φεγγάρι.



Εδώ φυτρώνει κι η ελιά
Με τ’ αργυρά τα κλώνια.
Η Δόξα εδώ γεννήθηκε
απ’ τα παλιά τα χρόνια.




29. Της πίνδου τα βουνά

Σου στέλνω χαιρετίσματα
 απ’ τα βουνά μανούλα,
στο καραούλι βρίσκομαι,

 στην πιο ψηλή ραχούλα.

Ψηλά βουνά κι απάτητα, 

μανούλα μου, περνούμε:
Νεμέρσκα, Πίνδο, Μόροβα

 και πάντοτε νικούμε.

Μην κλαις, γλυκιά μανούλα μου,

 που πήγα μακριά σου,
γρήγορα θα νικήσουμε 

και θα βρεθώ κοντά σου.

Κι αν δεν γυρίσω, 

μάνα μου, μη λάχει και πονέσεις,
τη νίκη να ‘χεις για χαρά 
και μη μαυροφορέσεις»





30. 28η του Οκτώβρη


Άλλη μια φορά
όπως άλλοτε  ξανά
ήρθανε εχθροί πολλοί
να μας πάρουνε τη γη.


28η του Οκτώβρη ήτανε
που στην Ελλάδα μπήκανε
Ιταλοί και Γερμανοί
οι καινούριοι μας εχθροί.



Όμως τι κι αν ήτανε πολλοί
κι ας είχαν τόσο ετοιμαστεί
νικηθήκαν ξαφνικά
και μετάνιωσαν πικρά.







31. 28η Οκτώβρη


Θλιβερά χτυπά η καμπάνα
την Ελλάδα μας καλεί
Τον εχθρό ν' αποτινάξει,
απ' τον χάρτη μην χαθεί.


Μέσα στων μαχών τη δίνη
υπερήφανα ορμάν
παλληκάρια της Ελλάδος
Μιά Ηρωϊκή Γενιά.


Ήρθε πόλεμος και πείνα
Μα η Ελλάδα τ' αψηφά:
Να'ρθετε στεφανωμένοι
Με της δόξας τα κλαδιά.


Βλέμα Θεϊκό προστάζει
Απλώνει η Νίκη τα φτερά
Γενναιότητα, ανδρεία
Λιονταριού παληκαριά


Με αυταπάρνηση και ζήλο
Μες την μάχη παν μπροστά
την πατρίδα να φυλάξουν
γιά τη νέα μας γενιά.


Του ‘40, Ηρώων Έπος,
θα θυμούνται τα παιδιά ;
Θα χουν σεβασμό και δέος,
υπερήφανη καρδιά ;


Εύχομαι να μην ξεχάσουν
Την παλιά αυτή γενιά
Και πιστά να διαφυλάξουν
Των Ελλήνων τα Ιερά.




32. Στης Αλβανίας τα βουνά

Στης Αλβανίας τα βουνά
μερόνυχτα γυρνάω,
για τη γλυκιά Πατρίδα μας
μανούλα πολεμάω.


Έχω μαζί μου το Θεό
μάνα και δεν φοβάμαι,
κι ένα γλυκό ξημέρωμα
κοντά σου πάλι θα ‘μαι.


Θα ‘ρθω μανούλα την αυγή
για να με αγκαλιάσεις,
το μοναχό παιδάκι σου
μάνα δεν θα το χάσεις.






33. Η σημαία

Δυο κυματάκια θάλασσα
Δυο συννεφάκια χιόνι
κι ένα σταυρό μεσούρανα
ψηλά η πατρίδα υψώνει.

Μας ξεδιπλώνει ολόχαρη

περήφανη κι ωραία
τη γαλανή, την ένδοξη
ελληνική σημαία.

Τη βλέπω και καρδιοκτυπώ,

τη τραγουδώ με χάρη
και λεύτερη την εκρατώ
σαν άξιο παλικάρι.


34. Αθάνατοι νεκροί


Της Αλβανίας τα βουνά ,
Οι λαγκαδιές κι οι κάμποι ,
Μεγάλοι στέκουν μάρτυρες
Της Λευτεριάς που λάμπει .

Το μαρτυράνε τα βουνά
Οι πέτρινοι σταυροί σας ,
το χώμα που αγκάλιασε
το ηρωικό κορμί σας .



35. Σημαία

Γεια σου , σημαία γαλανή ,
Σημαία δοξασμένη ! 
Φωτίζεις την Ελλάδα μας 
Και είσαι ευλογημένη .



Σ' έχουμε κλείσει στην ψυχή , 
βαθιά μεσ' στην καρδιά μας , 
κι όπου στηθείς , περήφανα 
κρατάς την λευτεριά μας .






36. Η Σημαία

Ω, ΣΗΜΑΊΑ ! Είσ' Ελλάδα !
Μ' ένα «ταν «ή επί «τας» , 
Των προγόνων μας τη δάδα 
μια ιδέα την κρατάς .



Ω, σημαία τιμημένη ! 
Σαν τραγούδι της αυγής , 
Στους αιώνες δοξασμένη ,
Πάντα εμπρός μας οδηγείς


37.Ειρήνη


Τ' όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη
Τ' όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη
Τα λόγια της αγάπης κάτω απ' τα δέντρα
είναι η ειρήνη

Ο πατέρας που γυρνάει τ' απόβραδο

 μ' ένα φαρδύ χαμόγελο στα μάτια
μ' ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα
και οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπό του
είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού 

που παγώνει το νερό στο παράθυρο,
είναι η ειρήνη.  

Γ.Ριτσος



38.Tι είναι η πατρίδα μας;

Tι είναι η πατρίδα μας; Μην είν οι κάμποι;
Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά; 


Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι
και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει;
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά; 


Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα
αρχαία μνημεία της χρυσή στολή
που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα
μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί; 


Όλα πατρίδα μας! κι αυτά κι εκείνα,
και κάτι πού 'χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά! 


Ι.Πολέμης





39. Εθνική γιορτή

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες
παρελάσεις, φουστανέλες.
Όλοι οι Έλληνες γιορτάζουν,
ζήτω η λευτεριά φωνάζουν.


Τα ελληνόπουλα μαζί τους
παίρνουν μέρος στη γιορτή τους
αμαλίες, τσολιαδάκια
λέν? τραγούδια, ποιηματάκια.





40.Ειρήνη

Σε κάθε εθνική γιορτή
είμαι περήφανο πολύ
νιώθω μια χαρά μεγάλη
που δεν σκύβω το κεφάλι.


Και σκέφτομαι πως οι λαοί
που έχουν πόλεμο στη γη
τώρα πρέπει να καθήσουν
και το πρόβλημα να λύσουν.


Η έχθρα τους να ξεχαστεί
και συμφωνία να γραφεί
«Πόλεμος ποτέ μην γίνει
πάντα νά ?χουμε ειρήνη».






41.28 Οκτώβρη

Σήμερα γιορτάζουν όλοι
και τα πρόσωπα γελάνε
στα χωριά σε κάθε πόλη
για τη λευτεριά μιλάνε.


Και μας λένε οι μεγάλοι
για τους ήρωες στρατιώτες,
που πολέμησαν στ? αλήθεια
σαν γενναίοι πατριώτες.


Τα παιδάκια στα ηρώα
καταθέτουνε στεφάνια
και γω νιώθω να φουντώνει
μες τα στήθη περηφάνια.



42.Φαντάρος

Φεύγω μανούλα μου γλυκιά
έλα να σε φιλήσω
την ένδοξη πατρίδα μας
θα πω να τιμήσω.


Έλα κι εσύ πατέρα μου
και την ευχή σου δώσ? μου
να φτάσει η δόξα μου γοργά
στα πέρατα του κόσμου.


Να είστε υπερήφανοι
για με, το στρατευμένο
που θα φορέσει το χκί
το χιλιοτιμημένο.



43.Θέλω

Θέλω να ζήσω σ? έναν κόσμο
όμορφο και ειρηνικό
που όλοι να με αγαπάνε
και όλους να τους αγαπώ.


Να σταματήσουν οι πολέμοι
να ζήσουν όλοι με χαρά
κι όπλα στα χέρια τους μην πάρουν
οι άνθρωπο άλλη φορά.




44.Σαράντα

Η δόξα του σαράντα
Ελλάδα κόρη ξακουστή
γαλανομάτα κόρη
τη δόξα σου αντιλαλούν
της Αλβανίας τα όρη.


Στο όνομα το αθάνατο
που δόξες λάμπουν πάντα,
σήμερα ακτινοβολεί
η δόξα του σαράντα.



45. Μὲ τὸ τραγούδι...

Μὲ τὸ τραγούδι ορμούν, 
λογχίζουν, στρώνουνε
κορμιὰ βαρβάρων 

οι ήρωες εκείνοι.

Ένα τραγούδι

 είν᾿ η ζωή τους σήμερα
κι η νίκη τους ένα τραγούδι 

θ᾿ απομείνει.

Μὲ τὸ τραγούδι ορμούν,

 λογχίζουν, πέφτουνε
κορμιὰ μαρτύρων, 

οι ήρωες εκείνοι.

Ένα τραγούδι

 είναι γι᾿ αυτοὺς ο θάνατος
κι η μνήμη των ένα

 τραγούδι θ᾿ απομείνει.

Ι.Πολέμης








46.Μην με βλέπετε μικρό


Μην με βλέπετε μικρό
και θαρρείτε πως δεν ξέρω
τι σημαίνει η Ελλάδα
για εμάς όλους εδώ !


Μου ’χουν πει για το σαράντα,
πως ένα κρύο πρωινό
ζητήσαν να μας πάρουν
το άγιο χώμα που πατώ.


Ο παππούς τότε που λέτε
πήγε πάνω στα βουνά
να στηρίξει όπως λέει
το «ΟΧΙ» που είπε ο Μεταξάς.


Θέλω τώρα να φωνάξω
ένα μεγάλο ευχαριστώ
σε εσάς που πια δε ζείτε
για να ’μαι Έλληνας εγώ.





47.Η Παρέλαση


Παρέλαση αρχίζει
στρατιώτες προχωρούν
αεροπόροι, ναύτες
ωραία περπατούν.


Να κι ο σημαιοφόρος,
ο πρώτος στη σειρά
τη γαλανή σημαία
περήφανα κρατά.




48.Ελλάδα




Πατρίδα μου ,Ελλάδα μου
πολλά δεινά υπέστης
και τώρα στα χειρότερα
πηγαίνεις για να πέσεις.

Είσαι πατρίδα όμορφη ,
άξια ζηλεμένη ,
που όλα τα παιδάκια σου
σ' έχουν αγαπημένη .

Ποτέ σου δεν υπέκυπτες
σε ξένες εξουσίες ,
μόν' η Δημοκρατία σ ‘ένοιαζε
και οι Ελευθερίες.

49.Γράμμα στὸν ἄνθρωπο τῆς πατρίδας μου


...Μὴν μὲ μαρτυρήσεις!
Καὶ προπαντὸς νὰ μὴν του πεις 

πὼς μ᾿ εγκατέλειψεν η ελπίδα!

Καθὼς κοιτας τὸν Ταΰγετο,

 σημείωσε τὰ φαράγγια
ποὺ πέρασα

. Καὶ τις κορφὲς ποὺ πάτησα. 
Καὶ τὰ άστρα ποὺ είδα. 

Πές τους απὸ μένα,

 πές τους απὸ τὰ δακρυα μου,
ὅτι ἐπιμένω ἀκόμη πὼς ὁ κόσμος
ειναι όμορφος!


Ν.Βρεττάκος



50.Ελευθερία

Δεν ξέρω τίποτα,
δεν έχω τίποτα,
δεν είμαι τίποτα’
αν είμαι εδώ,
μέσα στον κόσμο,
μ΄ ένα μεγάλο
φτερό
καρφωμένο
στο στήθος,
αυτό ΄ναι
που ‘μαθα
μια λέξη,
και τη λέω
και κλαίω:
ελευθερία-
αυτήν γνωρίζω,
αυτήν υπάρχω,
αυτήν ανεμίζω,
αυτήν που
μου ‘μαθαν
οι σκοτωμένοι
σε μουγγά νυχτέρια
κάτω απ΄
τις πέτρες
τόσων λιθοβολισμών΄
-μια λέξη μόνο:
Ελευθερία.
Ελευθερία.
Ελευθερία.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ



Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

ΠΟΙΗΜΑΤΑ 28ης Οκτωβρίου 1





ΖΗΤΩ ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑ

1.Το Ελληνόπουλο

Είμαι τώρα ένα παιδάκι
μα μια μέρα θα με δείτε
που θα γίνω φανταράκι
και θα με χειροκροτήτε.

Θα είμαι τότε παλληκάρι

και στο νου μου θα έχω πάντα
με πολύ πολύ καμάρι
τους λεβέντες του σαράντα.

2.Η Ελληνοπούλα

Είμαι μια Ελληνοπούλα
που σαν μια Σουλιωτοπούλα
αγαπώ με την καρδιά μου
την πατρίδα την γλυκιά μου.

Κι αν ο εχθρός μας έρθει πάλι

με σκοπό να την προσβάλει
ΟΧΙ!δε θα τον αφήσω
και θα του φωνάξω πίσω.

3.Τα Ελληνόπουλα


Ελληνόπουλα ένα κι  ένα
διαλεχτά και προκομμένα
είμαστε για την Πατρίδα
μια τρανή χαρά και ελπίδα.

Την Ελλάδα τη γλυκιά μας

κλείνουμε όλα στην καρδιά μας
και γι αυτή θα ζούμε πάντα
Ζήτω!Ζήτω το Σαράντα.

       Αθ.Παπαθανασίου




4.Η  Σημαία

Πάντα κι όπου σε αντικρίζω
με λαχτάρα σταματώ
και περήφανα δακρύζω
ταπεινά σε χαιρετώ

Δόξα αθάνατη στολίζει

κάθε θεία σου πτυχή
και μαζί σου φτερουγίζει
της πατρίδας η ψυχή.
   
    Ι.Πολέμης



5.Αθάνατη Ελλάδα


Αθάνατη Ελλάδα μας
στον κόσμο ξακουσμένη,
μ’ όλες τις χάρες οι Θεοί
σ’ έχουνε προικισμένη.


Γαλάζιος ειν’ ο ουρανός,
γαλάζια η θάλασσά σου,
γαλάζια κι η σημαία σου,
το θείον έμβλημά σου.


Χαρείτε Ελληνόπουλα,
Του Έθνους η ελπίδα.
Χαρείτε, γιατί έχουμε
Τρισένδοξη Πατρίδα.






6.Γαλανόλευκη Σημαία

Γαλανόλευκη Σημαία
σαν περνάς καμαρωτά
ποιά ματάκια δεν δακρύζουν
ποιά καρδούλα δεν χτυπά

βλογημένη από τον Χριστό μας

τα ζαφείρια του ουρανού
με τα κρίνα τα άσπρα σμίγεις
σύμβολα καρδιάς και νού

Λευτεριάς και περηφάνειας

φυλαχτό μας ιερό
κι ανεμίζεις πάντα ολόρθη
με όποιο άνεμο ή καιρό

Στης βαρκούλας κάθε ονείρου

το κατάρτι εσύ ψηλά
κι όλο δαφνοστολισμένη
πρίμα η βάρκα μας κυλά.

Σαν περνάς και κυματίζεις

στέκουν όλοι προσοχή
κι οι ελεύθεροι του κόσμου
σε έχουν πίστη,προσευχή!

Τώρα πάλι κυματίζεις

και παντού χαρά σκορπάς
κι όλο πιο ψηλά ανεβαίνεις
κι όλο προς την δόξα πάς.

     Κλαύδιος Μαρκίνος



7.Ειρήνη

Η ειρήνη είναι ζεστή φωλιά
γεμάτη ολόχαρα πουλιά
είναι ήλιος και λουλούδια
και γέλια και τραγούδια

Η ειρήνη πόρτα είναι ανοιχτή

κι είναι χαρά κι είναι γιορτή
είναι φλουριά κι αστέρια
στα κουρασμένα χέρια

Έχει η μανούλα τα παιδιά

κόκκινα μήλα στην ποδιά
κι έχει η γιαγιά τα αγγόνια
σαν λούλουδα στα κλώνια

Τραγούδια ακούς μες στα σχολειά

στις φάμπρικες και στα χωριά
κι είναι το ζεστό καρβέλι
μοσκοβολιά και μέλι.

  Χάρη Σακελλαρίου



8.Βροντούν της πίνδου οι κορφές

Βροντούν της Πίνδου οι κορφές
κι αντιλαλούν τα καταράχια
Πλαγιές βογγούν βουνά  και βράχια
κι ως τα άστρα φτάνουν οι φωτιές

Τιμή σε αυτούς που βροντερά

είπανε το ΟΧΙ κάποια μέρα
Τιμά σε εκείνους που ΑΕΡΑ
με στήθη φώναξαν γερά

και των Ελλήνων τα παιδιά

σαν αετοί χυμούν στην μάχη
καθε κορφή κι αετοράχη
φωτίζει τώρα η λευτεριά

Στ.Μπολέτση



9.Όχι

Μια σπιθαμή

από το χώμα αυτό δεν δίνω
τη λευτεριά μου δεν πουλώ
και σκλάβος δεν θα γίνω

ΟΧΙ φωνάζω στον εχθρό

κι ορθώνομαι λιοντάρι
τη λευτεριά μου όποιος μπορεί
ας έρθει να την πάρει

Στα χέρια μου τα ελεύθερα

το πιο παλιό ντουφέκι
γίνεται για το δίκιο μου
βροντή κι αστροπελέκι

  Χ.Σακελλαρίου




10.28η Οκτωβρίου 1940

Μια μέρα φθινοπωρινή
Κρύα χωρίς λιακάδα
Οι Ιταλοί θελήσανε
Να πάρουν την Ελλάδα.

Μα οι Έλληνες απάντησαν

ΟΧΙ με ένα στόμα
Εχθρού ποδάρι δεν πατά
Στο Ελληνικό το χώμα.

Γιατ’ είναι χώμα ιερό

Με αίμα ποτισμένο
Κι από τα χρόνια τα παλιά
Δάφνες μυρτιές, σπαρμένο.






11.Όταν κάνουνε πόλεμο

Όταν κάνουνε πόλεμο

η γη έχει πονόλαιμο
πονάει η καρδιά της
και κλαίνε τα παιδιά της

κι όλο κάνουνε πόλεμο

κι άντε με τον πονόλαιμο
τον άρρωστο λαιμό της
απο τον πόλεμο της

Ενάντια στον πονόλαιμο

στον πόνο και στον πόλεμο
υπάρχει μια ασπιρίνη
άνθρωποι πέστε ΕΙΡΗΝΗ

Γ.Μαρίνος



12.Η γιορτή του Όχι


Κάτω απο την σημαία

στο σχολειό μπροστά
τα παιδιά γιορτάζουν
τα Ελληνόπουλα

Όχι στους τυράννους

Όχι στη σκλαβιά
Ζήτω η ειρήνη
Ζήτω η λευτεριά

Ύστερα στο ηρώο

στέκουν σιωπηλά
κι ακουμπούν στην πλάκα
 αγριολούλουδα λευκά

Κωστας Καλαπανίδας



13.Στη σημαία μας

Της πατρίδας μου η σημαία 
έχει χρώμα γαλανό
και στη μέση χαραγμένο
έναν κάτασπρο σταυρό

Κυματίζει με καμάρι

δε φοβάται τον εχθρό
σαν τη θάλασσα είναι γαλάζια
και λευκή σαν τον αφρό

Αδαμ Μαντούδης




14.Οχι

Σήμερα η πατρίδα μας
Έχει γιορτή και πάλι
Γιορτάζει υπερήφανη
Μια νίκη της μεγάλη.

Σαν σήμερα οι Έλληνες

απάντησαν το Όχι
και νίκησαν τους Ιταλούς
με το όπλο και τη λόγχη.

Σαν σήμερα οι Έλληνες

τους Ιταλούς νικήσαν
και την ελευθερία τους
με αίμα εκερδίσαν.



15.Ζήτω η Ελλάδα

Σε κάθε της πατρίδας μας μεριά
η γαλανή σημαία κυματίζει
στη θάλασσα και σε όλη την στεριά
η θεία των προγόνων λευτεριά
τη δόξα στα παιδιά της τη χαρίζει.

Στα κάστρα,στα βουνά και στα χωριά

ο Έλληνας με πόθο ξεστομίζει
Ζήτω η Ελλάδα
Ζήτω η λευτεριά .

 Ι.Πολέμης







16.Ζήτω  Ζήτω

Ζήτω ζήτω του σαράντα
Η γενιά η τιμημένη,
Που στη μνήμη της πατρίδας
Αλησμόνητη θα μένει.

Στον τσολιά και στον φαντάρο

Η εικοστή ογδόη ανήκει
Γιατί αυτοί μας εχαρίσαν
Με το αίμα τους τη νίκη.




17.Ειρήνη

Σε  κάθε  Εθνική  γιορτή
είμαι  περήφανο  πολύ
νιώθω  μια  χαρά  μεγάλη
που  δεν  σκύβω  το  κεφάλι

           
Και  σκέφτομαι  πως  οι  λαοί
που  έχουν  πόλεμο  στη  γη
τώρα  πρέπει  να  καθίσουν
και  το  πρόβλημα  να  λύσουν.

             
Η  έχθρα  τους  να  ξεχαστεί
και  συμφωνία  να  γραφεί
 Πόλεμος  ποτέ  μη  γίνει 
πάντα  να 'χουμε  ΕΙΡΗΝΗ 



18.Σαράντα

Όταν  ήταν  παλικάρια
οι  παππούδες  μας  παιδιά
πολέμησαν  μέσα  στα  χιόνια
να  μη  ζήσουν  τα  εγγόνια
στων  τυράννων  τη  σκλαβιά

Οι  παππούδες  μας  που  τώρα
έχουν  χιόνια  στα  μαλλιά
πολεμήσανε  πριν  χρόνια
μες  το  κρύο  και  στα  χιόνια
για  τιμή  για  λευτεριά.



19.Το Όχι



Το Όχι το αθάνατο 

που είπες το σαράντα, 

εχάρισε εις τους λαούς, 

τη λευτεριά για πάντα. 


Έγινες κοσμοξάκουστη, 
τρισένδοξη ηρωίδα
η Πίνδος το βροντοφωνεί, 
αθάνατη πατρίδα. 

Το Όχι το αθάνατο 
που είπες το σαράντα, 
εχάρισε εις τους λαούς, 
τη λευτεριά για πάντα. 


20.Γιορτάζουμε το Όχι

Εστολίσαμε την τάξη
με της δάφνης τα κλωνάρια
να γιορτάσουμε και φέτος
τα γενναία παλικάρια.

Εστολίσαμε την τάξη
Με ωραία σημαιάκια
Και γιορτάζουμε το ΌΧΙ
Του σχολείου μας τα παιδάκια.




 21.Γυναίκες Ηπειρώτισσες

Γυναίκες Ηπειρώτισσες
μέσα στα χιόνια πάνε
κι οβίδες κουβαλάνε.
Θεέ μου τι τις πότισες
και δεν αγκομαχάνε.

Γυναίκες Ηπειρώτισσες
ξαφνιάσματα της φύσης
εχθρέ γιατί δεν ρώτησες
ποιον πας να κατακτήσεις.

Γιαννιώτισσες, Σουλιώτισσες
ξαφνιάσματα της φύσης
εχθρέ γιατί δεν ρώτησες
ποιον πας να κατακτήσεις.

Γυναίκες από τα σύνορα
κόρες, γριές, κεράδες
φωτιά μες τους βοριάδες
Εσείς θα είστε σίγουρα
της λευτεριάς μανάδες.



22.Η Παρέλαση


Παρέλαση αρχίζει
στρατιώτες προχωρούν
αεροπόροι, ναύτες
ωραία περπατούν.


Να κι ο σημαιοφόρος,
ο πρώτος στη σειρά
τη γαλανή σημαία
περήφανα κρατά.




23.Εθνική γιορτή


Γιορτάζει η Πατρίδα

μεγάλη χαρά

σιμά της η δόξα

μ' ολάσπρα φτερά.



Γιορτάζει η Πατρίδα

σε κάθε μεριά

μυρίζουν οι δάφνες

γελά η λευτεριά.


Σ' αυτή τη γιορτή της
ελάτε παιδιά.
Ψηλά τη σημαία
Ψηλά την καρδιά


24.Στη σημαία 

Σαν τη μανούλα τη γλυκιά
και σαν τη Παναγία
τόσο σημαία σ' αγαπώ
και σου 'χω εγώ λατρεία.

Καθώς τ' αγέρι που φυσά
ψηλά σε ξεδιπλώνει
σα τη γαλάζια θάλασσα
είσαι και σαν το χιόνι.

Έχεις κι ένα χρυσό σταυρό
κι είσαι γεμάτη χάρη
κι έχω χαρά να σε κρατώ
Σημαία με καμάρι.


25.Μην με βλέπετε μικρό


Μην με βλέπετε μικρό
και θαρρείτε πως δεν ξέρω
τι σημαίνει η Ελλάδα
για εμάς όλους εδώ !

Μου ’χουν πει για το σαράντα,
πως ένα κρύο πρωινό
ζητήσαν να μας πάρουν
το άγιο χώμα που πατώ.

Ο παππούς τότε που λέτε
πήγε πάνω στα βουνά
να στηρίξει όπως λέει
το «ΟΧΙ» που είπε ο Μεταξάς.

Θέλω τώρα να φωνάξω
ένα μεγάλο ευχαριστώ
σε εσάς που πια δε ζείτε
για να ’μαι Έλληνας εγώ.